Πρὸς Ἑβραίους

Κεφάλαιον Α' (1)

» Πρωτότυπο « » Ἑρμηνεία Ι. Κολιτσάρα « » Ἑρμηνεία Π. Τρεμπέλα « » Πρωτότυπο & Ἑρμηνείες «
1 Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ' ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ,
2 ὃν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι' οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν·
3 ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, φέρων τε τὰ πάντα τῷ ρήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, δι' ἑαυτοῦ καθαρισμὸν ποιησάμενος τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς μεγαλωσύνης ἐν ὑψηλοῖς.
4 Τοσούτῳ κρείττων γενόμενος τῶν ἀγγέλων, ὅσῳ διαφορώτερον παρ' αὐτοὺς κεκληρονόμηκεν ὄνομα.
5 Τίνι γὰρ εἶπέ ποτε τῶν ἀγγέλων· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; Καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν;
6 Ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει· καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι Θεοῦ.
7 Καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει· ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα·
8 πρὸς δὲ τὸν υἱόν· ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· ράβδος εὐθύτητος ἡ ράβδος τῆς βασιλείας σου.
9 Ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε, ὁ Θεός, ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου·
10 καί· σὺ κατ' ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί·
11 αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται,
12 καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι.
13 Πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκε ποτέ· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποππόδιον τῶν ποδῶν σου;
14 Οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;
1 Κατὰ τοὺς παλαιοτέρους χρόνους, κατὰ τὴν πρὸ τοῦ Χριστοῦ δηλαδὴ περίοδον, εἰς πολλὰς περιστάσεις καὶ μὲ πολλοὺς τρόπους ὡμίλησε καὶ ἐφανέρωσεν ὁ Θεὸς τὸ θέλημά του εἰς τοὺς προγόνους μας διὰ μέσου τῶν προφητῶν. Κατὰ δὲ τὰς τελευταίας αὐτὰς ἡμέρας ἐλάλησε πρὸς ἡμᾶς διὰ μέσου τοῦ μονογενοῦς αὐτοῦ Υἱοῦ,
2 τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς Πατὴρ κατέστησε κληρονόμον, κύριον καὶ βασιλέα ὅλης τῆς κτίσεως, οὐρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ διὰ τοῦ ὁποίου ἐδημιούργησε ὅλα ὅσα ἔγιναν ἐν χρόνῳ.
3 Αὐτὸς εἶναι προαιωνίως ὁλόλαμπρος ἀκτινοβολία τῆς ἀπείρους δόξης τοῦ Πατρός, ἀκριβέστατον καὶ ἀπαράλλακτον καὶ ἐνυπόστατον ἀποτύπωμα τοῦ Πατρός, τῆς αὐτῆς οὐσίας καὶ ἀπείρου τελειότητος, ὅσος μὲ Ἐκεῖνον, κρατῶν καὶ κυβερνῶν τὰ πάντα μὲ τὸν παντοδύναμον λόγον του. Αὐτὸς ἐνανθρωπήσας ἐκαθάρισεν ἡμᾶς ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας μας, διὰ τῆς θυσίας τοῦ ἑαυτοῦ του ἐπάνω εἰς τὸν σταυρόν, καὶ ἐκάθισε καὶ ὡς ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου διὰ τῆς ἀναλήψεώς του ἐκ δεξιῶν τῆς μεγαλειότητος τοῦ Πατρὸς εἰς τὸν ἴδιον μὲ Ἐκεῖνον θρόνον ὑψηλὰ εἰς τοὺς οὐρανούς.
4 Ἀνεδείχθη δὲ τόσον πολὺ ὑπεροχώτερος καὶ ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ὅσον διαφορετικώτερον καὶ ἐνδοξότερον ἀπὸ αὐτοὺς ἔχει κληρονομήσει ὄνομα (ἐκ παραλλήλου πρὸς τὸν Υἱὸν μονογενὴς ὀνομασθεὶς καὶ Κύριος τῶν ἐπουρανίων, τῶν ἐπιγείων καὶ τῶν καταχθονίων).
5 Διότι εἰς ποῖον ποτὲ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἶπεν ὁ Θεός· «Σὺ εἶσαι Υἱός μου, ἐγὼ σήμερα σοῦ ἔδωκα τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου;» Καὶ πάλιν εἰς ἄλλο χωρίον τῆς Γραφῆς εἶπε· «Ἐγὼ θὰ εἶμαι πατὴρ εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Ἰησοῦν καὶ αὐτὸς θὰ εἶναι εἰς ἐμὲ Υἱός, ὑπὸ ἐντελῶς εἰδικὴν σημασίαν;»
6 Ὅταν δὲ πάλιν θὰ ἐπαναφέρῃ καὶ θὰ εἰσαγάγῃ εἰς τὴν οἰκουμένην ὡς κριτὴς ἔνδοξον τὸν Υἱόν, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη ἀνάρχως πρὸ πάσης κτίσεως ἀπὸ τὸν Πατέρα θὰ εἴπῃ· «Καὶ ἂς προσκυνήσουν αὐτὸν ὅλοι οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ».
7 Καὶ κάμνουν διάκρισιν μεταξὺ τῶν ἀγγέλων καὶ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ λέγει χαρακτηριστικῶς διὰ μὲν τοὺς ἀγγέλους· «Ο Θεὸς εἶναι αὐτός που κάμνει τοὺς ἀγγέλους του νοερὰς καὶ ἀΰλους ὑπάρξεις, ταχεῖς καὶ λεπτοὺς σὰν τοὺς ἀνέμους, καὶ αὐτοὺς ποὺ τὸν ὑπηρετοῦν ἀΰλους μὲ δραστικὴν ἐνέργειαν καὶ φωτεινὴν λαμπρότητα σὰν τὴν φλόγαν τοῦ πυρός».
8 Πρὸς δὲ τὸν Υἱὸν λέγει· «Ὦ Θεέ, ὁ βασιλικὸς καὶ ἔνδοξος θρόνος σου μένει ἀσάλευτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· τὸ βασιλικόν σου σκῆπτρον εἶναι σκῆπτρον καὶ ἐξουσία εὐθήτητος καὶ δικαιοσύνης.
9 Ἔχεις ἀγαπήσει τὴν δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησες πάντοτε τὴν ἀνομίαν. Διὰ τοῦτο, ὦ Θεέ, ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ σου σὲ ἔχρισε μὲ τὸ χρῖσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ φέρει ἀγαλλίασιν καὶ χαράν, ἀσύγκριτα παραπάνω ἀπὸ ὅσον ἔχρισεν ἐκείνους, ποὺ μετέχουν εἰς τὸ ἴδιο χρῖσμα μὲ ἐσέ, (δηλαδὴ τοὺς προφήτας, τοὺς ἱερεῖς καὶ βασιλεῖς τῆς Π. Διαθήκης. Ἐκεῖνοι ἔλαβον ἐν μέρει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, σὺ τὸ ἔλαβες ὁλόκληρον).
10 Καί, πάλιν ἡ Γραφὴ ἀλλοῦ λέγει· «Σύ, Κύριε, εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς δημιουργίας ἐστερέωσας τὴν γῆν ἐπάνω εἰς ἀσφαλὲς θεμέλιον καὶ ἔργα τῶν ἰδικῶν σου χειρῶν, εἶναι οἱ οὐρανοί·
11 αὐτοὶ θὰ χαθοῦν ἀπὸ τὴν σημερινήν των μορφὴν καὶ θὰ ἀλλάξουν, σὺ ὅμως παραμένεις πάντοτε αἰώνιος καὶ ἀναλλοίωτος· τὰ πάντα σὰν ἔνδυμα θὰ παληώσουν
12 καὶ σὰν ἐξωτερικὸν ἔνδυμα θὰ τοὺς περιτυλίξῃς καὶ θὰ ἀλλάξουν μορφήν, σὺ ὅμως εἶσαι ὁ ἴδιος πάντοτε καὶ τὰ ἔτη σου δὲν θὰ λάβουν ποτὲ τέλος».
13 Πρὸς ποῖον δὲ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἶπεν ποτὲ ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ· «Κάθισε εἰς τὰ δεξιά μου ἕως ὅτου βάλω τοὺς ἐχθρούς σου κάτω ἀπὸ τὰ πόδια σου, σὰν ὑποπόδιον, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον θὰ πατᾶς;»
14 Ὅλοι οἱ ἄγγελοι εἶναι πνεύματα ὑπηρετικά, τὰ ὁποῖα ἀποστέλλονται ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ νὰ ἐξυπηρετοῦν αὐτούς, ποὺ μέλλουν νὰ κληρονομήσουν τὴν σωτηρίαν.
1 Πολλὰς φορὰς καὶ μὲ πολλοὺς τρόπους κατὰ τὸν πρὸ Χριστοῦ παλαιότερον χρόνον ὡμίλησεν ὁ Θεὸς εἰς τοὺς προγόνους μας διὰ μέσου τῶν προφητῶν, κατὰ τὰς τελευταίας δὲ αὐτὰς ἡμέρας, ποὺ ἐπῆρε τέλος ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, μᾶς ὡμίλησε διὰ μέσου τοῦ Υἱοῦ,
2 τὸν ὁποῖον ἐγκατέστησε κληρονόμον καὶ κύριον ὅλων τῶν κτισμάτων, δι’ αὐτοῦ δὲ ἐδημιούργησε καὶ ὅλα ὅσα ἔγιναν ἐν χρόνῳ.
3 Αὐτὸς ὑπῆρχε πρὸ τῆς δημιουργίας λαμπρὰ ἀκτινοβολία τῆς ἐνδόξου φύσεως τοῦ Πατρός. Ἦτο λοιπὸν φῶς ἐκ φωτὸς καὶ συνάναρχος μὲ τὸν Πατέρα, ἀφοῦ ὁ Πατὴρ πάντοτε ἀκτινοβλοῦσε καὶ οὐδέποτε ὑπῆρξε σβησμένος ἥλιος. Ἦτο ἀκόμη ἀκριβὲς ἀποτύπωμα καὶ ζωντανὴ εἰκὼν τῆς οὐσίας τοῦ Πατρός, ἴσος δηλαδὴ καὶ ἀπαράλλακτος πρὸς τὸν Πατέρα. Καὶ περιέφερε καὶ ἐκυβέρνα τὰ πάντα μὲ τὸ παντοδύναμον πρόσταγμά του. Καὶ ἀφοῦ ἔγινεν ἄνθρωπος καὶ διὰ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῆς θυσίας τοῦ αἵματός του ἔκαμε καθαρισμὸν τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἐκάθισεν εἰς τὰ δεξιὰ τῆς μεγαλειότητος τοῦ Πατρός, ἐτιμήθη δηλαδὴ καὶ ἐδοξάσθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ὡς ἄνθρωπος καὶ ἀνυψώθη ὑψηλότερα ἀπὸ ὅλην τὴν κτίσιν, διότι ἐκάθισε καὶ ὡς ἄνθρωπος εἰς αὐτὸν τὸν θρόνον τοῦ Πατρός.
4 Καὶ ἀνεδείχθη καὶ ὡς ἄνθρωπος τόσον πολὺ ὑπεροχώτερος κατὰ τὴν ἀξίαν καὶ δύναμιν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ὅσον διαφορετικώτερον καὶ ἐξοχώτερον ἀπὸ αὐτοὺς ἔχει κληρονομήσει ὄνομα, τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ.
5 Διότι εἰς ποῖον ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἶπε ποτὲ ὁ Θεός· Υἱός μου εἶσαι σύ, ἐγὼ ὅτε διὰ τῆς ἀναστάσεως καὶ ἀναλήψεως ἐδόξασα καὶ ἐθέωσα τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, τὴν ὁποίαν ὑπερφισικῶς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου σοῦ ἔδωκα σήμερον, σὲ ἐγέννησα. Καὶ πάλιν εἰς ἄλλο μέρος τῆς Γραφῆς εἶπεν ὁ Θεός· Ἐγὼ θὰ εἶμαι Πατὴρ εἰς αὐτόν, τὸν ἐνανθρωπήσαντα Ἰησοῦν, καὶ αὐτὸς θὰ εἶναι εἰς ἐμὲ Υἱός.
6 Ὅταν δὲ θὰ εἰσαγάγῃ μὲ δόξαν καὶ δύναμιν, διὰ νὰ κρίνῃ τὴν οἰκουμένην, τὸν Υἱόν, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὸν Πατέρα πρὸ πάσης κτίσεως, λέγει· Καὶ ἂς προσκυνήσουν αὐτὸν ὅλοι οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἐνανθρωπήσας λοιπὸν Υἱὸς εἶναι καὶ τῶν ἀγγέλων Κύριος.
7 Καὶ ὡς πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει· Ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος κάνει τοὺς ἀγγέλους του ταχεῖς καὶ λεπτοὺς σὰν τοὺς ἀνέμους καὶ τοὺς λειτουργούς, ποὺ τὸν ὑπηρετοῦν, λαμπροὺς καὶ δραστικοὺς σὰν τὴν φλόγα τοῦ πυρός.
8 Ὅσον δὲ ἀφορᾷ εἰς τὸν Υἱὸν λέγει· Ὁ βασιλικός σου θρόνος, ὦ Θεέ, μένει στερεὸς καὶ ἀσάλευτος εἰς τοὺς ἀτελειώτους αἰῶνας. Ἡ βασιλική σου ράβδος εἶναι ράβδος καὶ ἐξουσία εὐθύτητος καὶ δικαιοσύνης.
9 Ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀδικίαν. Διὰ τοῦτο, ὦ Θεέ, σὲ ἔχρισεν ὁ Πατήρ σου, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν σου εἶναι Θεός σου, μὲ τὸ χρῖσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ φέρει χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν εἰς τὸν χριόμενον. Καὶ σοῦ ἔδωκε τὸ χρῖσμα αὐτὸ πολὺ παραπάνω ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ μετέχουν μαζὶ μὲ σὲ εἰς τὴν χρῖσιν ταύτην. Διότι δὲν ἔδωκε καὶ εἰς σὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μὲ μέτρον, ὅπως εἰς τοὺς ἄλλους πιστούς, ἀλλὰ σοῦ τὸ ἔδωκεν ὁλόκληρον.
10 Καὶ πάλιν λέγει ἡ Γραφὴ περὶ τοῦ Υἱοῦ· Σύ, Κύριε, ἐν τῇ ἀρχῇ τῆς δημιουργίας ἐστήριξες τὴν γῆν σὰν ἐπάνω εἰς θεμέλιον στερεὸν καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σου εἶναι οἱ οὐρανοί.
11 Αὐτοὶ θὰ χαλασθοῦν καὶ θὰ ἀλλάξουν τὸ σημερινόν των σχῆμα. Σὺ ὅμως παραμένεις ἀναλλοίωτος καὶ ἀμετάβλητος. Καὶ ὅλος ὁ κόσμος σὰν ἔνδυμα θὰ παληώσῃ
12 καὶ σὰν ἐξωτερικὸν ροῦχον, ποὺ περιβάλλονται οἱ ἄνθρωποι, θὰ τὸν γυρίσῃς καὶ θὰ τὸν περιτυλίξῃς καὶ θὰ ἀλλάξῃ γινόμενος καινούργιος. Σὺ ὅμως εἶσαι πάντοτε ὁ ἴδιος καὶ τὰ ἔτη σου θὰ εἶναι ἀτελείωτα.
13 Πρὸς ποῖον δὲ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἔχει εἴπει ποτὲ ὁ ἐπουράνιος Πατήρ· κάθησε τώρα μετὰ τὴν ἀνάληψίν σου εἰς τὰ δεξιά μου, μέχρις ὅτου θέσω τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου θὰ πατοῦν τὰ πόδια σου διὰ νὰ ἔχῃς αἰωνίως ἀδιαφιλονείκητον τὴν ἐξουσίαν; Εἰς κανένα.
14 Δὲν εἶναι ὅλοι οἱ ἄγγελοι πνεύματα ὑπηρετικά, τὰ ὁποῖα δὲν ἐνεργοῦν ἀπὸ ἰδικήν των πρωτοβουλίαν, ἀλλ’ ἀποστέλλονται ἀπὸ τὸν Θεὸν εἰς ὑπηρεσίαν δι’ ἐκείνους, ποὺ μέλλουν νὰ κληρονομοῦν τὴν αἰώνιον ζωήν;
Πρωτότυπο
Ι. Κολιτσάρας
1 Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ' ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ,
1 Κατὰ τοὺς παλαιοτέρους χρόνους, κατὰ τὴν πρὸ τοῦ Χριστοῦ δηλαδὴ περίοδον, εἰς πολλὰς περιστάσεις καὶ μὲ πολλοὺς τρόπους ὡμίλησε καὶ ἐφανέρωσεν ὁ Θεὸς τὸ θέλημά του εἰς τοὺς προγόνους μας διὰ μέσου τῶν προφητῶν. Κατὰ δὲ τὰς τελευταίας αὐτὰς ἡμέρας ἐλάλησε πρὸς ἡμᾶς διὰ μέσου τοῦ μονογενοῦς αὐτοῦ Υἱοῦ,
2 ὃν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι' οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν·
2 τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς Πατὴρ κατέστησε κληρονόμον, κύριον καὶ βασιλέα ὅλης τῆς κτίσεως, οὐρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ διὰ τοῦ ὁποίου ἐδημιούργησε ὅλα ὅσα ἔγιναν ἐν χρόνῳ.
3 ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, φέρων τε τὰ πάντα τῷ ρήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, δι' ἑαυτοῦ καθαρισμὸν ποιησάμενος τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς μεγαλωσύνης ἐν ὑψηλοῖς.
3 Αὐτὸς εἶναι προαιωνίως ὁλόλαμπρος ἀκτινοβολία τῆς ἀπείρους δόξης τοῦ Πατρός, ἀκριβέστατον καὶ ἀπαράλλακτον καὶ ἐνυπόστατον ἀποτύπωμα τοῦ Πατρός, τῆς αὐτῆς οὐσίας καὶ ἀπείρου τελειότητος, ὅσος μὲ Ἐκεῖνον, κρατῶν καὶ κυβερνῶν τὰ πάντα μὲ τὸν παντοδύναμον λόγον του. Αὐτὸς ἐνανθρωπήσας ἐκαθάρισεν ἡμᾶς ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας μας, διὰ τῆς θυσίας τοῦ ἑαυτοῦ του ἐπάνω εἰς τὸν σταυρόν, καὶ ἐκάθισε καὶ ὡς ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου διὰ τῆς ἀναλήψεώς του ἐκ δεξιῶν τῆς μεγαλειότητος τοῦ Πατρὸς εἰς τὸν ἴδιον μὲ Ἐκεῖνον θρόνον ὑψηλὰ εἰς τοὺς οὐρανούς.
4 Τοσούτῳ κρείττων γενόμενος τῶν ἀγγέλων, ὅσῳ διαφορώτερον παρ' αὐτοὺς κεκληρονόμηκεν ὄνομα.
4 Ἀνεδείχθη δὲ τόσον πολὺ ὑπεροχώτερος καὶ ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ὅσον διαφορετικώτερον καὶ ἐνδοξότερον ἀπὸ αὐτοὺς ἔχει κληρονομήσει ὄνομα (ἐκ παραλλήλου πρὸς τὸν Υἱὸν μονογενὴς ὀνομασθεὶς καὶ Κύριος τῶν ἐπουρανίων, τῶν ἐπιγείων καὶ τῶν καταχθονίων).
5 Τίνι γὰρ εἶπέ ποτε τῶν ἀγγέλων· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; Καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν;
5 Διότι εἰς ποῖον ποτὲ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἶπεν ὁ Θεός· «Σὺ εἶσαι Υἱός μου, ἐγὼ σήμερα σοῦ ἔδωκα τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου;» Καὶ πάλιν εἰς ἄλλο χωρίον τῆς Γραφῆς εἶπε· «Ἐγὼ θὰ εἶμαι πατὴρ εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Ἰησοῦν καὶ αὐτὸς θὰ εἶναι εἰς ἐμὲ Υἱός, ὑπὸ ἐντελῶς εἰδικὴν σημασίαν;»
6 Ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει· καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι Θεοῦ.
6 Ὅταν δὲ πάλιν θὰ ἐπαναφέρῃ καὶ θὰ εἰσαγάγῃ εἰς τὴν οἰκουμένην ὡς κριτὴς ἔνδοξον τὸν Υἱόν, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη ἀνάρχως πρὸ πάσης κτίσεως ἀπὸ τὸν Πατέρα θὰ εἴπῃ· «Καὶ ἂς προσκυνήσουν αὐτὸν ὅλοι οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ».
7 Καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει· ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα·
7 Καὶ κάμνουν διάκρισιν μεταξὺ τῶν ἀγγέλων καὶ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ λέγει χαρακτηριστικῶς διὰ μὲν τοὺς ἀγγέλους· «Ο Θεὸς εἶναι αὐτός που κάμνει τοὺς ἀγγέλους του νοερὰς καὶ ἀΰλους ὑπάρξεις, ταχεῖς καὶ λεπτοὺς σὰν τοὺς ἀνέμους, καὶ αὐτοὺς ποὺ τὸν ὑπηρετοῦν ἀΰλους μὲ δραστικὴν ἐνέργειαν καὶ φωτεινὴν λαμπρότητα σὰν τὴν φλόγαν τοῦ πυρός».
8 πρὸς δὲ τὸν υἱόν· ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· ράβδος εὐθύτητος ἡ ράβδος τῆς βασιλείας σου.
8 Πρὸς δὲ τὸν Υἱὸν λέγει· «Ὦ Θεέ, ὁ βασιλικὸς καὶ ἔνδοξος θρόνος σου μένει ἀσάλευτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· τὸ βασιλικόν σου σκῆπτρον εἶναι σκῆπτρον καὶ ἐξουσία εὐθήτητος καὶ δικαιοσύνης.
9 Ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε, ὁ Θεός, ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου·
9 Ἔχεις ἀγαπήσει τὴν δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησες πάντοτε τὴν ἀνομίαν. Διὰ τοῦτο, ὦ Θεέ, ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ σου σὲ ἔχρισε μὲ τὸ χρῖσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ φέρει ἀγαλλίασιν καὶ χαράν, ἀσύγκριτα παραπάνω ἀπὸ ὅσον ἔχρισεν ἐκείνους, ποὺ μετέχουν εἰς τὸ ἴδιο χρῖσμα μὲ ἐσέ, (δηλαδὴ τοὺς προφήτας, τοὺς ἱερεῖς καὶ βασιλεῖς τῆς Π. Διαθήκης. Ἐκεῖνοι ἔλαβον ἐν μέρει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, σὺ τὸ ἔλαβες ὁλόκληρον).
10 καί· σὺ κατ' ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί·
10 Καί, πάλιν ἡ Γραφὴ ἀλλοῦ λέγει· «Σύ, Κύριε, εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς δημιουργίας ἐστερέωσας τὴν γῆν ἐπάνω εἰς ἀσφαλὲς θεμέλιον καὶ ἔργα τῶν ἰδικῶν σου χειρῶν, εἶναι οἱ οὐρανοί·
11 αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται,
11 αὐτοὶ θὰ χαθοῦν ἀπὸ τὴν σημερινήν των μορφὴν καὶ θὰ ἀλλάξουν, σὺ ὅμως παραμένεις πάντοτε αἰώνιος καὶ ἀναλλοίωτος· τὰ πάντα σὰν ἔνδυμα θὰ παληώσουν
12 καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι.
12 καὶ σὰν ἐξωτερικὸν ἔνδυμα θὰ τοὺς περιτυλίξῃς καὶ θὰ ἀλλάξουν μορφήν, σὺ ὅμως εἶσαι ὁ ἴδιος πάντοτε καὶ τὰ ἔτη σου δὲν θὰ λάβουν ποτὲ τέλος».
13 Πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκε ποτέ· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποππόδιον τῶν ποδῶν σου;
13 Πρὸς ποῖον δὲ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἶπεν ποτὲ ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ· «Κάθισε εἰς τὰ δεξιά μου ἕως ὅτου βάλω τοὺς ἐχθρούς σου κάτω ἀπὸ τὰ πόδια σου, σὰν ὑποπόδιον, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον θὰ πατᾶς;»
14 Οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;
14 Ὅλοι οἱ ἄγγελοι εἶναι πνεύματα ὑπηρετικά, τὰ ὁποῖα ἀποστέλλονται ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ νὰ ἐξυπηρετοῦν αὐτούς, ποὺ μέλλουν νὰ κληρονομήσουν τὴν σωτηρίαν.