Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον

Κεφάλαιον Α' (1)

» Πρωτότυπο « » Ἑρμηνεία Ι. Κολιτσάρα « » Ἑρμηνεία Π. Τρεμπέλα « » Πρωτότυπο & Ἑρμηνείες «
1 Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
2 Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου·
3 φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἐτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ,
4 ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
5 Καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ' αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.
6 Ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον.
7 Καὶ ἐκήρυσσε λέγων· ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ.
8 Ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.
9 Καὶ ἐγένετο ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ Ναζαρετ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη ὑπὸ Ἰωάννου εἰς τὸν Ἰορδάνην.
10 Καὶ εὐθέως ἀναβαίνων ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶδε σχιζομένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα ὡς περιστερὰν καταβαῖνον ἐπ' αὐτόν·
11 καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῶν οὐρανῶν· σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ ηὐδόκησα.
12 Καὶ εὐθέως τὸ Πνεῦμα αὐτὸν ἐκβάλλει εἰς τὴν ἔρημον·
13 καὶ ἦν ἐκεῖ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ σατανᾶ, καὶ ἦν μετὰ τῶν θηρίων, καὶ οἱ ἄγγελοι διηκόνουν αὐτῷ.
14 Μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι Ἰωάννην ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ
15 καὶ λέγων ὅτι πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ· μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ.
16 Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε Σίμωνα καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τοῦ Σιμωνος, βάλλοντας ἀμφίβληστρον ἐν τῇ θαλάσσῃ· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς·
17 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς γενέσθαι ἁλιεῖς ἀνθρώπων.
18 Καὶ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ.
19 Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν ὀλίγον εἶδεν Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ αὐτοὺς ἐν τῷ πλοίῳ καταρτίζοντας τὰ δίκτυα,
20 καὶ εὐθέως ἐκάλεσεν αὐτούς. Καὶ ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ.
21 Καὶ εἰσπορεύονται εἰς Καπερναούμ· καὶ εὐθέως τοῖς σάββασιν εἰσελθὼν εἰς τὴν συναγωγὴν ἐδίδασκε.
22 Καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ· ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων, καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς.
23 Καὶ ἦν ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ καὶ ἀνέκραξε
24 λέγων· ἔα, τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; ῏Ηλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς; Οἶδα σε τίς εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ.
25 Καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς λέγων· φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ.
26 Καὶ σπαράξαν αὐτὸν τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον καὶ κράξαν φωνῇ μεγάλῃ ἐξῆλθεν ἐξ αὐτοῦ.
27 Καὶ ἐθαμβήθησαν πάντες, ὥστε συζητεῖν πρὸς ἑαυτοὺς λέγοντας· τί ἐστι τοῦτο; Τίς ἡ διδαχὴ ἡ καινὴ αὕτη, ὅτι κατ' ἐξουσίαν καὶ τοῖς πνεύμασι τοῖς ἀκαθάρτοις ἐπιτάσσει, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ;
28 Καὶ ἐξῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εὐθὺς εἰς ὅλην τὴν περίχωρον τῆς Γαλιλαίας.
29 Καὶ εὐθέως ἐκ τῆς συναγωγῆς ἐξελθόντες ἦλθον εἰς τὴν οἰκίαν Σίμωνος καὶ Ἀνδρέου μετὰ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου.
30 Ἡ δὲ πενθερὰ Σίμωνος κατέκειτο πυρέσσουσα. Καὶ εὐθέως λέγουσιν αὐτῷ περὶ αὐτῆς.
31 Καὶ προσελθὼν ἤγειρεν αὐτὴν κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς, καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετὸς εὐθέως, καὶ διηκόνει αὐτοῖς.
32 Ὀψίας δὲ γενομένης, ὅτε ἔδυ ὁ ἥλιος, ἔφερον πρὸς αὐτὸν πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας καὶ τοὺς δαιμονιζομένους·
33 καὶ ἦν ἡ πόλις ὅλη ἐπισυνηγμένη πρὸς τὴν θύραν·
34 καὶ ἐθεράπευσε πολλοὺς κακῶς ἔχοντας ποκίλαις νόσοις, καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλε, καὶ οὐκ ἤφιε λαλεῖν τὰ δαιμόνια ὅτι ᾔδεισαν αὐτὸν Χριστὸν εἶναι.
35 Καὶ πρωῒ ἔννυχα λίαν ἀναστὰς ἐξῆλθε καὶ ἀπῆλθεν εἰς ἔρημον τόπον, κἀκεῖ προσηύχετο.
36 Καὶ κατεδίωξαν αὐτὸν ὁ Σίμων καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ,
37 καὶ εὑρόντες αὐτὸν λέγουσιν αὐτῷ ὅτι πάντες σὲ ζητοῦσι.
38 Καὶ λέγει αὐτοῖς· ἄγωμεν εἰς τὰς ἐχομένας κωμοπόλεις, ἵνα καὶ ἐκεῖ κηρύξω· εἰς τοῦτο γὰρ ἐξελήλυθα.
39 Καὶ ἦν κηρύσσων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν εἰς ὅλην τὴν Γαλιλαίαν καὶ τὰ δαιμόνια ἐκβάλλων.
40 Καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν λεπρὸς παρακαλῶν αὐτὸν καὶ γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων αὐτῷ ὅτι ἐὰν θέλῃς, δύνασαί με καθαρίσαι.
41 Ὁ δὲ Ἰησοῦς σπλαχνισθείς, ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· θέλω, καθαρίσθητι.
42 Καὶ εἰπόντος αὐτοῦ εὐθέως ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ ἡ λέπρα, καὶ ἐκαθαρίσθη.
43 Καὶ ἐμβριμησάμενος αὐτῷ εὐθέως ἐξέβαλεν αὐτὸν καὶ λέγει αὐτῷ·
44 ὅρα μηδενὶ μηδέν εἴπῃς, ἀλλ' ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε περὶ τοῦ καθαρισμοῦ σου ἃ προσέταξε Μωϋσῆς εἰς μαρτύριον αὐτοῖς.
45 Ὁ δὲ ἐξελθὼν ἤρξατο κηρύσσειν πολλὰ καὶ διαφημίζειν τὸν λόγον, ὥστε μηκέτι αὐτὸν δύνασθαι φανερῶς εἰς πόλιν εἰσελθεῖν, ἀλλ' ἔξω ἐν ἐρήμοις τόποις ἤν· καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν πανταχόθεν.
1 Ἀρχὴ τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἔγινε ὁ Ἰωάννης·
2 σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο ποὺ ἔχει γραφῆ εἰς τοὺς προφήτας περὶ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου· «Ἰδοὺ ἐγώ, λέγει ὁ Θεὸς διὰ τοῦ προφήτου Μαλαχίου, ἀποστέλλω τὸν ἀγγελιοφόρον μου ὀλίγον ἐνωρίτερα ἀπὸ σέ, ὁ ὁποῖος καὶ θὰ προπαρασκευάσῃ τὴν ὁδόν σου (δηλαδὴ τὰς ψυχὰς καὶ τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων) διὰ νὰ σὲ ὑποδεχθοῦν».
3 Καὶ ὁ σταλμένος αὐτὸς ἀπὸ τὸν Θεὸν ἀγγελιοφόρος εἶναι ἐκεῖνος, διὰ τὸν ὁποῖον ὁ προφήτης Ἡσαΐας εἶπε· «Φωνὴ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος βοᾷ εἰς ἔρημον· ἐτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου· κάμετε εὐθεῖς τοὺς δρόμους του (εὐθύνατε τὰς καρδίας σας)».
4 Ἔγινε δὲ ὁ Ἰωάννης ἀρχὴ κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, βαπτίζων εἰς τὴν ἔρημον καὶ κηρύσσων βάπτισμα εἰς πιστοποίησιν τῆς μετανοίας, διὰ νὰ λάβουν οἱ βαπτιζόμενοι τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν, ὅταν θὰ ἐδέχοντο τὸν ἐρχόμενον μετ' ὀλίγον Μεσσίαν.
5 Καὶ ἐπήγαιναν πρὸς αὐτὸν οἱ κάτοικοι ὁλοκλήρου τῆς Ἰουδαίας καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται καὶ ἐβαπτίζοντο ἀπὸ αὐτὸν εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, ἐξομολογούμενοι συγχρόνως τὰς ἁμαρτίας των.
6 Ἐφοροῦσε δὲ ὁ Ἰωάννης ἔνδυμα ἀπὸ τρίχας καμήλου καὶ εἶχε δερματίνην ζώνην γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του καὶ ἔτρωγε ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον.
7 Καὶ ἐκήρυττε λέγων· «ἔρχεται ὕστερα ἀπὸ ἐμὲ ἐκεῖνος ποὺ εἶναι ἰσχυρότερός μου καὶ τοῦ ὁποίου ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σκύψω καὶ νὰ λύσω τὸ λουρὶ τῶν ὑποδημάτων του.
8 Ἐγὼ μὲν σᾶς ἐβάπτισα μὲ νερό, αὐτὸς ὅμως θὰ σᾶς βαπτίσῃ μὲ Πνεῦμα Ἅγιον».
9 Καὶ κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας ἦλθε ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη ἀπὸ τὸν Ἰωάννην εἰς τὸν Ἰορδάνην.
10 Καὶ ἀμέσως ὅταν ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ νερό, εἶδε νὰ σχίζωνται οἱ οὐρανοὶ καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ὡσὰν περιστερά, νὰ κατεβαίνῃ εἰς αὐτόν.
11 Καὶ ἦλθε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανούς, ποὺ ἔλεγε· «σὺ εἶσαι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς τὸν ὁποῖον ἐγὼ ἔχω τελείως εὐαρεστηθῆ».
12 Καὶ ἀμέσως τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὠδήγησεν αὐτὸν εἰς τὴν ἔρημον.
13 Καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ εἰς τὴν ἔρημον σαράντα ἡμέρας πειραζόμενος ἀπὸ τὸν Σατανᾶν, χωρὶς οὔτε ἐλάχιστον νὰ ὑποχωρήσῃ εἰς τοὺς πειρασμούς· καὶ ἦτο ἐκεῖ μαζί μὲ τὰ θηρία τῆς ἐρήμου, οἱ δὲ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ τὸν ὑπηρετοῦσαν.
14 Ὅταν δὲ ὁ Ἰωάννης συνελήφθη κατὰ διαταγὴν τοῦ Ἥρῴδου Ἀντίπα καὶ παρεδόθη εἰς τὴν φυλακήν, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ ἐκήρυττε τὸ χαρμόσυνον μήνυμα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
15 Καὶ ἔλεγεν ὅτι, «συνεπληρώθη ὁ ὡρισμένος χρόνος καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ ἱδρυθῇ ἀπὸ τὸν Μεσσίαν, ἔχει πλησιάσει. Μετανοεῖτε, λοιπόν, καὶ πιστεύετε εἰς τὸ εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον ἐγὼ σᾶς κηρύττω».
16 Ἐνῶ δὲ περιπατοῦσε κοντὰ εἰς τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε τὸν Σίμωνα καὶ τὸν Ἀνδρέαν, τὸν ἀδελφὸν τοῦ Σίμωνος, οἱ ὁποῖοι ἔρριπταν τὸ δίκτυον εἰς τὴν θάλασσαν, διότι ἦσαν ψαράδες.
17 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· «ἐλᾶτε κοντά μου καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς κάμω ἱκανοὺς νὰ γίνετε ψαράδες ἀνθρώπων» (νὰ ἑλκύετε δηλαδὴ μὲ τὸ θεῖον κήρυγμα τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ).
18 Ἀμέσως δὲ ἐκεῖνοι (μὲ πίστιν πρὸς τὸν Διδάσκαλον καὶ ἐνθουσιασμὸν διὰ τὸ ἔργον εἰς τὸ ὁποῖον τοὺς ἐκαλοῦσε, καίτοι δὲν ἦσαν ἀκόμη εἰς θέσιν νὰ τὸ ἐννοήσουν) ἀφῆκαν τὰ δίκτυά των καὶ τὸν ἠκολούθησαν.
19 Καὶ προχωρήσας ὀλίγον ἀπὸ ἐκεῖ, εἶδε τὸν Ἰάκωβον τὸν υἱὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφόν του, οἱ ὁποῖοι ἦσαν εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἐτοίμαζαν τὰ δίκτυα.
20 Καὶ ἀμέσως τοὺς ἐκάλεσε. Ἐκεῖνοι δὲ ἀφῆκαν τὸν πατέρα των Ζεβεδαῖον εἰς τὸ πλοῖον μὲ τοὺς μισθωτοὺς ἐργάτας καὶ τὸν ἠκολούθησαν.
21 Καὶ ἐπροχώρησαν καὶ εἰσῆλθαν εἰς τὴν Καπερναούμ. Καὶ ἀμέσως κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου ἐπῆγεν εἰς τὴν συναγωγὴν καὶ ἐδίδασκε.
22 Καὶ ἐθαύμαζαν πολὺ διὰ τὴν διδασκαλίαν του, διότι ἐδίδασκεν ὡς διδάσκαλος ποὺ ἔχει πρωτοφανὴ σοφίαν καὶ κῦρος καὶ ὄχι ὅπως οἱ Γραμματεῖς (οἱ ὁποῖοι ἐζητοῦσαν νὰ στηρίξουν τὴν διδασκαλίαν των εἰς τὸ κῦρος ἄλλων ἀρχαιοτέρων ραββίνων καὶ ἐδίδασκαν συνήθως ἐπουσιώδη, πολλὲς φορὲς δὲ ἀντίθετα πρὸς ὅσα εἴχαν γραφῆ ἀπὸ τοὺς Προφήτας).
23 Κατὰ τὴν ὥραν δὲ ἐκείνην εὑρίσκετο εἰς τὴν συναγωγὴν ἔνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶχε κυριευθῆ ἀπὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα καὶ ἐφώναξε μὲ τὸ στόμα αὐτοῦ τὸ πονηρὸν πνεῦμα
24 καὶ εἶπεν· «ἄφησέ μας· ποιὰ σχέσις ἠμπορεῖ νὰ ὑπάρχῃ μεταξὺ ἡμῶν καί σοῦ, Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; Ἦλθες νὰ μὰς καταδικάσῃς καὶ νὰ μᾶς ρίψῃς εἰς τὴν αἰωνίαν ἀπώλειαν; Γνωρίζω ποῖος εἶσαι· εἶσαι ὁ κατ' ἐξοχὴν ἅγιος, ὁ ἀφιερωμένος εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὸ ἔργον του».
25 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐπέπληξε αὐτὸ λέγων· «κλεῖσε τὸ στόμα σου καὶ φύγε ἀμέσως ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν».
26 Καὶ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα, ἀφοῦ συνετάραξε τὸν δαιμονιζόμενον καὶ μὲ τὸ στόμα ἐκείνου ἔκραξε καὶ ἐφώναξε δυνατά, ἔφυγε ἀπὸ αὐτόν.
27 Καὶ ὅλοι κατελήφθησαν ἀπὸ μεγάλην ἔκπληξιν καὶ θαυμασμὸν διὰ τὸ γεγονός, ὥστε νὰ συζητοῦν μεταξύ των καὶ νὰ λέγουν· «τί εἶναι αὐτὸ τὸ καταπληκτικὸν θαῦμα, ποὺ εἴδαμε; Ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ νέα πρωτάκουστος διδασκαλία; Διότι αὐτὸς μὲ ἐξουσίαν καὶ δύναμιν ὄχι μόνον διδάσκει, ἀλλὰ καὶ διατάσσει τὰ πονηρὰ πνεύματα καὶ ὑπακούουν εἰς αὐτόν»!
28 Καὶ μὲ μεγάλην ταχύτητα ἐξηπλώθη ἡ φήμη αὐτοῦ εἰς ὅλα τὰ περίχωρα τῆς Γαλιλαίας.
29 Καὶ ἀμέσως ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν συναγωγὴν καὶ ἦλθαν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Σίμωνος καὶ τοῦ Ἀνδρέου μαζί μὲ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην.
30 Ἡ δὲ πενθερὰ τοῦ Σίμωνος ἦτο κατάκοιτος μὲ πυρετόν. Καὶ ἀμέσως τοῦ ἔκαμαν λόγον δι' αὐτήν.
31 Καὶ αὐτὸς ἐπλησίασε εἰς τὴν κλίνην της, τὴν ἐπιασε ἀπὸ τὸ χέρι, τὴν ἐσήκωσε καὶ ἀμέσως τὴν ἀφῆκεν ὁ πυρετός, καὶ ἐντελῶς ὑγιὴς τοὺς ὑπηρετοῦσεν.
32 Ἀργὰ δὲ τὸ ἀπόγευμα, μετὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου (ὅταν πλέον εἶχε περάσει ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου), ἔφεραν πρὸς αὐτὸν ὅλους τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τοὺς δαιμονιζομένους.
33 Καὶ ὅλη ἡ πόλις ἦτο συγκεντρωμένη ἔξω ἀπὸ τὴν θύραν τῆς οἰκίας.
34 Καὶ ἐθεράπευσε πολλούς, ποὺ ἔπασχαν ἀπὸ διάφορα νοσήματα καὶ πολλὰ δαιμόνια ἐξεδίωξε. Δὲν ἄφηνε δὲ τὰ δαιμόνια νὰ ὁμιλοῦν δι' αὐτόν, διότι ἐγνώριζαν ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ δὲν ἤθελε τὴν μαρτυρίαν τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων.
35 Καὶ πρωΐ-πρωΐ, ἐνῶ ἀκόμη ἦτο νύχτα, ἐσηκώθη, ἐβγῆκεν ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ἐπροχώρησεν εἰς ἔρημον τόπον καὶ ἐκεῖ προσηύχετο.
36 Ὁ δὲ Σίμων καὶ ὅσοι ἦσαν μαζί μὲ αὐτὸν ἔτρεξαν, διὰ νὰ τὸν εὕρουν.
37 Καὶ ἀφοῦ τὸν ηὖραν τοῦ λέγουν, ὅτι «ὅλοι σὲ ζητοῦν εἰς τὴν πόλιν».
38 Καὶ ἐκεῖνος τοὺς εἶπεν · «ἂς ὑπάγωμεν εἰς τὰς γύρω κωμοπόλεις, διὰ νὰ κηρύξω καὶ ἐκεῖ, διότι δι' αὐτὸν ἄλλωστε τὸν σκοπὸν ἐβγῆκα ἀπὸ τὴν πόλιν».
39 Καὶ ἐκήρυσσε κατὰ συνέχειαν εἰς τὰς συναγωγάς των εἰς ὅλην τὴν Γαλιλαίαν καὶ ἐξεδίωκε τὰ πονηρὰ πνεύματα ἀπὸ τοὺς δαιμονιζομένους.
40 Καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν κάποιος λεπρός, ὁ ὁποῖος γονατιστὸς ἐμπρὸς του τὸν παρακαλοῦσε καὶ τοῦ ἔλεγε ὅτι «ἐὰν σὺ θέλῃς ἠμπορεῖς νὰ μὲ καθαρίσῃς, καὶ νὰ μὲ ἀπαλλάξῃς ἀπὸ τὴν φοβερὰν ἀσθένειάν μου».
41 Ὁ δὲ Ἰησοῦς (βλέπων τὴν μεγάλην πίστιν καὶ τὴν παρρησίαν τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ) τὸν εὐσπλαγχνίσθη, ἄπλωσε τὸ χέρι, τὸν ἤγγισε καὶ τοῦ λέγει· «Θέλω· γίνε καθαρός».
42 Καὶ ἀμέσως μόλις ὁ Ἰησοῦς εἶπε αὐτοὺς τοὺς λόγους, ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖνον ἡ λέπρα καὶ ἔγινε τελείως καθαρὸς καὶ ὑγιής.
43 Καὶ ἀφοῦ τοῦ ὡμίλησε μὲ ἔντονον καὶ αὐστηρὸν ὕφος νὰ μὴ ἀποκαλύψῃ αὐτὸν ὡς εὐεργέτην του, τὸν ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ τὸ μέρος, ὅπου εὑρίσκοντο καὶ τοῦ εἶπε·
44 «πρόσεχε νὰ μὴ εἴπῃς εἰς κανένα τίποτε, ἀλλὰ πήγαινε δεῖξε τὸν ἑαυτόν σου εἰς τὸν ἱερέα καὶ πρόσφερε διὰ τὸν καθαρισμόν σου ἀπὸ τὴν λέπραν αὐτά ποὺ διέταξε ὁ Μωϋσῆς, ὥστε ἡ ἐξέτασις τοῦ ἱερέως καὶ ἡ προσφορὰ τοῦ δώρου σου, νὰ χρησιμεύσουν ὡς μαρτυρία καὶ βεβαίωσις ὅτι ἔγινες τελείως ὑγιής».
45 Ἀλλὰ ἐκεῖνος, μόλις ἐξῆλθε, ἤρχισε νὰ διαλαλῇ πολλὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ καὶ νὰ διαφημίζῃ τὸ γεγονός, ὥστε ὁ Κύριος νὰ μὴ ἠμπορῇ πλέον νὰ εἰσέρχεται φανερὰ εἰς τὴν πόλιν διὰ τὸ πλῆθος, ποὺ τὸν περιεκύκλωνεν. Ἀλλὰ ἔμεινε ἔξω εἰς ἐρήμους τόπους. Καὶ παρ' ὅλον τοῦτο, ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη.
1 Ἀρχὴ τοῦ χαροποιοῦ μηνύματος περὶ τῆς ἐλεύσεως εἰς τὸν κόσμον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς του Θεοῦ, ἔγινεν ὁ Ἰωάννης.
2 Καὶ ἔγινεν ὁ Ἰωάννης ἡ ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου, σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο ποὺ ἔχει προφητευθῇ καὶ εἶναι γραμμένον εἰς τοὺς προφήτας· Ἰδού, λέγει ὁ ἐπουράνιος Πατὴρ διὰ τοῦ προφήτου Μαλαχίου εἰς τὸν Μεσσίαν· ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἀπεσταλμένον μου πρωτύτερα καὶ ἐμπρὸς ἀπὸ σέ, ὁ ὁποῖος θὰ προετοιμάσῃ τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων, διὰ νὰ σὲ ὑποδεχθοῦν ὡς Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴν καὶ ἔτσι θὰ προπαρασκευάσῃ ἐμπρὸς ἀπὸ σὲ τὸν δρόμον, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ πλησιάσῃς ὡς διδάσκαλος καὶ Σωτὴρ τοὺς ἀνθρώπους.
3 Καὶ ὁ ἀπεσταλμένος αὐτὸς εἶναι ἐκεῖνος, περὶ τοῦ ὁποίου προεῖπεν ὁ προφήτης Ἡσαΐας τὰ ἑξῆς: Φωνὴ ἀνθρώπου, ποὺ κράζει εἰς τὴν ἔρημον καὶ λέγει· Ἐτοιμάσατε τὸν δρόμον, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ ἔλθῃ πρὸς σᾶς ὁ Κύριος· κάμετε ἴσιους καὶ ὁμαλοὺς τοὺς δρόμους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ περάσῃ. Ξερριζώσατε δηλαδὴ ἀπὸ τὰς ψυχάς σας τὰ ἀγκάθια τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ ρίψατε μακρὰν τοὺς λίθους τοῦ ἐγωϊσμοῦ καὶ τῆς πωρώσεως καὶ καθαρίσατε μὲ τὴν μετάνοιαν τὸ ἐσωτερικόν σας, διὰ νὰ δεχθῇ τὸν Κύριον.
4 Καὶ ἔγινεν ὁ Ἰωάννης ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου μὲ τὸ νὰ βαπτίζῃ εἰς τὴν ἔρημον καὶ μὲ τὸ νὰ κηρύττῃ βάπτισμα, ποὺ ἔπρεπε νὰ συνοδεύεται μὲ ἐσωτερικὴν μετάνοιαν, πρὸς τὸν σκοπόν του νὰ ἐπιτύχουν οἱ βαπτιζόμενοι τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν τους, τὴν ὁποίαν θὰ τοὺς ἐξησφάλιζεν ὁ μετὰ τὸν Ἰωάννην ἐρχόμενος Μεσσίας.
5 Καὶ ἐπήγαιναν πρὸς αὐτὸν οἱ κάτοικοι ὁλοκλήρου τῆς Ἰουδαίας καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται καὶ ἐβαπτίζοντο ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου ὅλοι εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, συγχρόνως δὲ ἐξωμολογοῦντο φανερὰ τὰς ἁμαρτίας των.
6 Σύμφωνος δὲ καθ’ ὅλα πρὸς τὸ κήρυγμά του ἦτο καὶ ὁ ὅλος βίος τοῦ Ἰωάννου καὶ ἡ ὅλη ἐμφάνισίς του. Ἐφόρει ὁ Ἰωάννης ἔνδυμα ὑφασμένον ἀπὸ τρίχας καμήλου καὶ εἶχε ζώνην δερματίνην γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του καὶ ἔτρωγε ἀκρίδας, ἀπ’ ἐκείνας ποὺ ἔφερεν ὁ ἄνεμος σὰν σύννεφον ἀπὸ τὴν Ἀραβίαν εἰς τὴν ἔρημον, καὶ μέλι ποὺ μέσα εἰς σχισμὰς πετρῶν ἀποθήκευαν ἄγρια μελίσσια.
7 Καὶ ἐκήρυττε καὶ ἔλεγεν· Ἔρχεται ὕστερα ἀπὸ ἐμὲ ἐκεῖνος, ποὺ λόγῳ τοῦ ἀξιώματός του καὶ τῆς θείας φύσεως του εἶναι δυνατώτερος ἀπὸ ἐμέ, τοῦ ὁποίου ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σκύψω καὶ νὰ τοῦ λύσω ὡς δοῦλος τὸ λωρίον τῶν ὑποδημάτων του.
8 Ἐγὼ μὲν σᾶς ἐβάπτισα μὲ νερόν, αὐτὸς ὅμως θὰ σᾶς βαπτίσῃ μὲ Πνεῦμα Ἅγιον, τὸ ὁποῖον θὰ καθαρίσῃ καὶ τὰς ψυχάς σας.
9 Καὶ κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας συνέβη νὰ ἔλθῃ ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαῖας. Καὶ ἐβαπτίσθη ἀπὸ τὸν Ἰωάννην εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν.
10 Καὶ ὅταν ἀνέβαινεν ἀπὸ τὸ νερὸν τοῦ ποταμοῦ, ἀμέσως τὴν αὐτὴν στιγμὴν εἶδε νὰ σχίζωνται οἱ οὐρανοὶ καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον νὰ καταβαίνῃ σὰν περιστερὰ καὶ νὰ ἔρχεται ἐπάνω του.
11 Καὶ ἦλθε φωνὴ ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ἡ ὁποία ἔλεγε· Σὺ εἶσαι ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπημένος, εἰς τὸν ὁποῖον εὐηρεστήθην, διότι καὶ ὡς ἄνθρωπος ἀπολύτως ἀναμάρτητος μοῦ ἤρεσες καὶ μὲ εὐχαρίστησες εἰς ὅλα.
12 Καὶ ἀμέσως μετὰ τὸ βάπτισμά του τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μὲ παρακίνησιν ἐσωτερικὴν τὸν ἔβγαλεν εἰς τὴν ἔρημον.
13 Καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν ἔρημον ἐπειράζετο ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμέρας ἀπὸ τὸν σατανᾶν, ποὺ ματαίως ἐζήτει νὰ τὸν ἀποσπάσῃ ἀπὸ τὰς ἀφοσιωμένας πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸ καθῆκον σκέψεις καὶ μελέτας του. Καὶ ἦτο ἐκεῖ κατάμονος μὲ μόνην συντροφιὰν τὰ θηρία τῆς έρήμου. Ἀοράτως ὅμως τὸν ἐσυντρόφευαν οἱ ἄγγελοι, οἱ ὁποῖοι μετὰ τὴν νίκην του κατὰ τοῦ σατανᾶ παρουσιάσθησαν καὶ τὸν ὑπηρέτουν.
14 Ἀφοῦ δὲ παρεδόθη ὁ Ἰωάννης ὑπό του βασιλέως Ἀντίπα εἰς φυλακήν, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ ἐκήρυττε τὸ χαρμόσυνον μήνυμα, ὅτι θὰ ἤρχετο μετ’ ὀλίγον καὶ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ἡ οὐράνιος βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
15 Καὶ ἔλεγεν, ὅτι ἔχει συμπληρωθῇ πλέον ὁ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ὡρισμένος χρόνος διὰ τὸν ἐρχομὸν τοῦ Μεσσίου καὶ ἐπλησίασαν αἱ ἡμέραι, κατὰ τὰς ὁποίας ὁ Μεσσίας μὲ τὴν νέαν πνευματικήν, ἁγίαν καὶ οὐρανίαν ζωήν, ἡ ὁποία θὰ μεταδίδεται ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ του, θὰ θεμελιώσῃ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Μετανοεῖτε λοιπὸν καὶ πιστεύετε εἰς τὸ χαρμόσυνον μήνυμα, ὅτι ὁ Μεσσίας ἦλθε καὶ δεχθῆτε αὐτὸν ὡς σωτῆρα σας καὶ λυτρωτήν.
16 Καὶ ἐνῷ ἐπεριπάτει πλησίον τῆς θαλάσσης τῆς Γαλιλαίας, εἶδε τὸν Σίμωνα καὶ τὸν ἀδελφὸν τοῦ Σίμωνος Ἀνδρέαν νὰ ρίπτουν δίκτυον μέσα εἰς τὴν θάλασσαν, διότι ἦσαν ψαράδες καὶ αὐτὸ εἶχον ὡς ἔργον των.
17 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἀκολουθήσατέ με ὡς μαθηταί μου καὶ θὰ σᾶς κάμω νὰ γίνετε ψαράδες ἀνθρώπων, τοὺς ὁποίους μὲ τὸ δίκτυον τοῦ θείου κηρύγματος θὰ ἑλκύετε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
18 Καὶ ἀμέσως, ἀφοῦ ἀφῆκαν τὰ δίκτυά των, τὸν ἠκολούθησαν.
19 Καὶ ὅταν ἐπροχώρησεν ὀλίγον ἀπ’ ἐκεῖ εἶδε τὸν Ἰάκωβον, τὸν υἱὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφόν του, ποὺ ἦσαν καὶ αὐτοὶ μέσα εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἐτοίμαζαν τὰ δίκτυα.
20 Καὶ ἀμέσως τοὺς ἐκάλεσε. Καὶ ἀφῆκαν τὸν πατέρα τους Ζεβεδαῖον μέσα εἰς τὸ πλοῖον μαζὶ μὲ τοὺς μισθωτοὺς ἐργάτας καὶ τὸν ἠκολούθησαν.
21 Καὶ ἐμβαίνουν εἰς τὴν Καπερναούμ. Καὶ ἀμέσως κατὰ τὸ πρῶτον μετὰ τὴν ἄφιξίν του Σάββατον ἐμβῆκεν εἰς τὴν συναγωγὴν καὶ ἐδίδασκε.
22 Καὶ ἐθαύμαζον πολὺ διὰ τὴν διδασκαλίαν του, διότι δὲν ἐζήτει νὰ στηρίξῃ ἐκεῖνα ποὺ ἔλεγεν εἰς τὰς μαρτυρίας ἀνεγνωρισμένων ραββίνων, ὅπως ἔκαναν οἱ γραμματεῖς, ἀλλ’ ἐδίδασκεν ὡς διδάσκαλος, ποὺ ἐλάμβανε γνῶσιν τῆς ἀληθείας κατ’ εὐθεῖαν ἀπὸ τὴν θεότητά του καὶ ἦτο αὐτὸς ἔγκυρος καὶ αὐθεντικὴ πηγὴ τῆς ἀληθείας.
23 Καὶ ἦτο εἰς τὴν συναγωγήν τους ἔνας ἄνθρωπος, ποὺ ἐξουσιάζετο ἀπὸ τὴν δύναμιν πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ πονηροῦ. Καὶ ἐφώναξεν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς
24 καὶ εἶπεν· Ἄφησέ με· τί κοινὸν ὑπάρχει μεταξὺ ἡμῶν καὶ σοῦ, Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; Ἦλθες νὰ μᾶς διώξῃς ἀπὸ αὐτὴν τὴν εὐχάριστον κατοικίαν μας καὶ νὰ μᾶς ἀποπέμψῃς εἰς τὴν ἄβυσσον καὶ μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν νὰ μᾶς καταστρέψῃς; Σὲ γνωρίζω ποιὸς εἶσαι. Εἶσαι ὁ Μεσσίας, ὁ κατ’ ἐξοχὴν ἅγιος, τὸν ὁποῖον καθηγίασε καὶ καθιέρωσεν εἰς τὸ ἔργον αὐτοῦ ὁ Θεός.
25 Καὶ τὸν ἐπέπληξεν ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε· Κλεῖσε τὸ στόμα σου καὶ ἔβγα ἀπὸ αὐτόν.
26 Καὶ ἀφοῦ τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον μὲ σπασμοὺς καὶ τιναγμοὺς τὸν ἔρριψε κάτω καὶ ἔκραξε μὲ μεγάλην φωνήν, έβγῆκεν ἀπὸ αὐτόν.
27 Καὶ κατελήφθησαν ὅλοι ἀπὸ μεγάλην ἔκπληξιν, ὥστε νὰ συζητοῦν μεταξύ τους καὶ νὰ λέγουν· Τί μεγάλο θαῦμα εἶναι αὐτό; Καὶ τί εἶναι ἡ νέα αὐτὴ διδαχή; Πραγματικῶς θαυμαστὰ καὶ πρωτοφανὴ εἶναι ταῦτα. Διότι μὲ ἐξουσίαν καὶ δύναμιν ὄχι μόνον διδάσκει, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ πνεύματα τὰ πονηρὰ καὶ ἀκάθαρτα διατάσσει καὶ τὸν ὑπακούουν.
28 Γρήγορα δὲ διεδόθη ἡ φήμη του ὡς μεγάλου διδασκάλου καὶ πρωτοφανοῦς θαυματουργοῦ εἰς ὅλα τὰ περίχωρα τῆς Γαλιλαίας.
29 Καὶ ἀμέσως ἀφοῦ ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν συναγωγήν, ἦλθαν μαζὶ μὲ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην εἰς τὸ σπίτι τοῦ Σίμωνος καὶ τοῦ Ἀνδρέα.
30 Ἡ πενθερὰ δὲ τοῦ Πέτρου ἦτο κατάκοιτος ἀπὸ πυρετόν. Καὶ ἀμέσως τοῦ εἶπαν δι’ αὐτήν, ὅτι εἶναι ἀσθενής.
31 Καὶ ἀφοῦ ἐπλησίασεν εἰς τὸ κρεββάτι της, τὴν ἔπιασεν ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τὴν ἐσήκωσε. Καὶ ἀμέσως τὴν ἀφῆκεν ὁ πυρετὸς καὶ ἐπειδὴ δὲν ᾐσθάνετο οὐδὲ τὴν παραμικρὰν ἑξάντλησιν, τοὺς ὑπηρέτει.
32 Καὶ ὅταν ἔγινεν ἑσπέρα καὶ ἔδυσεν ὁ ἥλιος, τοῦ ἔφεραν ὅλους τοὺς ἀσθενεῖς τῆς περιφερείας ἐκείνης καὶ τοὺς κατεχομένους ἀπὸ δαιμόνια.
33 Καὶ ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως εἶχαν μαζευθῇ πλησίον τῆς θύρας τῆς οἰκίας τοῦ Πέτρου.
34 Καὶ ἐθεράπευσε πολλούς, ποὺ ἔπασχον ἀπὸ διάφορα εἶδη ἀσθενείας, καὶ πολλὰ δαιμόνια ἔβγαλεν ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ ὑπέφεραν ἀπὸ αὐτά. Καὶ δὲν ἄφηνεν ὁ Ἰησοῦς τὰ δαιμόνια νὰ ὁμιλοῦν, διότι τὸν ἐγνωριζαν, ὅτι εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἐμαρτύρουν περὶ τούτου, εἶτε διὰ νὰ φαίνωνται σύμμαχοι καὶ συνεργάται του, καὶ ὕπουλα νὰ ἐλκύσουν τὴν ἐμπιστοσύνην τοῦ κόσμου, εἶτε καὶ διὰ νὰ προκαλέσουν παράκαιρον συναγερμὸν τοῦ λαοῦ ὑπὲρ τοῦ Ἰησοῦ, ποὺ θὰ ἐδημιούργει πειρασμοὺς καὶ ἐμπόδια εἰς τὸ ἔργον του.
35 Καὶ τὸ πρωῒ πολὺ πρὶν ξημερώσῃ, ὅταν ἀκόμη ἦτο κατασκότεινα, ἀφοῦ ἐσηκώθη, ἐβγῆκε καὶ ἐπῆγεν εἰς τόπον ἔρημον καὶ ἐκεῖ προσηύχετο.
36 Καὶ ἔτρεξαν κατόπιν του ζητοῦντες νὰ τὸν εὔρουν ὁ Σίμων καὶ οἱ σύντροφοί του.
37 Καὶ ἀφοῦ τὸν ηὗραν, λέγουν εἰς αὐτόν, ὅτι ὅλοι σὲ ζητοῦν. Ἔλα νὰ συνεχίσῃς τὴν ἐπιτυχίαν σου καὶ μὴ ψυχραίνῃς τὸν ἐνθουσιασμὸν τοῦ πλήθους.
38 Καὶ ἐκεῖνος τοὺς εἶπεν· Ἂς ὑπάγωμεν εἰς τὰ γειτονικὰ μεγαλοχώρια, διὰ νὰ κηρύξω καὶ ἐκεῖ, διότι δι’ αὐτὸ ἐβγῆκα ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ἦλθον ἐδῶ, διὰ νὰ συνεχίσω πρὸς τὰ χωρία αὐτὰ τὴν περιοδείαν μου.
39 Καὶ ἐξηκολούθει νὰ κηρύττῃ εἰς τὰς συναγωγάς των εἰς ὅλην τὴν Γαλιλαίαν καὶ νὰ βγάζῃ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοὺς δαιμονιζομένους ποὺ τοῦ ἔφερναν.
40 Καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν κάποιος λεπρός, ὁ ὁποῖος τὸν παρεκάλει γονατιστὸς ἐμπρός του καὶ τοῦ ἔλεγεν ὅτι, ἐὰν θέλῃς, ἔχεις τὴν δύναμιν νὰ μὲ θεραπεύσῃς καὶ νὰ μὲ καθαρίσῃς ἀπὸ τὰς πληγὰς καὶ τὰ ἐξανθήματα τῆς ἀσθενείας μου.
41 Ὁ δὲ Ἰησοῦς τὸν εὐσπλαγχνίσθη καὶ ἀφοῦ ἄπλωσε τὴν χεῖρα του, τὸν ἤγγισε καὶ τοῦ λέγει· θέλω, καθαρίσου.
42 Καὶ ὅταν εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τὸ θέλω, καθαρίσου, ἀμέσως τὸν ἄφησεν ἡ λέπρα καὶ ἐκαθαρίσθῃ.
43 Καὶ ἀφοῦ τοῦ ἀπηγόρευσεν αὐστηρὰ νὰ μὴ διαδώσῃ τὴν θαυματουργικὴν θεραπείαν του, τὸν ἔβγαλεν ἀμέσως ἔξω ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ ἦσαν καὶ τοῦ εἶπε·
44 Πρόσεξε νὰ μὴ εἴπῃς τίποτε εἰς κανένα· ἀλλὰ πήγαινε, δεῖξε τὸν ἑαυτόν σου εἰς τὸν ἱερέα, καὶ πρόσφερε διὰ τὸν καθαρισμὸν καὶ τὴν θεραπείαν σου ἀπὸ τὴν λέπραν ἐκεῖνα, ποὺ διέταξεν ὁ Μωϋσῆς, διὰ νὰ χρησιμεύσῃ ἡ ἐξέτασίς σου ἀπὸ τὸν ἱερέα καὶ ἡ προσφορὰ τοῦ δώρου σου ὡς μαρτυρία καὶ ἀπόδειξις εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι καὶ σὺ πράγματι ἐθεραπεύθης, ἀλλὰ καὶ ἐγὼ δὲν ἦλθον διὰ νὰ καταλύσω τὸν νόμον.
45 Αὐτὸς ὅμως, ὅταν ἐβγῆκεν, ἤρχισε νὰ διακηρύσσῃ πολλὰ περὶ τοῦ Κυρίου καὶ νὰ διαφημίζῃ τὸ ἱστορικὸν τῆς θεραπείας του, ὥστε ὁ Κύριος νὰ μὴ ἡμπορῇ πλέον φανερὰ νὰ ἔμβη εἰς πόλιν, διότι θὰ προεκαλεῖτο συρροὴ καὶ θορυβώδης διαδήλωσις τοῦ λαοῦ ὑπὲρ αὐτοῦ. Ἀλλ’ ἔμενεν ἔξω εἰς ἐρήμους τόπους καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη.
Πρωτότυπο
Ι. Κολιτσάρας
1 Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
1 Ἀρχὴ τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἔγινε ὁ Ἰωάννης·
2 Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου·
2 σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο ποὺ ἔχει γραφῆ εἰς τοὺς προφήτας περὶ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου· «Ἰδοὺ ἐγώ, λέγει ὁ Θεὸς διὰ τοῦ προφήτου Μαλαχίου, ἀποστέλλω τὸν ἀγγελιοφόρον μου ὀλίγον ἐνωρίτερα ἀπὸ σέ, ὁ ὁποῖος καὶ θὰ προπαρασκευάσῃ τὴν ὁδόν σου (δηλαδὴ τὰς ψυχὰς καὶ τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων) διὰ νὰ σὲ ὑποδεχθοῦν».
3 φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἐτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ,
3 Καὶ ὁ σταλμένος αὐτὸς ἀπὸ τὸν Θεὸν ἀγγελιοφόρος εἶναι ἐκεῖνος, διὰ τὸν ὁποῖον ὁ προφήτης Ἡσαΐας εἶπε· «Φωνὴ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος βοᾷ εἰς ἔρημον· ἐτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου· κάμετε εὐθεῖς τοὺς δρόμους του (εὐθύνατε τὰς καρδίας σας)».
4 ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
4 Ἔγινε δὲ ὁ Ἰωάννης ἀρχὴ κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, βαπτίζων εἰς τὴν ἔρημον καὶ κηρύσσων βάπτισμα εἰς πιστοποίησιν τῆς μετανοίας, διὰ νὰ λάβουν οἱ βαπτιζόμενοι τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν, ὅταν θὰ ἐδέχοντο τὸν ἐρχόμενον μετ' ὀλίγον Μεσσίαν.
5 Καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ' αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.
5 Καὶ ἐπήγαιναν πρὸς αὐτὸν οἱ κάτοικοι ὁλοκλήρου τῆς Ἰουδαίας καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται καὶ ἐβαπτίζοντο ἀπὸ αὐτὸν εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, ἐξομολογούμενοι συγχρόνως τὰς ἁμαρτίας των.
6 Ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον.
6 Ἐφοροῦσε δὲ ὁ Ἰωάννης ἔνδυμα ἀπὸ τρίχας καμήλου καὶ εἶχε δερματίνην ζώνην γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του καὶ ἔτρωγε ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον.
7 Καὶ ἐκήρυσσε λέγων· ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ.
7 Καὶ ἐκήρυττε λέγων· «ἔρχεται ὕστερα ἀπὸ ἐμὲ ἐκεῖνος ποὺ εἶναι ἰσχυρότερός μου καὶ τοῦ ὁποίου ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σκύψω καὶ νὰ λύσω τὸ λουρὶ τῶν ὑποδημάτων του.
8 Ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.
8 Ἐγὼ μὲν σᾶς ἐβάπτισα μὲ νερό, αὐτὸς ὅμως θὰ σᾶς βαπτίσῃ μὲ Πνεῦμα Ἅγιον».
9 Καὶ ἐγένετο ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ Ναζαρετ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη ὑπὸ Ἰωάννου εἰς τὸν Ἰορδάνην.
9 Καὶ κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας ἦλθε ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη ἀπὸ τὸν Ἰωάννην εἰς τὸν Ἰορδάνην.
10 Καὶ εὐθέως ἀναβαίνων ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶδε σχιζομένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα ὡς περιστερὰν καταβαῖνον ἐπ' αὐτόν·
10 Καὶ ἀμέσως ὅταν ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ νερό, εἶδε νὰ σχίζωνται οἱ οὐρανοὶ καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ὡσὰν περιστερά, νὰ κατεβαίνῃ εἰς αὐτόν.
11 καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῶν οὐρανῶν· σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ ηὐδόκησα.
11 Καὶ ἦλθε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανούς, ποὺ ἔλεγε· «σὺ εἶσαι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς τὸν ὁποῖον ἐγὼ ἔχω τελείως εὐαρεστηθῆ».
12 Καὶ εὐθέως τὸ Πνεῦμα αὐτὸν ἐκβάλλει εἰς τὴν ἔρημον·
12 Καὶ ἀμέσως τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὠδήγησεν αὐτὸν εἰς τὴν ἔρημον.
13 καὶ ἦν ἐκεῖ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ σατανᾶ, καὶ ἦν μετὰ τῶν θηρίων, καὶ οἱ ἄγγελοι διηκόνουν αὐτῷ.
13 Καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ εἰς τὴν ἔρημον σαράντα ἡμέρας πειραζόμενος ἀπὸ τὸν Σατανᾶν, χωρὶς οὔτε ἐλάχιστον νὰ ὑποχωρήσῃ εἰς τοὺς πειρασμούς· καὶ ἦτο ἐκεῖ μαζί μὲ τὰ θηρία τῆς ἐρήμου, οἱ δὲ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ τὸν ὑπηρετοῦσαν.
14 Μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι Ἰωάννην ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ
14 Ὅταν δὲ ὁ Ἰωάννης συνελήφθη κατὰ διαταγὴν τοῦ Ἥρῴδου Ἀντίπα καὶ παρεδόθη εἰς τὴν φυλακήν, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ ἐκήρυττε τὸ χαρμόσυνον μήνυμα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
15 καὶ λέγων ὅτι πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ· μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ.
15 Καὶ ἔλεγεν ὅτι, «συνεπληρώθη ὁ ὡρισμένος χρόνος καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ ἱδρυθῇ ἀπὸ τὸν Μεσσίαν, ἔχει πλησιάσει. Μετανοεῖτε, λοιπόν, καὶ πιστεύετε εἰς τὸ εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον ἐγὼ σᾶς κηρύττω».
16 Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε Σίμωνα καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τοῦ Σιμωνος, βάλλοντας ἀμφίβληστρον ἐν τῇ θαλάσσῃ· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς·
16 Ἐνῶ δὲ περιπατοῦσε κοντὰ εἰς τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε τὸν Σίμωνα καὶ τὸν Ἀνδρέαν, τὸν ἀδελφὸν τοῦ Σίμωνος, οἱ ὁποῖοι ἔρριπταν τὸ δίκτυον εἰς τὴν θάλασσαν, διότι ἦσαν ψαράδες.
17 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς γενέσθαι ἁλιεῖς ἀνθρώπων.
17 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· «ἐλᾶτε κοντά μου καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς κάμω ἱκανοὺς νὰ γίνετε ψαράδες ἀνθρώπων» (νὰ ἑλκύετε δηλαδὴ μὲ τὸ θεῖον κήρυγμα τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ).
18 Καὶ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ.
18 Ἀμέσως δὲ ἐκεῖνοι (μὲ πίστιν πρὸς τὸν Διδάσκαλον καὶ ἐνθουσιασμὸν διὰ τὸ ἔργον εἰς τὸ ὁποῖον τοὺς ἐκαλοῦσε, καίτοι δὲν ἦσαν ἀκόμη εἰς θέσιν νὰ τὸ ἐννοήσουν) ἀφῆκαν τὰ δίκτυά των καὶ τὸν ἠκολούθησαν.
19 Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν ὀλίγον εἶδεν Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ αὐτοὺς ἐν τῷ πλοίῳ καταρτίζοντας τὰ δίκτυα,
19 Καὶ προχωρήσας ὀλίγον ἀπὸ ἐκεῖ, εἶδε τὸν Ἰάκωβον τὸν υἱὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφόν του, οἱ ὁποῖοι ἦσαν εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἐτοίμαζαν τὰ δίκτυα.
20 καὶ εὐθέως ἐκάλεσεν αὐτούς. Καὶ ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ.
20 Καὶ ἀμέσως τοὺς ἐκάλεσε. Ἐκεῖνοι δὲ ἀφῆκαν τὸν πατέρα των Ζεβεδαῖον εἰς τὸ πλοῖον μὲ τοὺς μισθωτοὺς ἐργάτας καὶ τὸν ἠκολούθησαν.
21 Καὶ εἰσπορεύονται εἰς Καπερναούμ· καὶ εὐθέως τοῖς σάββασιν εἰσελθὼν εἰς τὴν συναγωγὴν ἐδίδασκε.
21 Καὶ ἐπροχώρησαν καὶ εἰσῆλθαν εἰς τὴν Καπερναούμ. Καὶ ἀμέσως κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου ἐπῆγεν εἰς τὴν συναγωγὴν καὶ ἐδίδασκε.
22 Καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ· ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων, καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς.
22 Καὶ ἐθαύμαζαν πολὺ διὰ τὴν διδασκαλίαν του, διότι ἐδίδασκεν ὡς διδάσκαλος ποὺ ἔχει πρωτοφανὴ σοφίαν καὶ κῦρος καὶ ὄχι ὅπως οἱ Γραμματεῖς (οἱ ὁποῖοι ἐζητοῦσαν νὰ στηρίξουν τὴν διδασκαλίαν των εἰς τὸ κῦρος ἄλλων ἀρχαιοτέρων ραββίνων καὶ ἐδίδασκαν συνήθως ἐπουσιώδη, πολλὲς φορὲς δὲ ἀντίθετα πρὸς ὅσα εἴχαν γραφῆ ἀπὸ τοὺς Προφήτας).
23 Καὶ ἦν ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ καὶ ἀνέκραξε
23 Κατὰ τὴν ὥραν δὲ ἐκείνην εὑρίσκετο εἰς τὴν συναγωγὴν ἔνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶχε κυριευθῆ ἀπὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα καὶ ἐφώναξε μὲ τὸ στόμα αὐτοῦ τὸ πονηρὸν πνεῦμα
24 λέγων· ἔα, τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; ῏Ηλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς; Οἶδα σε τίς εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ.
24 καὶ εἶπεν· «ἄφησέ μας· ποιὰ σχέσις ἠμπορεῖ νὰ ὑπάρχῃ μεταξὺ ἡμῶν καί σοῦ, Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; Ἦλθες νὰ μὰς καταδικάσῃς καὶ νὰ μᾶς ρίψῃς εἰς τὴν αἰωνίαν ἀπώλειαν; Γνωρίζω ποῖος εἶσαι· εἶσαι ὁ κατ' ἐξοχὴν ἅγιος, ὁ ἀφιερωμένος εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὸ ἔργον του».
25 Καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς λέγων· φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ.
25 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐπέπληξε αὐτὸ λέγων· «κλεῖσε τὸ στόμα σου καὶ φύγε ἀμέσως ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν».
26 Καὶ σπαράξαν αὐτὸν τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον καὶ κράξαν φωνῇ μεγάλῃ ἐξῆλθεν ἐξ αὐτοῦ.
26 Καὶ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα, ἀφοῦ συνετάραξε τὸν δαιμονιζόμενον καὶ μὲ τὸ στόμα ἐκείνου ἔκραξε καὶ ἐφώναξε δυνατά, ἔφυγε ἀπὸ αὐτόν.
27 Καὶ ἐθαμβήθησαν πάντες, ὥστε συζητεῖν πρὸς ἑαυτοὺς λέγοντας· τί ἐστι τοῦτο; Τίς ἡ διδαχὴ ἡ καινὴ αὕτη, ὅτι κατ' ἐξουσίαν καὶ τοῖς πνεύμασι τοῖς ἀκαθάρτοις ἐπιτάσσει, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ;
27 Καὶ ὅλοι κατελήφθησαν ἀπὸ μεγάλην ἔκπληξιν καὶ θαυμασμὸν διὰ τὸ γεγονός, ὥστε νὰ συζητοῦν μεταξύ των καὶ νὰ λέγουν· «τί εἶναι αὐτὸ τὸ καταπληκτικὸν θαῦμα, ποὺ εἴδαμε; Ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ νέα πρωτάκουστος διδασκαλία; Διότι αὐτὸς μὲ ἐξουσίαν καὶ δύναμιν ὄχι μόνον διδάσκει, ἀλλὰ καὶ διατάσσει τὰ πονηρὰ πνεύματα καὶ ὑπακούουν εἰς αὐτόν»!
28 Καὶ ἐξῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εὐθὺς εἰς ὅλην τὴν περίχωρον τῆς Γαλιλαίας.
28 Καὶ μὲ μεγάλην ταχύτητα ἐξηπλώθη ἡ φήμη αὐτοῦ εἰς ὅλα τὰ περίχωρα τῆς Γαλιλαίας.
29 Καὶ εὐθέως ἐκ τῆς συναγωγῆς ἐξελθόντες ἦλθον εἰς τὴν οἰκίαν Σίμωνος καὶ Ἀνδρέου μετὰ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου.
29 Καὶ ἀμέσως ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν συναγωγὴν καὶ ἦλθαν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Σίμωνος καὶ τοῦ Ἀνδρέου μαζί μὲ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην.
30 Ἡ δὲ πενθερὰ Σίμωνος κατέκειτο πυρέσσουσα. Καὶ εὐθέως λέγουσιν αὐτῷ περὶ αὐτῆς.
30 Ἡ δὲ πενθερὰ τοῦ Σίμωνος ἦτο κατάκοιτος μὲ πυρετόν. Καὶ ἀμέσως τοῦ ἔκαμαν λόγον δι' αὐτήν.
31 Καὶ προσελθὼν ἤγειρεν αὐτὴν κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς, καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετὸς εὐθέως, καὶ διηκόνει αὐτοῖς.
31 Καὶ αὐτὸς ἐπλησίασε εἰς τὴν κλίνην της, τὴν ἐπιασε ἀπὸ τὸ χέρι, τὴν ἐσήκωσε καὶ ἀμέσως τὴν ἀφῆκεν ὁ πυρετός, καὶ ἐντελῶς ὑγιὴς τοὺς ὑπηρετοῦσεν.
32 Ὀψίας δὲ γενομένης, ὅτε ἔδυ ὁ ἥλιος, ἔφερον πρὸς αὐτὸν πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας καὶ τοὺς δαιμονιζομένους·
32 Ἀργὰ δὲ τὸ ἀπόγευμα, μετὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου (ὅταν πλέον εἶχε περάσει ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου), ἔφεραν πρὸς αὐτὸν ὅλους τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τοὺς δαιμονιζομένους.
33 καὶ ἦν ἡ πόλις ὅλη ἐπισυνηγμένη πρὸς τὴν θύραν·
33 Καὶ ὅλη ἡ πόλις ἦτο συγκεντρωμένη ἔξω ἀπὸ τὴν θύραν τῆς οἰκίας.
34 καὶ ἐθεράπευσε πολλοὺς κακῶς ἔχοντας ποκίλαις νόσοις, καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλε, καὶ οὐκ ἤφιε λαλεῖν τὰ δαιμόνια ὅτι ᾔδεισαν αὐτὸν Χριστὸν εἶναι.
34 Καὶ ἐθεράπευσε πολλούς, ποὺ ἔπασχαν ἀπὸ διάφορα νοσήματα καὶ πολλὰ δαιμόνια ἐξεδίωξε. Δὲν ἄφηνε δὲ τὰ δαιμόνια νὰ ὁμιλοῦν δι' αὐτόν, διότι ἐγνώριζαν ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ δὲν ἤθελε τὴν μαρτυρίαν τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων.
35 Καὶ πρωῒ ἔννυχα λίαν ἀναστὰς ἐξῆλθε καὶ ἀπῆλθεν εἰς ἔρημον τόπον, κἀκεῖ προσηύχετο.
35 Καὶ πρωΐ-πρωΐ, ἐνῶ ἀκόμη ἦτο νύχτα, ἐσηκώθη, ἐβγῆκεν ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ ἐπροχώρησεν εἰς ἔρημον τόπον καὶ ἐκεῖ προσηύχετο.
36 Καὶ κατεδίωξαν αὐτὸν ὁ Σίμων καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ,
36 Ὁ δὲ Σίμων καὶ ὅσοι ἦσαν μαζί μὲ αὐτὸν ἔτρεξαν, διὰ νὰ τὸν εὕρουν.
37 καὶ εὑρόντες αὐτὸν λέγουσιν αὐτῷ ὅτι πάντες σὲ ζητοῦσι.
37 Καὶ ἀφοῦ τὸν ηὖραν τοῦ λέγουν, ὅτι «ὅλοι σὲ ζητοῦν εἰς τὴν πόλιν».
38 Καὶ λέγει αὐτοῖς· ἄγωμεν εἰς τὰς ἐχομένας κωμοπόλεις, ἵνα καὶ ἐκεῖ κηρύξω· εἰς τοῦτο γὰρ ἐξελήλυθα.
38 Καὶ ἐκεῖνος τοὺς εἶπεν · «ἂς ὑπάγωμεν εἰς τὰς γύρω κωμοπόλεις, διὰ νὰ κηρύξω καὶ ἐκεῖ, διότι δι' αὐτὸν ἄλλωστε τὸν σκοπὸν ἐβγῆκα ἀπὸ τὴν πόλιν».
39 Καὶ ἦν κηρύσσων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν εἰς ὅλην τὴν Γαλιλαίαν καὶ τὰ δαιμόνια ἐκβάλλων.
39 Καὶ ἐκήρυσσε κατὰ συνέχειαν εἰς τὰς συναγωγάς των εἰς ὅλην τὴν Γαλιλαίαν καὶ ἐξεδίωκε τὰ πονηρὰ πνεύματα ἀπὸ τοὺς δαιμονιζομένους.
40 Καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν λεπρὸς παρακαλῶν αὐτὸν καὶ γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων αὐτῷ ὅτι ἐὰν θέλῃς, δύνασαί με καθαρίσαι.
40 Καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν κάποιος λεπρός, ὁ ὁποῖος γονατιστὸς ἐμπρὸς του τὸν παρακαλοῦσε καὶ τοῦ ἔλεγε ὅτι «ἐὰν σὺ θέλῃς ἠμπορεῖς νὰ μὲ καθαρίσῃς, καὶ νὰ μὲ ἀπαλλάξῃς ἀπὸ τὴν φοβερὰν ἀσθένειάν μου».
41 Ὁ δὲ Ἰησοῦς σπλαχνισθείς, ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· θέλω, καθαρίσθητι.
41 Ὁ δὲ Ἰησοῦς (βλέπων τὴν μεγάλην πίστιν καὶ τὴν παρρησίαν τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ) τὸν εὐσπλαγχνίσθη, ἄπλωσε τὸ χέρι, τὸν ἤγγισε καὶ τοῦ λέγει· «Θέλω· γίνε καθαρός».
42 Καὶ εἰπόντος αὐτοῦ εὐθέως ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ ἡ λέπρα, καὶ ἐκαθαρίσθη.
42 Καὶ ἀμέσως μόλις ὁ Ἰησοῦς εἶπε αὐτοὺς τοὺς λόγους, ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖνον ἡ λέπρα καὶ ἔγινε τελείως καθαρὸς καὶ ὑγιής.
43 Καὶ ἐμβριμησάμενος αὐτῷ εὐθέως ἐξέβαλεν αὐτὸν καὶ λέγει αὐτῷ·
43 Καὶ ἀφοῦ τοῦ ὡμίλησε μὲ ἔντονον καὶ αὐστηρὸν ὕφος νὰ μὴ ἀποκαλύψῃ αὐτὸν ὡς εὐεργέτην του, τὸν ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ τὸ μέρος, ὅπου εὑρίσκοντο καὶ τοῦ εἶπε·
44 ὅρα μηδενὶ μηδέν εἴπῃς, ἀλλ' ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε περὶ τοῦ καθαρισμοῦ σου ἃ προσέταξε Μωϋσῆς εἰς μαρτύριον αὐτοῖς.
44 «πρόσεχε νὰ μὴ εἴπῃς εἰς κανένα τίποτε, ἀλλὰ πήγαινε δεῖξε τὸν ἑαυτόν σου εἰς τὸν ἱερέα καὶ πρόσφερε διὰ τὸν καθαρισμόν σου ἀπὸ τὴν λέπραν αὐτά ποὺ διέταξε ὁ Μωϋσῆς, ὥστε ἡ ἐξέτασις τοῦ ἱερέως καὶ ἡ προσφορὰ τοῦ δώρου σου, νὰ χρησιμεύσουν ὡς μαρτυρία καὶ βεβαίωσις ὅτι ἔγινες τελείως ὑγιής».
45 Ὁ δὲ ἐξελθὼν ἤρξατο κηρύσσειν πολλὰ καὶ διαφημίζειν τὸν λόγον, ὥστε μηκέτι αὐτὸν δύνασθαι φανερῶς εἰς πόλιν εἰσελθεῖν, ἀλλ' ἔξω ἐν ἐρήμοις τόποις ἤν· καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν πανταχόθεν.
45 Ἀλλὰ ἐκεῖνος, μόλις ἐξῆλθε, ἤρχισε νὰ διαλαλῇ πολλὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ καὶ νὰ διαφημίζῃ τὸ γεγονός, ὥστε ὁ Κύριος νὰ μὴ ἠμπορῇ πλέον νὰ εἰσέρχεται φανερὰ εἰς τὴν πόλιν διὰ τὸ πλῆθος, ποὺ τὸν περιεκύκλωνεν. Ἀλλὰ ἔμεινε ἔξω εἰς ἐρήμους τόπους. Καὶ παρ' ὅλον τοῦτο, ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη.