Πρός Ρωμαίους

Κεφάλαιον Α' (1)

» Πρωτότυπο « » Ἑρμηνεία Ι. Κολιτσάρα « » Ἑρμηνεία Π. Τρεμπέλα « » Πρωτότυπο & Ἑρμηνείες «
1 Παῦλος, δοῦλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, κλητὸς ἀπόστολος, ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον Θεοῦ.
2 Ὃ προεπηγγείλατο διὰ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις
3 περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυῒδ κατὰ σάρκα,
4 τοῦ ὁρισθέντος υἱοῦ Θεοῦ ἐν δυνάμει κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν,
5 δι' οὗ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεως ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ,
6 ἐν οἷς ἐστε καὶ ὑμεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
7 πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν Ρώμῃ ἀγαπητοῖς Θεοῦ, κλητοῖς ἁγίοις· χάριν ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
8 Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ πάντων ὑμῶν, ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.
9 Μάρτυς γάρ μού ἐστιν ὁ Θεός, ᾧ λατρεύω ἐν τῷ πνεύματί μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὡς ἀδιαλείπτως μνείαν ὑμῶν ποιοῦμαι,
10 πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου δεόμενος εἴ πως ἤδη ποτὲ εὐοδωθήσομαι ἐν τῷ θελήματι τοῦ Θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς.
11 Ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς, ἵνα τί μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικὸν εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς,
12 τοῦτο δέ ἐστι συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ.
13 Οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς, καὶ ἐκωλύθην ἄχρι τοῦ δεῦρο, ἵνα τινὰ καρπὸν σχῶ καὶ ἐν ὑμῖν καθὼς καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν.
14 Ἕλλησί τε καὶ βαρβάροις, σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί·
15 οὕτω τὸ κατ' ἐμὲ πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖς ἐν Ρώμῃ εὐαγγελίσασθαι.
16 Οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ· δύναμις γὰρ Θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι.
17 Δικαιοσύνη γὰρ Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν, καθὼς γέγραπται· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται.
18 Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπ' οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων,
19 διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ γὰρ Θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσε.
20 Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νούμενα καθορᾶται, ἣ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους,
21 διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ' ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία·
22 φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,
23 καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἐρπετῶν.
24 Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς,
25 οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, κα ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
26 Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν,
27 ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες.
28 Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,
29 πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ πονηρίᾳ πλεονεξίᾳ κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας
30 ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρέτας κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς,
31 ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας,
32 οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνο αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.
1 Ἐγὼ ὁ Παῦλος εἶμαι δοῦλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφωσιωμένος ψυχῇ καὶ σώματι εἰς αὐτόν, κεκλημένος ἀπὸ τὸν ἴδιον εἰς τὸ ἀποστολικὸν ἀξίωμα, ξεχωρισμένος διὰ νὰ κηρύττω τὸ χαρμόσυνον μήνυμα τῆς σωτηρίας, τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς προσφέρει εἰς τοὺς ἀνθρώπους.
2 Αὐτὸ τὸ κήρυγμα, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰς προφητείας, ποὺ περιέχονται εἰς τὰς Ἁγίας Γραφάς, τὸ εἶχεν ὑποσχεθῆ ὁ Θεὸς καὶ προαναγγείλει μὲ τοὺς προφήτας του·
3 ἀφορᾷ δὲ τὸν μονογενῆ Υἱόν του, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη, κατὰ τὸ ἀνθρώπινον, ἀπὸ ἀπόγονον τοῦ Δαυΐδ,
4 ἀπεδείχθη δὲ σαφῶς, ὅτι οὗτος εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ μὲ ὑπερφυσικὴν δύναμιν, ποὺ ἐπήγαζε ἀπὸ τὸ Πνεῦμα, τὸ ὁποῖον μεταδίδει ἁγιότητα· ἐπεδείχθη δὲ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἰδιαιτέρως μὲ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασίν του.
5 Διὰ τοῦ Χριστοῦ ἐλάβομεν, ἐγὼ ὁ Παῦλος καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι, τὴν χάριν καὶ τὸ ἀποστολικὸν ἀξίωμα, διὰ νὰ κηρύττωμεν μεταξὺ ὅλων τῶν ἐθνῶν τὴν νέαν πίστιν καὶ τὴν εἰς αὐτὴν ὑποταγήν, πρὸς δόξαν τοῦ ὀνόματός του.
6 Μεταξὺ δὲ τῶν ἐθνικῶν συγκαταλέγεσθε καὶ σεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχετε κληθῆ διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
07 Ἀπευθύνομαι μὲ τὴν ἐπιστολήν μου αὐτὴν εἰς ὅλους τοὺς πιστούς, ποὺ εὑρίσκεσθε εἰς τὴν Ρώμην καὶ οἱ ὁποῖοι εἶσθε ἰδαιαιτέρως ἀγαπητοὶ εἰς τὸν Θεὸν καὶ προσκεκλημένοι νὰ γίνετε ἅγιοι, καὶ εὔχομαι νὰ εἶναι μαζί σας πάντοτε ἡ χάρις καὶ ἡ εἰρήνη ἀπὸ τὸν Θεὸν πατέρα μας καὶ ἀπὸ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.
8 Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τὸν Θεόν μου διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δι' ὅλους σας, ἐπειδὴ ἡ πίστις σας ἔχει διαλαληθῆ εἰς ὅλον τὸν κόσμον.
9 Μάρτυς μου εἶναι ὁ Θεός, τὸν ὁποῖον λατρεύω μὲ ὅλην μου τὴν ψυχὴν καὶ τὴν καρδίαν, ὑπηρετῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ, ὅτι συνεχῶς καὶ ἀδιακόπως σᾶς ἐνθυμοῦμαι,
10 παρακαλῶν πάντοτε τὸν Θεὸν εἰς τὰς προσευχάς μου, μήπως, ἔστω καὶ τώρα, εὐδοκήσῃ κατὰ τὸ ἅγιόν του θέλημα, καὶ κατευοδωθῶ καὶ ἔλθω εἰς ἐπίσκεψίν σας.
11 Διότι ἔχω φλογερὸν πόθον νὰ σᾶς ἴδω, διὰ νὰ σᾶς μεταδώσω κάποιο πνευματικὸν χάρισμα καὶ πνευματικὴν ὠφέλειαν, ὥστε νὰ στηριχθῆτε ἀκόμη περισσότερον εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν πίστιν καὶ ζωήν.
12 Ἀλλὰ τοῦτο σημαίνει ὅτι καὶ ἐγὼ αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκην νὰ παρηγορηθῶ καὶ ἐνισχυθῶ μεταξύ σας, ὅπως καὶ σεῖς ἀπὸ ἐμέ, διὰ τῆς κοινῆς πίστεως καὶ ἡμῶν καὶ ἐμοῦ, ἡ ὁποία μᾶς συνδέει.
13 Θέλω δὲ νὰ γνωρίζετε καλά, ἀδελφοί, ὅτι πολλὲς φορὲς ἐσκέφθην καὶ ἀπεφάσισα νὰ ἔλθω πλησίον σας, ἀλλὰ συνήντησα ἐμπόδια μέχρι τώρα. ῎Ηθελα δὲ νὰ ἔλθω, διὰ νὰ ἔχω κάποιον πνευματικὸν καρπὸν καὶ μεταξύ σας, ὅπως ἔχω καὶ μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐθνῶν.
14 Αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ κηρύξω τὸ Εὐαγγέλιον καὶ εἰς τοὺς Ἕλληνας καὶ εἰς τοὺς βαρβάρους, καὶ εἰς τοὺς σοφοὺς καὶ εἰς τοὺς ἀγραμμάτους.
15 Δι' αὐτό, καθόσον ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμέ, εἶμαι πρόθυμος νὰ κηρύξω τὸ Εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας καὶ εἰς σᾶς, ποὺ εὑρίσκεσθε εἰς τὴν Ρώμην.
16 Διότι δὲν ἐντρέπομαι ποτὲ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ εἶναι δύναμις τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία χαρίζει σωτηρίαν εἰς κάθε ἕνα ποὺ πιστεύει εἰλικρινῶς, κατὰ πρῶτον λόγον εἰς κάθε Ἰουδαῖον, ἔπειτα δὲ εἰς κάθε Ἕλληνα καὶ εἰδωλολάτρην.
17 Διότι φανερώνεται καὶ προσφέρεται διὰ τοῦ Εὐαγγελίου ἡ σωτηρία καὶ ἡ δικαίωσις ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἀρχίζει ἀπὸ τὴν πίστιν καὶ προχωρεῖ διὰ τῆς πίστεως, σύμφωνα ἄλλωστε καὶ μὲ ἐκεῖνο που ἔχει γραφῆ ἀπὸ τὸν προφήτην Ἀβακούμ. «Ὁ δίκαιος θὰ κερδήσῃ τὴν αἰώνιον ζωὴν διὰ τῆς πίστεώς του».
18 Ηὐδόκησε δὲ ὁ Θεὸς νὰ δώσῃ τὴν ἐκ πίστεως δικαίωσιν, καθόσον τὰ ἔργα τοῦ κόσμου εἶναι τέτοια, ὥστε ἐξ αἰτίας των φανερώνεται καὶ ξεσπάει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἐναντίον κάθε ἀσεβείας καὶ κάθε ἀδικίας τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ γνωρίζουν καὶ κατέχουν τὴν ἀλήθειαν, ζοῦν μέσα εἰς τὴν ἀδικίαν.
19 Ἐπειδὴ ἡ γνῶσις περὶ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ θελήματός του (ὅσην ἠμπορεῖ νὰ χωρέσῃ ὁ ἄνθρωπος) εἶναι φανερὴ καὶ γνωστὴ εἰς αὐτούς· ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς τὴν ἔχει φανερώσει εἰς αὐτούς.
20 Διότι ἀπὸ τότε ποὺ ἐκτίσθη ὁ κόσμος, αἱ ἀόρατοι τελειότητες τοῦ Θεοῦ γίνονται καθαρὰ αἰσθηταὶ μὲ τὴν διάνοιαν διὰ μέσου τῶν δημιουργημάτων, τόσον ἡ αἰωνία αὐτοῦ παντοδυναμία, ὅσον καὶ κάθε θεία τελειότης του, εἰς τρόπον ὥστε νὰ μένουν αὐτοὶ ἀναπολόγητοι διὰ τὸν ἁμαρτωλὸν βίον των·
21 διότι, ἐνῶ ἐγνώρισαν διὰ μέσου τῆς δημιουργίας τὸν πάνσοφον καὶ πανάγαθον Θεόν, δὲν τὸν ἐδόξασαν ὡς ἀληθινὸν Θεὸν διὰ τὰ μεγαλεῖα του καὶ δὲν τὸν εὐχαρίστησαν διὰ τὰς ἀναριθμήτους εὐεργεσίας του, ἀλλ' ἐπλανήθησαν μὲ τοὺς μωροὺς καὶ ψευδεῖς συλλογισμούς των περὶ τῶν εἰδώλων καὶ τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν διάνοια·
22 καὶ ἐνῶ διακηρύττουν ὅτι εἶναι σοφοί, ἀπεδείχθησαν μωροὶ καὶ ἀνόητοι·
23 καὶ ἀντικατέστησαν τὴν ἄπειρον καὶ μεγαλειώδη δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ μὲ ὑλικὰ ἀγάλματα, μὲ εἴδωλα, ποὺ εἰκονίζουν φθαρτοὺς ἀνθρώπους καὶ πτηνὰ καὶ τετράποδα καὶ ἐρπετά.
24 Διὰ τὴν ἀσέβειαν δὲ καὶ τὴν ἀποστασίαν των αὐτὴν ἀπέσυρεν ὁ Θεὸς τὴν χάριν του καὶ ἔτσι παρεδόθησαν καὶ ὑπεδουλώθησαν εἰς τὰς ἁμαρτωλὰς ἐπιθυμίας τῶν καρδιῶν των, εἰς ἠθικὴν ἀκαθαρσίαν, ὥστε νὰ ἐξευτελίζωνται τὰ σώματά των ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους.
25 Αὐτοὶ ἀντήλλαξαν καὶ ἀντικατέστησαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ ψεῦδος τῆς εἰδωλολατρίας, ἐσεβάσθησαν δὲ καὶ ἐλάτρευσαν τὴν ἄψυχον καὶ ἄλογον καὶ πεπερασμένην κτίσιν, ἀντὶ τοῦ Δημιουργοῦ, ὁ ὁποῖος τὴν ἔκτισε καὶ πρέπει διὰ τοῦτο νὰ εὐλογῆται καὶ νὰ δοξάζεται εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
26 Ἀκριβῶς δὲ διότι ἐλάτρευσαν ψευδεῖς καὶ φαύλους θεούς, παρεχώρησεν ὁ Θεὸς νὰ παραδοθοῦν καὶ ὑποδουλωθοῦν εἰς ἐξευτελιστικὰ πάθη. Διότι καὶ αἱ γυναῖκες των (χωρὶς νὰ ἐντραποῦν καὶ σεβασθοῦν οὔτε τὸν ἑαυτόν των) ἄλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν τοῦ φύλου των εἰς τὴν παρὰ φύσιν καὶ ἐξετράπησαν εἰς ἀκατανομάστους πράξεις.
27 Κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ οἱ ἄρρενες ἀφῆκαν τὴν φυσικὴν σχέσιν καὶ χρῆσιν τῆς γυναικὸς καὶ ἐφλογίσθησαν εἰς τὰς ἐμπαθεῖς ὀρέξεις μεταξύ των, ὥστε ἄνδρες εἰς ἄνδρας νὰ ἐνεργοῦν ἀναισχύντους καὶ ἐξευτελιστικὰς πράξεις καὶ νὰ λαμβάνουν τὸν μισθόν, ποὺ τοὺς ἔπρεπε διὰ τὴν πλάνην των, ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν ἑαυτόν των.
28 Καὶ καθὼς δὲν ἔκριναν καλὸν καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ κατέχουν τὴν ἀληθῆ καὶ σοφὴν γνῶσιν περὶ τοῦ Θεοῦ, παρεχώρησεν ὁ Θεὸς νὰ παραδοθοῦν καὶ ὑποδουλωθοῦν εἰς νοῦν ἀνίκανον νὰ διακρίνῃ τὸ ὀρθόν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διαπράττουν αὐτὰ τὰ ἀπρεπῆ καὶ ἐπαίσχυντα.
29 Καὶ ἔτσι ἐγέμισαν καὶ διεποτίσθησαν, κατὰ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, ἀπὸ κάθε ἀδικίαν, πορνείαν, πονηρίαν, πλεονεξίαν, κακίαν· ἐγέμισαν ἀπὸ φθόνον, φόνον, φιλόνεικον διάθεσιν, δολιότητα καὶ κάθε κακοήθειαν.
30 Ἔγιναν κρυφοὶ κατήγοροι σιγοψιθυρίζοντες μεταξύ των εἰς βάρος των ἄλλων, θρασεῖς συκοφάνται τῶν ἀπόντων, γεμᾶτοι μῖσος ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὑβρισταί, φαντασμένοι καὶ κομπασταί, ἐπιδειξιομανεῖς, ἐπινοηταὶ κακῶν εἰς βάρος τῶν ἄλλων, ἀσεβεῖς καὶ ἀνυπάκοοι ἀπέναντι τῶν γονέων·
31 ἄνθρωποι χωρὶς σύνεσιν, ποὺ χωρὶς ἐντροπὴν καταπατοῦν τὸν λόγον των καὶ τὰς συμφωνίας ποὺ ἔχουν κάμει, ἄστοργοι ἀπέναντι τῶν οἰκείων των, ἀδιάλλακτοι καὶ μνησίκακοι, σκληροὶ καὶ ἀνάλγητοι εἰς τὴν ξένην δυστυχίαν.
32 Αὐτοί, μολονότι ἐγνώρισαν καλὰ τὸ θέλημα καὶ τὴν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ, ὅτι δηλαδὴ ὅσοι διαπράττουν τέτοια πονηρὰ ἔργα εἶναι ἄξιοι θανάτου, ὄχι μόνον πράττουν αὐτά, ἀλλὰ ἀπὸ ψυχικὴν πώρωσιν καὶ κακότητα ἐπιδοκιμάζουν μὲ ὅλην των τὴν καρδιὰ καὶ ἐκείνους ποὺ τὰ πράττουν.
1 Παῦλος, δοῦλος καὶ διάκονος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπόστολος καλεσμένος εἰς τὸ ἀξίωμα τοῦτο ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἴδιον, ξεχωρισμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ νὰ κηρύττω τὸ εὐαγγέλιον καὶ διαδίδω τὴν χαρμόσυνον ἀγγελίαν τῆς σωτηρίας, τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς παρέχει εἰς τοὺς ἀνθρώπους.
2 Τὸ κήρυγμα δὲ αὐτὸ τῆς σωτηρίας τὸ ὑπεσχέθη πρὸ πολλοῦ ὁ Θεὸς διὰ μέσου τῶν προφητῶν του μὲ προφητείας, ποὺ ὑπάρχουν γραμμέναι εἰς Γραφὰς ὄχι κοινὰς καὶ ἀνθρωπίνας, ἀλλὰ ἁγίας καὶ θεοπνεύστους.
3 Ἔδωκε δὲ ὑπόσχεσιν ἔκτοτε ὁ Θεὸς διὰ τὸν Υἱόν του, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη ὡς ἄνθρωπος εἰς ὡρισμένον χρόνον ἀπὸ ἀπόγονον τοῦ Δαβίδ,
4 ἀπεδείχθη δὲ ὅτι εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ διὰ δυνάμεως ὑπερφυσικῆς, ποὺ προήρχετο ἀπὸ τὸ Πνεῦμα, τὸ ὁποῖον μεταδίδει ἁγιασμόν· καὶ πρὸ πάντων ἀπεδείχθη διὰ τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεώς του. Ὁμιλῶ περὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας.
5 Διὰ τοῦ Χριστοῦ δὲ ἔλαβον καὶ ἐγὼ τὸ δῶρον τῆς σωτηρίας, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀποστολικὸν ἀξίωμα, διὰ νὰ διαδοθῇ ἡ πίστις καὶ ἡ ὑπακοή, ποὺ ἐπιβάλλει αὐτὴ μεταξὺ ὅλων τῶν ἐθνικῶν πρὸς δόξαν τοῦ ὀνόματός του.
6 Μεταξὺ δὲ τῶν ἐθνικῶν τούτων εἶσθε καὶ σεῖς, προσκαλεσμένοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
7 Ἐγὼ λοιπὸν ὁ Παῦλος γράφω τὴν ἐπιστολὴν ταύτην εἰς ὅλους τοὺς πιστούς, ὅσοι εὑρίσκεσθε εἰς τὴν Ρώμην, οἱ ὁποῖοι εἶσθε ἰδιαιτέρως ἀγαπητοὶ εἰς τὸν Θεὸν καὶ προσκαλεσμένοι διὰ νὰ γίνετε ἅγιοι. Εὔχομαι δὲ νὰ εἶναι μαζί σας ἡ χάρις καὶ ἡ εἰρήνη ἀπὸ τὸν Θεὸν Πατέρα μας καὶ ἀπὸ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.
8 Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τὸν Θεόν μου διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δι’ ὅλους σας, ἐπειδὴ ἡ πίστις σας διαλαλεῖται καὶ εἶναι ξακουσμένη εἰς ὅλον τὸν κόσμον.
9 Διότι μάρτυς μου εἶναι ὁ Θεός, τὸν ὁποῖον λατρεύω ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου μὲ τὰς ἀνωτέρας πνευματικὰς δυνάμεις μου, κηρύττων τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Υἱοῦ του, ὅτι σᾶς ἐνθυμοῦμαι διαρκῶς καὶ χωρὶς νὰ παραλείψω τοῦτο ποτέ,
10 παρακαλῶν πάντοτε τὸν Θεὸν εἰς τὰς προσευχάς μου, μήπως ἔστω καὶ τόσον ἀργὰ τώρα καταξιωθῶ μὲ τὸ θέλημά του νὰ ταξιδεύσω μὲ τὸ καλὸ καὶ νὰ ἔλθω πρὸς σᾶς.
11 Διότι ἔχω μεγάλον πόθον νὰ σᾶς ἴδω,διὰ νὰ σᾶς μεταδώσω κανένα χάρισμα πνευματικόν, ὥστε νὰ στηριχθῆτε καὶ στερεωθῆτε πνευματικῶς.
12 Ἐννοῶ δὲ μὲ τοῦτο νὰ παρηγορηθῶ καὶ ἐγὼ εὑρισκόμενος μεταξύ σας καὶ βλέπων τὴν πίστιν σας, καθὼς καὶ σεῖς νὰ παρηγορηθῆτε ἀπὸ τὴν ἰδικήν μου πίστιν.
13 Δὲν θέλω δὲ νὰ ἀγνοῆτε σεῖς, ἀδελφοί, ὅτι πολλὰς φορὰς ἔβαλα εἰς τὸν νοῦν μου νὰ ἔλθω πρὸς σᾶς καὶ ἐμποδίσθηκα ἕως τώρα. Ἐπεθύμουν νὰ ἔλθω διὰ νὰ ἐπιτύχω καὶ μεταξύ σας κάποιον καρπόν, καθὼς ἐπέτυχα καὶ μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐθνῶν.
14 Καὶ εἰς Ἕλληνας καὶ εἰς βαρβάρους, καὶ εἰς σοφοὺς καὶ εἰς ἀμαθεῖς εἶμαι ὀφειλέτης καὶ ἔχω ὑποχρέωσιν νὰ τοὺς κηρύξω τὸ εὐαγγέλιον.
15 Δι’ αὐτὸν τὸν λόγον, ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμέ, εἶμαι πρόθυμος νὰ κηρύξω τὸ εὐαγγέλιον καὶ εἰς σᾶς, ποὺ εἶσθε εἰς τὴν Ρώμην.
16 Καὶ ἔχω προθυμίαν εἰς τοῦτο, διότι δὲν ἐντρέπομαι νὰ κηρύττω τὸ εὐαγγέλιον, ποὺ ἔχει ὡς περιεχόμενον τὸν σταυρικὸν θάνατον τοῦ Χριστοῦ. Διότι τὸ εὐαγγέλιον εἶναι δύναμις Θεοῦ, ποὺ δίδει σωτηρίαν εἰς ὅλους ὅσοι πιστεύουν εἰς τὸν Χριστόν, εἰς κάθε Ἰουδαῖον κατὰ πρῶτον λόγον καὶ εἰς κάθε Ἕλληνα καὶ εἰδωλολάτρην.
17 Εἶναι δὲ τέτοια δύναμις τὸ εὐαγγέλιον, διότι δι’ αὐτοῦ φανερώνεται ἡ δικαίωσις, τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς παρέχει εἰς κάθε πιστεύοντα ἁμαρτωλόν, τὸν ὁποῖον ἀνακηρύττει καὶ μεταβάλλει εἰς δίκαιον. Ἡ δικαίωσις δὲ αὐτὴ καὶ σωτηρία προέρχεται ὄχι ἀπὸ ἔργα, ἀλλ’ ἐκ πίστεως, καὶ παρέχεται εἰς καθένα ποὺ ἔχει πίστιν σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο, ποὺ ἔχει γραφῆ ἀπὸ τὸν προφήτην Ἀββακούμ· ὁ δίκαιος ποὺ τηρεῖ τὸν νόμον, θὰ σωθῇ ἀπὸ τὴν πίστιν του.
18 Καὶ ἦτο ἀναγκαία ἡ δικαίωσις διὰ τῆς πίστεως, διότι φανερώνεται ὀργὴ Θεοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐναντίον κάθε ἀσεβοῦς προσβολῆς κατὰ τοῦ θείου μεγαλείου καὶ ἐναντίον κάθε παραβάσεως τοῦ ἠθικοῦ νόμου του, ποὺ διαπράττουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι καταπατοῦν καὶ ἀδικοῦν τὴν ἀλήθειαν διὰ τῆς εἰδωλολατρείας καὶ τοῦ αἰσχροῦ των βίου.
19 Ἀδικοῦν δὲ καὶ καταπιέζουν τὴν ἀλήθειαν, διότι ἡ ἀληθὴς περὶ τοῦ Θεοῦ γνῶσις, ὅσην δύναται νὰ ἀποκτήσῃ ὁ πεπερασμένος νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι φανερὰ εἰς τὴν διάνοιάν τους, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς τὴν ἔχει σαφῶς φανερώσει εἰς αὐτούς.
20 Τὴν ἐφανέρωσε δὲ σαφῶς καὶ καθαρά, διότι αἱ μὴ βλεπόμεναι μὲ τὰ αἰσθητὰ μάτια ἄπειροι τελειότητες τοῦ Θεοῦ, ἀφ’ ὅτου ἐκτίσθη ὁ κόσμος, βλέπονται καθαρὰ διὰ μέσου τῶν δημιουργημάτων μὲ τὰ μάτια τῆς διανοίας, τόσον ἡ δύναμίς του, ποὺ δὲν ἔχει ἀρχὴν καὶ τέλος ἀλλ’ εἶναι αἰωνία, ὅσον καὶ κάθε τελειότης, ὥστε αὐτοὶ νὰ εἶναι ἀναπολόγητοι καὶ νὰ μὴ ἡμποροῦν νὰ προβάλουν καμμίαν δικαιολογίαν.
21 Εἶναι δὲ ἀδικαιολόγητοι, διότι ἐνῷ διὰ τῶν θαυμασίων τῆς δημιουργίας ἐγνώρισαν τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος μὲ πᾶσαν σοφίαν καὶ δύναμιν τὰ ἐδημιούργησε, δὲν τὸν ἐδόξασαν διὰ τὰς ἀπείρους τελειότητάς του ἢ δὲν τὸν ηὐχαρίστησαν διὰ τὰς τόσας εὐεργεσίας του, ὅπως ἁρμόζει εἰς αὐτόν, ἀλλὰ μὲ τοὺς ψευδεῖς καὶ πλανημένους συλλογισμούς των ἀπεδείχθησαν μωροὶ καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος καὶ ἀνίκανος νὰ καταλάβῃ τὰ ἀληθῆ καὶ τὰ πρέποντα διάνοιά τους.
22 Καὶ ἐνῷ ἰσχυρίζονται, ὅτι εἶναι σοφοί, ἔγιναν μωροὶ καὶ ἀνόητοι.
23 Καὶ ἀντήλλαξαν τὸ ἔνδοξον μεγαλεῖον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει καμμίαν σχέσιν πρὸς τὴν φθοράν, μὲ ὑλικὰ ἀγάλματα, ποὺ ἔχουν τὴν εἰκόνα φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν.
24 Διότι δὲ ἔκαμαν τὴν ἀσεβῆ αὐτὴν ἀνταλλαγήν, δι' αὐτὸ ὁ Θεὸς ἐπῆρε ἀπὸ αὐτοὺς τὴν χάριν του καὶ τοὺς ἀφῆκε νὰ παραδοθοῦν μὲ τὰς αἰσχρὰς ἐπιθυμίας τῶν καρδιῶν τους εἰς ἀκαθαρσίαν, ὥστε νὰ ἀτιμάζωνται τὰ σώματά τους ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους.
25 Αὐτοὶ ἀντικατέστησαν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν μὲ τοὺς ψευδεῖς τῶν εἰδώλων θεοὺς καὶ ἀπέδωκαν τὸν σεβασμὸν τῆς καρδίας των καὶ τὴν ἐξωτερικὴν λατρείαν των εἰς τὴν κτίσιν, ἀντὶ νὰ σέβωνται καὶ νὰ λατρεύουν ἐκεῖνον ποὺ τὴν ἔκτισεν, ὁ ὁποῖος εἶναι πρέπον καὶ δίκαιον νὰ εὐλογῆται καὶ νὰ δοξάζεται εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
26 Ἐπειδὴ δὲ ἐλάτρευσαν τὴν κτίσιν ἀντὶ τοῦ Κτίστου, δι’ αὐτὸ ἐπέτρεψεν ὁ Θεὸς νὰ παραδοθοῦν εἰς ἀτιμωτικὰ πάθη. Διότι καὶ αἱ γυναῖκες των ἄλλαξαν τὴν φυσικὴν σχέσιν καὶ χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν καὶ ἐξευτελίσθησαν μὲ ἀκατονόμαστους ἀσελγείας.
27 Κατὰ τὸν ὅμοιον ἀκριβῶς τρόπον καὶ οἱ ἄρρενες ἄφησαν τὴν φυσικὴν σχέσιν καὶ χρῆσιν τῆς γυναικὸς καὶ ἐκάησαν ἀπὸ φλόγα ἀκρατήτου ἐπιθυμίας μεταξύ τους, πράττοντες ἀρσενικοὶ μὲ ἀρσενικοὺς ἀσχήμους καὶ ἀτίμους πράξεις καὶ λαμβάνοντες τὸν μισθόν, ποὺ τοὺς ἤξιζε διὰ τὴν πλάνην τῆς εἰδωλολατρείας των, ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν ἑαυτόν τους.
28 Καὶ ὅπως ἀκριβῶς δὲν ἔκριναν καλὸν καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ κατέχουν τὴν πλήρη καὶ ἀληθῆ γνῶσιν τοῦ Θεοῦ, τοὺς ἐγκατέλιπεν ὁ Θεὸς καὶ παρεδόθησαν εἰς νοῦν ἀνίκανον νὰ διακρίνῃ τὸ ἀληθὲς καὶ τὸ ὀρθόν, καὶ ἀποτέλεσμα αὐτοῦ ὑπῆρξε τὸ νὰ πράττουν ἀπρεπῆ καὶ ἀνήθικα ἔργα.
29 Καὶ ἔτσι ἐκυριεύθησαν καὶ ἐγέμισαν ἀπὸ κάθε εἶδος ἁμαρτίας, ἀπὸ πορνείαν, πονηρίαν, πλεονεξίαν, κακίαν, ἐγέμισαν ἀπὸ φθόνον, φόνον, φιλονεικίαν, δόλον, κακοτροπίαν.
30 Καὶ κακολογοῦν μὲ κρυφομιλήματα, κατακρίνουν φανερά, μισοῦν τὸν Θεόν, ὑβρίζουν, εἶναι φαντασμένοι, προσβλέποντες εἰς τοὺς ἄλλους μὲ περιφρόνησιν, εἶναι καυχηματίαι εἰς τοὺς λόγους, ἐπινοοῦν καὶ ἐφευρίσκουν κακά, εἶναι ἀπειθεῖς εἰς τοὺς γονεῖς,
31 δὲν ἔχουν σύνεσιν, καταπατοῦν τὸν λόγον τους καὶ τὰς συμφωνίας ποὺ ἔκαμαν μὲ τοὺς ἄλλους, δὲν ἔχουν οὔτε αὐτὴν τὴν στοργήν, τὴν τόσον φυσικὴν καὶ εἰς αὐτὰ ἀκόμη τὰ ζῶα, εἶναι ἀδιάλλακτοι καὶ ξένοι πρὸς τὸν οἶκτον καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν.
32 Αὐτοί, μολονότι ἐγνώρισαν καλὰ ἐκεῖνο, ποὺ ὁ Θεὸς ἐπρόσταξεν ὡς δίκαιον, ὅτι δηλαδὴ ὅσοι πράττουν τέτοια ἔργα εἶναι ἄξιοι θανάτου, ὄχι μόνον πράττουν αὐτά, ἀλλὰ καὶ ἐπιδοκιμάζουν ἐκείνους ποὺ τὰ πράττουν καὶ δεικνύουν ἔτσι, ὅτι ὅχι ἀπὸ ἀδυναμίαν, ἀλλὰ ἀπὸ βαθεῖαν τῆς ψυχῆς τῶν διαφθορὰν τρέχουν πρὸς τὸ κακόν. Αὐτὰ περὶ τῶν ἐθνικῶν καὶ εἰδωλολατρῶν.
Πρωτότυπο
Ι. Κολιτσάρας
1 Παῦλος, δοῦλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, κλητὸς ἀπόστολος, ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον Θεοῦ.
1 Ἐγὼ ὁ Παῦλος εἶμαι δοῦλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφωσιωμένος ψυχῇ καὶ σώματι εἰς αὐτόν, κεκλημένος ἀπὸ τὸν ἴδιον εἰς τὸ ἀποστολικὸν ἀξίωμα, ξεχωρισμένος διὰ νὰ κηρύττω τὸ χαρμόσυνον μήνυμα τῆς σωτηρίας, τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς προσφέρει εἰς τοὺς ἀνθρώπους.
2 Ὃ προεπηγγείλατο διὰ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις
2 Αὐτὸ τὸ κήρυγμα, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰς προφητείας, ποὺ περιέχονται εἰς τὰς Ἁγίας Γραφάς, τὸ εἶχεν ὑποσχεθῆ ὁ Θεὸς καὶ προαναγγείλει μὲ τοὺς προφήτας του·
3 περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυῒδ κατὰ σάρκα,
3 ἀφορᾷ δὲ τὸν μονογενῆ Υἱόν του, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη, κατὰ τὸ ἀνθρώπινον, ἀπὸ ἀπόγονον τοῦ Δαυΐδ,
4 τοῦ ὁρισθέντος υἱοῦ Θεοῦ ἐν δυνάμει κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν,
4 ἀπεδείχθη δὲ σαφῶς, ὅτι οὗτος εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ μὲ ὑπερφυσικὴν δύναμιν, ποὺ ἐπήγαζε ἀπὸ τὸ Πνεῦμα, τὸ ὁποῖον μεταδίδει ἁγιότητα· ἐπεδείχθη δὲ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἰδιαιτέρως μὲ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασίν του.
5 δι' οὗ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεως ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ,
5 Διὰ τοῦ Χριστοῦ ἐλάβομεν, ἐγὼ ὁ Παῦλος καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι, τὴν χάριν καὶ τὸ ἀποστολικὸν ἀξίωμα, διὰ νὰ κηρύττωμεν μεταξὺ ὅλων τῶν ἐθνῶν τὴν νέαν πίστιν καὶ τὴν εἰς αὐτὴν ὑποταγήν, πρὸς δόξαν τοῦ ὀνόματός του.
6 ἐν οἷς ἐστε καὶ ὑμεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
6 Μεταξὺ δὲ τῶν ἐθνικῶν συγκαταλέγεσθε καὶ σεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχετε κληθῆ διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
7 πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν Ρώμῃ ἀγαπητοῖς Θεοῦ, κλητοῖς ἁγίοις· χάριν ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
07 Ἀπευθύνομαι μὲ τὴν ἐπιστολήν μου αὐτὴν εἰς ὅλους τοὺς πιστούς, ποὺ εὑρίσκεσθε εἰς τὴν Ρώμην καὶ οἱ ὁποῖοι εἶσθε ἰδαιαιτέρως ἀγαπητοὶ εἰς τὸν Θεὸν καὶ προσκεκλημένοι νὰ γίνετε ἅγιοι, καὶ εὔχομαι νὰ εἶναι μαζί σας πάντοτε ἡ χάρις καὶ ἡ εἰρήνη ἀπὸ τὸν Θεὸν πατέρα μας καὶ ἀπὸ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.
8 Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ πάντων ὑμῶν, ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.
8 Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τὸν Θεόν μου διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δι' ὅλους σας, ἐπειδὴ ἡ πίστις σας ἔχει διαλαληθῆ εἰς ὅλον τὸν κόσμον.
9 Μάρτυς γάρ μού ἐστιν ὁ Θεός, ᾧ λατρεύω ἐν τῷ πνεύματί μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὡς ἀδιαλείπτως μνείαν ὑμῶν ποιοῦμαι,
9 Μάρτυς μου εἶναι ὁ Θεός, τὸν ὁποῖον λατρεύω μὲ ὅλην μου τὴν ψυχὴν καὶ τὴν καρδίαν, ὑπηρετῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ, ὅτι συνεχῶς καὶ ἀδιακόπως σᾶς ἐνθυμοῦμαι,
10 πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου δεόμενος εἴ πως ἤδη ποτὲ εὐοδωθήσομαι ἐν τῷ θελήματι τοῦ Θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς.
10 παρακαλῶν πάντοτε τὸν Θεὸν εἰς τὰς προσευχάς μου, μήπως, ἔστω καὶ τώρα, εὐδοκήσῃ κατὰ τὸ ἅγιόν του θέλημα, καὶ κατευοδωθῶ καὶ ἔλθω εἰς ἐπίσκεψίν σας.
11 Ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς, ἵνα τί μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικὸν εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς,
11 Διότι ἔχω φλογερὸν πόθον νὰ σᾶς ἴδω, διὰ νὰ σᾶς μεταδώσω κάποιο πνευματικὸν χάρισμα καὶ πνευματικὴν ὠφέλειαν, ὥστε νὰ στηριχθῆτε ἀκόμη περισσότερον εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν πίστιν καὶ ζωήν.
12 τοῦτο δέ ἐστι συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ.
12 Ἀλλὰ τοῦτο σημαίνει ὅτι καὶ ἐγὼ αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκην νὰ παρηγορηθῶ καὶ ἐνισχυθῶ μεταξύ σας, ὅπως καὶ σεῖς ἀπὸ ἐμέ, διὰ τῆς κοινῆς πίστεως καὶ ἡμῶν καὶ ἐμοῦ, ἡ ὁποία μᾶς συνδέει.
13 Οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς, καὶ ἐκωλύθην ἄχρι τοῦ δεῦρο, ἵνα τινὰ καρπὸν σχῶ καὶ ἐν ὑμῖν καθὼς καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν.
13 Θέλω δὲ νὰ γνωρίζετε καλά, ἀδελφοί, ὅτι πολλὲς φορὲς ἐσκέφθην καὶ ἀπεφάσισα νὰ ἔλθω πλησίον σας, ἀλλὰ συνήντησα ἐμπόδια μέχρι τώρα. ῎Ηθελα δὲ νὰ ἔλθω, διὰ νὰ ἔχω κάποιον πνευματικὸν καρπὸν καὶ μεταξύ σας, ὅπως ἔχω καὶ μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐθνῶν.
14 Ἕλλησί τε καὶ βαρβάροις, σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί·
14 Αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ κηρύξω τὸ Εὐαγγέλιον καὶ εἰς τοὺς Ἕλληνας καὶ εἰς τοὺς βαρβάρους, καὶ εἰς τοὺς σοφοὺς καὶ εἰς τοὺς ἀγραμμάτους.
15 οὕτω τὸ κατ' ἐμὲ πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖς ἐν Ρώμῃ εὐαγγελίσασθαι.
15 Δι' αὐτό, καθόσον ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμέ, εἶμαι πρόθυμος νὰ κηρύξω τὸ Εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας καὶ εἰς σᾶς, ποὺ εὑρίσκεσθε εἰς τὴν Ρώμην.
16 Οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ· δύναμις γὰρ Θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι.
16 Διότι δὲν ἐντρέπομαι ποτὲ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ εἶναι δύναμις τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία χαρίζει σωτηρίαν εἰς κάθε ἕνα ποὺ πιστεύει εἰλικρινῶς, κατὰ πρῶτον λόγον εἰς κάθε Ἰουδαῖον, ἔπειτα δὲ εἰς κάθε Ἕλληνα καὶ εἰδωλολάτρην.
17 Δικαιοσύνη γὰρ Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν, καθὼς γέγραπται· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται.
17 Διότι φανερώνεται καὶ προσφέρεται διὰ τοῦ Εὐαγγελίου ἡ σωτηρία καὶ ἡ δικαίωσις ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἀρχίζει ἀπὸ τὴν πίστιν καὶ προχωρεῖ διὰ τῆς πίστεως, σύμφωνα ἄλλωστε καὶ μὲ ἐκεῖνο που ἔχει γραφῆ ἀπὸ τὸν προφήτην Ἀβακούμ. «Ὁ δίκαιος θὰ κερδήσῃ τὴν αἰώνιον ζωὴν διὰ τῆς πίστεώς του».
18 Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπ' οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων,
18 Ηὐδόκησε δὲ ὁ Θεὸς νὰ δώσῃ τὴν ἐκ πίστεως δικαίωσιν, καθόσον τὰ ἔργα τοῦ κόσμου εἶναι τέτοια, ὥστε ἐξ αἰτίας των φανερώνεται καὶ ξεσπάει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἐναντίον κάθε ἀσεβείας καὶ κάθε ἀδικίας τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ γνωρίζουν καὶ κατέχουν τὴν ἀλήθειαν, ζοῦν μέσα εἰς τὴν ἀδικίαν.
19 διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ γὰρ Θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσε.
19 Ἐπειδὴ ἡ γνῶσις περὶ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ θελήματός του (ὅσην ἠμπορεῖ νὰ χωρέσῃ ὁ ἄνθρωπος) εἶναι φανερὴ καὶ γνωστὴ εἰς αὐτούς· ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς τὴν ἔχει φανερώσει εἰς αὐτούς.
20 Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νούμενα καθορᾶται, ἣ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους,
20 Διότι ἀπὸ τότε ποὺ ἐκτίσθη ὁ κόσμος, αἱ ἀόρατοι τελειότητες τοῦ Θεοῦ γίνονται καθαρὰ αἰσθηταὶ μὲ τὴν διάνοιαν διὰ μέσου τῶν δημιουργημάτων, τόσον ἡ αἰωνία αὐτοῦ παντοδυναμία, ὅσον καὶ κάθε θεία τελειότης του, εἰς τρόπον ὥστε νὰ μένουν αὐτοὶ ἀναπολόγητοι διὰ τὸν ἁμαρτωλὸν βίον των·
21 διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ' ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία·
21 διότι, ἐνῶ ἐγνώρισαν διὰ μέσου τῆς δημιουργίας τὸν πάνσοφον καὶ πανάγαθον Θεόν, δὲν τὸν ἐδόξασαν ὡς ἀληθινὸν Θεὸν διὰ τὰ μεγαλεῖα του καὶ δὲν τὸν εὐχαρίστησαν διὰ τὰς ἀναριθμήτους εὐεργεσίας του, ἀλλ' ἐπλανήθησαν μὲ τοὺς μωροὺς καὶ ψευδεῖς συλλογισμούς των περὶ τῶν εἰδώλων καὶ τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν διάνοια·
22 φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,
22 καὶ ἐνῶ διακηρύττουν ὅτι εἶναι σοφοί, ἀπεδείχθησαν μωροὶ καὶ ἀνόητοι·
23 καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἐρπετῶν.
23 καὶ ἀντικατέστησαν τὴν ἄπειρον καὶ μεγαλειώδη δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ μὲ ὑλικὰ ἀγάλματα, μὲ εἴδωλα, ποὺ εἰκονίζουν φθαρτοὺς ἀνθρώπους καὶ πτηνὰ καὶ τετράποδα καὶ ἐρπετά.
24 Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς,
24 Διὰ τὴν ἀσέβειαν δὲ καὶ τὴν ἀποστασίαν των αὐτὴν ἀπέσυρεν ὁ Θεὸς τὴν χάριν του καὶ ἔτσι παρεδόθησαν καὶ ὑπεδουλώθησαν εἰς τὰς ἁμαρτωλὰς ἐπιθυμίας τῶν καρδιῶν των, εἰς ἠθικὴν ἀκαθαρσίαν, ὥστε νὰ ἐξευτελίζωνται τὰ σώματά των ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους.
25 οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, κα ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
25 Αὐτοὶ ἀντήλλαξαν καὶ ἀντικατέστησαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ ψεῦδος τῆς εἰδωλολατρίας, ἐσεβάσθησαν δὲ καὶ ἐλάτρευσαν τὴν ἄψυχον καὶ ἄλογον καὶ πεπερασμένην κτίσιν, ἀντὶ τοῦ Δημιουργοῦ, ὁ ὁποῖος τὴν ἔκτισε καὶ πρέπει διὰ τοῦτο νὰ εὐλογῆται καὶ νὰ δοξάζεται εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
26 Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν,
26 Ἀκριβῶς δὲ διότι ἐλάτρευσαν ψευδεῖς καὶ φαύλους θεούς, παρεχώρησεν ὁ Θεὸς νὰ παραδοθοῦν καὶ ὑποδουλωθοῦν εἰς ἐξευτελιστικὰ πάθη. Διότι καὶ αἱ γυναῖκες των (χωρὶς νὰ ἐντραποῦν καὶ σεβασθοῦν οὔτε τὸν ἑαυτόν των) ἄλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν τοῦ φύλου των εἰς τὴν παρὰ φύσιν καὶ ἐξετράπησαν εἰς ἀκατανομάστους πράξεις.
27 ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες.
27 Κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ οἱ ἄρρενες ἀφῆκαν τὴν φυσικὴν σχέσιν καὶ χρῆσιν τῆς γυναικὸς καὶ ἐφλογίσθησαν εἰς τὰς ἐμπαθεῖς ὀρέξεις μεταξύ των, ὥστε ἄνδρες εἰς ἄνδρας νὰ ἐνεργοῦν ἀναισχύντους καὶ ἐξευτελιστικὰς πράξεις καὶ νὰ λαμβάνουν τὸν μισθόν, ποὺ τοὺς ἔπρεπε διὰ τὴν πλάνην των, ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν ἑαυτόν των.
28 Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,
28 Καὶ καθὼς δὲν ἔκριναν καλὸν καὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ κατέχουν τὴν ἀληθῆ καὶ σοφὴν γνῶσιν περὶ τοῦ Θεοῦ, παρεχώρησεν ὁ Θεὸς νὰ παραδοθοῦν καὶ ὑποδουλωθοῦν εἰς νοῦν ἀνίκανον νὰ διακρίνῃ τὸ ὀρθόν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διαπράττουν αὐτὰ τὰ ἀπρεπῆ καὶ ἐπαίσχυντα.
29 πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ πονηρίᾳ πλεονεξίᾳ κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας
29 Καὶ ἔτσι ἐγέμισαν καὶ διεποτίσθησαν, κατὰ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, ἀπὸ κάθε ἀδικίαν, πορνείαν, πονηρίαν, πλεονεξίαν, κακίαν· ἐγέμισαν ἀπὸ φθόνον, φόνον, φιλόνεικον διάθεσιν, δολιότητα καὶ κάθε κακοήθειαν.
30 ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρέτας κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς,
30 Ἔγιναν κρυφοὶ κατήγοροι σιγοψιθυρίζοντες μεταξύ των εἰς βάρος των ἄλλων, θρασεῖς συκοφάνται τῶν ἀπόντων, γεμᾶτοι μῖσος ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὑβρισταί, φαντασμένοι καὶ κομπασταί, ἐπιδειξιομανεῖς, ἐπινοηταὶ κακῶν εἰς βάρος τῶν ἄλλων, ἀσεβεῖς καὶ ἀνυπάκοοι ἀπέναντι τῶν γονέων·
31 ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας,
31 ἄνθρωποι χωρὶς σύνεσιν, ποὺ χωρὶς ἐντροπὴν καταπατοῦν τὸν λόγον των καὶ τὰς συμφωνίας ποὺ ἔχουν κάμει, ἄστοργοι ἀπέναντι τῶν οἰκείων των, ἀδιάλλακτοι καὶ μνησίκακοι, σκληροὶ καὶ ἀνάλγητοι εἰς τὴν ξένην δυστυχίαν.
32 οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνο αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.
32 Αὐτοί, μολονότι ἐγνώρισαν καλὰ τὸ θέλημα καὶ τὴν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ, ὅτι δηλαδὴ ὅσοι διαπράττουν τέτοια πονηρὰ ἔργα εἶναι ἄξιοι θανάτου, ὄχι μόνον πράττουν αὐτά, ἀλλὰ ἀπὸ ψυχικὴν πώρωσιν καὶ κακότητα ἐπιδοκιμάζουν μὲ ὅλην των τὴν καρδιὰ καὶ ἐκείνους ποὺ τὰ πράττουν.