Νεεμίας

¹ Λόγοι Νεεμία υἱοῦ Ἀχολία. Καὶ ἐγένετο ἐν μηνὶ Χασελεῦ ἔτους εἰκοστοῦ καὶ ἐγὼ ἤμην ἐν σουβὰν ἀβιρά,

² καὶ ἦλθεν Ἀνανὶ εἷς ἀπὸ ἀδελφῶν μου, αὐτὸς καὶ ἄνδρες Ἰούδα, καὶ ἠρώτησα αὐτοὺς περὶ τῶν σωθέντων, οἳ κατελείφθησαν ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας καὶ περὶ Ἱερουσαλήμ,

³ καὶ εἴποσαν πρός με· οἱ καταλειπόμενοι οἱ καταλειφθέντες ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας ἐκεῖ ἐν τῇ χώρᾳ ἐν πονηρίᾳ μεγάλῃ καὶ ἐν ὀνειδισμῷ, καὶ τείχη Ἱερουσαλὴμ καθῃρημένα, καὶ αἱ πύλαι αὐτῆς ἐνεπρήσθησαν ἐν πυρί.

⁴ Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἀκοῦσαί με τοὺς λόγους τούτους ἐκάθισα καὶ ἔκλαυσα καὶ ἐπένθησα ἡμέρας καὶ ἥμην νηστεύων καὶ προσευχόμενος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ.

⁵ Καὶ εἶπα· μὴ δή, Κύριε ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ, ὁ ἰσχυρός, ὁ μέγας καὶ φοβερός, φυλάσσων τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεός σου τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτὸν καὶ τοῖς φυλάσσουσι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ·

⁶ ἔστω δὴ τὸ οὗς σου προσέχον καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ἀνεῳγμένοι τοῦ ἀκοῦσαι προσευχὴν τοῦ δούλου σου, ἣν ἐγὼ προσεύχομαι ἐνώπιόν σου σήμερον ἡμέραν καὶ νύκτα περὶ υἱῶν Ἰσραὴλ δούλων σου. Καὶ ἐξαγορεύσω ἐπὶ ἁμαρτίαις υἱῶν Ἰσραήλ, ἂς ἡμάρτομέν σοι. Καὶ ἐγὼ καὶ ὁ οἶκος πατρός μου ἡμάρτομεν·

⁷ διαλύσει διελύσαμεν πρός σε· καὶ οὐκ ἐφυλάξαμεν τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ προστάγματα καὶ τὰ κρίματα, ἃ ἐνετείλω τῷ Μωυσῇ παιδί σου.

⁸ μνήσθητι δὴ τὸν λόγον, ὃν ἐνετείλω τῷ Μωυσῇ παιδί σου λέγων· ὑμεῖς ἐὰν ἀσυνθετήσητε, ἐγὼ διασκορπιῶ ὑμᾶς ἐν τοῖς λαοῖς·

⁹ καὶ ἐὰν ἐπιστρέψητε πρός με καὶ φυλάξητε τὰς ἐντολάς μου καὶ ποιήσητε αὐτάς, ἐὰν ᾖ ἡ διασπορὰ ὑμῶν ἀπ' ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, ἐκεῖθεν συνάξω αὐτοὺς καὶ εἰσάξω αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον, ὃν ἐξελεξάμην κατασκηνῶσαι τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ.

¹⁰ Καὶ αὐτοὶ παῖδές σου καὶ λαός σου, οὓς ἐλυτρώσω ἐν τῇ δυνάμει σου τῇ μεγάλῃ καὶ ἐν τῇ χειρί σου τῇ κραταιᾷ.

¹¹ Μὴ δή, Κύριε· ἀλλὰ ἔστω τὸ οὖς σου προσέχον εἰς τὴν προσευχὴν τοῦ δούλου σου καὶ εἰς τὴν προσευχὴν παίδων σου τῶν θελόντων φοβεῖσθαι τὸ ὄνομά σου· καὶ εὐόδωσον δὴ τῷ παιδί σου σήμερον καὶ δὸς αὐτὸν εἰς οἰκτιρμοὺς ἐνώπιον τοῦ ἀνδρὸς τούτου. Καὶ ἐγὼ ἤμην οἰνοχόος τῷ βασιλεῖ.

¹ Λόγοι καὶ ἔργα τοῦ Νεεμίου, υἱοῦ τοῦ Ἀχαλία. Κατὰ τὸν μῆνα Χασελεῦ καὶ τὸ εἰκοστὸν ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἀρταξέρξου εὑρισκόμην ἐγὼ εἰς τὰ Σοῦσα, εἰς τὸ ὠχυρωμένον βασιλικὸν ἀνάκτορον.

² Ἦλθε τότε πρὸς ἐμὲ ὁ Ἀνανί, ἔνας ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μου, μαζὶ δὲ μὲ αὐτὸν καὶ μερικοὶ ἄλλοι ἄνδρες τῆς φυλῆς Ἰούδα, καὶ τοὺς ἠρώτησα διὰ τοὺς ἀπομείναντας ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας καὶ τοὺς ἐπαναπατρισθέντας Ἰουδαίους, καθὼς καὶ διὰ τὴν Ἱερουσαλήμ.

³ Ἐκεῖνοι μοῦ ἀπήντησαν· «οἱ ἀπομείναντες καὶ οἱ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν εὑρίσκονται τώρα εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας ὑπὸ τὸ κράτος μεγάλης θλίψεως καὶ ἐξευτελισμοῦ, διότι τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλὴμ εἶναι κρημνισμένα, αἱ δὲ πύλαι αὐτῆς ἔχουν κατακαῇ».

⁴ Ὅταν ἐγὼ ἤκουσα τὰ λόγια αὐτά, ἐκάθησα καὶ ἔκλαυσα, ἐπένθησα ἐπὶ ἀρκετὰς ἡμέρας, ἐνήστευσα καὶ προσηυχόμην ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ.

⁵ Καὶ εἶπα· Κύριε, σὺ ὁ ὁποῖος εἶσαι ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ, μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου μὲ ὀργὴν ἀπὸ ἡμᾶς. Σὺ εἶσαι ὁ ἰσχυρός, ὁ μέγας, ὁ φοβερός, σὺ τηρεῖς τὴν ὑπόσχεσίν σου καὶ παρέχεις τὸ ἔλεός σου εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀγαποῦν καὶ ἐφαρμόζουν τὰς ἐντολάς σου. Ἀλλὰ ἐπίβλεψον μὲ εὐμένειαν πρὸς ἡμᾶς.

⁶ Ἂς εἶναι τὰ αὐτιά σου προσεκτικὰ καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ἀνοικτοὶ εἰς τὴν προσευχήν, τὴν ὁποίαν ἐγὼ πάντοτε ἐνώπιόν σου ἀπευθύνω ἡμέραν καὶ νύκτα, διὰ τοὺς δούλους σου τοὺς Ἰσραηλίτας. Θὰ ἐξομολογηθῶ τὰς ἁμαρτίας τῶν Ἰσραηλιτῶν, τὰς ὁποίας ὅλοι διεπράξαμεν. Καὶ ἐγὼ προσωπικῶς καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρός μου, ἡμαρτήσαμεν ἐνώπιόν σου.

⁷ Μὲ ἀπερίγραπτον ἀσέβειαν ἐφέρθημεν πρὸς σέ. Δὲν ἐτηρήσαμεν τὰς ἐντολάς σου καὶ τὰ προστάγματά σου καὶ τοὺς νόμους σου, ὅσα σὺ διὰ μέσου τοῦ Μωϋσέως, τοῦ δούλου σου, διέταξες.

⁸ Ἐνθυμήσου, λοιπόν, Κύριε, τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον διὰ τοῦ δούλου σου τοῦ Μωϋσέως διέταξες λέγων· «ἐὰν σεῖς παραβῆτε τὰς ἐντολάς μου, ἐγὼ θὰ σᾶς διασκορπίσω ἀνάμεσα εἰς ξένους λαούς.

⁹ Ἐὰν ὅμως μετανοήσετε καὶ ἐπιστρέψετε πρὸς ἐμὲ καὶ τηρήσετε τὰς ἐντολάς μου καὶ ἐφαρμόσετε αὐτάς, ἔστω καὶ ἐὰν ἦσθε διασκορπισμένοι εἰς τὰ ἄκρα τοῦ οὐρανοῦ, ἐγὼ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ θὰ σᾶς συγκεντρώσω πάλιν καὶ θὰ σᾶς ἐπαναφέρω εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξα νὰ κατοικῇ καὶ νὰ δοξάζεται ἐκεῖ τὸ Ὄνομά μου.

¹⁰ Δοῦλοι σου καὶ λαός σου εἶναι αὐτοί, τοὺς ὁποίους σὺ ἀπηλευθέρωσες ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν μὲ τὴν παντοδυναμίαν σου καὶ μὲ τὴν ἀκατανίκητον δεξιάν σου.

¹¹ Μή, λοιπόν, Κύριε, μᾶς ἐγκατάλείψῃς τώρα. Ἀλλὰ ἂς εἶναι τὰ αὐτιά σου προσεκτικὰ εἰς τὴν προσευχὴν ἐμοῦ τοῦ δούλου σου καὶ εἰς τὴν προσευχὴν τῶν δούλων σου τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ εὐλαβοῦνται τὸ Ὄνομά σου. Εὐώδωσε, σὲ παρακαλῶ, σήμερον ἐμὲ τὸν δοῦλον σου καὶ δώρισε εἰς ἐμὲ τὴν χάριν σου, ὥστε νὰ εὕρω ἔλεος καὶ εὐμενῆ ὑποδοχὴν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως τούτου». Τότε ἥμην ἐγὼ ἀρχιοινοχόος τοῦ βασιλέως.

¹ Τὸ πάρον βιβλίον περιέχει τοὺς λόγους καὶ τὰ ἔργα τοῦ Νεεμία, υἱοῦ τοῦ Ἀχαλία. Κατὰ τὸν μῆνα Χασελεῦ τοῦ εἰκοστοῦ ἔτους τῆς βασιλείας τοῦ Ἀρταξέρξου συνέβη νὰ εὑρίσκωμαι ἐγώ, ὁ Νεεμίας, εἰς τὴν ἀκρόπολιν τῆς πρωτευούσης τῶν Περσῶν, εἰς τὰ Σούσα.

² Ἦλθε λοιπὸν καὶ μὲ συνήντησεν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μου, ὁ Ἀνανί, συνοδευόμενος ἀπὸ μερικοὺς ἄλλους Ἰουδαίους. Μόλις τοὺς εἶδα, ἐζήτησα πληροφορίας δι' αὐτούς, ποὺ διεσώθησαν ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν Βαβυλωνίων καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Πατρίδα, καὶ διὰ τὴν πρωτεύουσάν μας, τὴν Ἱερουσαλήμ.

³ Καὶ μοῦ εἶπαν: «Αὐτοὶ ποὺ ἀπέμειναν ἀπὸ ὅσους ἐπέστρεψαν ἐκεῖ ἐλεύθεροι ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν καὶ διαμένουν εἰς τὴν χώραν μας, εὑρίσκονται εἰς πολὺ κακὴν κατάστασιν. Ζοῦν βυθισμένοι εἰς τὸ ὄνειδος καὶ τὴν ἐντροπήν. Τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλὴμ ἔχουν γκρεμισθῆ καὶ τὰς πύλας της τὰς κατέφαγεν ἡ φωτιά».

⁴ Ὅταν ἄκουσα τὰ λόγια αὐτά, ἐκάθησα κατὰ γῆς καὶ ἔκλαυσα καὶ ἐπένθησα ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας. Ἐνήστευα δὲ καὶ προσευχόμουν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ.

⁵ Καὶ εἶπα: «Μὴ μᾶς ἐγκαταλείψης, Κύριε, Σὺ ποὺ εἶσαι ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ, ὁ ἰσχυρός, ὁ μέγας καὶ φοβερός. Σὺ ποὺ τηρεῖς τὴν συμφωνίαν σου καὶ χαρίζεις τὸ ἔλεός σου εἰς ὅσους ἀγαποῦν καὶ λατρεύουν τὸν Κύριον καὶ τηροῦν τὰς ἐντολάς Του.

⁶ Ἂς εἶναι λοιπὸν τὸ αὐτί σου προσεκτικὸ καὶ τὰ μάτια σου ἀνοικτὰ διὰ νὰ ἀκούσῃς καὶ νὰ προσέξῃς τὴν προσευχὴν τοῦ δούλου σου, τὴν ὁποίαν ἀναπέμπω τώρα ἐγὼ ἐνώπιόν σου καὶ Σὲ παρακαλῶ ἡμέραν καὶ νύκτα διὰ τοὺς δούλους σου τοὺς Ἰσραηλίτας. Κα αὐτὴν τὴν στιγμὴν ἐπίσης θὰ ἀναφέρω καὶ θὰ ἐξαγορεύσω καὶ πάλιν ἐνώπιόν σου τὰς ἁμαρτίας τῶν Ἰσραηλιτῶν, τὰς ἁμαρτίας ποὺ διεπράξαμεν ὅλοι μας ἀπέναντί σου. Ὁμολογῶ καὶ ἀναγνωρίζω ὅτι καὶ ἐγὼ καὶ ἡ πατρική μου οἰκογένεια ἔχομεν ἁμαρτήσει.

⁷ Παρέβημεν καὶ ἀκυρώσαμεν τελείως τὴν συμφωνίαν, ποὺ ἐκάμαμεν μαζί σου, καὶ ἐτηρήσαμεν τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ προστάγματα καὶ τοὺς νόμους, ποὺ διέταξες διὰ μέσου τοῦ δούλου σου Μωϋσέως.

⁸ Θυμήσου λοιπόν, Κύριε, τὸν λόγον, ποὺ διέταξες μὲ τὸν δοῦλον σου, τὸν Μωϋσῆν, ὅταν εἶπες: «Ἐὰν ἀποδειχθῆτε ἄπιστοι καὶ παραβῆτε τὴν συμφωνίαν ποὺ ἐκάμαμεν, θὰ σᾶς διασκορπίσω ἀνάμεσα εἰς τοὺς λαούς.

⁹ Ἐὰν ὅμως ἐπιστρέφετε μετανοημένοι εἰς ἐμὲ καὶ τηρήσετε τὰς ἐντολάς μου καὶ τὰς ἐφαρμόσετε, σᾶς βεβαιώνω ὅτι, καὶ ἂν ἀκόμη εἶσθε διασκορπισμένοι εἰς τὰ ἄκρα τοῦ οὐρανοῦ, θὰ συνάξω ἐγὼ ὅλους τοὺς μετανοημένους. Καὶ θὰ τοὺς ὁδηγήσω μέσα εἰς τὸν τόπον, ποὺ ἐδιάλεξα διὰ νὰ ἐκδηλώνεται ἐκεῖ ἡ παρουσία μου, διὰ νὰ μένῃ καὶ νὰ λατρεύεται ἐκεῖ Τὸ ὄνομά μου».

¹⁰ Αὐτοὶ δέ, Κύριε, οἱ Ἰσραηλῖται ποὺ ἀπέμειναν τώρα, εἶναι δοῦλοι σου καὶ λαός σου, ποὺ τὸν ἐλύτρωσες Σὺ ἀπὸ τὴν σκλαβιὰν μὲ τὴν μεγάλην σου δύναμιν καὶ μὲ τὸ παντοδύναμο χέρι σου.

¹¹ Μὴ μᾶς ἐγκαταλείψῃς λοιπόν, Κύριε! Ἀλλ’ ἂς προσέξῃ τὸ αὐτί σου τὴν προσευχὴν ἐμοῦ, τοῦ δούλου σου, καθὼς καὶ τὴν προσευχὴν τῶν δούλων σου, τῶν Ἰουδαίων, ποὺ θέλουν νὰ εὐλαβοῦνται τὸ Ὄνομά σου. Δεῖξε, Σὲ παρακαλῶ, Κύριε, σήμερα τὴν ἀγάπην σου πρὸς ἐμέ, τὸν δοῦλον σου, καὶ βοήθησε νὰ μὲ εὐσπλαγχνισθῇ ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ποὺ εἶναι βασιλεὺς τῶν Περσῶν». Τότε ποὺ συνέβαιναν αὐτά, ἐγὼ ἤμουν οἰνοχόος τοῦ βασιλέως.