Ἰωήλ

Κεφάλαιον Α' (1)

» Πρωτότυπο « » Ἑρμηνεία Ι. Κολιτσάρα « » Ἑρμηνεία Π. Τρεμπέλα « » Πρωτότυπο & Ἑρμηνείες «
1 Λόγος Κυρίου, ὃς ἐγενήθη πρὸς Ἰωὴλ τὸν τοῦ Βαθουήλ.
2 Ἀκούσατε ταῦτα, οἱ πρεσβύτεροι, καὶ ἐνωτίσασθε, πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν, εἰ γέγονε τοιαῦτα ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν ἢ ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ὑμῶν;
3 Ὑπὲρ αὐτῶν τοῖς τέκνοις ὑμῶν διηγήσασθε, καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν τοῖς τέκνοις αὐτῶν, καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν εἰς γενεὰν ἕτερον.
4 Τὰ κατάλοιπα τῆς κάμπης κατέφαγεν ἡ ἀκρίς, καὶ τὰ κατάλοιπα τῆς ἀκρίδος κατέφαγεν ὁ βροῦχος, καὶ τὰ κατάλοιπα τοῦ βρούχου κατέφαγεν ἡ ἐρυσίβη.
5 Ἐκνήψατε, οἱ μεθύοντες, ἐξ οἴνου αὐτῶν καὶ κλαύσατε· θρηνήσατε, πάντες οἱ πίνοντες οἶνον εἰς μέθην, ὅτι ἐξῄρθη ἐκ στόματος ὑμῶν εὐφροσύνη καὶ χαρά.
6 Ὅτι ἔθνος ἀνέβη ἐπὶ τὴν γῆν μου ἰσχυρὸν καὶ ἀναρίθμητον, οἱ ὀδόντες αὐτοῦ, ὀδόντες λέοντος, καὶ αἱ μύλαι αὐτοῦ σκύμνου.
7 Ἔθετο τὴν ἄμπελόν μου εἰς ἀφανισμὸν καὶ τὰς συκᾶς μου εἰς συγκλασμόν· ἐρευνῶν ἐξηρεύνησεν αὐτὴν καὶ ἔρριψεν, ἐλεύκανε τὰ κλήματα αὐτῆς.
8 Θρήνησον πρός με ὑπὲρ νύμφην περιεζωσμένην σάκκον ἐπὶ τὸν ἄνδρα αὐτῆς τὸν παρθενικόν.
9 Ἐξῇρται θυσία καὶ σπονδὴ ἐξ οἴκον Κυρίου. Πενθεῖτε, οἱ ἱερεῖς οἱ λειτουργοῦντες θυσιαστηρίῳ Κυρίου,
10 ὅτι τεταλαιπώρηκε τὰ πεδία· πενθείτω ἡ γῆ, ὅτι τεταλαιπώρηκε σῖτος, ἐξηράνθη οἶνος, ὠλιγώθη ἔλαιον.
11 Ἐξηράνθησαν γεωργοί· θρηνεῖτε κτήματα, ὑπὲρ πυροῦ καὶ κριθῇς, ὅτι ἀπόλωλε τρυγητὸς ἐξ ἀγροῦ·
12 ἡ ἄμπελος ἐξηράνθη, καὶ αἱ συκαῖ ὠλιγώθησαν· ρόα καὶ φοῖνιξ καὶ μῆλον καὶ πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ ἐξηράνθησαν, ὅτι ᾔσχυναν χαρὰν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων.
13 Περιζώσασθε καὶ κόπτεσθε, οἱ ἱερεῖς, θρηνεῖτε οἱ λειτουργοῦντες θυσιαστηρίῳ· εἰσέλθετε ὑπνώσατε ἐν σάκκοις λειτουργοῦντες Θεῷ, ὅτι ἀπέσχηκεν ἐξ οἴκου Θεοῦ ὑμῶν θυσία καὶ σπονδή.
14 Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους πάντας κατοικοῦντας γῆν εἰς οἶκον Θεοῦ ὑμῶν καὶ κεκράξετε πρὸς Κύριον ἐκτενῶς·
15 οἴμοι, οἴμοι, οἴμοι εἰς ἡμέραν, ὅτι ἐγγὺς ἡ ἡμέρᾳ Κυρίου καὶ ὡς ταλαιπωρία ἐκ ταλαιπωρίας ἥξει.
16 Κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν βρώματα ἐξωλοθρεύθη, ἐξ οἴκου Θεοῦ ὑμῶν εὐφροσύνη καὶ χαρά.
17 Ἐσκίρτησαν δαμάλεις ἐπὶ ταῖς φάτναις αὐτῶν, ἠφανίσθησαν θησαυροί, κατεσκάφησαν ληνοί, ὅτι ἐξηράνθη σῖτος.
18 Τί ἀποθήσομεν ἑαυτοῖς; Ἔκλαυσαν βουκόλια βοῶν, ὅτι οὐχ ὑπῆρχε νομὴ αὐτοῖς, καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων ἠφανίσθησαν.
19 Πρὸς σέ, Κύριε, βοήσομαι, ὅτι πῦρ ἀνήλωσε τὰ ὡραῖα τῆς ἐρήμου, καὶ φλὸξ ἀνῆψε πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ·
20 καὶ τὰ κτήνη τοῦ πεδίου ἀνέβλεψαν πρὸς σέ, ὅτι ἐξηράνθησαν ἀφέσεις ὑδάτων καὶ πῦρ κατέφαγε τὰ ὡραῖα τῆς ἐρήμου.
1 Λόγος Κυρίου ὁ ὁποῖος ἀπηυθύνθη πρὸς τὸν Ἰωήλ, τὸν υἱὸν τοῦ Βαθουήλ·
2 Ἀκούσατε αὐτά, ποὺ θὰ σᾶς εἴπω, σεῖς οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ, καὶ ἀκροασθῆτε μὲ προσοχὴν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς χώρας αὐτῆς. Μήπως καὶ ὅμοια πρὸς αὐτά, ποὺ θὰ σᾶς εἴπω, ἔγιναν ἄλλοτε εἰς τὰς ἡμέρας σας ἢ εἰς τὰς ἡμέρας τῶν προγόνων σας;
3 Διηγηθῆτε αὐτὰ εἰς τὰ παιδιά σας καὶ τὰ παιδιά σας νὰ τὰ διηγηθοῦν εἰς τὰ παιδιά των καὶ τὰ παιδιά ἐκείνων νὰ τὰ διηγηθοῦν εἰς τὴν ἐρχομένην γενεὰν καὶ νὰ μεταδοθοῦν ἔτσι ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεάν.
4 Ὅ,τι ἀφῆκεν ἡ καταστρεπτικὴ κάμπη τὸ ἔφαγεν ἡ ἀκρίδα. Καὶ ἐκεῖνα που ἀφῆκεν ἡ ἀκρίδα, τὰ ἔφαγεν ὁ βροῦχος καὶ ὅσα ἀφῆκεν ὁ βροῦχος τὰ ἔφαγεν ἡ ἐρυσίβη.
5 Συνέλθετε ἀπὸ τὴν μέθην τοῦ οἴνου σας σεῖς, ποὺ πίνετε οἶνον καὶ μεθᾶτε, διότι ὁ οἶνος τὸ σύμβολον καὶ ἡ πηγὴ τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐφροσύνης, ἔχει λείψει πλέον ἀπὸ τὸ στόμα σας.
6 Δὲν θὰ ξαναπιῆτε οἶνον, διότι πλῆθος μέγα, ἰσχυρὸν καὶ ἀναρίθμητον εἰσώρμησεν εἰς τὴν χώραν σας. Οἱ ὀδόντες αὐτῶν εἶναι ὡσὰν τὰ δόντια τοῦ λέοντος καὶ οἱ τραπεζῖται των συντρίβουν ὡσὰν τοὺς μυλόδοντας νεαροῦ ληονταριοῦ.
7 Κατέστρεψε καὶ ἐξηφάνισε τοὺς ἀμπελῶνας τοῦ λαοῦ μου, κατακομμάτιασε τὶς συκιές μου, συστηματικὰ καὶ μὲ ἐπιμονὴν ἐξηρεύνησε τὴν χώραν. Τὴν ἔρριψε κάτω κατεστραμμένην, ἔγδαρε τὰ κλήματά της καὶ τὰ ἀφῆκε λευκὰ καὶ ξηρά.
8 Θρήνησε, λοιπόν, μπροστά μου, περισσότερον ἀπὸ τὴν νύμφην, ἡ ὁποία ἔχει φορέσει πένθιμον σάκκινον ἔνδυμα, διότι ἔχασε τὸν πρῶτον νεαρὸν καὶ ἠγαπημένον ἄνδρα της.
9 Ἔλλειψε πλέον κάθε θυσία καὶ σπονδὴ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου. Πενθήσατε λοιπόν, σεῖς οἱ ἱερεῖς, σεῖς ποὺ ὑπηρετεῖτε εἰς τὸ θυσιαστήριον τοῦ Κυρίου,
10 διότι αἱ πεδιάδες ἔχουν καταστραφῇ. Ἂς πενθήσῃ ἡ χώρα, διότι τὰ σιτηρὰ ἔχουν ἀφανισθῇ. Ἐξηράνθησαν αἱ ἄμπελοι καὶ ἔλλειψεν ὁ οἶνος. Τὸ λάδι ὠλιγόστευσεν.
11 Οἱ γεωργοὶ ὁμοιάζουν κατάξηροι, διότι ἔχασαν ἀγροὺς καὶ συγκομιδήν. Θρηνήσατε ὅλοι διὰ τὰ κατεστραμμένα κτήματα, διὰ τὴν ἔλλειψιν τοῦ σιταριοῦ καὶ τῆς κριθῆς, διότι κατεστράφη ἡ συγκομιδὴ τῶν ἀγρῶν.
12 Τὰ ἀμπέλια ἔχουν ξηρανθῆ, συκιὲς ὀλίγες ἀπέμειναν, οἱ ροδιὲς καὶ οἱ φοίνικες, οἱ μηλιὲς καὶ ὅλα τὰ δένδρα τῆς ὑπαίθρου εἶναι ξηρά. Λύπη καὶ κατήφεια διεδέχθη τὴν χαρὰν τῶν ἀνθρώπων.
13 Φορέσατε καὶ ζωσθῆτε σάκκινα πένθιμα ἐνδύματα σεῖς οἱ ἱερεῖς, οἱ ὑπηρετοῦντες εἰς τὸ θυσιαστήριον, θρηνήσατε. Εἰσέλθετε εἰς τὸ δωμάτιόν σας καὶ κοιμηθῆτε μέσα εἰς πενθίμους σάκκους, σεῖς οἱ ὁποῖοι ὑπηρετεῖτε τὸν Θεόν. Διότι ἔχουν πλέον ἀπομακρυνθῆ καὶ ἔχουν λείψει ὁλοτελῶς ἀπὸ τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ σας θυσίαι καὶ σπονδαί.
14 Κηρύξατε ἡμέραν νηστείας καὶ ἐξιλεώσεως, κραυγάσατε πρὸς τὸν Θεὸν ζητοῦντες θεραπείαν ἀπὸ τὰ δεινά σας, συγκαλέσατε καὶ συναθροίσατε ὅλους τοὺς γεροντοτέρους κατοίκους τῆς χώρας σας εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ σας. Κράξατε πρὸς τὸν Κύριον μὲ δέησιν παρατεταμένην καὶ ἐπίμονον.
15 Ἀλλοίμονον καὶ τρισαλλοίμονον! Ποίας ἡμέρας τραγικῆς συμφορᾶς ζῶμεν! Διότι ἔφθασε πλέον ἡ φοβερὰ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Ἡ μία συμφορὰ ἔρχεται κατόπιν τῆς ἄλλης.
16 Ἐμπρὸς ἀπὸ τὰ μάτια σας καταστρέφονται αἱ τροφαί, καὶ ἀπὸ τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ σας ἔχει λείψει πλέον εὐφροσύνη καὶ χαρά.
17 Ἀνήσυχα τὰ δαμάλια σκιρτοῦν εἰς τὰς φάτνας των διὰ τὴν ἔλλειψιν τῆς τροφῆς. Αἱ ἀποθῆκαι ἔχουν καταστραφῆ, οἱ ληνοὶ ἔχουν κρημνισθῆ καὶ κατασκαφῆ, τὰ σιτηρὰ ἔχουν ξηρανθῇ.
18 Τί λοιπὸν ἔχει ἀπομείνει νὰ ἀποθηκεύσωμεν διὰ τὴν συντήρησίν μας; Φωνάζουν πένθιμα οἱ ἀγέλες τῶν βοϊδιῶν, διότι δὲν ὑπάρχουν δι' αὐτὰ πλέον βοσκαί. Τὰ κοπάδια τῶν προβάτων ἔχουν καὶ αὐτὰ ἀφανισθῆ.
19 Πρὸς σέ, Κύριε, ἐκ βάθους καρδίας θὰ βοήσω, διότι ἡ φωτιὰ ἔχει καταστρέψει ὅλα τὰ ὡραῖα τῶν ἀκατοίκητων περιοχῶν, φλόγες ἔχουν ἀνάψει εἰς ὅλα τὰ δένδρα τῆς ὑπαίθρου.
20 Καὶ αὐτὰ ἀκόμα τὰ ζῶα τῶν πεδιάδων ἔχουν ἀνυψώσει ἰκετευτικὰ τὰ βλέμματα των πρὸς Σέ, διότι ἐστείρεψαν καὶ αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων, τὰ καύματα ὡσὰν φωτιὰ ἔχουν καταφάγει τὰ ὡραῖα μέρη τῶν ἀκατοικήτων περιοχῶν.
1 Αὐτὰ ποὺ θὰ ἐπακολουθήσουν, εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἔγινεν εἰς τὸν Ἰωήλ, τὸν υἱὸν τοῦ Βαθουήλ.
2 Ἀκούσατε αὐτά, ποὺ θὰ εἴπω, σεῖς οἱ γεροντότεροι, καὶ βάλετέ τα στὰ αὐτιά σας ὅλοι σεῖς, ποὺ κατοικεῖτε εἰς τὴν Ἰουδαϊκὴν γῆν. Εἴπατέ μου· ἔχουν γίνει τέτοιες καταστροφὲς εἰς τὰς ἡμέρας σας ἢ εἰς τὰς ἡμέρας τῶν πατέρων σας;
3 Δι’ αὐτὰς διηγηθῆτε εἰς τὰ παιδιά σας, καὶ τὰ παιδιά σας ἂς διηγηθοῦν εἰς τὰ τέκνα των καὶ τὰ τέκνα των εἰς τὴν ἄλλην γενεάν, ὥστε νὰ μένῃ εἰς τὴν μνήμην ὅλων ἐντυπωμένον, πῶς ἡ θεία δικαιοσύνη ἐκδικεῖται τὴν ἁμαρτίαν.
4 Τὰ ὑπόλοιπα ποὺ ἀφῆκεν ἡ κάμπη, κατέφαγεν ἡ ἀκρίδα, καὶ τὰ ὑπόλοιπα ποὺ ἔμειναν καὶ δὲν ἔφαγεν ἡ ἀκρίδα, τὰ κατέφαγεν ὁ βροῦχος, καὶ τὰ ὑπόλοιπα ποὺ ἔμειναν ἀπὸ τὴν καταστροφὴν τοῦ βρούχου, τὰ κατέφαγεν ἡ ἐλθοῦσα ἔπειτα μικρότερη ἀκρίδα.
5 Συνέλθετε εἰς τὸν ἑαυτόν σας καὶ ξεμεθύσατε, ὅσοι μεθᾶτε ἀπὸ τὸν οἶνον, ποὺ ἕως τώρα τὸν εἴχατε ἄφθονον, καὶ κλαύσατε· θρηνήσατε ὅλοι, ὅσοι ἕως τώρα πίνετε χωρὶς μέτρον οἶνον διὰ νὰ μεθᾶτε, διότι ἀφῃρέθη καὶ ἐχάθη ἀπὸ τὸ στόμα σας αὐτὸ ποὺ σᾶς ἔφερνε εὐφροσύνην καὶ χαράν.
6 Διότι αἱ ἀκρίδες συντεταγμέναι σὰν στράτευμα ἀνέβησαν εἰς τὴν γῆν τῆς Παλαιστίνης, τὴν ἰδικήν μου, ὡς ἄλλο ἔθνος ἰσχυρὸν καὶ ἀναρίθμητον τὰ δόντια τοῦ ἔθνους αὐτοῦ εἶναι δόντια λέοντος καὶ τὰ σαγόνια του εἶναι σαγόνια νεαροῦ λεονταριοῦ.
7 Ἐπροξένησεν εἰς τὴν ἄμπελόν μου πλήρη ἐξαφάνισιν καὶ εἰς τὶς συκιές μου σπάσιμον καὶ κατατσάκισμα τῶν τρυφερῶν κλώνων τους. Ἔψαξε μὲ καταστρεπτικὴν μανίαν αὐτὴν καὶ τὴν ἔρριψε κάτω, ἔκαμε λευκὰ τὰ κλήματά της, διότι δὲν ἀφῆκε τίποτε τρυφερόν.
8 Θρήνησον, χώρα τῆς Παλαιστίνης, χύνουσα τὰ δάκρυά σου ἐνώπιόν μου παραπάνω ἀπὸ νεαρὰν γυναῖκα, ποὺ εἶναι ζωσμένη με σάκκον πένθους διὰ τὸν ἄνδρα τῆς νεότητός της.
9 Ἐξηφανίσθη, δι' ἔλλειψιν ἀλεύρου καὶ ἐλαίου καὶ οἴνου, θυσία ἀναίμακτος καὶ σπονδὴ ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου. Πενθεῖτε σεῖς οἱ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λειτουργεῖτε εἰς τὸ θυσιαστήριον τοῦ Κυρίου.
10 Πενθεῖτε, διότι ἐκακοπάθησαν αἱ πεδιάδες· ἂς πενθῇ ἡ χώρα, ἀξιοθρήνητον παρουσιάζουσα εἰκόνα, διότι κατεστράφησαν τὰ στάχυα καὶ τὸ σιτάρι, ἐξηράνθησαν τὰ ἀμπέλια καὶ ἔλειψεν ὁ μοῦστος, ἐλιγόστευσε τὸ λάδι, διότι καὶ οἱ ἐλιὲς ἐκακοπάθησαν.
11 Στέκονται μαραμένοι καὶ ἐντροπιασμένοι οἱ γεωργοί. Θρηνεῖτε καὶ σεῖς, χωράφια καλλιεργημένα, διὰ τὸν σῖτον καὶ τὴν κριθήν, διότι ἐχάθη ὁ θερισμὸς τῆς συγκομιδῆς ἀπὸ κάθε χωράφι.
12 Ἡ ἄμπελος ἐξεράθη καὶ αἱ συκαῖ ὠλιγόστευσαν· ἡ ροδιὰ καὶ ἡ χουρμαδιὰ καὶ ἡ μηλιὰ καὶ ὅλα τὰ δένδρα τοῦ ἀγροῦ ἐξεράθησαν, δι’ αὐτὸ δὲ καὶ ἔφυγεν ἡ χαρὰ ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.
13 Ζωσθῆτε τριγύρω σας σάκκους καὶ τύψατε τὰ στήθη σας, σεῖς οἱ ἱερεῖς· θρηνεῖτε σεῖς, ποὺ λειτουργεῖτε εἰς τὸ θυσιαστήριον εἰσέλθετε εἰς τὸν ναὸν καὶ διανυκτερεύσατε μὲ σάκκους, σεῖς ποὺ λειτουργεῖτε εἰς τὸν Θεόν, διότι ἐξέλιπεν ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ σας θυσία καὶ σπονδή.
14 Κηρύξατε ἱερὰν νηστείαν, καλέσατε σύναξιν λατρείας, συναθροίσατε τοὺς γέροντας, ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς Ἰουδαϊκῆς γῆς εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ σας καὶ φωνάξατε δυνατὰ πρὸς τὸν Κύριον διὰ προσευχῆς μακρᾶς καὶ παρατεταμένης.
15 Ἀλλοίμονον καὶ τρισαλλοίμονον διὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν, διότι πλησίον εἶναι καὶ ἡ προαναγγελλομένη ὑπ’ αὐτῆς ἐσχάτη ἡμέρα τοῦ Κυρίου, καὶ θὰ ἔλθῃ αὕτη ὡς ταλαιπωρία καὶ τιμωρία ἐπιβαλλομένη ἀπὸ τὴν ἐκπέμπουσαν ταλαιπωρίας χεῖρα τοῦ Κυρίου.
16 Μπροστὰ στὰ μάτια σας ἐξηφανίσθη ἡ πρὸς διατροφήν σας παραγωγή, καθὼς καὶ ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ σας ἡ εὐφροσύνη καὶ ἡ χαρά, τὴν ὁποίαν σᾶς μετέδιδεν ἡ τακτικὴ τέλεσις τῶν θυσιῶν.
17 Πηδοῦν ἀνυπότακτοι αἱ δαμάλεις ἐπάνω εἰς τὰς ἀδειανὰς φάτνας των ἀναζητοῦσαι ματαίως τροφήν, ἐρημώθησαν αἱ σιταποθῆκαι, ὅπου ἀπεθησαυρίζετο ἡ συγκομιδή, κατεσκάφησαν ἀπὸ τὴν ἀχρησίαν καὶ τὴν βλάστησιν ἀγρίων χόρτων οἱ ληνοί, διότι ἐξηράνθη ὁ σῖτος.
18 Τί θὰ ἀποθηκεύσωμεν δι’ ἑαυτούς; Θρηνώδεις μυκηθμοὺς ἐξέβαλον αἱ ἀγέλαι τῶν βοδιῶν, διότι δὲν ὑπῆρχε δι’ αὐτὰς βοσκή· καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων ἀπὸ τὴν πεῖναν ἐξηφανίσθησαν.
19 Πρὸς σέ, Κύριε, ἀπὸ ὅλην τὴν καρδιά μου θὰ φωνάξω, διότι ἡ φωτιὰ τοῦ καυστικοῦ ἀνέμου κατέφαγε τὰς ὀάσεις τῆς ἐρήμου καὶ φλόγα κατέκαυσεν ὅλα τὰ δένδρα τοῦ ἀγροῦ.
20 Καὶ τὰ ζῶα τοῦ ἀγροῦ ἐσήκωσαν πρὸς τὸν οὐρανὸν τὰ βλέμματά των, διότι ἐξεράθησαν τὰ ρυάκια τῶν ὑδάτων καὶ ἡ φλόγα τοῦ λίβα κατέκαυσε τὰς ὀάσεις τῆς ἐρήμου
Πρωτότυπο
Κολιτσάρας
1 ΛΟΓΟΣ Κυρίου, ὃς ἐγενήθη πρὸς Ἰωὴλ τὸν τοῦ Βαθουήλ.
1 Λόγος Κυρίου ὁ ὁποῖος ἀπηυθύνθη πρὸς τὸν Ἰωήλ, τὸν υἱὸν τοῦ Βαθουήλ·
2 Ἀκούσατε ταῦτα, οἱ πρεσβύτεροι, καὶ ἐνωτίσασθε, πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν, εἰ γέγονε τοιαῦτα ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν ἢ ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ὑμῶν;
2 Ἀκούσατε αὐτά, ποὺ θὰ σᾶς εἴπω, σεῖς οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ, καὶ ἀκροασθῆτε μὲ προσοχὴν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς χώρας αὐτῆς. Μήπως καὶ ὅμοια πρὸς αὐτά, ποὺ θὰ σᾶς εἴπω, ἔγιναν ἄλλοτε εἰς τὰς ἡμέρας σας ἢ εἰς τὰς ἡμέρας τῶν προγόνων σας;
3 Ὑπὲρ αὐτῶν τοῖς τέκνοις ὑμῶν διηγήσασθε, καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν τοῖς τέκνοις αὐτῶν, καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν εἰς γενεὰν ἕτερον.
3 Διηγηθῆτε αὐτὰ εἰς τὰ παιδιά σας καὶ τὰ παιδιά σας νὰ τὰ διηγηθοῦν εἰς τὰ παιδιά των καὶ τὰ παιδιά ἐκείνων νὰ τὰ διηγηθοῦν εἰς τὴν ἐρχομένην γενεὰν καὶ νὰ μεταδοθοῦν ἔτσι ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεάν.
4 Τὰ κατάλοιπα τῆς κάμπης κατέφαγεν ἡ ἀκρίς, καὶ τὰ κατάλοιπα τῆς ἀκρίδος κατέφαγεν ὁ βροῦχος, καὶ τὰ κατάλοιπα τοῦ βρούχου κατέφαγεν ἡ ἐρυσίβη.
4 Ὅ,τι ἀφῆκεν ἡ καταστρεπτικὴ κάμπη τὸ ἔφαγεν ἡ ἀκρίδα. Καὶ ἐκεῖνα που ἀφῆκεν ἡ ἀκρίδα, τὰ ἔφαγεν ὁ βροῦχος καὶ ὅσα ἀφῆκεν ὁ βροῦχος τὰ ἔφαγεν ἡ ἐρυσίβη.
5 Ἐκνήψατε, οἱ μεθύοντες, ἐξ οἴνου αὐτῶν καὶ κλαύσατε· θρηνήσατε, πάντες οἱ πίνοντες οἶνον εἰς μέθην, ὅτι ἐξῄρθη ἐκ στόματος ὑμῶν εὐφροσύνη καὶ χαρά.
5 Συνέλθετε ἀπὸ τὴν μέθην τοῦ οἴνου σας σεῖς, ποὺ πίνετε οἶνον καὶ μεθᾶτε, διότι ὁ οἶνος τὸ σύμβολον καὶ ἡ πηγὴ τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐφροσύνης, ἔχει λείψει πλέον ἀπὸ τὸ στόμα σας.
6 Ὅτι ἔθνος ἀνέβη ἐπὶ τὴν γῆν μου ἰσχυρὸν καὶ ἀναρίθμητον, οἱ ὀδόντες αὐτοῦ, ὀδόντες λέοντος, καὶ αἱ μύλαι αὐτοῦ σκύμνου.
6 Δὲν θὰ ξαναπιῆτε οἶνον, διότι πλῆθος μέγα, ἰσχυρὸν καὶ ἀναρίθμητον εἰσώρμησεν εἰς τὴν χώραν σας. Οἱ ὀδόντες αὐτῶν εἶναι ὡσὰν τὰ δόντια τοῦ λέοντος καὶ οἱ τραπεζῖται των συντρίβουν ὡσὰν τοὺς μυλόδοντας νεαροῦ ληονταριοῦ.
7 Ἔθετο τὴν ἄμπελόν μου εἰς ἀφανισμὸν καὶ τὰς συκᾶς μου εἰς συγκλασμόν· ἐρευνῶν ἐξηρεύνησεν αὐτὴν καὶ ἔρριψεν, ἐλεύκανε τὰ κλήματα αὐτῆς.
7 Κατέστρεψε καὶ ἐξηφάνισε τοὺς ἀμπελῶνας τοῦ λαοῦ μου, κατακομμάτιασε τὶς συκιές μου, συστηματικὰ καὶ μὲ ἐπιμονὴν ἐξηρεύνησε τὴν χώραν. Τὴν ἔρριψε κάτω κατεστραμμένην, ἔγδαρε τὰ κλήματά της καὶ τὰ ἀφῆκε λευκὰ καὶ ξηρά.
8 Θρήνησον πρός με ὑπὲρ νύμφην περιεζωσμένην σάκκον ἐπὶ τὸν ἄνδρα αὐτῆς τὸν παρθενικόν.
8 Θρήνησε, λοιπόν, μπροστά μου, περισσότερον ἀπὸ τὴν νύμφην, ἡ ὁποία ἔχει φορέσει πένθιμον σάκκινον ἔνδυμα, διότι ἔχασε τὸν πρῶτον νεαρὸν καὶ ἠγαπημένον ἄνδρα της.
9 Ἐξῇρται θυσία καὶ σπονδὴ ἐξ οἴκον Κυρίου. Πενθεῖτε, οἱ ἱερεῖς οἱ λειτουργοῦντες θυσιαστηρίῳ Κυρίου,
9 Ἔλλειψε πλέον κάθε θυσία καὶ σπονδὴ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου. Πενθήσατε λοιπόν, σεῖς οἱ ἱερεῖς, σεῖς ποὺ ὑπηρετεῖτε εἰς τὸ θυσιαστήριον τοῦ Κυρίου,
10 ὅτι τεταλαιπώρηκε τὰ πεδία· πενθείτω ἡ γῆ, ὅτι τεταλαιπώρηκε σῖτος, ἐξηράνθη οἶνος, ὠλιγώθη ἔλαιον.
10 διότι αἱ πεδιάδες ἔχουν καταστραφῇ. Ἂς πενθήσῃ ἡ χώρα, διότι τὰ σιτηρὰ ἔχουν ἀφανισθῇ. Ἐξηράνθησαν αἱ ἄμπελοι καὶ ἔλλειψεν ὁ οἶνος. Τὸ λάδι ὠλιγόστευσεν.
11 Ἐξηράνθησαν γεωργοί· θρηνεῖτε κτήματα, ὑπὲρ πυροῦ καὶ κριθῇς, ὅτι ἀπόλωλε τρυγητὸς ἐξ ἀγροῦ·
11 Οἱ γεωργοὶ ὁμοιάζουν κατάξηροι, διότι ἔχασαν ἀγροὺς καὶ συγκομιδήν. Θρηνήσατε ὅλοι διὰ τὰ κατεστραμμένα κτήματα, διὰ τὴν ἔλλειψιν τοῦ σιταριοῦ καὶ τῆς κριθῆς, διότι κατεστράφη ἡ συγκομιδὴ τῶν ἀγρῶν.
12 ἡ ἄμπελος ἐξηράνθη, καὶ αἱ συκαῖ ὠλιγώθησαν· ρόα καὶ φοῖνιξ καὶ μῆλον καὶ πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ ἐξηράνθησαν, ὅτι ᾔσχυναν χαρὰν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων.
12 Τὰ ἀμπέλια ἔχουν ξηρανθῆ, συκιὲς ὀλίγες ἀπέμειναν, οἱ ροδιὲς καὶ οἱ φοίνικες, οἱ μηλιὲς καὶ ὅλα τὰ δένδρα τῆς ὑπαίθρου εἶναι ξηρά. Λύπη καὶ κατήφεια διεδέχθη τὴν χαρὰν τῶν ἀνθρώπων.
13 Περιζώσασθε καὶ κόπτεσθε, οἱ ἱερεῖς, θρηνεῖτε οἱ λειτουργοῦντες θυσιαστηρίῳ· εἰσέλθετε ὑπνώσατε ἐν σάκκοις λειτουργοῦντες Θεῷ, ὅτι ἀπέσχηκεν ἐξ οἴκου Θεοῦ ὑμῶν θυσία καὶ σπονδή.
13 Φορέσατε καὶ ζωσθῆτε σάκκινα πένθιμα ἐνδύματα σεῖς οἱ ἱερεῖς, οἱ ὑπηρετοῦντες εἰς τὸ θυσιαστήριον, θρηνήσατε. Εἰσέλθετε εἰς τὸ δωμάτιόν σας καὶ κοιμηθῆτε μέσα εἰς πενθίμους σάκκους, σεῖς οἱ ὁποῖοι ὑπηρετεῖτε τὸν Θεόν. Διότι ἔχουν πλέον ἀπομακρυνθῆ καὶ ἔχουν λείψει ὁλοτελῶς ἀπὸ τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ σας θυσίαι καὶ σπονδαί.
14 Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους πάντας κατοικοῦντας γῆν εἰς οἶκον Θεοῦ ὑμῶν καὶ κεκράξετε πρὸς Κύριον ἐκτενῶς·
14 Κηρύξατε ἡμέραν νηστείας καὶ ἐξιλεώσεως, κραυγάσατε πρὸς τὸν Θεὸν ζητοῦντες θεραπείαν ἀπὸ τὰ δεινά σας, συγκαλέσατε καὶ συναθροίσατε ὅλους τοὺς γεροντοτέρους κατοίκους τῆς χώρας σας εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ σας. Κράξατε πρὸς τὸν Κύριον μὲ δέησιν παρατεταμένην καὶ ἐπίμονον.
15 οἴμοι, οἴμοι, οἴμοι εἰς ἡμέραν, ὅτι ἐγγὺς ἡ ἡμέρᾳ Κυρίου καὶ ὡς ταλαιπωρία ἐκ ταλαιπωρίας ἥξει.
15 Ἀλλοίμονον καὶ τρισαλλοίμονον! Ποίας ἡμέρας τραγικῆς συμφορᾶς ζῶμεν! Διότι ἔφθασε πλέον ἡ φοβερὰ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Ἡ μία συμφορὰ ἔρχεται κατόπιν τῆς ἄλλης.
16 Κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν βρώματα ἐξωλοθρεύθη, ἐξ οἴκου Θεοῦ ὑμῶν εὐφροσύνη καὶ χαρά.
16 Ἐμπρὸς ἀπὸ τὰ μάτια σας καταστρέφονται αἱ τροφαί, καὶ ἀπὸ τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ σας ἔχει λείψει πλέον εὐφροσύνη καὶ χαρά.
17 Ἐσκίρτησαν δαμάλεις ἐπὶ ταῖς φάτναις αὐτῶν, ἠφανίσθησαν θησαυροί, κατεσκάφησαν ληνοί, ὅτι ἐξηράνθη σῖτος.
17 Ἀνήσυχα τὰ δαμάλια σκιρτοῦν εἰς τὰς φάτνας των διὰ τὴν ἔλλειψιν τῆς τροφῆς. Αἱ ἀποθῆκαι ἔχουν καταστραφῆ, οἱ ληνοὶ ἔχουν κρημνισθῆ καὶ κατασκαφῆ, τὰ σιτηρὰ ἔχουν ξηρανθῇ.
18 Τί ἀποθήσομεν ἑαυτοῖς; Ἔκλαυσαν βουκόλια βοῶν, ὅτι οὐχ ὑπῆρχε νομὴ αὐτοῖς, καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων ἠφανίσθησαν.
18 Τί λοιπὸν ἔχει ἀπομείνει νὰ ἀποθηκεύσωμεν διὰ τὴν συντήρησίν μας; Φωνάζουν πένθιμα οἱ ἀγέλες τῶν βοϊδιῶν, διότι δὲν ὑπάρχουν δι' αὐτὰ πλέον βοσκαί. Τὰ κοπάδια τῶν προβάτων ἔχουν καὶ αὐτὰ ἀφανισθῆ.
19 Πρὸς σέ, Κύριε, βοήσομαι, ὅτι πῦρ ἀνήλωσε τὰ ὡραῖα τῆς ἐρήμου, καὶ φλὸξ ἀνῆψε πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ·
19 Πρὸς σέ, Κύριε, ἐκ βάθους καρδίας θὰ βοήσω, διότι ἡ φωτιὰ ἔχει καταστρέψει ὅλα τὰ ὡραῖα τῶν ἀκατοίκητων περιοχῶν, φλόγες ἔχουν ἀνάψει εἰς ὅλα τὰ δένδρα τῆς ὑπαίθρου.
20 καὶ τὰ κτήνη τοῦ πεδίου ἀνέβλεψαν πρὸς σέ, ὅτι ἐξηράνθησαν ἀφέσεις ὑδάτων καὶ πῦρ κατέφαγε τὰ ὡραῖα τῆς ἐρήμου.
20 Καὶ αὐτὰ ἀκόμα τὰ ζῶα τῶν πεδιάδων ἔχουν ἀνυψώσει ἰκετευτικὰ τὰ βλέμματα των πρὸς Σέ, διότι ἐστείρεψαν καὶ αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων, τὰ καύματα ὡσὰν φωτιὰ ἔχουν καταφάγει τὰ ὡραῖα μέρη τῶν ἀκατοικήτων περιοχῶν.