Ἡσαΐας

Κεφάλαιον Α' (1)

» Πρωτότυπο « » Ἑρμηνεία Ι. Κολιτσάρα « » Ἑρμηνεία Π. Τρεμπέλα « » Πρωτότυπο & Ἑρμηνείες «
1 Ὅρασις ἥ εἶδεν Ἡσαΐας υἱὸς Ἀμώ, ἣν εἶδε κατὰ τῆς Ἰουδαίας καὶ κατὰ Ἱερουσαλήμ ἐν βασιλείᾳ Ὀζίου καὶ Ἰωάθαμ καὶ Ἄχαζ καὶ Ἐζεκίου, οἳ ἐβασίλευσαν τῆς Ἰουδαίας.
2 Ἄκουε οὐρανὲ καὶ ἐνωτίζου γῆ, ὅτι Κύριος ελάλησεν· υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ὕψωσα, αὐτοὶ δέ με ἠθέτησαν.
3 Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ. Ἰσραήλ δέ με οὐκ ἔγνω καὶ ὁ λαός με οὐ συνῆκεν.
4 Οὐαὶ ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαός πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι· εγκατελίπατε τὸν Κύριον καὶ παρωργίσατε τὸν ἄγιον τοῦ Ἰσραήλ.
5 Τί ἔτι πληγῆτε προστιθέντες ἀνομίαν; Πᾶσα κεφαλὴ εἰς πόνον καὶ πᾶσα καρδία εἰς λύπην.
6 Ἀπὸ ποδῶν ἕως κεφαλῆς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ ὁλοκληρία, οὔτε τραῦμα οὔτε μώλωψ οὔτε πληγὴ φλεγμαίνουσα· οὐκ ἔστι μάλαγμα ἐπιθῆναι οὔτε ἔλαιον οὔτε καταδέσμους.
7 Ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημος, αἱ πόλεις ὑμῶν πυρίκαυστοι· τὴν χώραν ὑμῶν ἐνώπιον ὑμῶν ἀλλότριοι κατεσθίουσιν αυτήν, καὶ ἠρήμωται κατεστραμμένη ὑπὸ λαῶν ἀλλοτρίων.
8 Ἐγκαταλειφθήσεται ἡ θυγάτηρ Σιὼν ὡς σκηνὴ ἐν ἀμπελῶνι καὶ ὡς ὀπωροφυλάκιον ἐν σικυράτῳ, ὡς πόλις πολιορκουμένη·
9 καὶ εἰ μὴ Κύριος σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν.
10 Ἀκούσατε λόγον Κυρίου, ἄρχοντες Σοδόμων· προσέχετε νόμον Θεοῦ, λαὸς Γομόρρας.
11 Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; Λέγει Κύριος· πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων αἷμα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι,
12 ούδὲ ἂ ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι. Τίς γάρ ἐξεζήτησε ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν; Πατεῖν τὴν αὐλήν μου
13 οὐ προσθήσεσθε· ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα, βδέλυγμά μοί ἐστι· τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα καὶ ἡμέραν μεγάλην οὐκ ἀνέχομαι· νηστείαν καὶ ἀργίαν
14 καὶ τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου· ἐγεννήθητέ μοι εἰς πλησμονήν, οὐκέτι ἀνήσω τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν.
15 Ὅταν ἐκτείνητε τὰς χεῖρας ὑμῶν πρός με, ἀποστρέψω τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀφ' ὑμῶν, καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν· αἱ γάρ χεῖρες ὑμῶν αἵματος πλήρεις.
16 Λούσασθε καὶ καθαροὶ γίνεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν,
17 μάθετε καλὸν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν·
18 καὶ δεῦτε διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριος· καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα λευκανῶ, ἐὰν δὲ ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς ἔριον λευκανῶ.
19 Καὶ ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε·
20 ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα.
21 Πῶς ἐγένετο πόρνη πόλις πιστὴ Σιών, πλήρης κρίσεως, ἐν ᾗ δικαιοσύνη ἐκοιμήθη ἐν αὐτῇ, νῦν δὲ φονευταί.
22 Τὸ ἀργύριον ὑμῶν ἀδόκιμον· οἱ κάπηλοί σου μίσγουσι τὸν οἷνον ὕδατι·
23 οἱ ἄρχοντές σου ἀπειθοῦσι, κοινωνοὶ κλεπτῶν ἀγαπῶντες δῶρα, διώκοντες ἀνταπόδομα, ὀρφανοῖς οὐ κρίνοντες καὶ κρίσιν χηρῶν οὐ προσέχοντες.
24 Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος ὁ δεσπότης σαβαώθ, ὁ δυνάστης τοῦ Ἰσραήλ· οὐαὶ τοῖς ἰσχύουσιν ἐν Ἱερουσαλήμ· οὐ παύσεται γάρ μου ὁ θυμὸς ἐν τοῖς ὑπεναντίοις, καὶ κρίσιν ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου ποιήσω.
25 Καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ σὲ καὶ πυρώσω σε εἰς καθαρόν, τοὺς δὲ ἀπειθοῦντας ἀπολέσω καὶ ἀφελῶ πάντας ἀνόμους ἀπὸ σοῦ καὶ πάντας ὑπερηφάνους ταπεινώσω.
26 Καὶ ἐπιστήσω τοὺς κριτάς σου ὡς τὸ πρότερον καὶ τοὺς συμβούλους σου ὡς τὸ ἀπ' ἀρχῆς· καὶ μετὰ ταῦτα κληθήσῃ πόλις δικαιοσύνης, μητρόπολις πιστὴ Σιών.
27 Μετὰ γάρ κρίματος σωθήσεται ἡ αἰχμαλωσία αὐτῆς καὶ μετὰ ἐλεημοσύνης.
28 Καὶ συντριβήσονται οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ οἱ ἐγκαταλιπόντες τὸν Κύριον συντελεσθήσονται.
29 Διότι αἰσχυνθήσονται ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν, ἃ αὐτοὶ ἠβούλοντο, καὶ ἐπαισχυνθήσονται ἐπὶ τοῖς κήποις αὐτῶν, ἃ ἐπεθύμησαν.
30 Ἔσονται γὰρ ὡς τερέβινθος ἀποβεβληκυῖα τὰ φύλλα καὶ ὡς παράδεισος ὕδωρ μὴ ἔχων·
31 καὶ ἔσται ἡ ἰσχὺς αὐτῶν ὡς καλάμη στιππύου καὶ αἱ ἐργασίαι αὐτῶν ὡς σπινθῆρες πυρός, καὶ κατακαυθήσονται οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοί ἅμα, καὶ οὐκ ἔσται ὁ σβέσων.
1 Ἀποκαλυπτικὰ ὁράματα, τὰ ὁποῖα ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ εἶδε καὶ ἤκουσεν ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, ἐναντίον τῆς Ἰουδαίας καὶ εἰδικώτερον ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλὴμ κατὰ τὸ διάστημα τῆς βασιλείας τοῦ Ὀζίου, τοῦ Ἰωάθαμ, τοῦ Ἄχαζ καὶ τοῦ Ἐζεκίου, οἱ ὁποῖοι ἐβασίλευσαν εἰς τὸ βασίλειον τῆς Ἰουδαίας.
2 Ἄκου σύ, οὐρανέ, καὶ βάλε εἰς τὰ αὐτιά σου σύ, ἡ γῆ, διότι ὁ Κύριος ἐλάλησε καὶ εἶπεν· υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ἐδόξασα, ἐκεῖνοι ὅμως μὲ ἠρνήθησαν.
3 Τὸ βόϊδι γνωρίζει τὸν ἱδιοκτήτην του καὶ ὁ ὄνος γνωρίζει τὴν φάτνην, ἰδιοκτησίαν τοῦ κυρίου του· ὁ Ἰσραηλιτικὸς ὅμως λαὸς δὲν μὲ ἀναγνωρίζει ὡς κύριόν του, δὲν ἔχει οὔτε στοιχειώδη κατανόησιν δι' ἐμέ.
4 Ἀλλὰ ἀλλοίμονον εἰς σέ, ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαέ, ποὺ εἶσαι γεμᾶτος ἁμαρτίας, ἀπόγονοι πονηρῶν προγόνων, υἱοὶ παράνομοι. Ἐγκατελείψατε τὸν Κύριον καὶ ἔτσι παρωργίσατε τὸν ἅγιον Θεὸν ἐναντίον σας.
5 Διατί ἐξακολουθεῖτε νὰ πληγώνεσθε - ἂν καὶ δὲν ἔμεινε πλέον ὑγιὲς μέλος ἐπάνω σας - προσθέτοντες ἁμαρτίας εἰς τὰς ἁμαρτίας; Ὁλόκληρος ἡ κεφαλή σας ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν σας ἔχει κατακυριευθῆ ἀπὸ τὸν πόνον καὶ πᾶσα καρδία ἔχει πλημμυρίσει ἀπὸ τὴν ὀδύνην καὶ τὴν λύπην.
6 Ἀπὸ τὰ πόδια ἕως τὸ κεφάλι σας δὲν ἀπέμεινεν ἄρτιον καὶ ὑγιὲς μέρος. Δὲν ὑπάρχει ἀπλῶς ἕνα τραῦμα ἐδῶ, ἕνας μώλωψ ἐκεῖ, μία μολυσμένη πληγὴ άλλοῦ· ὅλον τὸ σῶμα σας εἶναι μία πληγὴ καὶ ἔτσι δὲν εἶναι δυνατόν, νὰ τεθῆ ἕνα κατάπλασμα ἐπάνω εἰς τὰς πληγάς, οὔτε λάδι, οὔτε ἐπίδεσμοι.
7 Ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν σας ἡ χῶρα σας ἔμεινεν ἔρημος ἀπὸ κατοίκους, αἱ πόλεις ἔχουν παραδοθῆ εἰς τὸ πῦρ, τοὺς καρποὺς τῆς χώρας σας κατατρώγουν οἱ ξένοι ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια σας, καὶ ἔτσι ἡ χώρα σας ἔχει ἐρημωθῆ ἀπὸ τοὺς κατοίκους καὶ τὰ ἀγαθά της· ἔχει καταστραφῆ ἀπὸ ξένους λαούς.
8 Ἡ δὲ πόλις Σιών, τὴν ὁποίαν ὡς κόρην μου ἀγαποῦσα, θὰ ἐγκαταλειφθῇ, ὅπως ἐγκαταλείπεται ἡ πρόχειρος θερινὴ καλύβη μετὰ τὸν τρυγητὸν τῆς ἀμπέλου, καὶ ὅπως ἐγκαταλείπεται τὸ πρόχειρον ὀπωροφυλάκιον εἰς ἀγρὸν ἀγγουριῶν· ὅπως ἐγκαταλείπεται ἀπὸ τοὺς κατοίκους της μία πολιορκημένη πόλις.
9 Ἐὰν δὲ ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ὁ Παντοκράτωρ δὲν ἄφηνε μεταξύ μας μίαν κάποιαν ἐκλεκτήν μερίδα ἰδικῶν του ἀνθρώπων, θὰ ἐγινόμεθα ὡσὰν τὰ Σόδομα καὶ θὰ ὡμοιάζαμεν ὡσὰν τὰ Γόμορρα διὰ τὰς ἁμαρτίας καὶ τὴν διαφθοράν μας.
10 Ἀκούσατε, λοιπόν, τὰ λόγια τοῦ Κυρίου σεῖς, οἱ ἄρχοντες, οἱ ὁποῖοι διὰ τὰς ἰδικάς σας ἁμαρτίας καὶ τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ σας ἀξίζει νὰ ὀνομάζεσθε ἄρχοντες Σοδόμων. Δῶστε προσοχὴν εἰς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ σεῖς, ὁ λαός, ποὺ ὁμοιάζετε μὲ τὸν λαὸν τῆς Γομόρρας.
11 Ὁ Κύριος λέγει· «τί νὰ τὸ κάμω ἐγὼ τὸ πλῆθος τῶν θυσιῶν σας; Εἶμαι γεμᾶτος καὶ ἐχόρτασα ἀπὸ θυσίας ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, ποὺ μοῦ προσφέρετε. Δὲν θέλω πλέον οὔτε τὸ λῖπος τῶν ἀμνῶν οὔτε τὸ αἶμα τῶν ταύρων καὶ τῶν τράγων.
12 Οὔτε θέλω νὰ ἔρχεσθε κατὰ τὰς τρεῖς μεγάλας ἑορτὰς καὶ νὰ παρουσιάζεσθε ἐνώπιόν μου εἰς τὸν ναὸν μὲ τὰς προσφορὰς καὶ τὰς θυσίας σας. Ποιὸς ἐζήτησεν αὐτὰ ἀπὸ τὰ χέρια σας; Δὲν θὰ σᾶς ἐπιτρέψω, λοιπόν, νὰ πατήσετε τὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ μου.
13 Ἐὰν μοῦ προσφέρετε, διὰ τὸν τύπον μόνον, θυσίαν σημιγδαλιοῦ, εἶναι ματαία καὶ ἄχρηστος διὰ σᾶς αὐτὴ ἡ προσφορά. Καὶ αὐτὸ ἀκόμη τὸ εὐῶδες θυμίαμα εἶναι σιχαμερὸν εἰς ἐμέ, ὅταν δὲν συνοδεύεται ἀπὸ καθαρότητα καρδίας. Δὲν θὰ ἀνεχθῶ πλέον τὴν ἑορτὴν τῆς πρῶτης ἑκάστου μηνός, οὐδὲ κἂν καὶ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου, οὔτε τὴν μεγάλην καὶ ἐπίσημον ἑορτὴν τοῦ Ἐξιλασμοῦ. Τὰς νηστείας σας καὶ τὰς ἀργίας τῶν ἑορτῶν σας
14 καὶ τὰς ἑορτὰς ἑκάστης πρώτης τοῦ μηνὸς καὶ τὰς ἄλλας ἑορτάς σας ἀποστρέφεται ἡ ψυχή μου. Σᾶς ἐχόρτασα, μοῦ ἐκαθίσατε εἰς τὸ στομάχι, δὲν θὰ ἀνεχθῶ πλέον τὰς ἁμαρτίας σας.
15 Ὅταν ὑψώνετε ἱκετευτικὰς τὰς χεῖρας σας πρὸς ἐμὲ καὶ ζητῆτε τὴν βοήθειάν μου, ἐγὼ θὰ γυρίζω ἀλλοῦ τὰ μάτια μου ἀπὸ σᾶς μὲ ἀποστροφήν. Καὶ ἐὰν πολλαπλασιάσετε καὶ παρατείνετε τὰς δεήσεις σας, δὲν θὰ σᾶς ἀκούσω, διότι τά χέρια σας εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ αἵματα ἀθώων.
16 Λουσθῆτε, λοιπόν, εἰς τὸ λουτρὸν τῆς μετανοίας, γίνετε ἐσωτερικῶς καθαροί, αφαιρέσατε τὰς πονηρίας καὶ τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη ἀπὸ τὰς ψυχάς σας, ὥστε νὰ εἶσθε καθαροὶ ἐνώπιόν μου. Πάψετε πλέον τὰς πονηρίας σας.
17 Μάθετε καὶ συνηθίσατε νὰ κάμετε τὸ καλόν, ἐπιδιώξατε μὲ ὅλην σας τὴν καρδίαν τὸ δίκαιον, σώσατε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ άδίκου αὐτόν, ὁ ὁποῖος ἀδικεῖται, ἀποδώσατε τὸ δίκαιον εἰς τὸ ὀρφανόν, δώσατε δικαιοσύνην εἰς τὴν ἀδικουμένην χήραν.
18 Καὶ μὲ αὐτὴν τὴν μετάνοιαν καὶ τὰς καλὰς ἀποφάσεις σας, ἐλᾶτε νὰ συζητήσωμεν, λέγει ὁ Κύριος. Καὶ ἐὰν αἱ ψυχαί σας ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν σας εἶναι ἐρυθραί, ἐγὼ θὰ τὰς καταστήσω λευκὰς ὡσὰν τὸ χιόνι. Ἐὰν δὲ εἶναι ἀκόμη περισσότερον κατακόκκιναι, ἐγὼ θὰ τὰς κάμω λευκὰς ὡσὰν τὸ μαλλὶ τῶν προβάτων.
19 Ἐὰν δὲ θελήσετε καὶ μὲ ἀκούσετε καὶ συμμορφωθῆτε πρὸς τὰς ἐντολάς μου, θὰ φάγετε πλούσια τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς.
20 Ἐὰν ὅμως δὲν θελήσετε καὶ δὲν μὲ ὑπακούσετε καὶ ἀπομακρυνθῆτε ἀπὸ ἐμέ, ἡ μάχαιρα τῶν ἐχθρῶν σας θὰ σᾶς καταφάγῃ». Τὸ στόμα τοῦ Κυρίου εἶναι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον διεκήρυξεν αὐτὰ καὶ θὰ γίνουν ὅπως τὰ εἶπε.
21 Πῶς κατήντησε πόρνη ἡ ἄλλοτε πιστὴ εἰς τὸν Θεὸν πόλις Σιών! Πῶς ἡ Σιών, ἡ ὁποία ἦτο πλήρης δικαίας κρίσεως, πόλις εἰς τὴν ὁποίαν ἀνεπαύετο καὶ ἐπικρατοῦσε ἡ δικαιοσύνη, τώρα δὲ ἔχουν ἐγκατασταθῆ εἰς αὐτὴν καὶ παραμένουν φονηάδες!
22 Τὰ ἀργυρᾶ νομίσματά σας εἶναι κίβδηλα. Οἱ κάπηλοί σου ἀνακατεύουν καὶ νοθεύουν τὸν οἶνον μὲ τὸ νερό.
23 Οἱ ἄρχοντές σου εἶναι ἀπειθεῖς ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, εἶναι συμμέτοχοι εἰς τοὺς κλέπτας, ἀγαποῦν τὰ δῶρα τῆς ἁμαρτίας, ἐπιδιώκουν καὶ δέχονται δωροδοκίας, διὰ νὰ κρίνουν μεροληπτικῶς. Δὲν κρίνουν μὲ δικαιοσύνην καὶ δὲν ἀποδίδουν τὸ δίκαιον εἰς τὰ ὀρφανά. Οὔτε ἐνδιαφέρονται διὰ τὴν ἀπόδοσιν τοῦ δικαίου εἰς τὰς χήρας.
24 Διὰ τοῦτο αὐτὸ λέγει Κύριος, ὁ Παντοκράτωρ, ὁ Σαβαώθ, ὁ κυρίαρχος καὶ αὐθέντης τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ· «ἀλλοίμονον εἰς σᾶς τοὺς ἄρχοντας τῆς Ἱερουσαλήμ! Δὲν θὰ καταπαύσῃ ὁ θυμός μου ἐναντίον τῶν ἀντιπάλων μου! Θὰ κάμω κρίσιν καὶ θὰ ἐπιβάλω δικαίας κυρώσεις ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν μου.
25 Θὰ ἁπλώσω ἐπάνω σου, ὦ Ἱερουσαλήμ, βαρεῖαν τὴν χεῖρα μου· θὰ σὲ περάσω ἀπὸ τὸ πῦρ τῶν θλίψεων καὶ τῶν ὀδυνῶν, διὰ νὰ καθαρισθῇς, ὅπως ὁ ἄργυρος καθαρίζεται διὰ τοῦ πυρός. Ἔτσι δὲ θὰ ἐξολοθρεύσω ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μὲ παρακούουν. Θὰ ἐξαφανίσω ἀπὸ ἀνάμεσά σου αὐτούς, ποὺ παραβαίνουν τὸν Νόμον μου, καὶ θὰ ταπεινὼσω τοὺς ἀλαζόνας καὶ ὑπερηφάνους.
26 Ἔπειτα θὰ ἐπαναφέρω καὶ θὰ ἀποκαταστήσω τοὺς δικαστάς σου, ὅπως ἦσαν προηγουμένως ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Δαυίδ, καὶ τοὺς συμβούλους σου εὐθεῖς καὶ δικαίους,ὅπως ἦσαν ἐξ ἀρχῆς. Καὶ ἔτσι σὺ θὰ ὀνομασθῆς πόλις δικαιοσύνης, ἡ Σιὼν ἡ πρωτεύουσα τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἡ πιστὴ εἰς τὸν Θεόν!»
27 Διότι ἔπειτα ἀπὸ τὴν κάθαρσιν καὶ τὴν διόρθωσιν, ποὺ θὰ ἐπέλθῃ κατόπιν καὶ τὴς δικαίας τιμωρίας, θὰ σωθοῦν οἱ εὑρισκόμενοι εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν καὶ θὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν γῆν τῶν πατέρων των χάρις ςἰς τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου.
28 Τότε θὰ συντριβοῦν οἱ παραβαίνοντες τὸν Νόμον καὶ ὅλοι μαζὶ οἱ ἁμαρτωλοί, καὶ θὰ ἐξολοθρευθοῦν ἐξ ὁλοκλήρου ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταλείπουν τὸν Κύριον.
29 Ἔτσι θὰ κατεντροπιασθοῦν καὶ θὰ ἐξευτελισθοῦν, διότι ἐπίστευσαν εἰς τὰ εἴδωλα, τὰ ὁποῖα αυτοὶ ἠθέλησαν ἀντὶ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Θὰ κατεντροπιασθοῦν διὰ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἄλση τῆς ἁμαρτίας, εἰς τὰ ὁποῖα ηὐχαριστεῖτο καὶ ἐπιθυμοῦσε ἡ ψυχή των.
30 Θὰ γίνουν ὡσὰν τὸ δένδρον τερέβινθος, τοῦ ὁποῖου ἔπεσαν τὰ φύλλα καὶ ὡσὰν κῆπος, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει πλέον νερό.
31 Ὅλη δὲ ἡ δύναμίς των θὰ εἶναι ἄχρηστος πλέον καὶ ἀσήμαντος, σὰν καλαμιὰ κοπανισμένου λιναριοῦ, τὰ δὲ ἁμαρτωλά των ἔργα σὰν σπίθες φωτιᾶς ἐπάνω εἰς αὐτήν. Καὶ ἔτσι θὰ κατακαοῦν οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ὅλοι μαζὶ καὶ δὲν θὰ ὑπάρχῃ κανεὶς νὰ σβήσῃ τὴν πυρκαϊὰν καὶ νὰ τοὺς σώσῃ.
1 Ὁράσεις καὶ ἀποκαλύψεις, τὰς ὁποίας εἶδε καὶ αἱ ὁποῖαι ἐγένοντο εἰς τὸν Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς. Εἶδε καὶ ἔλαβεν αὐτὰς διὰ τὴν Ἰουδαίαν καὶ τὴν πρωτεύουσαν τῆς Ἱερουσαλὴμ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς βασιλείας τοῦ Ὀζίου καὶ τοῦ Ἰωάθαμ καὶ τοῦ Ἀχὰζ καὶ τοῦ Ἐζεκίου, οἱ ὁποῖοι ἐβασίλευσαν ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας.
2 Ἄκουε σύ, ὦ οὐρανέ, καὶ δέχου εἰς τὰ αὐτιά σου σύ, ὦ γῆ, διότι ὁ Κύριος καὶ ὄχι ἄνθρωπός τις πρόκειται νὰ λαλήσῃ· λέγει λοιπὸν ὁ Κύριος: Υἱοὺς ἐγέννησα καὶ τοὺς ἀνέδειξα ἀνυψώσας τούτους· αὐτοὶ ὅμως μὲ ἠρνήθησαν.
3 Τὸ βόδι γνωρίζει τὸν ἰδιοκτήτην, ποὺ τὸ ὁρίζει, καὶ ὁ ὄνος ξεύρει τὴν φάτνην τοῦ κυρίου του, εἰς τὴν ὁποίαν τρώγει καὶ ἔχει τὴν κατοικίαν του. Ὁ Ἰσραὴλ ὅμως δὲν μὲ ἀναγνωρίζει καὶ ὁ λαός μου δὲν μὲ νοιώθει.
4 Ἀλλοίμονον εἰς σέ, ὦ ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὲ γεμᾶτε ἁμαρτίας, ἀπ’ αὐτῶν τῶν πρώτων στιγμῶν τῆς ζωῆς σας πονηροί, παιδιὰ διεφθαρμένα καὶ ξένα ἐντελῶς πρὸς τὸν Νόμον. Ἐγκατελείψατε τὸν Κύριον καὶ ἐξωργίσατε τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραὴλ τὸν ἅγιον.
5 Πρὸς τί νὰ κτυπηθῆτε καὶ νὰ πληγωθῆτε ἀκόμη, ἐφ’ ὅσον ἑξακολουθεῖτε νὰ προσθέτετε περιφρόνησιν παντελῆ τοῦ Νόμου καὶ ἀποστασίαν; Ὁλόκληρος ἡ κεφαλὴ ἐκ τῶν τιμωριῶν μου διατελεῖ ἐν πόνοι καὶ πᾶσα ἡ καρδία εὑρίσκεται ἐν λύπῃ.
6 Ἀπὸ τὰ πόδια μέχρι τῆς κεφαλῆς δὲν ὑπάρχει ἐν τῷ σώματι ἀκεραιότης καὶ ὑγεία, οὔτε ὑπάρχει ἐδῶ μόνον τραῦμα ἀνοικτόν, οὔτε ἐκεῖ μόνον κτύπημα πρησμένον, οὔτε εἰς ἄλλο τι μόνον σημεῖον πληγὴ γεμάτη πύον καὶ αἷμα ἀποσυντεθειμένον ἀλλ’ ὅλον τὸ σῶμα εἶναι μία ὁλόκληρος πληγή· καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τεθῇ ἐπ’ αὐτοῦ κατάπλασμα, οὔτε ἔλαιον, οὔτε ἐπίδεσμοι.
7 Ἡ γῆ σας ἔγινεν ἔρημος, αἱ πόλεις σας ἔχουν κατακαῇ ἀπὸ πυρκαϊές· τὴν καλλιεργημένην χώραν σας καὶ τοὺς καρποὺς μπροστὰ στὰ μάτια σας τὰ κατατρώγουν ξένοι καὶ ἔχει ἐρημωθῇ κατεστραμμένη ἀπὸ ξένους λαούς.
8 Θὰ ἐγκαταλειφθῇ ἡ προσφιλὴς ὡς θυγάτηρ Σιών, ἢ πόλις Ἱερουσαλήμ, ὡσὰν σκηνὴ εἰς ἄμπελον ποὺ δὲν ἔχει καρπούς, καὶ ὡσὰν πρόχειρος ἀποθήκη, διὰ νὰ φυλάττωνται τὰ φρούτα εἰς μποστάνι ξυλαγγουριῶν, ὡσὰν πόλις ποὺ πολιορκεῖται ἀπὸ ἐχθρούς.
9 Καὶ ἐὰν ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ὁ Παντοκράτωρ, δὲν μᾶς ἄφηνε μικράν, ἀλλ' ἐκλεκτὴν μερίδα ἰδικῶν του ἀνθρώπων, θὰ ἐγινόμεθα σὰν τὰ Σόδομα καὶ θὰ ἐξωμοιούμεθα πρὸς τὰ Γόμορρα, ἐξαφανιζόμενοι ὡς ἐκεῖνα ὁλοτελῶς.
10 Ἀκούσατε τὸν λόγον, ὅστις δὲν εἶναι ἰδικός μου, ἀλλ’ εἶναι λόγος τοῦ Κυρίου, σεῖς, ποὺ διὰ τὴν κακίαν σας ἀξίζει νὰ λέγεσθε ἄρχοντες τῶν Σοδόμων προσέχετε εἰς αὐτό, ποὺ θὰ σᾶς εἴπω καὶ τὸ ὁποῖον εἶναι Νόμος Θεοῦ, σεῖς, ποὺ εἶσθε λόγῳ τῆς πονηρίας σας μᾶλλον λαὸς τῆς Γομόρρας.
11 Τί μὲ ἐνδιαφέρει καὶ κατά τι μὲ εὐχαριστεῖ τὸ πλῆθος τῶν θυσιῶν σας; Λέγει ὁ Κύριος. Εἶμαι γεμᾶτος ἀπὸ θυσίας κριαριῶν, ποὺ κατακαίονται ὁλόκληρα, καὶ δὲν θέλω νὰ καίεται ἐπὶ τοῦ Θυσιαστηρίου μου πάχος ἀρνίων καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων.
12 Οὔτε ἂν ἔρχεσθε κατὰ τὰς τρεῖς μεγάλας ἑορτὰς εἰς τὸν Ναόν μου, διὰ νὰ παρουσιασθῆτε εἰς ἐμέ, τὸ θέλω· διότι ποῖος σᾶς ἐζήτησε νὰ ἔρχεσθε μὲ τὰς δεκάτας καὶ τὰς ἄλλας προσφοράς σας; Ποῖος ἐζήτησεν αὐτὰ ἀπὸ τὰ γεμᾶτα αἵματα χέρια σας; Δὲν θὰ ἐξακολουθήσετε νὰ πατάτε εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ Ναοῦ μου.
13 Ἐὰν φέρετε σιμιγδάλι ὡς θυσίαν, εἶναι τοῦτο μάταιον καὶ ἀνωφελές. Τὸ θυμίαμά σας μου εἶναι ἀηδὲς καὶ σιχαμένον· δὲν ἀνέχομαι τὶς ἐορτὲς τῶν πρωτομηνιῶν σας καὶ τὰ Σάββατα καὶ τὴν μεγάλην ἡμέραν τοῦ Ἐξιλασμοῦ, τὴν ἱερωτάτην αὐτὴν ἑορτήν· τὴν νηστείαν καὶ τὴν ἀργίαν
14 καὶ τὶς πρωτομηνιές σας καὶ τὶς ἐορτές σας μισεῖ ἡ ψυχή μου. Μοῦ ἐγίνατε πρόξενοι ἀηδίας. Δὲν θὰ συγχωρήσω πλέον τὶς ἁμαρτίες σας.
15 Ὅταν ὑψώνετε τὰ χέρια εἰς προσευχήν, θὰ ἀπομακρύνω μὲ ἀποστροφὴν τὰ μάτια μου ἀπὸ σᾶς. Καὶ ἐὰν παρατείνετε τὴν παράκλησίν σας καὶ πληθύνετε αὐτήν, δὲν θὰ σᾶς εἰσακούσω, διότι τὰ χέρια σας εἶναι γεμᾶτα αἷμα ἀδελφικόν.
16 Λουσθῆτε διὰ τοῦ πνευματικοῦ λουτροῦ τῆς μετανοίας, γίνατε καθαροί, ἀφαιρέσατε τὰς πονηρίας ἀπὸ τὰς ψυχάς σας, ὥστε νὰ μὴ φαίνωνται ἀκάθαρτοι αὗται μπροστὰ εἰς τὰ μάτια μου, παύσατε ἀπὸ τὰς πονηρίας σας.
17 Μάθετε καὶ ἀποκτήσατε τὴν ἕξιν νὰ πράττετε τὸ καλὸν καὶ τὴν ἀρετήν, ζητήσατε μὲ ὅλην σας τὴν καρδίαν τὸ δίκαιον, γλυτώσατε αὐτὸν ποὺ ἀδικεῖται ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ ἀδικοῦντος αὐτόν, ἀποδώσατε τὸ δίκαιον εἰς τὸν ὀρφανὸν καὶ δικαιώσατε τὴν ἀδικουμένην χήραν.
18 Καὶ ἀφοῦ μετανοήσετε, ἐλᾶτε νὰ δικασθῶμεν «νὰ συζητήσωμεν» καὶ νὰ λογαριασθῶμεν, λέγει ὁ Κύριος. Καὶ εἰς περίπτωσιν ἀκόμη, ποὺ αἱ ἁμαρτίαι σας θὰ εἶναι ὡσὰν τὸ ἐλαφρῶς κόκκινον χρῶμα, θὰ τὰς λευκάνω ὡσὰν τὸ χιόνι· καὶ ἐὰν δὲ ἀκόμη εἶναι ὡσὰν τὸ βαθὺ κόκκινον χρῶμα, θὰ τὰς λευκάνω ὡσὰν τὸ ἄσπρο τῶν προβάτων μαλλί.
19 Καὶ ἐὰν θέλετε ἀποφασιστικῶς καὶ μὲ ἀκούσετε μὲ τὴν καρδία σας, θὰ φάγετε τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς.
20 Ἐὰν ὅμως δὲν θέλετε, οὔτε μὲ εἰσακούσετε, μάχαιρα θὰ σᾶς καταφάγῃ. Θὰ συμβοῦν δὲ ταῦτα ἀσφαλῶς. Διότι τὸ στόμα τοῦ Κυρίου ἐλάλησεν αὐτά.
21 Πῶς διὰ τῆς ἀποστασίας της ἀπὸ τὸν οὐράνιον Νυμφίον ἔγινε πόρνη ἡ ἄλλοτε πιστὴ καὶ ἀφοσιωμένη εἰς Αὐτὸν πόλις Σιών, ἡ γεμάτη δικαιοσύνην, ἐν τῇ ὁποῖα μονίμως εἶχεν ἐγκαθιδρυθῆ καὶ ἀναπαυθῆ ἡ δικαιοσύνη, τώρα δὲ ἐγκατεστάθησαν φονεῖς!
22 Τὰ ἀργυρᾶ σας νομίσματα εἶναι κίβδηλα, οἱ δὲ οἰνοπῶλαι σου ἀναμειγνύουν τὸν οἶνον μὲ νερό.
23 Οἱ ἄρχοντές σου ἀπειθοῦν εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τὸν Νόμον εἶναι συμμέτοχοι τῶν κλεπτῶν, ἀγαπῶντες τὰ δῶρα καὶ ἐπιδιώκοντες τὰς ἀμοιβάς, μὴ ἀποδιδόντες τὸ δίκαιον εἰς τοὺς ὀρφανοὺς καὶ μὴ διδόντες προσοχὴν εἰς τὸ δίκαιον τῶν χηρῶν.
24 Δι’ αὐτό, διότι δηλαδή οἱ ἄρχοντές σου ἐμμένουν εἰς τὸ κακὸν καὶ εἰς τὴν πονηρίαν, αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ δεσπότης τῶν πνευμάτων, ὁ ἰσχυρὸς ἐξουσιαστὴς τοῦ Ἰσραήλ: Ἀλλοίμονον εἰς τοὺς ἄρχοντας τῆς Ἱερουσαλήμ· διότι δὲν θὰ παύσῃ, οὔτε θὰ καταπραϋνθῇ ὁ θυμός μου κατὰ τῶν ἀντιπάλων μου τούτων, καὶ θὰ κάμω κρίσιν ἐκδικούμενος καὶ τιμωρῶν τοὺς ἐχθρούς μου αὐτούς.
25 Καὶ θὰ ἀπλώσω τὴν χεῖρά μου ἐπάνω σου καὶ θὰ σὲ ὑποβάλω εἰς τὸ πῦρ τῆς τιμωρίας καὶ τῶν δοκιμασιῶν μου πρὸς κάθαρσιν αὐτοὺς δέ, οἱ ὁποῖοι ἀπειθοῦν, θὰ τοὺς καταστρέψω καὶ θὰ ἀφανίσω ὅλους τοὺς παραβάτας τοῦ Νόμου ἀπὸ σέ, καὶ ὅλους τοὺς ὑπερηφάνους θὰ τοὺς ταπεινώσω.
26 Καὶ θὰ ἐπαναφέρω τοὺς δικαστὰς καὶ κριτάς σου, ὁποῖοι ἦσαν πρωτύτερα, ἐπὶ Δαβὶδ καὶ Σολομῶντος, καὶ τοὺς συμβούλους σου, ὅπως ἦσαν ἐξ ἀρχῆς· καὶ μετὰ ταῦτα θὰ κληθῇς πόλις δικαιοσύνης, ἡ Σιὼν ἡ πρωτεύουσα, ποὺ μένει πιστὴ εἰς τὸν Θεόν.
27 Διότι μετὰ τῆς πρὸς κάθαρσιν ἐπιβληθησομένης τιμωρίας οἱ ἐν τῇ αἰχμαλωσίᾳ διαφυλαχθησόμενοι θὰ σωθοῦν καὶ θὰ ἐπιστρέψουν χάρις εἰς τὸ ἔλεος, τὸ ὁποῖον θὰ ἐπιδειχθῇ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ.
28 Καὶ θὰ συντριβοῦν τότε οἱ ἀσεβεῖς περιφρονηταὶ καὶ καταπατηταὶ τοῦ Νόμου καὶ οἱ παραβάται αὐτοῦ ἁμαρτωλοὶ ὅλοι μαζί, καὶ ὅσοι ἐγκατέλιπον τὸν Κύριον θὰ ἐξολοθρευθοῦν τελείως.
29 Καὶ θὰ καταστραφοῦν, διότι θὰ ἐντροπιασθοῦν ἀπὸ τὰ εἴδωλά των, τὰ ὁποῖα αὐτοὶ ἤθελαν καὶ εἰς τὰ ὁποῖα ἤλπιζαν, καὶ θὰ καταισχυνθοῦν διὰ τὰ ἱερά των ἄλση, τὰ ὁποῖα ἐπεθύμησαν καὶ εἰς τὰ ὁποῖα ηὐχαριστεῖτο ἡ ψυχή των.
30 Θὰ καταισχυνθοῦν δέ, διότι θὰ εἶναι σὰν τὸ δένδρον Τερέβινθος, ποὺ ἔχει ἀποβάλει ξηρὰ τὰ φύλλα, καὶ ὡσὰν κῆπος, ποὺ δὲν ἔχει νερό.
31 Καὶ θὰ εἶναι ἡ δύναμίς των ὡσὰν τὴν καλαμιὰν τοῦ στουππιοῦ, ποὺ ἀνάβει εὔκολα, καὶ τὰ ἔργα των τὰ εἰδωλολατρικὰ ὡσὰν σπίθες φωτιᾶς· καὶ θὰ κατακαοῦν οἱ καταπατοῦντες τὸν Νόμον καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ συγχρόνως, καὶ δὲν θὰ ὑπάρχῃ κανεὶς διὰ νὰ σβήσῃ τὴν φωτιὰν καὶ νὰ τοὺς σώσῃ.
Πρωτότυπο
Κολιτσάρας
1 Ὅρασις ἥ εἶδεν Ἡσαΐας υἱὸς Ἀμώ, ἣν εἶδε κατὰ τῆς Ἰουδαίας καὶ κατὰ Ἱερουσαλήμ ἐν βασιλείᾳ Ὀζίου καὶ Ἰωάθαμ καὶ Ἄχαζ καὶ Ἐζεκίου, οἳ ἐβασίλευσαν τῆς Ἰουδαίας.
1 Ἀποκαλυπτικὰ ὁράματα, τὰ ὁποῖα ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ εἶδε καὶ ἤκουσεν ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, ἐναντίον τῆς Ἰουδαίας καὶ εἰδικώτερον ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλὴμ κατὰ τὸ διάστημα τῆς βασιλείας τοῦ Ὀζίου, τοῦ Ἰωάθαμ, τοῦ Ἄχαζ καὶ τοῦ Ἐζεκίου, οἱ ὁποῖοι ἐβασίλευσαν εἰς τὸ βασίλειον τῆς Ἰουδαίας.
2 Ἄκουε οὐρανὲ καὶ ἐνωτίζου γῆ, ὅτι Κύριος ελάλησεν· υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ὕψωσα, αὐτοὶ δέ με ἠθέτησαν.
2 Ἄκου σύ, οὐρανέ, καὶ βάλε εἰς τὰ αὐτιά σου σύ, ἡ γῆ, διότι ὁ Κύριος ἐλάλησε καὶ εἶπεν· υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ἐδόξασα, ἐκεῖνοι ὅμως μὲ ἠρνήθησαν.
3 Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ. Ἰσραήλ δέ με οὐκ ἔγνω καὶ ὁ λαός με οὐ συνῆκεν.
3 Τὸ βόϊδι γνωρίζει τὸν ἱδιοκτήτην του καὶ ὁ ὄνος γνωρίζει τὴν φάτνην, ἰδιοκτησίαν τοῦ κυρίου του· ὁ Ἰσραηλιτικὸς ὅμως λαὸς δὲν μὲ ἀναγνωρίζει ὡς κύριόν του, δὲν ἔχει οὔτε στοιχειώδη κατανόησιν δι' ἐμέ.
4 Οὐαὶ ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαός πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι· εγκατελίπατε τὸν Κύριον καὶ παρωργίσατε τὸν ἄγιον τοῦ Ἰσραήλ.
4 Ἀλλὰ ἀλλοίμονον εἰς σέ, ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαέ, ποὺ εἶσαι γεμᾶτος ἁμαρτίας, ἀπόγονοι πονηρῶν προγόνων, υἱοὶ παράνομοι. Ἐγκατελείψατε τὸν Κύριον καὶ ἔτσι παρωργίσατε τὸν ἅγιον Θεὸν ἐναντίον σας.
5 Τί ἔτι πληγῆτε προστιθέντες ἀνομίαν; Πᾶσα κεφαλὴ εἰς πόνον καὶ πᾶσα καρδία εἰς λύπην.
5 Διατί ἐξακολουθεῖτε νὰ πληγώνεσθε - ἂν καὶ δὲν ἔμεινε πλέον ὑγιὲς μέλος ἐπάνω σας - προσθέτοντες ἁμαρτίας εἰς τὰς ἁμαρτίας; Ὁλόκληρος ἡ κεφαλή σας ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν σας ἔχει κατακυριευθῆ ἀπὸ τὸν πόνον καὶ πᾶσα καρδία ἔχει πλημμυρίσει ἀπὸ τὴν ὀδύνην καὶ τὴν λύπην.
6 Ἀπὸ ποδῶν ἕως κεφαλῆς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ ὁλοκληρία, οὔτε τραῦμα οὔτε μώλωψ οὔτε πληγὴ φλεγμαίνουσα· οὐκ ἔστι μάλαγμα ἐπιθῆναι οὔτε ἔλαιον οὔτε καταδέσμους.
6 Ἀπὸ τὰ πόδια ἕως τὸ κεφάλι σας δὲν ἀπέμεινεν ἄρτιον καὶ ὑγιὲς μέρος. Δὲν ὑπάρχει ἀπλῶς ἕνα τραῦμα ἐδῶ, ἕνας μώλωψ ἐκεῖ, μία μολυσμένη πληγὴ άλλοῦ· ὅλον τὸ σῶμα σας εἶναι μία πληγὴ καὶ ἔτσι δὲν εἶναι δυνατόν, νὰ τεθῆ ἕνα κατάπλασμα ἐπάνω εἰς τὰς πληγάς, οὔτε λάδι, οὔτε ἐπίδεσμοι.
7 Ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημος, αἱ πόλεις ὑμῶν πυρίκαυστοι· τὴν χώραν ὑμῶν ἐνώπιον ὑμῶν ἀλλότριοι κατεσθίουσιν αυτήν, καὶ ἠρήμωται κατεστραμμένη ὑπὸ λαῶν ἀλλοτρίων.
7 Ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν σας ἡ χῶρα σας ἔμεινεν ἔρημος ἀπὸ κατοίκους, αἱ πόλεις ἔχουν παραδοθῆ εἰς τὸ πῦρ, τοὺς καρποὺς τῆς χώρας σας κατατρώγουν οἱ ξένοι ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια σας, καὶ ἔτσι ἡ χώρα σας ἔχει ἐρημωθῆ ἀπὸ τοὺς κατοίκους καὶ τὰ ἀγαθά της· ἔχει καταστραφῆ ἀπὸ ξένους λαούς.
8 Ἐγκαταλειφθήσεται ἡ θυγάτηρ Σιὼν ὡς σκηνὴ ἐν ἀμπελῶνι καὶ ὡς ὀπωροφυλάκιον ἐν σικυράτῳ, ὡς πόλις πολιορκουμένη·
8 Ἡ δὲ πόλις Σιών, τὴν ὁποίαν ὡς κόρην μου ἀγαποῦσα, θὰ ἐγκαταλειφθῇ, ὅπως ἐγκαταλείπεται ἡ πρόχειρος θερινὴ καλύβη μετὰ τὸν τρυγητὸν τῆς ἀμπέλου, καὶ ὅπως ἐγκαταλείπεται τὸ πρόχειρον ὀπωροφυλάκιον εἰς ἀγρὸν ἀγγουριῶν· ὅπως ἐγκαταλείπεται ἀπὸ τοὺς κατοίκους της μία πολιορκημένη πόλις.
9 καὶ εἰ μὴ Κύριος σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν.
9 Ἐὰν δὲ ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ὁ Παντοκράτωρ δὲν ἄφηνε μεταξύ μας μίαν κάποιαν ἐκλεκτήν μερίδα ἰδικῶν του ἀνθρώπων, θὰ ἐγινόμεθα ὡσὰν τὰ Σόδομα καὶ θὰ ὡμοιάζαμεν ὡσὰν τὰ Γόμορρα διὰ τὰς ἁμαρτίας καὶ τὴν διαφθοράν μας.
10 Ἀκούσατε λόγον Κυρίου, ἄρχοντες Σοδόμων· προσέχετε νόμον Θεοῦ, λαὸς Γομόρρας.
10 Ἀκούσατε, λοιπόν, τὰ λόγια τοῦ Κυρίου σεῖς, οἱ ἄρχοντες, οἱ ὁποῖοι διὰ τὰς ἰδικάς σας ἁμαρτίας καὶ τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ σας ἀξίζει νὰ ὀνομάζεσθε ἄρχοντες Σοδόμων. Δῶστε προσοχὴν εἰς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ σεῖς, ὁ λαός, ποὺ ὁμοιάζετε μὲ τὸν λαὸν τῆς Γομόρρας.
11 Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; Λέγει Κύριος· πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων αἷμα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι,
11 Ὁ Κύριος λέγει· «τί νὰ τὸ κάμω ἐγὼ τὸ πλῆθος τῶν θυσιῶν σας; Εἶμαι γεμᾶτος καὶ ἐχόρτασα ἀπὸ θυσίας ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, ποὺ μοῦ προσφέρετε. Δὲν θέλω πλέον οὔτε τὸ λῖπος τῶν ἀμνῶν οὔτε τὸ αἶμα τῶν ταύρων καὶ τῶν τράγων.
12 ούδὲ ἂ ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι. Τίς γάρ ἐξεζήτησε ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν; Πατεῖν τὴν αὐλήν μου
12 Οὔτε θέλω νὰ ἔρχεσθε κατὰ τὰς τρεῖς μεγάλας ἑορτὰς καὶ νὰ παρουσιάζεσθε ἐνώπιόν μου εἰς τὸν ναὸν μὲ τὰς προσφορὰς καὶ τὰς θυσίας σας. Ποιὸς ἐζήτησεν αὐτὰ ἀπὸ τὰ χέρια σας; Δὲν θὰ σᾶς ἐπιτρέψω, λοιπόν, νὰ πατήσετε τὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ μου.
13 οὐ προσθήσεσθε· ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα, βδέλυγμά μοί ἐστι· τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα καὶ ἡμέραν μεγάλην οὐκ ἀνέχομαι· νηστείαν καὶ ἀργίαν
13 Ἐὰν μοῦ προσφέρετε, διὰ τὸν τύπον μόνον, θυσίαν σημιγδαλιοῦ, εἶναι ματαία καὶ ἄχρηστος διὰ σᾶς αὐτὴ ἡ προσφορά. Καὶ αὐτὸ ἀκόμη τὸ εὐῶδες θυμίαμα εἶναι σιχαμερὸν εἰς ἐμέ, ὅταν δὲν συνοδεύεται ἀπὸ καθαρότητα καρδίας. Δὲν θὰ ἀνεχθῶ πλέον τὴν ἑορτὴν τῆς πρῶτης ἑκάστου μηνός, οὐδὲ κἂν καὶ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου, οὔτε τὴν μεγάλην καὶ ἐπίσημον ἑορτὴν τοῦ Ἐξιλασμοῦ. Τὰς νηστείας σας καὶ τὰς ἀργίας τῶν ἑορτῶν σας
14 καὶ τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου· ἐγεννήθητέ μοι εἰς πλησμονήν, οὐκέτι ἀνήσω τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν.
14 καὶ τὰς ἑορτὰς ἑκάστης πρώτης τοῦ μηνὸς καὶ τὰς ἄλλας ἑορτάς σας ἀποστρέφεται ἡ ψυχή μου. Σᾶς ἐχόρτασα, μοῦ ἐκαθίσατε εἰς τὸ στομάχι, δὲν θὰ ἀνεχθῶ πλέον τὰς ἁμαρτίας σας.
15 Ὅταν ἐκτείνητε τὰς χεῖρας ὑμῶν πρός με, ἀποστρέψω τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀφ' ὑμῶν, καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν· αἱ γάρ χεῖρες ὑμῶν αἵματος πλήρεις.
15 Ὅταν ὑψώνετε ἱκετευτικὰς τὰς χεῖρας σας πρὸς ἐμὲ καὶ ζητῆτε τὴν βοήθειάν μου, ἐγὼ θὰ γυρίζω ἀλλοῦ τὰ μάτια μου ἀπὸ σᾶς μὲ ἀποστροφήν. Καὶ ἐὰν πολλαπλασιάσετε καὶ παρατείνετε τὰς δεήσεις σας, δὲν θὰ σᾶς ἀκούσω, διότι τά χέρια σας εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ αἵματα ἀθώων.
16 Λούσασθε καὶ καθαροὶ γίνεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν,
16 Λουσθῆτε, λοιπόν, εἰς τὸ λουτρὸν τῆς μετανοίας, γίνετε ἐσωτερικῶς καθαροί, αφαιρέσατε τὰς πονηρίας καὶ τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη ἀπὸ τὰς ψυχάς σας, ὥστε νὰ εἶσθε καθαροὶ ἐνώπιόν μου. Πάψετε πλέον τὰς πονηρίας σας.
17 μάθετε καλὸν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν·
17 Μάθετε καὶ συνηθίσατε νὰ κάμετε τὸ καλόν, ἐπιδιώξατε μὲ ὅλην σας τὴν καρδίαν τὸ δίκαιον, σώσατε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ άδίκου αὐτόν, ὁ ὁποῖος ἀδικεῖται, ἀποδώσατε τὸ δίκαιον εἰς τὸ ὀρφανόν, δώσατε δικαιοσύνην εἰς τὴν ἀδικουμένην χήραν.
18 καὶ δεῦτε διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριος· καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα λευκανῶ, ἐὰν δὲ ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς ἔριον λευκανῶ.
18 Καὶ μὲ αὐτὴν τὴν μετάνοιαν καὶ τὰς καλὰς ἀποφάσεις σας, ἐλᾶτε νὰ συζητήσωμεν, λέγει ὁ Κύριος. Καὶ ἐὰν αἱ ψυχαί σας ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν σας εἶναι ἐρυθραί, ἐγὼ θὰ τὰς καταστήσω λευκὰς ὡσὰν τὸ χιόνι. Ἐὰν δὲ εἶναι ἀκόμη περισσότερον κατακόκκιναι, ἐγὼ θὰ τὰς κάμω λευκὰς ὡσὰν τὸ μαλλὶ τῶν προβάτων.
19 Καὶ ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε·
19 Ἐὰν δὲ θελήσετε καὶ μὲ ἀκούσετε καὶ συμμορφωθῆτε πρὸς τὰς ἐντολάς μου, θὰ φάγετε πλούσια τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς.
20 ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα.
20 Ἐὰν ὅμως δὲν θελήσετε καὶ δὲν μὲ ὑπακούσετε καὶ ἀπομακρυνθῆτε ἀπὸ ἐμέ, ἡ μάχαιρα τῶν ἐχθρῶν σας θὰ σᾶς καταφάγῃ». Τὸ στόμα τοῦ Κυρίου εἶναι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον διεκήρυξεν αὐτὰ καὶ θὰ γίνουν ὅπως τὰ εἶπε.
21 Πῶς ἐγένετο πόρνη πόλις πιστὴ Σιών, πλήρης κρίσεως, ἐν ᾗ δικαιοσύνη ἐκοιμήθη ἐν αὐτῇ, νῦν δὲ φονευταί.
21 Πῶς κατήντησε πόρνη ἡ ἄλλοτε πιστὴ εἰς τὸν Θεὸν πόλις Σιών! Πῶς ἡ Σιών, ἡ ὁποία ἦτο πλήρης δικαίας κρίσεως, πόλις εἰς τὴν ὁποίαν ἀνεπαύετο καὶ ἐπικρατοῦσε ἡ δικαιοσύνη, τώρα δὲ ἔχουν ἐγκατασταθῆ εἰς αὐτὴν καὶ παραμένουν φονηάδες!
22 Τὸ ἀργύριον ὑμῶν ἀδόκιμον· οἱ κάπηλοί σου μίσγουσι τὸν οἷνον ὕδατι·
22 Τὰ ἀργυρᾶ νομίσματά σας εἶναι κίβδηλα. Οἱ κάπηλοί σου ἀνακατεύουν καὶ νοθεύουν τὸν οἶνον μὲ τὸ νερό.
23 οἱ ἄρχοντές σου ἀπειθοῦσι, κοινωνοὶ κλεπτῶν ἀγαπῶντες δῶρα, διώκοντες ἀνταπόδομα, ὀρφανοῖς οὐ κρίνοντες καὶ κρίσιν χηρῶν οὐ προσέχοντες.
23 Οἱ ἄρχοντές σου εἶναι ἀπειθεῖς ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, εἶναι συμμέτοχοι εἰς τοὺς κλέπτας, ἀγαποῦν τὰ δῶρα τῆς ἁμαρτίας, ἐπιδιώκουν καὶ δέχονται δωροδοκίας, διὰ νὰ κρίνουν μεροληπτικῶς. Δὲν κρίνουν μὲ δικαιοσύνην καὶ δὲν ἀποδίδουν τὸ δίκαιον εἰς τὰ ὀρφανά. Οὔτε ἐνδιαφέρονται διὰ τὴν ἀπόδοσιν τοῦ δικαίου εἰς τὰς χήρας.
24 Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος ὁ δεσπότης σαβαώθ, ὁ δυνάστης τοῦ Ἰσραήλ· οὐαὶ τοῖς ἰσχύουσιν ἐν Ἱερουσαλήμ· οὐ παύσεται γάρ μου ὁ θυμὸς ἐν τοῖς ὑπεναντίοις, καὶ κρίσιν ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου ποιήσω.
24 Διὰ τοῦτο αὐτὸ λέγει Κύριος, ὁ Παντοκράτωρ, ὁ Σαβαώθ, ὁ κυρίαρχος καὶ αὐθέντης τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ· «ἀλλοίμονον εἰς σᾶς τοὺς ἄρχοντας τῆς Ἱερουσαλήμ! Δὲν θὰ καταπαύσῃ ὁ θυμός μου ἐναντίον τῶν ἀντιπάλων μου! Θὰ κάμω κρίσιν καὶ θὰ ἐπιβάλω δικαίας κυρώσεις ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν μου.
25 Καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ σὲ καὶ πυρώσω σε εἰς καθαρόν, τοὺς δὲ ἀπειθοῦντας ἀπολέσω καὶ ἀφελῶ πάντας ἀνόμους ἀπὸ σοῦ καὶ πάντας ὑπερηφάνους ταπεινώσω.
25 Θὰ ἁπλώσω ἐπάνω σου, ὦ Ἱερουσαλήμ, βαρεῖαν τὴν χεῖρα μου· θὰ σὲ περάσω ἀπὸ τὸ πῦρ τῶν θλίψεων καὶ τῶν ὀδυνῶν, διὰ νὰ καθαρισθῇς, ὅπως ὁ ἄργυρος καθαρίζεται διὰ τοῦ πυρός. Ἔτσι δὲ θὰ ἐξολοθρεύσω ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μὲ παρακούουν. Θὰ ἐξαφανίσω ἀπὸ ἀνάμεσά σου αὐτούς, ποὺ παραβαίνουν τὸν Νόμον μου, καὶ θὰ ταπεινὼσω τοὺς ἀλαζόνας καὶ ὑπερηφάνους.
26 Καὶ ἐπιστήσω τοὺς κριτάς σου ὡς τὸ πρότερον καὶ τοὺς συμβούλους σου ὡς τὸ ἀπ' ἀρχῆς· καὶ μετὰ ταῦτα κληθήσῃ πόλις δικαιοσύνης, μητρόπολις πιστὴ Σιών.
26 Ἔπειτα θὰ ἐπαναφέρω καὶ θὰ ἀποκαταστήσω τοὺς δικαστάς σου, ὅπως ἦσαν προηγουμένως ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Δαυίδ, καὶ τοὺς συμβούλους σου εὐθεῖς καὶ δικαίους,ὅπως ἦσαν ἐξ ἀρχῆς. Καὶ ἔτσι σὺ θὰ ὀνομασθῆς πόλις δικαιοσύνης, ἡ Σιὼν ἡ πρωτεύουσα τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἡ πιστὴ εἰς τὸν Θεόν!»
27 Μετὰ γάρ κρίματος σωθήσεται ἡ αἰχμαλωσία αὐτῆς καὶ μετὰ ἐλεημοσύνης.
27 Διότι ἔπειτα ἀπὸ τὴν κάθαρσιν καὶ τὴν διόρθωσιν, ποὺ θὰ ἐπέλθῃ κατόπιν καὶ τὴς δικαίας τιμωρίας, θὰ σωθοῦν οἱ εὑρισκόμενοι εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν καὶ θὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν γῆν τῶν πατέρων των χάρις ςἰς τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου.
28 Καὶ συντριβήσονται οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ οἱ ἐγκαταλιπόντες τὸν Κύριον συντελεσθήσονται.
28 Τότε θὰ συντριβοῦν οἱ παραβαίνοντες τὸν Νόμον καὶ ὅλοι μαζὶ οἱ ἁμαρτωλοί, καὶ θὰ ἐξολοθρευθοῦν ἐξ ὁλοκλήρου ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταλείπουν τὸν Κύριον.
29 Διότι αἰσχυνθήσονται ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν, ἃ αὐτοὶ ἠβούλοντο, καὶ ἐπαισχυνθήσονται ἐπὶ τοῖς κήποις αὐτῶν, ἃ ἐπεθύμησαν.
29 Ἔτσι θὰ κατεντροπιασθοῦν καὶ θὰ ἐξευτελισθοῦν, διότι ἐπίστευσαν εἰς τὰ εἴδωλα, τὰ ὁποῖα αυτοὶ ἠθέλησαν ἀντὶ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Θὰ κατεντροπιασθοῦν διὰ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἄλση τῆς ἁμαρτίας, εἰς τὰ ὁποῖα ηὐχαριστεῖτο καὶ ἐπιθυμοῦσε ἡ ψυχή των.
30 Ἔσονται γὰρ ὡς τερέβινθος ἀποβεβληκυῖα τὰ φύλλα καὶ ὡς παράδεισος ὕδωρ μὴ ἔχων·
30 Θὰ γίνουν ὡσὰν τὸ δένδρον τερέβινθος, τοῦ ὁποῖου ἔπεσαν τὰ φύλλα καὶ ὡσὰν κῆπος, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει πλέον νερό.
31 καὶ ἔσται ἡ ἰσχὺς αὐτῶν ὡς καλάμη στιππύου καὶ αἱ ἐργασίαι αὐτῶν ὡς σπινθῆρες πυρός, καὶ κατακαυθήσονται οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοί ἅμα, καὶ οὐκ ἔσται ὁ σβέσων.
31 Ὅλη δὲ ἡ δύναμίς των θὰ εἶναι ἄχρηστος πλέον καὶ ἀσήμαντος, σὰν καλαμιὰ κοπανισμένου λιναριοῦ, τὰ δὲ ἁμαρτωλά των ἔργα σὰν σπίθες φωτιᾶς ἐπάνω εἰς αὐτήν. Καὶ ἔτσι θὰ κατακαοῦν οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ὅλοι μαζὶ καὶ δὲν θὰ ὑπάρχῃ κανεὶς νὰ σβήσῃ τὴν πυρκαϊὰν καὶ νὰ τοὺς σώσῃ.