Σοφία Σειράχ

Κεφάλαιον Α' (1)

» Πρωτότυπο « » Ἑρμηνεία Ι. Κολιτσάρα « » Ἑρμηνεία Π. Τρεμπέλα « » Πρωτότυπο & Ἑρμηνείες «
1 Πᾶσα σοφία παρὰ Κυρίου καὶ μετ' αὐτοῦ ἐστιν εἰς τὸν αἰῶνα.
2 Ἄμμον θαλασσῶν καὶ σταγόνας ὑετοῦ καὶ ἡμέρας αἰῶνος τίς ἐξαριθμήσει;
3 Ὕψος οὐρανοῦ καὶ πλάτος γῆς καὶ ἄβυσσον καὶ σοφίαν τίς ἐξιχνιάσει;
4 Προτέρα πάντων ἔκτισται σοφία καὶ σύνεσις φρονήσεως ἐξ αἰῶνος
5 πηγὴ σοφίας λόγος Θεοῦ ἐν ὑψίστοις, καὶ αἱ πορεῖαι αὐτῆς ἐντολαὶ αἰώνιοι.
6 Ρίζα σοφίας τίνι ἀπεκαλύφθη; Καὶ τὰ πανουργεύματα αὐτῆς τίς ἔγνω;
7 Ἐπιστήμη σοφίας τίνι ἐφανερώθη; Καὶ τὴν πολυπειρίαν αὐτῆς τίς συνῆκε;
8 Εἷς ἐστι σοφὸς φοβερὸς σφόδρα καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου οὐτοῦ.
9 Κύριος αὐτὸς ἔκτισεν αὐτὴν καὶ εἶδε καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτὴν καὶ ἐξέχεεν αὐτὴν ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ,
10 μετὰ πάσης σαρκὸς κατὰ τὴν δόσιν αὐτοῦ, καὶ ἐχορήγησεν αὐτὴν τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.
11 Φόβος Κυρίου δόξα καὶ καύχημα καὶ εὐφροσύνη καὶ στέφανος ἀγαλλιάματος.
12 Φόβος Κυρίου τέρψει καρδίαν καὶ δώσει εὐφροσύνην καὶ χαρὰν καὶ μακροημέρευσιν.
13 Τῷ φοβουμένῳ τὸν Κύριον εὗ ἔσται ἐπ' ἐσχάτων, καὶ ἐν ἡμέρᾳ τηλευτῆς αὐτοῦ εὑρήσει χάριν.
14 Ἀρχὴ σοφίας φοβεῖσθαι τὸν Κύριον, καὶ μετὰ πιστῶν ἐν μήτρᾳ συνεχτίσθη αὐτοῖς.
15 Μετὰ ἀνθρώπων θεμέλιον αἰῶνος ἐνόσσευσε καὶ μετὰ τοῦ σπέρματος αὐτῶν ἐμπιστευθήσεται.
16 Πλησμονὴ σοφίας φοβεῖσθαι τὸν Κύριον καὶ μεθύσκει αὐτοὺς ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῆς·
17 πάντα τὸν οἶκον αὐτῆς ἐμπλήσει ἐπιθυμημάτων καὶ τὰ ἀποδοχεῖα ἀπὸ τῶν γεννημάτων αὐτῆς.
18 Στέφανος σοφίας φόβος Κυρίου ἀναθάλλων εἰρήνην καὶ ὑγίειαν ἰάσεως.
19 Καὶ εἶδε καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτὴν, ἐπιστήμην καὶ γνῶσιν συνέσεως ἐξώμβρησε καὶ δόξαν κρατούντων αὐτῆς ἀνύψωσε.
20 Ρίζα σοφίας φοβεῖσθαι τὸν Κύριον, καὶ οἱ κλάδοι αὐτῆς μακροημέρευσις.
21 Φόβος Κυρίου ἀπωθεῖται ἀμαρτήματα δὲ παραμένων δὲ ἀποστρέψει ὀργήν.
22 Οὐ δυνήσεται θυμὸς ἄδικος δικαιωθῆναι, ἡ γὰρ ροπὴ τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ πτῶσις αὐτῷ,
23 ἕως καιροῦ ἀνθέξεται μακρόθυμος, καὶ ὕστερον αὐτῷ ἀναδώσει εὐφροσύνη·
24 ἕως καιροῦ κρύψει τοὺς λόγους αὐτοῦ, καὶ χείλη πιστῶν ἐκδιηγήσεται σύνεσιν αὐτοῦ.
25 Ἐν θησαυροῖς σοφίας παραβολὴ ἐπιστήμης, βδέλυγμα δὲ ἁμαρτωλῷ θεοσέβεια.
26 Ἐπεθύμησας σοφίαν διατήρησον ἐντολάς, καὶ Κύριος χορηγήσει σοι αὐτήν.
27 Σοφία γὰρ καὶ παιδεία φόβος Κυρίου, καὶ ἡ εὐδοκία αὐτοῦ πίστις καὶ πρᾳότης.
28 Μὴ ἀπειθήσῃς φόβῳ Κυρίου καὶ μὴ προσέλθῃς αὐτῷ ἐν καρδίᾳ δισσῇ.
29 Μὴ ὑποκριθῇς ἐν στόμασιν ἀνθρώπων καὶ ἐν τοῖς χείλεσί σου πρόσεχε.
30 Μὴ ἐξύψου σεαυτόν, ἵνα μὴ πέσῃς καὶ ἐπαγάγῃς τῇ ψυχῇ σου ἀτιμίαν, καὶ ἀποκαλύψει Κύριος τὰ κρυπτά σου καὶ ἐν μέσῳ συναγωγῆς καταβαλεῖ σε, ὅτι οὐ προσῆλθες φόβῳ Κυρίου, καὶ ἡ καρδία σου πλήρης δόλου.
1 Kάθε σοφία ἔχει πηγὴν καὶ προέλευσίν της τὸν Κύριον καὶ εἰς αὐτὸν καὶ μὲ αὐτὸν ὑπάρχει αἰωνίως.
2 Ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ μετρήσῃ τοὺς κόκκους τῆς ἄμμου τῶν θαλασσῶν, τὰς σταγόνας τῆς βροχῆς, τὰς ἡμέρας τοῦ χρόνου, ποὺ ἔχει ἤδη παρέλθει;
3 Ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ ἐξιχνιάσῃ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, τὸ πλάτος τῆς γῆς, τὰ βάθη τῶν θαλασσῶν καὶ τὴν σοφίαν εἰς ὅλην αὐτῆς τὴν ἔκτασιν;
4 Ἡ σοφία ἐδημιουργήθη παρὰ τοῦ Θεοῦ πρὶν ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα δημιουργήματα, ἡ δὲ σύνεσις τῆς φρονήσεως ὑπάρχει ἀπὸ τῆς αἰωνιότητος.
5 Πηγὴ σοφίας εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου καὶ οἱ δρόμοι αὐτῆς εἶναι αἰώνιοι καὶ ἀναλλοίωτοι.
6 Ἡ ρίζα τῆς σοφίας εἰς ποῖον ἔχει ἀποκαλυφθῆ ἐξ ὁλοκλήρου; Καὶ ποιὸς ἕως τώρα ἐγνώρισε τὰ σοφὰ αὐτῆς σχέδια καὶ ἔργα;
7 Ἡ ἐπίγνωσις τῆς σοφίας εἰς ποῖον ἀπεκαλύφθη; Ποιὸς τὴν ἐγνώρισε εἰς βάθος καὶ τὸ πολύπλευρον τῆς γνώσεώς της ποιὸς τὸ κατενόησεν;
8 Ἕνας εἶναι ὁ ἀπολύτως σοφός, ὁ πολὺ φοβερός, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κάθεται ἐπὶ του θρόνου του.
9 Ὁ Κύριος, αὐτὸς ὁ ἴδιος ἐδημιούργησε τὴν σοφίαν. Τὴν εἶδε, τὴν ἐξηρεύνησε λεπτομερῶς καὶ τὴν ἐσκόρπισεν εἰς ὅλα τὰ ἔργα του.
10 Τὴν ἐνέθεσεν εἰς κάθε ζωντανὸν ὀργανισμὸν σύμφωνα μὲ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς του. Ἰδίως ὅμως τὴν ἐχορήγησεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀγαποῦν.
11 Ἡ εὐλάβεια πρὸς τὸν Κύριον εἶναι διὰ τὸν ἄνθρωπον δόξα, καύχημα, χαρὰ καὶ στέφανος ἀγαλλιάσεως.
12 Ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸν Κύριον τέρπει τὴν καρδίαν, δίδει εὐφροσύνην καὶ χαρὰν καὶ μακροημέρευσιν.
13 Εἰς τὸν φοβούμενον τὸν Κύριον θὰ δοθοῦν καλὰ τέλη ζωῆς. Κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν τοῦ θανάτου του θὰ εὕρῃ χάριν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
14 Ἀρχὴ καὶ πηγὴ τῆς σοφίας εἶναι τὸ νὰ φοβῆται καὶ νὰ σέβεται κανεὶς τὸν Κύριον. Αὐτὴ δὲ ἡ σοφία συνοδεύει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν κοιλίαν ἀκόμη τῆς μητρός των.
15 Ἡ σοφία κατεσκεύασε τὸν οἶκον της αἰώνιον μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ θὰ παραμείνῃ αὐτὴ πιστὴ εἰς τοὺς ἀπογόνους των.
16 Πλοῦτος σοφίας εἶναι τὸ νὰ εὐλαβῆται κανεὶς τὸν Κύριον. Ἀπὸ τοὺς καρποὺς δὲ τῆς σοφίας χορταίνουν καὶ εὐφραίνονται ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι τὴν κατέχουν.
17 Ὅλον τὸν οἶκον, εἰς τὸν ὁποῖον αὐτὴ θὰ κατοικήσῃ, θὰ τὸν γεμίσῃ ἀπὸ ἐπιθυμητοὺς θησαυροὺς καὶ τὰς ἀποθήκας ἀπὸ τὰ προϊόντα της.
18 Ὁλοκλήρωσις καὶ στέφανος σοφίας εἶναι ἡ εὐλάβεια πρὸς τὸν Κύριον. Αὐτὴ βλαστάνει συνεχῶς εἰρήνην καὶ σώματος ὑγείαν.
19 Ὁ Κύριος μόνος ἐγνώρισεν ἀπολύτως καὶ ἐξιχνίασε τὴν σοφίαν. Αὐτὸς σκορπίζει ὡς βροχὴν εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἐπιστήμην καὶ γνῶσιν. Αὐτὸς ἐξυψώνει καὶ δοξάζει ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατέχουν τὴν σοφίαν.
20 Ρίζα καὶ ἀρχὴ τῆς σοφίας εἶναι νὰ εὐλαβῆται κανεὶς τὸν Κύριον. Οἱ κλάδοι τοῦ δένδρου της εἶναι μακροημέρευσις.
21 Ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸν Κύριον ἀπομακρύνει τὰ ἁμαρτήματα. Ὅταν δὲ μονίμως ἐνθρονισθῇ εἰς τὴν καρδίαν, ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον κάθε ὀργήν.
22 Ἄνθρωπος, ποὺ κρατεῖ μέσα του θυμὸν ἄδικον καὶ ἐχθρότητα, δὲν θὰ εὕρῃ δικαίωσιν, διότι ἡ ὁρμὴ τοῦ θυμοῦ του ἀποτελεῖ δι' αὐτὸν πτῶσιν καὶ καταδίκην.
23 Ὁ μακρόθυμος ἐπὶ ὀλίγον καιρὸν θὰ δείξῃ ὑπομονήν, ὕστερον δὲ θὰ δοθῇ εἰς αὐτὸν ὡς ἀμοιβὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη.
24 Μέχρις ὡρισμένου καιροῦ θὰ κρύπτῃ ἐντὸς αὐτοῦ καὶ θὰ κρατῇ ἐν τῇ μακροθυμίᾳ του τοὺς λόγους του. Ἔπειτα ὅμως τὰ στόματα τῶν εὐσεβῶν ἀνθρώπων θὰ διηγοῦνται τὴν σύνεσιν αὐτοῦ.
25 Εἰς τοὺς θησαυροὺς τῆς σοφίας ὑπάρχουν τὰ σοφὰ ἀποφθέγματα. Εἰς δὲ τὸν ἁμαρτωλὸν ἡ πρὸς τὸν Θεὸν εὐσέβεια εἶναι πολὺ μισητή.
26 Ἐπιθυμεῖς νὰ ἀποκτήσῃς σοφίαν· Φύλασσε τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ Κύριος θὰ σοῦ χορηγήσῃ αὐτήν.
27 Διότι ἡ σοφία καὶ ἡ μόρφωσις πηγάζουν ἀπὸ τὸν σεβασμὸν πρὸς τὸν Κύριον, ἡ πίστις δὲ καὶ ἡ πρᾳότης εἶναι χαρίσματα τῆς ἰδικῆς του καλωσύνης.
28 Μὴ γίνεσαι ἀπειθὴς εἰς τὸν φόβον τοῦ Κυρίου καὶ μὴ προσέρχεσαι πρὸς αὐτὸν μὲ παλίμβουλον καὶ διπρόσωπον καρδίαν.
29 Μὴ ὑποκρίνεσαι ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων καὶ πρόσεχε εἰς τοὺς λόγους σου.
30 Μὴ ἀλαζονεύεσαι, διὰ νὰ μὴ πέσῃς καὶ προσάψῃς εἰς τὴν ζωήν σου ἐντροπήν. Ὁ δὲ Κύριος θὰ ἀποκαλύψῃ τὰ κρυπτά σου ἔργα καὶ θὰ σὲ ταπεινώσῃ ἐν μέσῳ συναθροίσεως τοῦ λαοῦ. Διότι δὲν προσῆλθες μὲ εὐλάβειαν πλησίον τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ τουναντίον ἡ καρδία σου ἦτο γεμάτη δολιότητα.
1 Πᾶσα σοφία προέρχεται ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ ὑπάρχει αἰωνίως μὲ τὸν Θεόν, ἀχώριστος ἀπ’ Αὐτοῦ.
2 Τοὺς κόκκους τῆς ἄμμου ὅλων τῶν θαλασσῶν καὶ τὰς σταγόνας τῆς βροχῆς καὶ τὰς ἡμέρας τῆς αἰωνιότητος ποῖος ἠμπορεῖ νὰ μετρήσῃ;
3 Τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ πλάτος τῆς γῆς καὶ τὸ βάθος τῆς ἀβύσσου καὶ τὴν Σοφίαν ποῖος θὰ δυνηθῇ νὰ ἐξερευνήσῃ;
4 Ἡ Σοφία ἐδημιουργήθη πρωτύτερα ἀπὸ ὅλα τὰ κτίσματα καὶ ἡ σύνεσις τῆς φρονήσεως ὑπάρχει ἀπὸ τῆς αἰωνιότητος.
5 Πηγὴ τῆς Σοφίας εἶναι ὁ ἀπὸ τὰ ὕψιστα μέρη τοῦ οὐρανοῦ διατασσόμενος καὶ παραγγελλόμενος λόγος τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ὑπ' αὐτῆς χαραχθέντες δρόμοι εἶναι ἐντολαὶ αἰώνιοι καὶ ἀμετάβλητοι.
6 Εἰς ποῖον ἀπεκαλύφθη καὶ ἐφανερώθη ἡ ρίζα καὶ ἡ πηγὴ τῆς Σοφίας; Καὶ ποῖος ἐγνώρισε τὰ σοφά της σχέδια καὶ βουλεύματα;
7 Ἡ ἀπέραντος καὶ βαθεῖα γνῶσις τῆς Σοφίας εἰς ποῖον ἐφανερώθη καὶ ποῖος κατενόησε τὴν πολυγνωσίαν καὶ τὸν πλοῦτον τῆς πείρας της;
8 Ἕνας καὶ μόνος εἶναι σοφός, ἐξ ἴσου δὲ δυνατὸς καὶ φοβερὸς ὑπερβολικά, Αὐτὸς ποὺ κάθεται ἐπὶ τοῦ θρόνου του.
9 Αὐτὸς ὁ Κύριος, καὶ οὐχὶ ἄλλος τις, ἐδημιούργησε τὴν Σοφίαν καὶ εἶδεν αὐτὴν καὶ τὴν ἐμέτρησε καὶ τὴν ἔχυσεν ἀφθόνως εἰς ὅλα τὰ ἔργα του.
10 Καὶ εἶναι λοιπὸν ἡ Σοφία μὲ πάντα ἄνθρωπον, σύμφωνα μὲ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς καὶ μεγαλοδωρίας Του, καὶ ἰδιαιτέρως τὴν ἔδωκε πλουσίως εἰς ἐκείνους ποὺ Τὸν ἀγαποῦν.
11 Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖον δημιουργεῖ ἡ Σοφία, εἶναι δόξα καὶ αἰτία καυχήσεως καὶ εὐφροσύνη καὶ στέφανος, ποὺ δημιουργεῖ ἀγαλλίασιν εἰς ἐκεῖνον ποὺ τὸν ἔχει.
12 Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου θὰ τέρπῃ καὶ θὰ χαροποιῇ τὴν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου καὶ θὰ δίδῃ εὐφροσύνην καὶ χαρὰν καὶ μακροημέρευσιν.
13 Εἰς τὸν φοβούμενον τὸν Κύριον τὰ τέλη τῆς ζωῆς του θὰ εἶναι καλά, καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ θανάτου του θὰ εὕρῃ χάριν καὶ εὐλογίαν ἀπὸ τὸν Θεόν.
14 Ἡ ἀρχὴ καὶ πηγὴ τῆς Σοφίας εἶναι τὸ νὰ φοβῆται ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεόν, καὶ φέρουν αὐτήν οἱ πιστοί, οὕτως εἰπεῖν, ἔνστικτον καὶ συνδημιουργημένην μετ’ αὐτῶν ἀπὸ τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς συλλήψεώς των ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς μητρός των.
15 Ἔκτισε τὴν φωλεάν της μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ὡς θεμέλιον αἰώνιον καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους των θὰ ἐμπιστευθῇ τὸν ἑαυτόν της.
16 Ὑπερχειλισμὸς καὶ πλεονασμὸς Σοφίας εἶναι τὸ νὰ φοβῆταί τις τὸν Κύριον, καὶ ἡ Σοφία χορταίνει εὐφραίνουσα μέχρι μέθης τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν ἀφθονίαν τῶν καρπῶν της.
17 Ὅλον τὸν οἶκον, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ κατοικῇ ἡ Σοφία, θὰ τὸν γεμίζῃ ἀπὸ ἐπιθυμητὰ ἀγαθά, καὶ θὰ πληρώνῃ τὰς ἀποθήκας του μὲ τὰ προϊόντα καὶ γεννήματά της.
18 Στέφανος καὶ στολισμὸς ἔνδοξος τῆς Σοφίας εἶναι ὁ φόβος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος βγάζει ὡς θαλεροὺς βλαστοὺς τὴν εἰρήνην καὶ ὑγείαν, ποὺ ἰατρεύει πᾶσαν ἀσθένειαν.
19 Εἶδεν αὐτὴν ὁ Κύριος καὶ τὴν ἐμέτρησε καθ’ ὅλον τὸ βάθος αὐτῆς. Ὡς ἄφθονον βροχὴν ἔρριψεν αὕτη εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἀληθῆ φωτισμὸν καὶ γνῶσιν πλήρη συνέσεως καὶ ἐξύψωσε τὴν δόξαν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι τὴν κατέχουν.
20 Ἀρχὴ καὶ ρίζα τῆς Σοφίας εἶναι τὸ νὰ φοβῆται κανεὶς τὸν Κύριον καὶ οἱ κλάδοι, ποὺ σὰν ἀπὸ δένδρον βγαίνουν ἀπὸ αὐτήν, εἶναι μακροζωΐα.
21 Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου ἀποδιώκει μακρὰν τὰ ἁμαρτήματα, ὅταν δὲ παραμένῃ μονίμως εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἀποδιώκει τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ ἀπ’ αὐτοῦ.
22 Δὲν θὰ γίνῃ ποτὲ δυνατὸν ὁ ἄδικος θυμὸς νὰ δικαιολογηθῇ καὶ νὰ συγχωρηθῇ, διότι ἡ ὁρμὴ καὶ βιαιότης τοῦ θυμοῦ του θὰ καταρρίψῃ καὶ θὰ καταστρέψῃ τὸν θυμώδη.
23 Ὁ μακρόθυμος καὶ ὑπομονητικὸς μέχρις ὡρισμένου χρόνου θὰ συγκρατηθῇ βιάζων τὸν ἑαυτόν του, καὶ ὕστερον χαρὰν καὶ εὐφροσύνην θὰ ἀποδώσῃ εἰς ἀνταμοιβήν του ἡ ὑπομονή του.
24 Μέχρις ὡρισμένου χρόνου θὰ συγκρατῇ αὗτος καὶ θὰ κρύπτῃ τὰ λόγια του εἰς τὸ ἐσωτερικόν του, καὶ ἔπειτα τὰ χείλη τῶν φρονίμων καὶ εὐσεβῶν ἀνθρώπων θὰ διηγοῦνται καὶ θὰ διακηρύττουν τὴν σύνεσίν του.
25 Εἰς τὰ θησαυροφυλάκια τῆς Σοφίας ὑπάρχουν παροιμίαι καὶ ἀποφθέγματα σοφά, εἶναι μισητὰ ὅμως καὶ ἀποκρουστικὰ εἰς τὸν ἁμαρτωλὸν ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ λατρεία πρὸς τὸν Θεόν.
26 Ἐπεθύμησας καὶ ἐπόθησας ν’ ἀποκτήσῃς τὴν Σοφίαν; Φύλαξε τὰς ἐντολάς, καὶ ὁ Κύριος θὰ σοῦ δώσῃ ταύτην πλουσίως.
27 Καὶ θὰ σοῦ τὴν δώσῃ πλουσίως, διότι ὁ εἰς τὴν τήρησιν τῶν θείων ἐντολῶν ἐκδηλούμενος φόβος τοῦ Κυρίου δημιουργεῖ τὴν Σοφίαν καὶ τὴν ἠθικὴν διαπαιδαγώγησιν εἰς τὴν καρποφοροῦσαν δὲ ἔργα ἀγαθὰ πίστιν καὶ εἰς τὴν πραότητα εὐαρεστεῖται ὁ Θεός.
28 Μὴ ἀπειθήσῃς ποτὲ εἰς τὸν φόβον τοῦ Κυρίου διὰ τῆς ἀθετήσεως τῶν ἐντολῶν του καὶ μὴ προσέλθῃς εἰς Αὐτὸν κατὰ τὴν προσευχὴν καὶ τὴν λατρείαν με καρδίαν διχασμένην εἰς τὰ δύο καὶ ταλαντευομένην μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας.
29 Μὴ ὑποκριθῇς, συμμορφούμενος παρὰ συνείδησιν πρὸς ὅσα λέγουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ πρόσεχε τί θὰ εἴπουν τὰ χείλη σου.
30 Μὴ ὑψώνῃς τὸν ἑαυτόν σου, παρασυρόμενος ἀπὸ οἴησιν καὶ ὑπερηφάνειαν, διὰ νὰ μὴ παραχωρήσῃ ὁ Κύριος νὰ πέσῃς καὶ ἐπιφέρῃς ἀτιμίαν εἰς τὸν ἑαυτόν σου. Καὶ οὕτως ὁ Κύριος θὰ φανερώσῃ τὰ ἁμαρτήματά σου τὰ κρυφὰ καὶ εἰς τὸ μέσον τῆς δημοσίας συγκεντρώσεως θὰ σὲ καταρρίψῃ καὶ θὰ σὲ ταπεινώσῃ· διότι δὲν προσῆλθες μὲ φόβον Κυρίου εἰς Αὐτόν, καὶ ἡ καρδία σου ἦτο γεμάτη δολιότητα καὶ ἰδιοτέλειαν.
Πρωτότυπο
Κολιτσάρας
1 Πᾶσα σοφία παρὰ Κυρίου καὶ μετ' αὐτοῦ ἐστιν εἰς τὸν αἰῶνα.
1 Kάθε σοφία ἔχει πηγὴν καὶ προέλευσίν της τὸν Κύριον καὶ εἰς αὐτὸν καὶ μὲ αὐτὸν ὑπάρχει αἰωνίως.
2 Ἄμμον θαλασσῶν καὶ σταγόνας ὑετοῦ καὶ ἡμέρας αἰῶνος τίς ἐξαριθμήσει;
2 Ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ μετρήσῃ τοὺς κόκκους τῆς ἄμμου τῶν θαλασσῶν, τὰς σταγόνας τῆς βροχῆς, τὰς ἡμέρας τοῦ χρόνου, ποὺ ἔχει ἤδη παρέλθει;
3 Ὕψος οὐρανοῦ καὶ πλάτος γῆς καὶ ἄβυσσον καὶ σοφίαν τίς ἐξιχνιάσει;
3 Ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ ἐξιχνιάσῃ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, τὸ πλάτος τῆς γῆς, τὰ βάθη τῶν θαλασσῶν καὶ τὴν σοφίαν εἰς ὅλην αὐτῆς τὴν ἔκτασιν;
4 Προτέρα πάντων ἔκτισται σοφία καὶ σύνεσις φρονήσεως ἐξ αἰῶνος
4 Ἡ σοφία ἐδημιουργήθη παρὰ τοῦ Θεοῦ πρὶν ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα δημιουργήματα, ἡ δὲ σύνεσις τῆς φρονήσεως ὑπάρχει ἀπὸ τῆς αἰωνιότητος.
5 πηγὴ σοφίας λόγος Θεοῦ ἐν ὑψίστοις, καὶ αἱ πορεῖαι αὐτῆς ἐντολαὶ αἰώνιοι.
5 Πηγὴ σοφίας εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου καὶ οἱ δρόμοι αὐτῆς εἶναι αἰώνιοι καὶ ἀναλλοίωτοι.
6 Ρίζα σοφίας τίνι ἀπεκαλύφθη; Καὶ τὰ πανουργεύματα αὐτῆς τίς ἔγνω;
6 Ἡ ρίζα τῆς σοφίας εἰς ποῖον ἔχει ἀποκαλυφθῆ ἐξ ὁλοκλήρου; Καὶ ποιὸς ἕως τώρα ἐγνώρισε τὰ σοφὰ αὐτῆς σχέδια καὶ ἔργα;
7 Ἐπιστήμη σοφίας τίνι ἐφανερώθη; Καὶ τὴν πολυπειρίαν αὐτῆς τίς συνῆκε;
7 Ἡ ἐπίγνωσις τῆς σοφίας εἰς ποῖον ἀπεκαλύφθη; Ποιὸς τὴν ἐγνώρισε εἰς βάθος καὶ τὸ πολύπλευρον τῆς γνώσεώς της ποιὸς τὸ κατενόησεν;
8 Εἷς ἐστι σοφὸς φοβερὸς σφόδρα καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου οὐτοῦ.
8 Ἕνας εἶναι ὁ ἀπολύτως σοφός, ὁ πολὺ φοβερός, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κάθεται ἐπὶ του θρόνου του.
9 Κύριος αὐτὸς ἔκτισεν αὐτὴν καὶ εἶδε καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτὴν καὶ ἐξέχεεν αὐτὴν ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ,
9 Ὁ Κύριος, αὐτὸς ὁ ἴδιος ἐδημιούργησε τὴν σοφίαν. Τὴν εἶδε, τὴν ἐξηρεύνησε λεπτομερῶς καὶ τὴν ἐσκόρπισεν εἰς ὅλα τὰ ἔργα του.
10 μετὰ πάσης σαρκὸς κατὰ τὴν δόσιν αὐτοῦ, καὶ ἐχορήγησεν αὐτὴν τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.
10 Τὴν ἐνέθεσεν εἰς κάθε ζωντανὸν ὀργανισμὸν σύμφωνα μὲ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς του. Ἰδίως ὅμως τὴν ἐχορήγησεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀγαποῦν.
11 Φόβος Κυρίου δόξα καὶ καύχημα καὶ εὐφροσύνη καὶ στέφανος ἀγαλλιάματος.
11 Ἡ εὐλάβεια πρὸς τὸν Κύριον εἶναι διὰ τὸν ἄνθρωπον δόξα, καύχημα, χαρὰ καὶ στέφανος ἀγαλλιάσεως.
12 Φόβος Κυρίου τέρψει καρδίαν καὶ δώσει εὐφροσύνην καὶ χαρὰν καὶ μακροημέρευσιν.
12 Ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸν Κύριον τέρπει τὴν καρδίαν, δίδει εὐφροσύνην καὶ χαρὰν καὶ μακροημέρευσιν.
13 Τῷ φοβουμένῳ τὸν Κύριον εὗ ἔσται ἐπ' ἐσχάτων, καὶ ἐν ἡμέρᾳ τηλευτῆς αὐτοῦ εὑρήσει χάριν.
13 Εἰς τὸν φοβούμενον τὸν Κύριον θὰ δοθοῦν καλὰ τέλη ζωῆς. Κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν τοῦ θανάτου του θὰ εὕρῃ χάριν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
14 Ἀρχὴ σοφίας φοβεῖσθαι τὸν Κύριον, καὶ μετὰ πιστῶν ἐν μήτρᾳ συνεχτίσθη αὐτοῖς.
14 Ἀρχὴ καὶ πηγὴ τῆς σοφίας εἶναι τὸ νὰ φοβῆται καὶ νὰ σέβεται κανεὶς τὸν Κύριον. Αὐτὴ δὲ ἡ σοφία συνοδεύει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν κοιλίαν ἀκόμη τῆς μητρός των.
15 Μετὰ ἀνθρώπων θεμέλιον αἰῶνος ἐνόσσευσε καὶ μετὰ τοῦ σπέρματος αὐτῶν ἐμπιστευθήσεται.
15 Ἡ σοφία κατεσκεύασε τὸν οἶκον της αἰώνιον μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ θὰ παραμείνῃ αὐτὴ πιστὴ εἰς τοὺς ἀπογόνους των. Πλοῦτος σοφίας εἶναι τὸ νὰ εὐλαβῆται κανεὶς τὸν Κύριον. Ἀπὸ τοὺς καρποὺς δὲ τῆς σοφίας χορταίνουν καὶ εὐφραίνονται ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι τὴν κατέχουν.
16 Πλησμονὴ σοφίας φοβεῖσθαι τὸν Κύριον καὶ μεθύσκει αὐτοὺς ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῆς·
16 Πλοῦτος σοφίας εἶναι τὸ νὰ εὐλαβῆται κανεὶς τὸν Κύριον. Ἀπὸ τοὺς καρποὺς δὲ τῆς σοφίας χορταίνουν καὶ εὐφραίνονται ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι τὴν κατέχουν.
17 πάντα τὸν οἶκον αὐτῆς ἐμπλήσει ἐπιθυμημάτων καὶ τὰ ἀποδοχεῖα ἀπὸ τῶν γεννημάτων αὐτῆς.
17 Ὅλον τὸν οἶκον, εἰς τὸν ὁποῖον αὐτὴ θὰ κατοικήσῃ, θὰ τὸν γεμίσῃ ἀπὸ ἐπιθυμητοὺς θησαυροὺς καὶ τὰς ἀποθήκας ἀπὸ τὰ προϊόντα της.
18 Στέφανος σοφίας φόβος Κυρίου ἀναθάλλων εἰρήνην καὶ ὑγίειαν ἰάσεως.
18 Ὁλοκλήρωσις καὶ στέφανος σοφίας εἶναι ἡ εὐλάβεια πρὸς τὸν Κύριον. Αὐτὴ βλαστάνει συνεχῶς εἰρήνην καὶ σώματος ὑγείαν.
19 Καὶ εἶδε καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτὴν, ἐπιστήμην καὶ γνῶσιν συνέσεως ἐξώμβρησε καὶ δόξαν κρατούντων αὐτῆς ἀνύψωσε.
19 Ὁ Κύριος μόνος ἐγνώρισεν ἀπολύτως καὶ ἐξιχνίασε τὴν σοφίαν. Αὐτὸς σκορπίζει ὡς βροχὴν εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἐπιστήμην καὶ γνῶσιν. Αὐτὸς ἐξυψώνει καὶ δοξάζει ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατέχουν τὴν σοφίαν.
20 Ρίζα σοφίας φοβεῖσθαι τὸν Κύριον, καὶ οἱ κλάδοι αὐτῆς μακροημέρευσις.
20 Ρίζα καὶ ἀρχὴ τῆς σοφίας εἶναι νὰ εὐλαβῆται κανεὶς τὸν Κύριον. Οἱ κλάδοι τοῦ δένδρου της εἶναι μακροημέρευσις.
21 Φόβος Κυρίου ἀπωθεῖται ἀμαρτήματα δὲ παραμένων δὲ ἀποστρέψει ὀργήν.
21 Ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸν Κύριον ἀπομακρύνει τὰ ἁμαρτήματα. Ὅταν δὲ μονίμως ἐνθρονισθῇ εἰς τὴν καρδίαν, ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον κάθε ὀργήν.
22 Οὐ δυνήσεται θυμὸς ἄδικος δικαιωθῆναι, ἡ γὰρ ροπὴ τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ πτῶσις αὐτῷ,
22 Ἄνθρωπος, ποὺ κρατεῖ μέσα του θυμὸν ἄδικον καὶ ἐχθρότητα, δὲν θὰ εὕρῃ δικαίωσιν, διότι ἡ ὁρμὴ τοῦ θυμοῦ του ἀποτελεῖ δι' αὐτὸν πτῶσιν καὶ καταδίκην.
23 ἕως καιροῦ ἀνθέξεται μακρόθυμος, καὶ ὕστερον αὐτῷ ἀναδώσει εὐφροσύνη·
23 Ὁ μακρόθυμος ἐπὶ ὀλίγον καιρὸν θὰ δείξῃ ὑπομονήν, ὕστερον δὲ θὰ δοθῇ εἰς αὐτὸν ὡς ἀμοιβὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη.
24 ἕως καιροῦ κρύψει τοὺς λόγους αὐτοῦ, καὶ χείλη πιστῶν ἐκδιηγήσεται σύνεσιν αὐτοῦ.
24 Μέχρις ὡρισμένου καιροῦ θὰ κρύπτῃ ἐντὸς αὐτοῦ καὶ θὰ κρατῇ ἐν τῇ μακροθυμίᾳ του τοὺς λόγους του. Ἔπειτα ὅμως τὰ στόματα τῶν εὐσεβῶν ἀνθρώπων θὰ διηγοῦνται τὴν σύνεσιν αὐτοῦ.
25 Ἐν θησαυροῖς σοφίας παραβολὴ ἐπιστήμης, βδέλυγμα δὲ ἁμαρτωλῷ θεοσέβεια.
25 Εἰς τοὺς θησαυροὺς τῆς σοφίας ὑπάρχουν τὰ σοφὰ ἀποφθέγματα. Εἰς δὲ τὸν ἁμαρτωλὸν ἡ πρὸς τὸν Θεὸν εὐσέβεια εἶναι πολὺ μισητή.
26 Ἐπεθύμησας σοφίαν διατήρησον ἐντολάς, καὶ Κύριος χορηγήσει σοι αὐτήν.
26 Ἐπιθυμεῖς νὰ ἀποκτήσῃς σοφίαν· Φύλασσε τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ Κύριος θὰ σοῦ χορηγήσῃ αὐτήν.
27 Σοφία γὰρ καὶ παιδεία φόβος Κυρίου, καὶ ἡ εὐδοκία αὐτοῦ πίστις καὶ πρᾳότης.
27 Διότι ἡ σοφία καὶ ἡ μόρφωσις πηγάζουν ἀπὸ τὸν σεβασμὸν πρὸς τὸν Κύριον, ἡ πίστις δὲ καὶ ἡ πρᾳότης εἶναι χαρίσματα τῆς ἰδικῆς του καλωσύνης.
28 Μὴ ἀπειθήσῃς φόβῳ Κυρίου καὶ μὴ προσέλθῃς αὐτῷ ἐν καρδίᾳ δισσῇ.
28 Μὴ γίνεσαι ἀπειθὴς εἰς τὸν φόβον τοῦ Κυρίου καὶ μὴ προσέρχεσαι πρὸς αὐτὸν μὲ παλίμβουλον καὶ διπρόσωπον καρδίαν.
29 Μὴ ὑποκριθῇς ἐν στόμασιν ἀνθρώπων καὶ ἐν τοῖς χείλεσί σου πρόσεχε.
29 Μὴ ὑποκρίνεσαι ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων καὶ πρόσεχε εἰς τοὺς λόγους σου.
30 Μὴ ἐξύψου σεαυτόν, ἵνα μὴ πέσῃς καὶ ἐπαγάγῃς τῇ ψυχῇ σου ἀτιμίαν, καὶ ἀποκαλύψει Κύριος τὰ κρυπτά σου καὶ ἐν μέσῳ συναγωγῆς καταβαλεῖ σε, ὅτι οὐ προσῆλθες φόβῳ Κυρίου, καὶ ἡ καρδία σου πλήρης δόλου.
30 Μὴ ἀλαζονεύεσαι, διὰ νὰ μὴ πέσῃς καὶ προσάψῃς εἰς τὴν ζωήν σου ἐντροπήν. Ὁ δὲ Κύριος θὰ ἀποκαλύψῃ τὰ κρυπτά σου ἔργα καὶ θὰ σὲ ταπεινώσῃ ἐν μέσῳ συναθροίσεως τοῦ λαοῦ. Διότι δὲν προσῆλθες μὲ εὐλάβειαν πλησίον τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ τουναντίον ἡ καρδία σου ἦτο γεμάτη δολιότητα.