Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός | Ορθόδοξοι Πατέρες Our Lord Jesus Christ | Orthodox Fathers

Ραδιοφωνικοί Σταθμοί

Εκκλησία της Ελλάδος 89.5
Church of Piraeus 91.2
I.M. Καστοριάς 97.9
Lydia 94.2 Fm (Λυδία η Φιλιππησία)
Radio Filopoli
Άγιοι Ισίδωροι
Άγιος Οικουμένιος 102
Άγιος Σπυρίδων 91.1
Αλήθεια FM 96.3
Βοιωτική Εκκλησία 99.2
Ι. Αρχιεπισκοπή Κρήτης / Το Φως 99.7
Ι. Μητρ. Λαρίσης και Τυρνάβου 96.3
Ι. Μητρ. Πατρών 88.4
Ι. Μητρ. Χαλκίδος 97.7 Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΕΥΡΙΠΟΥ
Ι.Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας 106.3
Ι.Μ. Παροναξίας 92.3
Ι.Μ. Σπάρτης 88.8
Ιερά Μητροπόλη Φθιώτιδος 89.4
Ιερά Μητρόπολις Άρτης 106.6
Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών
Μοναδική Πολιτεία 96 - Αδελφότης Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου
Ο Εύδιος Λιμήν 101.9
Ορθόδοξη Μαρτυρία 104.0
Ορθόδοξη Παρουσία 106.8
Ορθοδοξία και Παράδοση 103
Παύλειος Λόγος - Ι.M.Β.Ν.Κ 90.2
Πεμπτουσία FM
Ρ/Σ Ιερά Μητρόπολις Σύρου 95.4
Ρ/Σ Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού 94.5
Ραδ. Σταθμός Ι.Μ. Ηλείας 107.6
Ράδιο Άγιος Δημήτριος Ακροπόλεως - Κύπρος 93.3
Ράδιο Ελπίδα 96.1
Ράδιο Κιβωτός 99.2
Ράδιο Μαρτυρία 95.5
ΡΣ. Ι.Μ. Αργολίδος 105.2
Σήμαντρο Χιακής Εκκλησίας 93.1
Μητρόπολη Κομοτηνής 95.8


Μεγάλη Σαρακοστή

Περὶ τῶν ἁγίων νηστειῶν
Εἰς τὸν Τελώνην, καὶ εἰς τὸν Φαρισαῖον.
Εἰς τὴν παραβολὴν περὶ τοῦ ἀσώτου
Εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς ὑπεραγίας ∆εσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου
Δύο λόγοι του αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού εις τον Ευαγγελισμόν της υπεραγίας θεοτόκου Παρθένου της Μαρίας
Εἰς τὸν εὐαγγελισμὸν τῆς Θεοτόκου, καὶ κατὰ Ἀρείου δυσσεβοῦς
Λόγος στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου
Η θέωση τοῦ ἀνθρώπου κατά τή διδασκαλία τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ σημασία του στὴν ζωή μας
Κλίμαξ του Αγ. Ιωάννου του Σιναΐτου
Μέγας Κανών - Ἁγίου Ἀνδρέα Κρήτης
Ὁ Μέγας Κανών
Ἀκάθιστος Ὕμνος
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία και η άκτιστος Θεία Χάρις
Ὁ Ἅγιος Λάζαρος μέσα ἀπὸ τὴν Γραφὴ καὶ τὴν Παράδοση
Λόγος εἰς τὸν τετραήμερον Λάζαρον
Λόγος Εἰς Μάρθαν καὶ Μαρίαν καὶ Λάζαρον, καὶ Ἠλίαν τὸν προφήτην
Κυριακή των Βαΐων: Ευλογημένος ο Ερχόμενος
Λόγος εἰς τὰ βαΐα
Λόγος εἰς τὰ βαΐα - Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ἀκάθιστος Ὕμνος - Χαιρετισμοί

Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος - Χαιρετισμοί

Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια ἀναγράφω Σοι ἡ πόλις Σου, Θεοτόκε. Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω Σοι· Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Μέγας Κανών - Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης

Πρόλογος

Ὁ Μέγας Κανών, ποὺ συνέθεσε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἱεροσολυμίτης, ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κι ἕνας ἀπ᾿ τοὺς πιὸ ἐξέχοντες ἐκπροσώπους τῆς ἐκκλησιαστικῆς ποιήσεώς μας, εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ὑπέροχους καὶ περισσότερο γνωστοὺς ὕμνους στὸ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα. Ψάλλεται τμηματικὰ τὶς τέσσερις πρῶτες ἡμέρες τῆς Καθαρῆς Ἑβδομάδας καὶ ὁλόκληρος τὴν Πέμπτη τῆς ε´ ἑβδομάδας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἀποτελεῖ ἕνα ἐγερτήριο σάλπισμα ποὺ ἀποβλέπει στὸ νὰ φέρει τὸν ἄνθρωπο σὲ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς του καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσει μέσα ἀπὸ τὴ συντριβὴ καὶ τὴ μετάνοια κοντὰ στὸν Θεό.

Ὁ Μέγας Κανὼν εἶναι ὕμνος βαθιᾶς συντριβῆς καὶ συγκλονιστικῆς μετανοίας. Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ αἰσθάνεται τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας· ποὺ γεύεται τὴν πικρία τῆς μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ ζωῆς· ποὺ κατανοεῖ τὶς τραγικὲς διαστάσεις τῆς ἀλλοτριώσεως τῆς ἀνθρώπινης φύσεως στὴν πτώση καὶ τὴν ἀποστασία της ἀπὸ τὸν Θεό, συντρίβεται. Κατανύσσεται. Ἀναστενάζει βαθιὰ καὶ ξεσπᾶ σὲ θρῆνο γοερό. Ἕναν θρῆνο ὅμως ποὺ σώζει, διότι ἀνοίγει τὸν δρόμο τῆς μετανοίας. Τὸν δρόμο ποὺ ἐπαναφέρει τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη κοντὰ στὸν Θεό, τὴν πηγὴ τῆς ἀληθινῆς ζωῆς καὶ τὸ πλήρωμα τῆς ἄρρητης χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης.

† ὁ Ν. Σ. Σ.

Ψυχοσάββατα

Στον εβδομαδιαίο λειτουργικό κύκλο, η προσευχή της Εκκλησίας κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένη στους κεκοιμημένους, σε ανάμνηση της εις Άδη καθόδου του Χριστού κατά το Μ. Σάββατο.

Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω, λέγεται «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το πρώτο από τα τέσσερα Ψυχοσάββατα του έτους (το τέταρτο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής) οπότε και τελούνται επίσημα μνημόσυνα της Εκκλησίας υπέρ των κεκοιμημένων "των επ' ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου, [. . . ] ευσεβώς ορθοδόξων, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομόναχων, ιεροδιακόνων, μοναχών, μοναζουσών, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζύγων, τέκνων, αδελφών και συγγενών ημών εκ των απ' αρχής και μέχρι των εσχάτων".

O Επίσκοπος Άσσου κ. Τιμόθεος μιλάει για την Ορθόδοξη λατρεία στο e-evros.gr

O Επίσκοπος Άσσου κ. Τιμόθεος μιλάει για την Ορθόδοξη λατρεία στο e-evros.gr

Εἰς τὸν τελώνην καὶ τὸν Φαρισαῖον λόγος

Οἱ πόῤῥωθεν τοὺς λειμῶνας θεασάμενοι, ποικίλην μὲν βλέπουσι τῶν ἀνθέων τὴν τερπνότητα· τότε δὲ αὐτῶν τὸ εὐειδὲς γινώσκουσιν, ὅταν πλησίον γενόμενοι, τὰ ἄνθη ταῖς χερσὶν αὐτῶν ψηλαφήσωσι.

Τοιαύτην μοι νόει, ἀγαπητὲ, τῆς Ἐκκλησίας τὴν κατάστασιν, ἐπειδὴ καθάπερ ἄνθη ἀμάραντα πρόκειται τοῖς βουλομένοις τὰ τῶν θεοπνεύστων Γραφῶν ἀναγνώσματα.
Ἴδοι γὰρ ἄν τις ἐν τοῖς πνευματικοῖς παραδείσοις προφήτας χορεύοντας, ταξιαρχοῦντας ἀποστόλους, πρεσβεύοντας μάρτυρας, συμμαχοῦντας ἀγγέλους, διδασκάλους ἀγωνιζομένους τὸν τῆς εὐσεβείας ἀγῶνα, ἄφθονον τὴν τοῦ Πνεύματος χάριν, αἵματι ∆εσποτικῷ λογικὰ σφραγιζόμενα ποίμνια, καὶ τὸ μεῖζον τῶν εἰρημένων, τὴν τῶν ἀγαθῶν κορυφὴν, τὴν τῶν ἐλπίδων βεβαίωσιν, τῆς τρυφῆς τὸ κεφάλαιον, τὴν τῆς χαρᾶς τελειότητα·
λέγω δὴ τὰ τοῦ Χριστοῦ Εὐαγγέλια, ἐν οἷς ἀπόκειται τῆς ἡμετέρας ζωῆς ἡ τελείωσις.

Γιατί ὁ κόσμος δέν πιστεύει;

Ὅμως οὔτε τό κήρυγμα οὔτε τά θαύματα τοῦ Κυρίου εἶχαν τήν πρέπουσα ἐπίδραση στούς ἑβραίους ἀρχιερεῖς, γραμματεῖς, φαρισαίους καί σαδδουκαίους• παρ' ὅτι - μέ ἐξαίρεση ἴσως τούς σαδδουκαίους - ὅλοι οἱ ἄλλοι ἤξεραν πολύ καλά τόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Δέν ἦσαν ξένοι στόν Θεό, ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, μόνο ἐξ αἰτίας τῆς ροπῆς στήν ἁμαρτία, ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Αὐτοί ἔγινα ἠθελημένα ἐχθροί τοῦ Θεοῦ. Καί ἔμειναν σ' αὐτό ἀσάλευτα σταθεροί. Ἐπῆραν τήν σφραγῖδα τοῦ ἐχθροῦ τοῦ Θεοῦ. Μέ τήν δική τους αὐτεξούσια θέληση. Μέ τήν δική τους γνώμη. Ἐπειδή ἤθελαν νά κάνουν ἐκείνη τήν ζωή (καί μάλιστα νά προκόψουν σ' ἐκείνη τήν ζωή!), πού τό ἅγιο Εὐαγγέλιο τήν θεωρεῖ ψυχώλεθρη! Μέ τέτοιο φρόνημα δέν ἦταν δυνατό νά δώσουν σημασία στά λόγια τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Καί δέν εἰσάκουσαν, ὅπως ὤφειλαν, τόν λόγο Του. Δέν τοῦ ἔδωκαν σημασία. Προσπαθοῦσαν μόνο νά Τόν ψαρεύουν! Νά τοῦ πιάνουν λόγια, πού τά εὕρισκαν νά ἐπιδέχωνται παρερμηνεῖες, καί τά χρησιμοποιοῦσαν γιά νά Τόν κατηγοροῦν. Ἔτσι γίνεται συνήθως. Ὅποιος ἔχει μῖσος ἐναντίον κάποιου ἄλλου, ἐποικοδομεῖ ἐπάνω στά λόγια ἐκείνου πού μισεῖ! «Διατί ὁ λόγος ὁ ἐμός οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν; ἐρώτησε τούς ἐχθρούς Του ὁ Σωτῆρας μας, ὅταν τούς εἶδε νά ἀποκρούουν μέ πεῖσμα τή σωτηρία, πού τούς ἐπρότεινε. Γιατί δέν τά καταλαβαίνετε τά λόγια μου; Γιατί δέν δέχεσθε το λόγο μου πού δίνει ἴαση; Ἐπειδή δέν μπορεῖτε οὔτε νά τόν ἀκούσετε! Ἐπειδή σᾶς εἶναι ἀνυπόφορος! Ἐπειδή εἶσθε «ψεύδους ἔκγονα». Καί δουλεύετε μόνο μέ τό ψέμα. Γιά αὐτό δέν πιστεύετε σέ μένα, «ἐπειδή ἐγώ τήν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν». «Ὁ ὧν ἐκ τοῦ Θεοῦ τά ρήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει». Γιά αὐτό ἐσεῖς δέν τά ἀκούετε, ἐπειδή δέν εἶσθε «ἐκ τοῦ Θεοῦ». Καί συνέχισε ὁ Κύριος: «Ἄν αὐτά πού κάνω δέν εἶναι ἔργα τοῦ Πατρός μου, μή μέ πιστεύετε. Ἄν ὅμως κάνω τά ἔργα τοῦ Πατέρα μου, καί ἄν ἀκόμη δέν πιστεύετε ἐμένα, τοὐλάχιστον πιστεύσατε στά ἔργα μου. Καί τότε θά τό καταλάβετε καί θά τό πιστεύσετε, ὅτι ὁ Πατήρ ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν Αὐτῷ». Λόγια σταρᾶτα. Καί, σάν λόγια, ἔκλειναν μέσα τους τήν ἀπόλυτη ἀλήθεια.

Παράκληση Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας

Παράκληση Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας

Παράκληση στην Παναγία την Ιεροσολυμίτισσα

Νά μήν ἀπελπιζόμαστε - Διάφορες ὑποθέσεις ἐκ τοῦ Γεροντικοῦ

Ὁ Ἀββᾶς Ἀλώνιος εἶπεν: Ἐάν ὁ ἄνθρωπος θελήση, δύναται, ἀπό τό πρωί ἕως τό βράδυ, νά ἔλθη εἰς μέτρον θεῖον.

Ἕνας ἄλλος ἀδελφός ἠρώτησε τόν ἴδιον Γέροντα:

– Πάτερ μου, τι ἐννοεῖ ὁ προφήτης, ὅταν λέγη: οὐκ ἔστι σωτηρία αὐτῷ ἐν τῷ Θεῷ αὐτοῦ.; (Ψαλμ. γ ́, 3).

Ὁ Γέρων ἔδωσε τήν ἐξῆς ἀπάντησιν εἰς τήν ἀπορίαν τοῦ ἀδελφοῦ:

– Ἐννοεῖ τούς λογισμούς τῆς ἀπελπισίας, πού ὑποβάλλουν οἱ δαίμονες εἰς τόν ἁμαρτήσαντα λέγοντες ἀπό δῶ καί πέρα δέν εἶναι δυνατόν ὁ Θεός νά σέ σώση. Με αὐτήν δέ τήν συμβουλήν ἐπιδιώκουν νά κατακρημνίσουν τόν ἁμαρτωλόν εἰς τήν ἀπόγνωσιν.

Αὐτούς ὅμως τούς λογισμούς πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά τούς ἀντιμετωπίζη διά τῶν λέξεων τῆς Ἁγ. Γραφῆς: «Ὁ Κύριος εἶναι ἡ καταφυγή μου καί αὐτός θά ἐλευθερώση τούς πόδας μου ἀπό τήν παγίδα» «οἱ ὀφθαλμοί μου διὰ παντὸς πρὸς τὸν Κύριον, ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου». (Ψαλμ. κδ', 15).

Κατηχητικός λόγος (15ος) του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων εις τον Ερχόμενον εν δόξη κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος. (Και περί Αντιχρίστου)

15.τ Κατήχησις πεντεκαιδεκάτη φωτιζομένων, ἐν Ἱεροσολύμοις σχεδιασθεῖσα εἰς τὸ καὶ ἐρχόμενον ἐν δόξῃ κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. Καὶ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου. Καὶ ἀνάγνωσις ἐκ τοῦ ∆ανιήλ(Δανιήλ 7 9-14)· ἐθεώρουν ἕως οὗ θρόνοι ἐτέθησαν καὶ παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάθητο. Καὶ ἑξῆς· ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆς νυκτός, καὶ ἰδοὺ μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόμενος. Καὶ τὰ ἑξῆς.

Ομιλίες περί της κατήχησης από τον π. Αθανάσιο Μυτιληναίο (1927 - †2006) http://arnion.gr

01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24

 15.1 Χριστοῦ παρουσίαν καταγγέλλομεν οὐ μίαν μόνον, ἀλλὰ καὶ δευτέραν τῆς προτέρας πολὺ καλλίονα. Ἡ μὲν γὰρ ὑπομονῆς εἶχεν ἐπίδειξιν, ἡ δὲ θείας βασιλείας φέρει τὸ διάδημα. Ὡς γὰρ ἐπὶ τὸ πλεῖστον πάντα διπλᾶ παρὰ τῷ κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ. Διπλῆ γέννησις, μία ἐκ θεοῦ πρὸ τῶν αἰώνων, καὶ μία ἐκ παρθένου ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων. Διπλαῖ αἱ κάθοδοι, μία ἡ ἀσυμφανής, ἡ ὡς ἐπὶ πόκον, καὶ δευτέρα ἡ ἐπιφανής, ἡ μέλλουσα. Ἐν τῇ προτέρᾳ παρουσίᾳ ἐσπαργανώθη ἐν τῇ φάτνῃ, ἐν τῇ δευτέρᾳ ἀναβάλλεται φῶς ὡς ἱμάτιον. Ἐν τῇ προτέρᾳ ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν τῇ δευτέρα ἔρχεται ὑπὸ στρατιᾶς ἀγγέλων δορυφορούμενος, δοξαζόμενος. Οὐχ ἱστάμεθα τοίνυν ἐπὶ τῇ πρώτῃ παρουσίᾳ μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν δευτέραν προσδοκῶμεν. Καὶ ἐν τῇ προτέρᾳ μὲν εἰπόντες εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου, καὶ ἐν τῇ δευτέρᾳ ἐροῦμεν πάλιν τὸ αὐτό, ἵνα μετὰ ἀγγέλων συναντήσαντες τῷ δεσπότῃ προσκυνοῦντες εἴπωμεν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου. Ἔρχεται ὁ σωτὴρ οὐ δικασθῆναι πάλιν, ἀλλὰ δικάσαι τοὺς δικάσαντας. Ὁ πρότερον ἐν τῷ κρίνεσθαι σιωπήσας ὑπομιμνήσκων λέγει τοῖς παρανόμοις τοῖς τὰ τολμηρὰ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ πεποιηκόσιν· ταῦτα ἐποίησας καὶ ἐσίγησα. Δι' οἰκονομίαν τότε ἦλθε, σὺν πειθοῖ διδάσκων ἀνθρώπους, τότε δὲ καὶ ἀνάγκῃ βασιλευθήσονται κἂν μὴ θέλωσιν.

Γιά ποιό λόγο ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος;

τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ ∆αμασκηνοῦ

Αθανασία

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά χαρίσει ξανά στόν ἄνθρωπο, ἐκεῖνο γιά τό ὁποῖο τόν προόρισε. Τόν δημιούργησε σύμφωνα μέ τή δική του εἰκόνα· ἐλεύθερο, προορισμένο νά τοῦ μοιάζει, νά εἶναι ὅπως κι ὁ ∆ημιουργός του τέλειος, ἐνάρετος.

Ἡ Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν

Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ παρεξηγημένα θέματα τῆς πίστεώς μας εἶναι ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν.

Πράγματι, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ὑποτίμησαν τὸ ἀνθρώπινο σῶμα, θεωρώντάς το ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἔως σήμερα, καὶ εἰς τοὺς αἰώνας, ὡς κάτι τὸ ἐνοχλητικό, παράτερο καὶ βδελυκτό. Ἄρα ἀποκλείεται αὐτὸ τὸ «ξεδιάντροπο» ἀνθρώπινο σῶμα νὰ κληρονομήσει τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Κάποιοι ἄλλοι δέ, τὸ ὑπερτίμησαν καὶ τὸ εἰδωλοποίησαν μέσα ἀπὸ τὴν λατρεία τῆς ἁμαρτίας καὶ στὴν πραγματικότητα τὸ ὑποτίμησαν.

Ἀκόμη ὅμως καὶ μέσα στὶς περισσότερες ἀντιλήψεις τῶν σημερινῶν εὐλαβῶν Ὁρθοδόξων καὶ μή, Χριστιανῶν, ὑπάρχει ἡ ἰδέα περὶ ἐξαερώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Θεωροῦμε τὴν αἰώνιο ζωὴ ὡς κάτι ἀφηρημένο, νεφελῶδες, καὶ μυθικό, ἐκεῖ ὅπου τὸ σῶμα καὶ γενικὰ ὁ ἄνθρωπος θὰ ἐξελιχθεῖ σὲ κάτι τὸ φαντασιῶδες. Θὰ γίνει ἁπλὰ ἕνα ἄυλο πνεῦμα, ὅπως τὸ φαντασματάκι τῶν Ghostbusters (Γκοστ Μπάστερς.)

Ἡ ὑπομονή - Ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζαντόνσκ

Πρόλογος

Στὴ ζωὴ πρώτη ἐγκόσμια ἐκδήλωση τοῦ νεογνοῦ, ποὺ συνεχίζει τὴν ἐπίγεια πορεία του μὲ ἱκανοποιήσεις ἀλλά καὶ μὲ ἀπογοητεύσεις, μὲ πανηγυρισμοὺς ἀλλά καὶ μὲ πένθη, μὲ ἠρεμία ἀλλά καὶ μὲ ἀναστατώσεις, μὲ χορτασμὸ ἀλλά καὶ μὲ πείνα, μὲ εὐτυχία ἀλλά καὶ μὲ δυστυχία. Ἔτσι κυλᾶ ὅλος ὁ ἀνθρώπινος βίος, γιὰ νὰ τελειώσει μὲ τὴν ἀρρώστια, τὰ γηρατειά καὶ τὸν θάνατο.

Ὁ ἄπιστος ἄνθρωπος καταβάλλεται ἀπὸ τὶς δοκιμασίες. Ἄν, μάλιστα, αὐτὲς εἶναι πολὺ μεγάλες, ἀπελπίζεται καὶ καμιὰ φορὰ φτάνει ὣς τὴν αὐτοχειρία. Ὁ πιστός, ὅμως, γνωρίζοντας τὴν αἰτία τῶν δοκιμασιῶν ἀλλά καὶ τὴν ὠφέλειά τους −τὴν ψυχικὴ καλλιέργεια μέσω τῆς ὑπομονῆς καὶ τὴν κληρονομιὰ τῆς οὐράνιας βασιλείας−, τὶς ἀντιμετωπίζει σωστά καὶ τὶς ἐκμεταλλεύεται σωτήρια, σύμφωνα μὲ τὶς παραινέσεις τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἰακώβου: «Νὰ χαίρεστε, ἀδελφοί μου, ὅταν δοκιμάζεστε ἀπὸ ποικίλους πειρασμούς· γιατὶ πρέπει νὰ ξέρετε ὅτι μέσα ἀπὸ τὴ δοκιμασία τῆς πίστεώς σας γεννιέται ἡ ὑπομονή» (Ἰακ. 1:2-3). Καὶ εἶναι «μακάριος ὁ ἄνθρωπος ποὺ δέχεται μὲ ὑπομονὴ τὶς δοκιμασίες, καθώς, ἄν τὶς ὑποστεῖ μὲ ἐπιτυχία, θὰ κερδίσει τὸ στεφάνι τῆς αἰώνιας ζωῆς» (Ἰακ. 1:12). Ὁ Κύριος, ἄλλωστε, μᾶς διαβεβαίωσε: «Μὲ τὴν ὑπομονή σας θὰ σώσετε τὶς ψυχές σας» (Λουκ. 21:19). «Ὅποιος ὑπομένει ὣς τὸ τέλος, αὐτὸς θὰ σωθεῖ» (Ματθ. 10:22). Ὁ Ἴδιος, μάλιστα, μᾶς ἔδωσε κορυφαῖο παράδειγμα ὑπομονῆς καὶ μακροθυμίας: «Τὶς λοιδορίες δὲν τὶς ἀνταπέδιδε καί, ὅταν ἔπασχε, δὲν ἀπειλοῦσε· ἐμπιστευόταν τὸν δίκαιο Κριτή» (Α ́ Πέτρ. 2:23). Γι’ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει νὰ Τὸν μιμηθοῦμε: «Ἀναλογιστεῖτε Αὐτὸν ποὺ ὑπέμεινε τόση ἐχθρότητα ἐναντίον Του ἀπὸ μέρους τῶν ἁμαρτωλῶν, γιὰ νὰ μὴν ἀποκάμετε καὶ χάσετε τὸ θάρρος σας» (Ἑβρ. 12:3). «Νὰ ὑπομένετε ὅπως ὁ Χριστός» (Β ́ Θεσ. 3:5). «Ἂν ὑπομένουμε, μαζί Του καὶ θὰ βασιλεύσουμε» (Β ́ Τιμ. 2:12).

Πως να αγαπήσουμε αληθινά τον Ιησού

Πως να αγαπήσουμε αληθινά τον Ιησού

Ο άπιστος είναι ο πιο δυστυχισμένος των ανθρώπων

Ἅγιος Νεκτάριος :
Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ δὲν ἔχει πίστη στὸ Θεό.

Ὁ ἄπιστος εἶναι ὁ πιὸ δυστυχισμένος τῶν ἀνθρώπων, γιατί στερήθηκε τὸ μοναδικό ἀγαθὸ πάνω στὴ γῆ, τὴν πίστη, ποὺ εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός ὁδηγός πρὸς τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν εὐτυχία.

Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου

Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής

·1· Ἐπειδὴ πολλὲς φορὲς θελήσατε νὰ μάθετε πῶς ὁ νόμος εἶναι πνευματικὸς (Ρωμ. 7, 14) κατὰ τὸν Ἀπόστολο, καὶ τὶ πρέπει νὰ γνωρίζουν καὶ νὰ κάνουν ἐκεῖνοι ποὺ θέλουν νὰ τὸν φυλάξουν, πάνω σ' αὐτὸ τὸ ζήτημα θὰ σᾶς πῶ κατὰ τὴ δύναμή μου.

Ποῖος ἐνίκησε τὸν Διάβολον;

... Διὰ τοῦτο πρῶτον πάντων τὸ "γνῶθι σαυτόν". Ἤγουν νὰ γνωρίσῃς τὸν ἑαυτόν σου, ὁποῖος εἶσαι. Ὁποῖος εἶσαι τῇ ἀληθείᾳ, ὄχι ὁποῖος νομίζεις ἐσὺ ὅτι εἶσαι. Μὲ τὴν γνῶσιν αὐτὴν γίνεσαι ὁ σοφώτερος τῶν ἀνθρώπων.
Μὲ τοιαύτην ἐπίγνωσιν καὶ εἰς ταπείνωσιν ἔρχεσαι καὶ χάριν λαμβάνεις παρὰ Κυρίου. Εἰ δὲ καὶ δὲν ἀποκτήσεις αὐτογνωσίαν, ἀλλ ὑπολογίζεις εἰς μόνον τὸν κόπον σου, γνώριζε ὅτι πάντοτε μακρὰν τῆς ὁδοῦ θὰ εὑρίσκεσαι. Διότι δὲν λέγει ὁ Προφήτης: "ἰδέ, Κύριε, τὸν κόπον µου", ἀλλὰ "Ἰδέ, λέγει, τὴν ταπείνωσίν µου καὶ τὸν κόπον µου". Ὁ κόπος εἶναι διὰ τὸ σῶμα, ἡ ταπείνωσις διὰ τὴν ψυχήν· καὶ πάλιν τὰ δύο ὁμοῦ, κόπος καὶ ταπείνωσις, δι ὅλον τὸν ἄνθρωπον.

Ποῖος ἐνίκησε τὸν Διάβολον; Αὐτὸς ποὺ ἐγνώρισε τὴν ἰδίαν ἀσθένειαν, τὰ πάθη καὶ ἐλαττώματα, ὅπου ἔχει. Ὁ φοβούμενος νὰ γνωρίσῃ ἑαυτὸν, αὐτὸς μακρὰν τῆς γνώσεως μένει καὶ ἄλλο τίποτε δὲν ἀγαπᾷ παρὰ νὰ βλέπῃ μόνον λάθη στοὺς ἄλλους καὶ νὰ τοὺς κρίνῃ. Αὐτὸς δὲν βλέπει εἰς ἄλλους χαρίσματα, ἀλλὰ μόνον, ἐλαττώματα· δὲν βλέπει εἰς ἑαυτὸν ἐλαττώματα, παρὰ μόνον χαρίσματα. Καὶ τοῦτο εἶναι ἀληθῶς τὸ ὑστέρημα ὅπου πάσχομεν ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι τοῦ ὀγδόου αἰῶνος· ὅπου δὲν ἀναγνωρίζομεν ὁ εἷς τοῦ ἑτέρου τὸ χάρισμα. Ὁ ἕνας ὑστερεῖται πολλά, μὰ οἱ πολλοὶ τὰ ἔχουσιν ὅλα. Αὐτὸ ὅπου ἔχει ὁ ἕνας δὲν τὸ ἔχει ὁ ἄλλος. Καί, ἄν ἀναγνωρίζωμεν τοῦτο, πολλὴ ταπείνωσις γίνεται. Καθότι τιμᾶται καὶ δοξάζεται ὁ Θεός, ὅστις ποικιλοτρόπως ἐστόλισε τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὑπέδειξεν ἀνισότητα εἰς ὅλα του τὰ δημιουργήματα. Ὄχι καθώς πασχίζουν οἱ ἀσεβεῖς νὰ φέρουν ἰσότητα ἀνατρέποντες τὴν θείαν Δημιουργίαν. Ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησεν.

Καταπαύουσιν αἱ αἰσϑήσεις καὶ ἀρπάζεται ὁ εὐχόμενος εἰς θεωρίαν

Ἐκεῖνο ποὺ ἐγεύθης, παιδί μου, εἰς τὴν προσευχήν σου ἐκείνην τὴν νύκτα εἶναι τῆς χάριτος ἡ ἑνέργεια. Αὐτὸ πάλιν γύρευε νὰ σοῦ δώσῃ ὁ Κύριος, ὅταν θελήσῃ.

Γινώσκω ἕνα γνωστὸν ἀδελφόν, ὅπου μίαν ἡμέραν συνήντησε πολλοὺς πειρασμούς· καὶ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην διῆλϑε μὲ δάκρυα, χωρὶς ποσῶς νὰ γευϑῇ.

Καὶ δύοντος τοῦ ἡλίου, εἰς μίαν πέτραν καϑήμενος, ἔβλεπεν εἰς τὴν κορυφὴν τὸν Ναὸν τῆς Μεταμορφώσεως καὶ κλαίων παρεκάλει μὲ πόνον καὶ ἔλεγε:

Ἡ παραβολὴ τοῦ Σπορέως

Τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν 8, 5-15

  Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό. καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος - 34 Μελετήματα

Μακάριος ο Αιγύπτιος - 34 Μελετήματα

Οσιος Μακάριος ο ΑιγύπτιοςΜ' ἕνα στόμα καὶ μιὰ καρδιὰ ὅλοι οἱ Μοναχοὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους μαρτυροῦν ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ ἐντρυφήματα ὑψηλῆς στάθμης καὶ μορφώσεως μοναχικοῦ ἤθους εἶναι οἱ «50 ὁμιλίες τοῦ Ἀββᾶ Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου» (ἐδῶ στὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά).

Τὸ ἔργο αὐτὸ εἶναι γεμάτο ἀπὸ πνευματικὴ χάρη καὶ γλυκύτητα. Μέσα σ' αὐτὸ μὲ πολλὴ χάρη ἀναπτύσσει ὁ Ἀββᾶς Μακάριος τὶς ψυχικὲς δυνάμεις, τὶς άρετές, τὰ πάθη καὶ τοὺς ἀσκητικοὺς άγῶνες πρὸς ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν καὶ καταστολὴ τῶν παθῶν.



Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ

Κάθε λογισμὸς καὶ κάθε αἴσθηση ὁδηγοῦν σταδιακὰ τὴν ψυχὴ εἴτε πρὸς τὸν παράδεισο εἴτε πρὸς τὴν κόλαση.

Ἄν ὁ λογισμὸς εἶναι ἔλλογος, τότε συνδέει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεὸ Λόγο, μὲ τὸν ὕψιστο Λογισμό, μὲ τὴν Παναξία, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ὁ παράδεισος.

παράδεισος

Ἐάν πάλι εἶναι ἄλογος ὁ λογισμὸς ἤ καὶ παράλογος, τότε συνδέει ἀναπόφευκτα τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Παράλογο, τὸν Ἀνόητο, μὲ τὸν διάβολο, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ἡ κόλαση.

Ὅσα ἰσχύουν γιὰ τὸν λογισμὸ, ἰσχύουν καὶ γιὰ τις αἰσθήσεις. Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ, ἀπὸ τὴν γῆ: καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Η Θεία Λειτουργία

The Arabic Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

The Turkish Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

 

Άγιοι Τόποι

24 Ώρες στους Αγίους Τόπους, Οδοιπορικό σε Μονές 20/04/2019

24 Ώρες στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 25/04/2019

24 Ώρες στα Βήματα του Χριστού 27/04/2019

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ἐγὼ πατὴρ, ἐγὼ ἀδελφὸς, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφὴ, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ καὶ δουλεύσω· ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλὴ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ ἀδελφὴ, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ· καὶ ἀλήτης διὰ σέ· ἐπὶ σταυροῦ διὰ σὲ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ· ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρὶ, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τὸν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον;  περισσότερα »»»

Η Ελλάδα και ο Υμνος της Ελευθερίας

Ελληνική σημαία - Ελλάς - Ελευθερία

You are missing some Flash content that should appear here! Perhaps your browser cannot display it, or maybe it did not initialize correctly.

Υπεραγία Παρθένος Θεοτόκος Μαρία

Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. (Ψαλ. 32, 10-11)

εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων. (Τιμ.Α 5,8)

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας

Οἱ ἄνθρωποι καταχρηστικά λέγονται λογικοί. Δεν εἶναι λογικοὶ ὅσοι ἔμαθαν ἀπλῶς τὰ λόγια καὶ τὰ βιβλία τῶν ἀρχαίων σοφῶν, ἀλλ' ὅσοι ἔχουν τὴ λογικὴ ψυχὴ καὶ μποροῦν νὰ διακρίνουν ποιὸ εἶναι τὸ καλὸ καἰ ποιὸ τὸ κακό καὶ ἀποφεύγουν τὰ πονηρὰ καὶ βλαβερὰ στὴν ψυχή, τὰ δὲ ἀγαθὰ καὶ ψυχωφελῆ, τὰ ἀποκτοῦν πρόθυμα μὲ τὴ μελέτη καὶ τὰ ἐφαρμόζουν μὲ πολλὴ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό. Αὐτοὶ μόνοι πρέπει νὰ λέγονται ἀληθινὰ λογικοὶ ἄνθρωποι.

St Antony the Great

Ἐφ᾿ ὅσον ἐννοεῖς τὰ περὶ Θεοῦ, νὰ εἶσαι εὐσεβής, χωρὶς φθόνο, ἀγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικὸς κατὰ δύναμιν, κοινωνικός, ἀφιλόνεικος καὶ τὰ ὅμοια. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀπαραβίαστο ἀπόκτημα τῆς ψυχῆς, νὰ ἀρέσει στὸ Θεὸ μὲ τέτοιες πράξεις καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν κρίνει κανέναν καὶ νὰ λέει γιὰ κανέναν, ὅτι ὁ δείνα εἶναι κακὸς καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλὰ καλλίτερο εἶναι νὰ συζητᾶμε τὰ δικά μας κακά, καὶ νὰ ἐρευνᾶμε μέσα μας τὴ δική μας πολιτεία, ἐὰν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. Διότι, τί μᾶς μέλει ἐμᾶς, ἐὰν ὁ ἄλλος εἶναι πονηρός;

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ἡ αἰωνιότητα εἶναι φρικιαστικὴ δίχως Θεάνθρωπο, γιατὶ καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι φοβερὸς δίχως τὸν Θεάνθρωπο. Καθετὶ τὸ ἀνθρώπινο, μονάχα στὸν Θεάνθρωπο ἔχει τὴν τελικὴ καὶ λογικὴ του ἑρμηνεία. Δίχως τὸν θαυμαστὸ Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μεταβάλλονται ἀναπόφευκτα σὲ χάος, σὲ φρίκη, σὲ θάνατο, σὲ κόλαση: ἡ φρόνηση σὲ ἀφροσύνη, ἡ αἴσθηση σὲ ἀπόγνωση, ἡ ἐπιθυμία σὲ αὐτοδιάσπαση μέσα ἀπὸ τὴν αὐτοθέωση ἤ τὴν αὐτοεξουθένωση.

περισσότερα