»»» Μικρὸς Εὐεργετινός / ΙΕ. Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἐντελῶς ἀκατανίκητη / Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
Περιεχόμενα
- Α. Κανεὶς ποτὲ δὲν πρέπει ν᾿ ἀπελπίζεται
- Β. Πῶς πρέπει νὰ μετανοοῦμε
- Γ. Πρέπει πάντοτε νὰ θυμόμαστε τὸ θάνατο
- Δ. Ἀνέκφραστη εἶναι ἡ χαρὰ καὶ ἡ δόξα
- Ε. Οἱ θεοφιλεῖς γονεῖς
- ΣΤ. Ὅποιος θέλει νὰ σωθεῖ
- Ζ. Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ὑποταγῆς
- Η. Νὰ μὴν ἐμπιστεύεται κανεὶς τὸν ἑαυτό του
- Θ. Ἂς ἀποφεύγουμε ὅσους μᾶς βλάπτουν
- Ι. Ἀπὸ ποῦ ν᾿ ἀρχίζουμε τὴν ἄσκηση
- ΙΑ. Οἱ δαίμονες πολεμοῦν τοὺς σθεναροὺς ἀγωνιστές
- ΙΒ. Συχνὰ ἡ Θεία χάρη διδάσκει
- ΙΓ. Νὰ μὴν ἀντιλέγουμε ἐριστικά
- ΙΔ. Ὅλα προέρχονται ἀπὸ τὴ δικαιοσύνη
- ΙΕ. Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἐντελῶς ἀκατανίκητη
Ἡ μακαρία Συγκλητικὴ ἔλεγε, ὅτι ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι τόσο μεγάλη (ἀρετή), ὥστε ὁ διάβολος, ἐνῷ μπορεῖ ὅλες σχεδὸν τὶς ἀρετὲς νὰ τὶς μιμεῖται, αὐτὴν οὔτε ποὺ ξέρει κἂν τί εἶναι. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος, γνωρίζοντας πόση ἀσφάλεια καὶ σταθερότητα ἐξασφαλίζει αὐτὴ (στὴν πνευματικὴ ζωή), μᾶς προτρέπει νὰ δεθοῦμε μαζί της (βλ. Α´ Πετρ. 5:5), ἔτσι ποὺ νὰ τὴν ἔχουμε, θὰ λέγαμε, ἀναπόσπαστη (ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας), καὶ νὰ δένουμε γερὰ μ᾿ αὐτὴ καὶ νὰ συγκρατοῦμε ὅλες τὶς ἄλλες ἀρετές. Γιατὶ ὅπως ἀκριβῶς εἶναι ἀδύνατον νὰ κατασκευαστεῖ πλοῖο χωρὶς καρφιά, ἔτσι εἶναι ἀκατόρθωτο νὰ σωθεῖ κανεὶς χωρὶς ταπεινοφροσύνη. Βλέπεις καὶ τὸν ὕμνο τῶν Τριῶν Παίδων; Πῶς δηλαδή, ἐνῷ δὲν ἀναφέρθηκαν καὶ πολὺ στὶς ἄλλες ἀρετές, ἐνῷ δὲν ἔκαναν λόγο γιὰ τοὺς ἁγνοὺς ἢ τοὺς ἀκτήμονες, ἀπαρίθμησαν ὅμως ἀνάμεσα στοὺς ὑμνητὲς (τοῦ Κυρίου) τοὺς ταπεινοὺς (Δαν., Ὕμνος Τριῶν Παίδων: 64); Ἀλλὰ καὶ ὁ Κύριος, ἐκπληρώνοντας τὸ προαιώνιο σχέδιό Του γιὰ μᾶς, αὐτὴν (τὴν ταπεινοφροσύνη) ἐνδύθηκε: «Μάθετε», λέει, «ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμὶ καὶ ταπεινός τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ. 11:29). Ἀρχὴ καὶ τέλος λοιπὸν (ὅλων) τῶν ἀγαθῶν ἂς εἶναι γιὰ σένα ἡ ταπεινοφροσύνη.