Ιησούς Χριστός

Καί σάν ἔρθει ἡ στιγμή τῆς θείας Κοινωνίας καί πρόκειται νά πλησιάσεις τήν ἁγία Tράπεζα, πίστευε ἀκλόνητα πώς ἐκεῖ εἶναι παρών ὁ Xριστός, ὁ Bασιλιάς τῶν ὅλων. Ὅταν δεῖς τόν ἱερέα νά σοῦ προσφέρει τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου, μή νομίσεις ὅτι ὁ ἱερέας τό κάνει αὐτό, ἀλλά πίστευε ὅτι τό χέρι πού ἁπλώνεται εἶναι τοῦ Xριστοῦ.

Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρίζω. Βοσκών φωνές φτάνουν στ' αυτιά μου. Δεν παίζουν σήμερα με τις φλογέρες τους κάποιον τυχαίο σκοπό. Τα χείλη τους ψάλλουν ύμνο ουράνιο. Οι άγγελοι υμνολογούν, οι αρχάγγελοι ανυμνούν, ψάλλουν τα Χερουβείμ και δοξολογούν τα Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν όλοι, βλέποντας το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς. Σήμερα η Βηθλεέμ μιμήθηκε τον ουρανό:

Αντί γι' αστέρια, δέχτηκε τους αγγέλους•

αντί για ήλιο, δέχτηκε τον Ήλιο της δικαιοσύνης.

Και μη ζητάς να μάθεις το πως.

Γιατί όπου θέλει ο Θεός, ανατρέπονται οι φυσικοί νόμοι.

Εκείνος λοιπόν το θέλησε. Και το έκανε.

Κατέβηκε στη γη κι έσωσε τον άνθρωπο. Όλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι' αυτόν το σκοπό.

Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια και γίνεται αυτό που ποτέ δεν υπήρξε.

Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος! Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει!

Τί ζητάει ὁ Χριστὸς καρφωμένος πάνω στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ μέσα σ’ ἕνα κόσμο παραδομένο στὴν ἀπόλαυση τῶν κάθε εἴδους ἡδονῶν, σ’ ἕνα κόσμο κραιπάλης καὶ κάθε κακίας, σ’ ἕνα κόσμο ποὺ χλευάζει κι Αὐτὸν καὶ τὴ δημιουργία Του; Καὶ πόσο ἀταίριαστος φαίνεται στὰ μάτια μας ἕνας Θεὸς σταυρωμένος, γυμνός, μὴ ἔχων εἶδος οὐδὲ κάλλος ἀνάμεσα σὲ περικεφαλαῖες Ρωμαίων στρατιωτῶν καὶ σὲ ἐπιβλητικοὺς ἀρχιερεῖς, ποὺ χαϊδεύουν ἀνέμελα τὶς γενιάδες τους...

Εἴκοσι αἰῶνες ἀπὸ τότε κρέμεται ταπεινωμένος στὸ Σταυρὸ τοῦ ἐξευτελισμοῦ καὶ τῆς ἐξουθένωσης μέσα σὲ κάθε ναὸ μικρὸν ἢ μεγάλον χωρὶς νὰ μιλεῖ σὲ κανέναν, χωρὶς νὰ διαμαρτύρεται, χωρὶς κἂν νὰ παραπονεῖται «οὐκ ἔχων ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ ἐλεγμούς. Κι ὁ κόσμος Τὸν παρατρέχει, ἡ Ἱστορία συνεχίζει τὴν πορεία της, τὰ πλήθη Τὸν ἀγνοοῦν, οἱ γλετζέδες ὅλης τῆς γῆς χορεύουν μέχρι πρωΐας σβήνοντας μ’ ἐπιμέλεια τὴν εἰκόνα Του ἀπὸ τὴ μνήμη τους.

^{Ο Σταυρός — Οι δύο Κακούργοι — Εις Γολγοθάν — Θυγατέρες Ιερουσαλήμ! — «Πάτερ άφες αυτοίς», — Αγωνία της Σταυρώσεως — Ο Τίτλος επί του Σταυρού — Η λύσσα των Ιουδαίων — «Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου» — Ο Μετανοών Ληστής — Αι γυναίκες από της Γαλιλαίας — «Γύναι, ιδού ο Υιός Σου» — Το μεσημβριανόν σκότος — «Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί;» — «Διψώ» — Όξος πιείν — «Εις χείρας Σου» — Τετέλεσται. — Ο Εκατόνταρχος — Τι κατώρθωσεν ο Σταυρός του Χριστού — Αίμα και ύδωρ}

«Τότε ο Πιλάτος παρέδωκεν Αυτόν αυτοίς ίνα σταυρωθή». Ο χρόνος ο απαιτούμενος προς την αναγκαίαν προπαρασκευήν δεν θα ήτο μακρός, και οι στρατιώται εξέδυσαν τον Ιησούν την χλαμύδα, και ενέδυσαν Αυτόν τα ιμάτια τα ίδια. Όταν ητοιμάσθη ο Σταυρός, έθεσαν τούτον επί των ώμων Του, και Τον απήγαγον εις τον τόπον της τιμωρίας. Το εγγύς της μεγάλης εορτής, αι μυριάδες αίτινες παρευρίσκοντο εν Ιερουσαλήμ, κατέστησεν επιθυμητόν να επιληφθώσι της ευκαιρίας όπως ενσπείρωσι τρόμον εις όλους τους Ιουδαίους κακοποιούς. Δύο λοιπόν εξελέχθησαν προς θανατικήν εκτέλεσιν συγχρόνως με τον Ιησούν, δύο λησταί και στασιασταί εκ των χειρίστων. Οι σταυροί εφορτώθησαν επί των ώμων των, και συνοδευόμενοι υπό πολυαρίθμου κουστωδίας υπό τας διαταγάς του εκατοντάρχου, εν μέσω χιλιάδων θεατών περιέργων ή δυσμενών, η πομπή εξεκίνησεν εις τον δρόμον της.

^{«Επί Ποντίου Πιλάτου» — Ο Ιησούς ενώπιον του Πιλάτου — Το αόρατον της κατηγορίας — «Συ ει ο Βασιλεύς των Ιουδαίων;» — «Τι εστιν αλήθεια;» — Πρώτη αθώωσις — Αγριότης των Ιουδαίων — Ο Ιησούς ενώπιον του Ηρώδου — Ιησούν ή τον Βαραββάν; — «Σταύρωσον, σταύρωσον Αυτόν» — Η μαστίγωσις — Ο Αγκάθινος Στέφανος — «Ίδε ο Άνθρωπος» — «Ουκ έχομεν Βασιλέα ειμί Καίσαρα» — Ο φόβος}

^{Ο Άννας — Ο χαρακτήρ του — Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι — Γεννήματα εχιδνών — «Ούτως αποκρίνη τω Αρχιερεί;» Εν τη αυλή του Καϊάφα — «Εζήτουν ψευδομαρτυρίαν» — «Καταλύσαι τον Ναόν τούτον» — Σιωπή του Ιησού — Απόνοια του Καϊάφα — Ο εξορκισμός του — «Βλασφημεί!» — «Ένοχος θανάτου εστί»}

^{«Νυν εδοξάσθη ο Υιός του Ανθρώπου» — «Τεκνία!» — Η καινή εντολή! — Κύριε, πού υπάγεις;» — Είδησις εις τον Πέτρον — «Κύριε, δείξον ημίν τον Πατέρα» — Η Άμπελος η Αληθινή! — Η Μεγάλη Προσευχή}

^{Το συμβούλιον εν τη οικία του Καϊάφα — Τα τριάκοντα αργύρια — Αι αφορμαί του Ιούδα — «Εισήλθεν ο Σατανάς εις τον Ιούδαν» — Ο τελευταίος ύπνος του Ιησού επί της γης}

^{«Διδάσκαλε καλώς είπας.» — «Ποία εντολή μεγάλη.» — Ερώτησις του Ιησού προς τους γραμματείς — Ο υιός του Δαυβίδ και ο κύριος του Δαυβίδ, — «Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί!» — «Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ» — Πλήρωσις της προφητείας}

^{Ο Ιησούς πεινά — Η άκαρπος συκή — «Πώς παραχρήμα εξηράνθη η συκή;» — Πρεσβεία ιερέων — «Τις Σοι έδωκε την εξουσίαν ταύτην;» — Αντερώτησις του Ιησού — Πώς εφιμώθησαν — Παραβολή των Δύο Υιών — Παραβολή των Κακών Γεωργών — «Λίθον ον απεδοκίμασαν» — Αι σκευωρίαι των Φαρισαίων}

^{Ο Ιησούς καθ' οδόν — Αποκάλυψις περί του φρικτού Τέλους — Οι υιοί του Ζεβεδαίου — Το ποτήριον και το Βάπτισμα — Ιεριχώ — Ο Βαρτίμαιος — Ο Ζακχαίος — Η μετάνοια του — Η Παραβολή των Ταλάντων — Εις Βηθανίαν — «Σίμων ο Λεπρός» — Η αποσιώπησις των Συνοπτιστών — Η προσφορά της Μαρίας — Η λύσσα του Ιούδα — Ευλογία της Μαρίας υπό του Ιησού — «Εις το ενταφιάσαι με εποίησε}

^{Ζήτημα περί διαζυγίου — Απλή λύσις του ζητήματος — Ο Μωυσής προσκαίρως επέτρεψε το διαζύγιον — Η διαφθορά της γενεάς — Διδασκαλία περί ηθικής αγνότητος — Γάμος και αγαμία — Ο Ιησούς ευλογεί τα παιδία — «Διδάσκαλε αγαθέ» — Το εκατονταπλάσιον των αμοιβών — Οι εργάται της Αμπέλου}

^{Συζητήσεις περί Σαββάτου — Η Χαμαί Συγκύπτουσα — Ο υδρωπικός — Αυτάρκεια των Φαρισαίων — Έριδες περί πρωτοκαθεδρίας — Η παραβολή του Δείπνου του Γάμου — Φιλαργυρία των Φαρισαίων — Ο Πλούσιος και ο Λάζαρος — Ο Καλός Σαμαρείτης — Επάνοδος των Εβδομήκοντα — Το πτώμα και οι Αετοί}

^{Τα μεταξύ της Σκηνοπηγίας και των Εγκαινίων — Μέγα επεισόδιον εν τω Ευαγγελίω του Λουκά — Χαρακτήρ του επεισοδίου — Αποστολή των εβδομήκοντα — Η σφαγή των Γαλιλαίων υπό του Πιλάτου — Αυστηραί νουθεσίαι — Η σκευωρία των Φαρισαίων — «Πορευθέντες είπατε τη αλώπεκι ταύτη» — «Δεύτε προς Με πάντες οι κοπιώντες»}

^{Ο Ιησούς εις το Όρος των Ελαιών — Η χαμερπής σκληρότης των Φαρισαίων — Η γυνή συρομένη εις τον Ναόν — «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίβον βαλέτω» — «Πορεύου, και μηκέτι αμάρτανε» — Η αταραξία του Ιησού προς πάσαν προσβολήν — «Το φως του Κόσμου» — Συζητήσεις των Ιουδαίων και η λύσσα των}

^{Ο φόρος του Ναού — Η απαίτησίς του από του Πέτρου — Η απόκρισις του Αποστόλου — Ο στατήρ εις το στόμα του ιχθύος — Ιδιάζοντες χαρακτήρες του θαύματος — Όπου ο Λυτρωτής πληρώνει λύτρα}

Έν ακόμη συμβεβηκώς, μνημονευόμενον υπό μόνον του Ματθαίου, εχαρακτήρισε την βραχείαν διατριβήν Του εις Καπερναούμ.

^{Θαβώρ και Ερμών — Μωυσής και Ηλίας — «Τα περί της εξόδου Αυτού» — Έξαλλοι λόγοι του Πέτρου — Η φωνή εξ ουρανών — «Συ το άχρονον φως»}

«Και ταύτην την φωνήν εξ ουρανού ημείς ηκούσαμεν συν Αυτώ όντες εν τω όρει τω αγίω». (Πέτρ. Β'. α'. 18.)

^{Αι χώραι Τύρου και Σιδώνος — Η Συροφοίνισσα — Η πίστις αυτής — Αι χώραι των εθνικών — Επιστροφή εις Δεκάπολιν — Ο κωφάλαλος — Υποδοχή υπό του πλήθους — Ο χορτασμός των τετρακισχιλίων}

«Οι κατοικούντες εν χώρα και σκιά θανάτου, φως επέλαμψεν αυτοίς». (Ησαΐας).

^{Η Κυριακή προσευχή — Ο τυφλός και κωφός δαιμονιζόμενος — Η διαβολή των Γραμματέων — Ο Βεελζεβούλ — Απόκρισις του Ιησού — Νουθεσία εναντίον της αργολογίας — Τίνες οι μακάριοι; — «Διδάσκαλε, θέλομεν σημείον ιδείν» — «Το σημείον Ιωνά του Προφήτου» — Επέμβασις των συγγενών Του}

^{Το πλήθος ζητεί σημείον — Απάντησις του Ιησού — Ο άρτος της ζωής — Υλοφροσύνη των πολλών — Θλιβερά ερώτησις των μαθητών}

^{Επάνοδος εις Γαλιλαίαν — Ηρώδης ο Αντίπας — Η Ηρωδιάς — Το συμπόσιον — Σαλώμη η ορχηστρίς — Το αίτημά της — Η σφαγή του Προδρόμου — Αι τύψεις του Ηρώδου και το τέλος του}

^{Αποστολή των Δώδεκα — Αι προς αυτούς οδηγίαι — Εορτή των Ιουδαίων — Η παρουσία του Ιησού}

Όστις εμελέτησε μετά προσοχής τα ιερά Ευαγγέλια δυνατόν να παρετήρησεν ευκρινώς εν τω βίω του Χριστού, τας επομένας περιστάσεις.

^{Επάνοδος εις Καπερναούμ — Ο παραλυτικός καταβιβαζόμενος διά της στέγης — «Αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» — Η οργή των Φαρισαίων — Περί νηστείας ζήτημα — Ο νέος οίνος και ο παλαιός}

^{Ο Ιησούς και οι οπαδοί του — Η πρόσοψίς Του — Βίος πτωχείας, εργασίας, λύπης και αγίας χαράς}

«Το πάθος του Χριστού (λέγει ο Άγ. Αθανάσιος ο Μέγας) ημών απάθεια εστι· και το δάκρυον Αυτού χαρά ημετέρα».

^{Πως ανέστησε τον υιόν της χήρας — Αποστολή παρά Ιωάννου του Βαπτιστού — Απόκρισις του Ιησού — Λαμπρός έπαινος του Ιωάννου — «Ο ελάχιστος εν τη βασιλεία των Ουρανών»}

^{Νυξ προσευχής — Η εκλογή των Δώδεκα — Ιάκωβος και Ιωάννης — Ο Πέτρος — Αντίθεσις προς τον Μωυσήν — Η επί του Όρους διδαχή — «Ουχ ως οι γραμματείς» — «Ως εξουσίαν έχων» — Ο Χριστός και άλλοι διδάσκαλοι — Τελειότης — Κάλλος και απλότης}

^{«Οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» — Μία ιουδαϊκή Συναγωγή — Ο λόγος του Ιησού — Η μανία των Ναζαρηνών — Διαφυγή του Ιησού και αναχώρησις από την Ναζαρέτ}

^{Χαρακτήρ του Νικοδήμου — Οι μαθηταί του Ιησού βαπτίζουσι — Τα παράπονα των μαθητών του Ιωάννου — Γενναία και θλιβερά απάντησις}

^{Η κοιλάς του Ιορδάνου και η Τιβεριάς Θάλασσα — Καλλονή της Γεννησαρέτ — Η τοπογραφία — Η σημερινή ερήμωσις και η αρχαία Πολυανθρωπία — Η προφητεία του Ησαΐου — Η διδασκαλία του Χριστού — Τοποθεσία της Καπερναούμ}

^{Το Ευαγγέλιον του Ιωάννου — «Ο αμνός του Θεού» — Ο Ανδρέας και ο Ιωάννης — Σίμων — Προσωπική επιρροή του Ιησού — Φίλιππος — Ναθαναήλ — «Υπό την συκήν»}

Και αφού ενίκησε τον πειρασμόν και εξήλθε σώος και αμόλυντος εκ της μεγάλης εκείνης δοκιμασίας, ο Σωτήρ εγκατέλιπε την έρημον και επανέκαμψεν εις τας όχθας του Ιορδάνου.

^{Χαρακτηριστικά της εποχής — Βαθύτατον σκότος προ της αυγής — Ασκητισμός — Ιωάννης ο Βαπτιστής — Ο χαρακτήρ του — Η διδασκαλία του — Οι ακροαταί του — Σκηνή εκ της διδασκαλίας του — Το κήρυγμά του — Ο Ιωάννης προ του Ιησού — Διατί εβαπτίσθη ο Χριστός — Αναγνώρησις του Μεσσίου}

^{Ό Ιησούς εις ηλικίαν δώδεκα ετών — Ταξείδιον από Ναζαρέτ εις Ιερουσαλήμ — Σκηναί καθ' οδόν — Ο Ιησούς χάνει την συνοδείαν — Η αναζήτησις — Ο Ραββί εν τω Ναώ — «Ακούοντα αυτών και επερωτώντα αυτούς» — «Τι ότι εζητείτε με;» — Υποταγή}

^{Η σημασία των Επιφανείων — Ηρώδης ο Μέγας — Οι «Μάγοι» — Παραδόσεις — Αφορμαί του ταξειδίου των — Γενική προσδοκία του κόσμου — Ο αστήρ εν τη Ανατολή — Αστρονομικαί εικασίαι του Κεπλέρου κλπ. — Δώρα των Μάγων}

^{Οι αγραυλούντες ποιμένες — Ένα Χάνι ανατολικόν — Το σπήλαιον της Βηθλεέμ — Η απογραφή — Ο Ιωσήφ και η Μαρία — «Ουχ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι» — Η φάτνη και το παλάτιον — Η γέννησις — Προσκύνησις των ποιμένων — Φαντασία και πραγματικότης — Αντίθεσις των Ευαγγελίων προς τα Απόκρυφα}

Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας

^{Πρόλογος}

Τὸ δῶρο τῆς πίστεως εἶναι ἀνεκτίμητο. Ἀλίμονο σ’ ὅποιον τὸ στερήθηκε. Ἡ ἀνεστιότητα καὶ ἡ ὀρφάνια θὰ ἐπηρεάζουν ἀδιάκοπα τὶς ἐκδηλώσεις του, θὰ τραυματίζουν βαθιὰ τὸν ψυχικό του κόσμο, θὰ τὸν ἀπογυμνώνουν σταδιακὰ ἀπὸ καθετὶ τὸ ἀνώτερο καὶ θὰ τὸν κατεβάζουν στὸ ἐπίπεδo τοῦ ἐξελιγμένου κτήνους, ἐκεῖ ἀκριβῶς ποὺ τοποθετοῦν τὸν ἄνθρωπο μὲ τὴ μυωπία τους οἱ ὑλιστές, γιὰ νὰ πετύχουν ἔτσι τὴν αὐτοδικαίωσή τους.

Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας

Πῶς ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός;
Στὸ βασικὸ αὐτὸ ἐρώτημα ἂς μὴν προσπαθήσουμε ν’ ἀπαντήσουμε μὲ τὸ ἐπιχείρημα τῆς δημιουργίας τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, γιατί ὁ ἄπιστος δὲν θὰ τὸ παραδεχθεῖ.
Ἄν τοῦ ποῦμε ὅτι ἀνέστησε νεκρούς, θεράπευσε τυφλούς, ἔδιωξε δαιμόνια, οὔτε τότε θὰ συμφωνήσει.
Ἄν τοῦ ποῦμε ὅτι ὑποσχέθηκε ἀνάσταση νεκρῶν, βασιλεία οὐρανῶν καὶ ἀνέκφραστα ἀγαθά, τότε ὄχι μόνο δὲν θὰ συμφωνήσει, ἀλλὰ καὶ θὰ γελάσει.

Πῶς λοιπὸν θὰ τὸν ὁδηγήσουμε στὴν πίστη, καὶ μάλιστα ὅταν δὲν εἶναι πνευματικὰ καλλιεργημένος;
Ἀσφαλῶς μὲ τὸ νὰ στηριχθοῦμε σὲ ἀλήθειες, ποὺ καὶ ἐμεῖς καὶ αὐτὸς παραδεχόμαστε χωρὶς καμιὰ ἀντίρρηση καὶ ἀμφιβολία.