»»» Ιησούς Χριστός
Ιησούς Χριστός
Εἰς τὴν φωτοφόρον καὶ ἁγίαν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου - Γρηγορίου ἐπισκόπου Νύσσης
Εὐλόγητος ὁ Θεός.
Εὐφημήσωμεν σήμερον τὸν μονογενῆ Θεὸν,
Τὸν τῶν οὐρανίων γεννήτορα,
Τὸν τῶν κρυφίων λαγόνων τῆς γῆς ὑπερκύψαντα
καὶ ταῖς φαεσφόροις ἀκτῖσι τὴν ὅλην οἰκουμένην ἀποσκιάσαντα.
Εὐφημήσωμεν σήμερον τὴν ταφὴν τοῦ Mονογενοῦς,
τὴν ἀνάστασιν τοῦ Νικητοῦ,
τὴν Xαρὰν τοῦ κόσμου,
τὴν Zωὴν τῶν ἐθνῶν τοῦ κόσμου.
Ἡ θεία Κοινωνία
Καί σάν ἔρθει ἡ στιγμή τῆς θείας Κοινωνίας καί πρόκειται νά πλησιάσεις τήν ἁγία Tράπεζα, πίστευε ἀκλόνητα πώς ἐκεῖ εἶναι παρών ὁ Xριστός, ὁ Bασιλιάς τῶν ὅλων. Ὅταν δεῖς τόν ἱερέα νά σοῦ προσφέρει τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου, μή νομίσεις ὅτι ὁ ἱερέας τό κάνει αὐτό, ἀλλά πίστευε ὅτι τό χέρι πού ἁπλώνεται εἶναι τοῦ Xριστοῦ.
Ἰωάννης Χρυσόστομος – «Ἀληθῶς Ἀνέστη»
Ἡ πλάνη πάντα αὐτοκαταστρέφεται καί, παρόλο ποὺ δὲν τὸ θέλει, στηρίζει σὲ ὅλα τὴν ἀλήθεια.
Πρόσεξε: Ἔπρεπε ν᾿ ἀποδειχθεῖ ὅτι ὁ Χριστὸς πέθανε καὶ τάφηκε καὶ ἀναστήθηκε.
Ἔ, λοιπὸν ὅλα αὐτὰ τὰ κατοχυρώνουν οἱ ἴδιοι οἱ ἐχθροί!
Ἐφ᾿ ὄσoν ἔφραξαν μὲ τὸν βράχο καὶ σφράγισαν καὶ φρούρησαν τὸν τάφο, δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ γίνει καμία κλοπή.
Ἀφοῦ ὅμως δὲν ἔγινε κλοπὴ καὶ ἐν τούτοις ὁ τάφος βρέθηκε ἄδειος, εἶναι ὁλοφάνερο καὶ ἀναντίρρητο ὅτι ἀναστήθηκε. Εἶδες πὼς καὶ μὴ θέλοντας στηρίζουν τὴν ἀλήθεια;
Ἀλλὰ καὶ πότε θὰ Τὸν ἔκλεβαν οἱ μαθηταί; Τὸ Σάββατο;
Μὰ ἀφοῦ δὲν ἐπιτρεπόταν ἀπὸ τὸν νόμο νὰ κυκλοφορήσουν. Κι ἂν ὑποθέσουμε ὅτι θὰ παραβίαζαν τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, πῶς θὰ τολμοῦσαν αὐτοὶ οἱ τόσο δειλοὶ νὰ βγοῦν ἔξω ἀπ᾿ τὸ σπίτι;
Χριστός Γεννάται - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού
Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρίζω. Βοσκών φωνές φτάνουν στ' αυτιά μου. Δεν παίζουν σήμερα με τις φλογέρες τους κάποιον τυχαίο σκοπό. Τα χείλη τους ψάλλουν ύμνο ουράνιο. Οι άγγελοι υμνολογούν, οι αρχάγγελοι ανυμνούν, ψάλλουν τα Χερουβείμ και δοξολογούν τα Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν όλοι, βλέποντας το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς. Σήμερα η Βηθλεέμ μιμήθηκε τον ουρανό:
Αντί γι' αστέρια, δέχτηκε τους αγγέλους•
αντί για ήλιο, δέχτηκε τον Ήλιο της δικαιοσύνης.
Και μη ζητάς να μάθεις το πως.
Γιατί όπου θέλει ο Θεός, ανατρέπονται οι φυσικοί νόμοι.
Εκείνος λοιπόν το θέλησε. Και το έκανε.
Κατέβηκε στη γη κι έσωσε τον άνθρωπο. Όλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι' αυτόν το σκοπό.
Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια και γίνεται αυτό που ποτέ δεν υπήρξε.
Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος! Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει!
09. Κεφάλαιο Η΄ - Γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός
α. Το σκάνδαλο του Σταυρού
1. Ο άγιος απόστολος Παύλος λέγει:
« Ο θάνατος του Χριστού στον Σταυρό είναι:
• για τους Ιουδαίους σκάνδαλο, αφού ο Νόμος ορίζει: επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου (Γαλ. 3,13, Δευτ. 21,23).
• για τους λογοκράτες έλληνες μωρία. Οι λογοκράτες λένε: Πώς είναι δυνατό εκείνος που δεν μπόρεσε να περιφρούρηση τον Εαυτό Του και να Τον προφυλάξη από τέτοιο θάνατο, να είναι σωτήρας άλλων;
• για μας, τους σωζομένους, είναι Θεού δύναμις και Θεού σοφία» (Α’ Κορ. 1,24).
Γιατί σταυρώθηκες, Κύριε;
Τί ζητάει ὁ Χριστὸς καρφωμένος πάνω στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ μέσα σ’ ἕνα κόσμο παραδομένο στὴν ἀπόλαυση τῶν κάθε εἴδους ἡδονῶν, σ’ ἕνα κόσμο κραιπάλης καὶ κάθε κακίας, σ’ ἕνα κόσμο ποὺ χλευάζει κι Αὐτὸν καὶ τὴ δημιουργία Του; Καὶ πόσο ἀταίριαστος φαίνεται στὰ μάτια μας ἕνας Θεὸς σταυρωμένος, γυμνός, μὴ ἔχων εἶδος οὐδὲ κάλλος ἀνάμεσα σὲ περικεφαλαῖες Ρωμαίων στρατιωτῶν καὶ σὲ ἐπιβλητικοὺς ἀρχιερεῖς, ποὺ χαϊδεύουν ἀνέμελα τὶς γενιάδες τους...
Εἴκοσι αἰῶνες ἀπὸ τότε κρέμεται ταπεινωμένος στὸ Σταυρὸ τοῦ ἐξευτελισμοῦ καὶ τῆς ἐξουθένωσης μέσα σὲ κάθε ναὸ μικρὸν ἢ μεγάλον χωρὶς νὰ μιλεῖ σὲ κανέναν, χωρὶς νὰ διαμαρτύρεται, χωρὶς κἂν νὰ παραπονεῖται «οὐκ ἔχων ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ ἐλεγμούς. Κι ὁ κόσμος Τὸν παρατρέχει, ἡ Ἱστορία συνεχίζει τὴν πορεία της, τὰ πλήθη Τὸν ἀγνοοῦν, οἱ γλετζέδες ὅλης τῆς γῆς χορεύουν μέχρι πρωΐας σβήνοντας μ’ ἐπιμέλεια τὴν εἰκόνα Του ἀπὸ τὴ μνήμη τους.
Σύντομος κατήχησις περὶ τοῦ Σωτῆρος καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Βίο τοῦ Βαρλαάμ καὶ Ἰωάσαφ
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ
Εἰ τὸν ἐμὸν βούλει ∆εσπότην μαθεῖν,
ὁ Κύριός ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός,
ὁ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ,
ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης,
ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων,
ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν,
φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον,
ὁ σὺν Πατρὶ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι δοξαζόμενος.
61. Η Σταύρωσις
Ο Σταυρός — Οι δύο Κακούργοι — Εις Γολγοθάν — Θυγατέρες Ιερουσαλήμ! — «Πάτερ άφες αυτοίς», — Αγωνία της Σταυρώσεως — Ο Τίτλος επί του Σταυρού — Η λύσσα των Ιουδαίων — «Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου» — Ο Μετανοών Ληστής — Αι γυναίκες από της Γαλιλαίας — «Γύναι, ιδού ο Υιός Σου» — Το μεσημβριανόν σκότος — «Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί;» — «Διψώ» — Όξος πιείν — «Εις χείρας Σου» — Τετέλεσται. — Ο Εκατόνταρχος — Τι κατώρθωσεν ο Σταυρός του Χριστού — Αίμα και ύδωρ
You are missing some Flash content that should appear here! Perhaps your browser cannot display it, or maybe it did not initialize correctly. |
«Τότε ο Πιλάτος παρέδωκεν Αυτόν αυτοίς ίνα σταυρωθή». Ο χρόνος ο απαιτούμενος προς την αναγκαίαν προπαρασκευήν δεν θα ήτο μακρός, και οι στρατιώται εξέδυσαν τον Ιησούν την χλαμύδα, και ενέδυσαν Αυτόν τα ιμάτια τα ίδια. Όταν ητοιμάσθη ο Σταυρός, έθεσαν τούτον επί των ώμων Του, και Τον απήγαγον εις τον τόπον της τιμωρίας. Το εγγύς της μεγάλης εορτής, αι μυριάδες αίτινες παρευρίσκοντο εν Ιερουσαλήμ, κατέστησεν επιθυμητόν να επιληφθώσι της ευκαιρίας όπως ενσπείρωσι τρόμον εις όλους τους Ιουδαίους κακοποιούς. Δύο λοιπόν εξελέχθησαν προς θανατικήν εκτέλεσιν συγχρόνως με τον Ιησούν, δύο λησταί και στασιασταί εκ των χειρίστων. Οι σταυροί εφορτώθησαν επί των ώμων των, και συνοδευόμενοι υπό πολυαρίθμου κουστωδίας υπό τας διαταγάς του εκατοντάρχου, εν μέσω χιλιάδων θεατών περιέργων ή δυσμενών, η πομπή εξεκίνησεν εις τον δρόμον της.
62. Η Ανάστασις του Κυρίου
Ιωσήφ ο από Αριμαθείας — Ο Νικόδημος — Ο Κήπος και το Μνημείον — Αι Μυροφόροι γυναίκες — Η σφράγισις του Τάφου και η Κουστωδία — «Τη Μια των Σαββάτων, όρθρου βαθέος.» — Αι Μυροφόροι παρά τον Τάφον — Ο Τάφος κενός — Πέτρος και Ιωάννης — Πρώτη εμφάνισις εις Μαρίαν την Μαγδαληνήν — Εμφάνισις εις τας Γυναίκας — Ο μύθος των Ιουδαίων — Εμφάνισις εις τον Πέτρον — Εις Εμμ
60. Ο Ιησούς ενώπιον του Πιλάτου
«Επί Ποντίου Πιλάτου» — Ο Ιησούς ενώπιον του Πιλάτου — Το αόρατον της κατηγορίας — «Συ ει ο Βασιλεύς των Ιουδαίων;» — «Τι εστιν αλήθεια;» — Πρώτη αθώωσις — Αγριότης των Ιουδαίων — Ο Ιησούς ενώπιον του Ηρώδου — Ιησούν ή τον Βαραββάν; — «Σταύρωσον, σταύρωσον Αυτόν» — Η μαστίγωσις — Ο Αγκάθινος Στέφανος — «Ίδε ο Άνθρωπος» — «Ουκ έχομεν Βασιλέα ειμί Καίσαρα» — Ο φόβος
59. Τα μεταξύ της δίκης
Οι εμπαιγμοί κατά του Ιησού — Η αυλή του Αρχιερέως — Αι αρνήσεις του Πέτρου — «Η λαλιά σου δήλον σε ποιεί» — Το βλέμμα του Ιησού — Η μετάνοια του Πέτρου — Αι ύβρεις των υπηρετών — Η τρίτη φάσις της δίκης — Ο Ιησούς λύει την σιωπήν — Η καταδίκη
58. Ο Ιησούς ενώπιον των Ιερέων και του Συνεδρίου
Ο Άννας — Ο χαρακτήρ του — Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι — Γεννήματα εχιδνών — «Ούτως αποκρίνη τω Αρχιερεί;» Εν τη αυλή του Καϊάφα — «Εζήτουν ψευδομαρτυρίαν» — «Καταλύσαι τον Ναόν τούτον» — Σιωπή του Ιησού — Απόνοια του Καϊάφα — Ο εξορκισμός του — «Βλασφημεί!» — «Ένοχος θανάτου εστί»
57. Γεθσημανή — Η Αγωνία και η Σύλληψις
Σκηνή αγωνίας — Ιδρώς ως αίματος θρόμβοι — Όχι ο φόβος του θανάτου.
56. Η Τελευταία Ομιλία
«Νυν εδοξάσθη ο Υιός του Ανθρώπου» — «Τεκνία!» — Η καινή εντολή! — Κύριε, πού υπάγεις;» — Είδησις εις τον Πέτρον — «Κύριε, δείξον ημίν τον Πατέρα» — Η Άμπελος η Αληθινή! — Η Μεγάλη Προσευχή
55. Ο Μυστικός Δείπνος
Αι ετοιμασίαι διά το δείπνον — Το εστρωμένον ανώγεον — Έρις περί πρωτοκαθεδρίας — Ο Ιησούς νίπτει τους πόδας των μαθητών — «Καθαροί εστε αλλ' ουχί πάντες» — Διδασκαλία περί ταπεινώσεως — «Είς εξ υμών παραδώση Με» — «Μήτοι εγώ ειμι διδάσκαλε;» — Η παράδοσις του φριχτού μυστηρίου της Αγίας Ευχαριστίας
54. Η αρχή του τέλους
Το συμβούλιον εν τη οικία του Καϊάφα — Τα τριάκοντα αργύρια — Αι αφορμαί του Ιούδα — «Εισήλθεν ο Σατανάς εις τον Ιούδαν» — Ο τελευταίος ύπνος του Ιησού επί της γης
53. Χαίρειν εις τον Ναόν
Η πτωχή χήρα — Η αληθής ελεημοσύνη — Λαμπρότης του Ναού — «Ούτε λίθος επί λίθου» — Ο Ιησούς εις το Όρος των Ελαιών — Η Συντέλεια των αιώνων — Η παραβολή των Δέκα Παρθένων — Τελευταίος εσπερινός περίπατος εις Βηθανίαν
52. Η Μεγάλη αρά
«Διδάσκαλε καλώς είπας.» — «Ποία εντολή μεγάλη.» — Ερώτησις του Ιησού προς τους γραμματείς — Ο υιός του Δαυβίδ και ο κύριος του Δαυβίδ, — «Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί!» — «Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ» — Πλήρωσις της προφητείας
51. Η ημέρα των πειρασμών
Η δύναμις της πίστεως — Συνωμοσία των Ηρωδιανών — «Έξεστι Καίσαρι κήνσον διδόναι;» — Θεία σοφία της απαντήσεως του Ιησού — Απόπειρα των Σαδδουκαίων — Η επτάκις χήρα — «Ως οι άγγελοι του Θεού» — «Ο Θεός Αβραάμ Ισαάκ και Ιακώβ» — Διδασκαλία περί Αθανασίας
50. Δευτέρα της εβδομάδος των παθών — Ημέρα Παραβολών
Ο Ιησούς πεινά — Η άκαρπος συκή — «Πώς παραχρήμα εξηράνθη η συκή;» — Πρεσβεία ιερέων — «Τις Σοι έδωκε την εξουσίαν ταύτην;» — Αντερώτησις του Ιησού — Πώς εφιμώθησαν — Παραβολή των Δύο Υιών — Παραβολή των Κακών Γεωργών — «Λίθον ον απεδοκίμασαν» — Αι σκευωρίαι των Φαρισαίων
49. Η Βαϊοφόρος
Είσοδος εις Ιερουσαλήμ — Ο θρίαμβος — «Ωσανά τω Υιώ Δαυίδ» — «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων» — Η Ιερουσαλήμ των ημερών εκείνων — Ο Ιησούς κλαίει επί την πόλιν — Τρομερά πλήρωσις της προφητείας Του — Αγανάκτησις των Φαρισαίων — «Τις εστιν ούτος;» — Ο Ιησούς και πάλιν αποκαθαίρει τον Ναόν — Τα ωσαννά των παιδίων — «Ουδέποτε ανέγνωτε;» — Οι Έλληνες οι θέλοντες να
48. Ιεριχώ και Βηθανία
Ο Ιησούς καθ' οδόν — Αποκάλυψις περί του φρικτού Τέλους — Οι υιοί του Ζεβεδαίου — Το ποτήριον και το Βάπτισμα — Ιεριχώ — Ο Βαρτίμαιος — Ο Ζακχαίος — Η μετάνοια του — Η Παραβολή των Ταλάντων — Εις Βηθανίαν — «Σίμων ο Λεπρός» — Η αποσιώπησις των Συνοπτιστών — Η προσφορά της Μαρίας — Η λύσσα του Ιούδα — Ευλογία της Μαρίας υπό του Ιησού — «Εις το ενταφιάσαι με εποίησε
47. Η Έγερσις του Λαζάρου
Μήνυμα προς τον Ιησούν — Δύο ημερών βραδύτης — «Άγωμεν και ημείς ίνα αποθάνωμεν μετ' αυτού» — Η προϋπάντησις της Μάρθας — «Εγώ ειμι η Ανάστασις και η Ζωή» — Αγωνία της Μαρίας — Βαθεία συγκίνησις του Ιησού — Σκηνή παρά τον τάφον — «Λάζαρε, δεύρο έξω» — Η σιωπή των τριών Ευαγγελιστών — Το συμβούλιον του Καϊάφα — «Συμφέρει ίνα απολέσθαι»
46. Πέραν του Ιορδάνου
Ζήτημα περί διαζυγίου — Απλή λύσις του ζητήματος — Ο Μωυσής προσκαίρως επέτρεψε το διαζύγιον — Η διαφθορά της γενεάς — Διδασκαλία περί ηθικής αγνότητος — Γάμος και αγαμία — Ο Ιησούς ευλογεί τα παιδία — «Διδάσκαλε αγαθέ» — Το εκατονταπλάσιον των αμοιβών — Οι εργάται της Αμπέλου
45. Η εορτή των Εγκαινίων
Η Μάρθα και Μαρία — «Ενός εστι χρεία» — Ο Ιησούς περικυκλούται — «Ο Πατήρ Μου και Εγώ έν εσμεν» — Ζητούσι να Τον λιθοθολήσωσι — Έκκλησις του Ιησού εις τον βίον και τα έργα Του — Εις Βηβανίαν πέραν του Ιορδάνου
44. Διδασκαλίαι καθ’ οδόν
Συζητήσεις περί Σαββάτου — Η Χαμαί Συγκύπτουσα — Ο υδρωπικός — Αυτάρκεια των Φαρισαίων — Έριδες περί πρωτοκαθεδρίας — Η παραβολή του Δείπνου του Γάμου — Φιλαργυρία των Φαρισαίων — Ο Πλούσιος και ο Λάζαρος — Ο Καλός Σαμαρείτης — Επάνοδος των Εβδομήκοντα — Το πτώμα και οι Αετοί
43. Τα καθ' οδόν
Αγροικία των Σαμαρειτών — Το πάθημα των Υιών της Βροντής — Επιτίμησις του Ιησού — Πέραν του Ιορδάνου — Οι Δέκα Λεπροί — Η αχαριστία — «Οι δε εννέα πού;»
42. Χαίρειν τη Γαλιλαία
Τα μεταξύ της Σκηνοπηγίας και των Εγκαινίων — Μέγα επεισόδιον εν τω Ευαγγελίω του Λουκά — Χαρακτήρ του επεισοδίου — Αποστολή των εβδομήκοντα — Η σφαγή των Γαλιλαίων υπό του Πιλάτου — Αυστηραί νουθεσίαι — Η σκευωρία των Φαρισαίων — «Πορευθέντες είπατε τη αλώπεκι ταύτη» — «Δεύτε προς Με πάντες οι κοπιώντες»
41. Ο εκ γενετής τυφλός
«Τις ήμαρτεν;» — «Ύπαγε νίψαι εις του Σιλωάμ την κολυμβήθραν» — Εν ημέρα Σαββάτου — Ο άνθρωπος εξεταζόμενος παρά του Συνεδρίου — Γίνεται αποσυνάγωγος — Ο Ποιμήν ο Καλός και οι μισθωτοί ποιμένες
40. Η επ' αυτοφόρω μοιχαλίς
Ο Ιησούς εις το Όρος των Ελαιών — Η χαμερπής σκληρότης των Φαρισαίων — Η γυνή συρομένη εις τον Ναόν — «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίβον βαλέτω» — «Πορεύου, και μηκέτι αμάρτανε» — Η αταραξία του Ιησού προς πάσαν προσβολήν — «Το φως του Κόσμου» — Συζητήσεις των Ιουδαίων και η λύσσα των
39. Η εορτή της Σκηνοπηγίας
Ερωτήσεις και διχογνωμίαι του πλήθους — Ο Ιησούς εν τω Ναώ — «Δαιμόνιον έχεις» — Αγανάκτησις του Συνεδρίου — «Ποταμοί ύδατος ζώντος» — «Ουδέποτε ελάλησεν άνθρωπος ως ούτος ο Άνθρωπος» — Δειλή ερώτησις του Νικοδήμου — Έλεγχος των Φαρισαίων
38. Βραχεία διατριβή εις Καπερναούμ
Ο φόρος του Ναού — Η απαίτησίς του από του Πέτρου — Η απόκρισις του Αποστόλου — Ο στατήρ εις το στόμα του ιχθύος — Ιδιάζοντες χαρακτήρες του θαύματος — Όπου ο Λυτρωτής πληρώνει λύτρα
Έν ακόμη συμβεβηκώς, μνημονευόμενον υπό μόνον του Ματθαίου, εχαρακτήρισε την βραχείαν διατριβήν Του εις Καπερναούμ.
37. Ο δαιμονιζόμενος νεανίσκος
Οι Μαθηταί και οι Γραμματείς — Η ίασις του δαιμονιζομένου — «Πίστιν ως κόκκον συνάπεως» — Φιλονικεία περί του τις ο μείζων — «Εάν μη γένησθε ως το παιδίον τούτο» — Η ερώτησις του Ιωάννου — Ο ανελεήμων δανειστής
36. Η Μεταμόρφωσις
Θαβώρ και Ερμών — Μωυσής και Ηλίας — «Τα περί της εξόδου Αυτού» — Έξαλλοι λόγοι του Πέτρου — Η φωνή εξ ουρανών — «Συ το άχρονον φως»
«Και ταύτην την φωνήν εξ ουρανού ημείς ηκούσαμεν συν Αυτώ όντες εν τω όρει τω αγίω». (Πέτρ. Β'. α'. 18.)
35. Η μεγάλη ομολογία
Υποδοχή του Ιησού κατά την επάνοδόν Του εις την Γαλιλαίαν — Σημείον επιζητούσιν — Άρνησις και αποδοκιμασία — Θλίψις του Ιησού και απόπλους — Το προφητικόν Ουαί — Η ζύμη των Φαρισαίων και του Ηρώδου — «Συ ει ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του Ζώντος» — «Μακάριος ει, Σίμων Βαριωνά» — Διαστροφαί και παρερμηνείαι — Προρρήσεις περί του Πάθους Του — Τολμηρά επέμβασις του Πέ
34. Μεταξύ των εθνικών
Αι χώραι Τύρου και Σιδώνος — Η Συροφοίνισσα — Η πίστις αυτής — Αι χώραι των εθνικών — Επιστροφή εις Δεκάπολιν — Ο κωφάλαλος — Υποδοχή υπό του πλήθους — Ο χορτασμός των τετρακισχιλίων
«Οι κατοικούντες εν χώρα και σκιά θανάτου, φως επέλαμψεν αυτοίς». (Ησαΐας).
33. «Εγγύς μαχαίρας, εγγύς Θεού»
Μόνος μετά Φαρισαίων — Φανερά ρήξις — Κίνδυνος του Ιησού — Καταδίκη της υποκρισίας — Η παραβολή του Άφρονος Πλουσίου — Η ερώτησις του Πέτρου — Ο Ιησούς τεταραγμένος τω Πνεύματι
Μέχρι του σημείου τούτου τα συμβεβηκότα της μεγάλης ταύτης ημέρας υπήρξαν αρκούντως ταραχώδη, πλην επηκολούθησαν περιστάσεις πολύ αλγεινοτέραι.
32. Η λύσσα των εχθρών Του
Η Κυριακή προσευχή — Ο τυφλός και κωφός δαιμονιζόμενος — Η διαβολή των Γραμματέων — Ο Βεελζεβούλ — Απόκρισις του Ιησού — Νουθεσία εναντίον της αργολογίας — Τίνες οι μακάριοι; — «Διδάσκαλε, θέλομεν σημείον ιδείν» — «Το σημείον Ιωνά του Προφήτου» — Επέμβασις των συγγενών Του
31. Η λύσσα των εχθρών του Χριστού
«Αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» — «Φάγος και οινοπότης» — «Οι μαθηταί σου ου νηστεύουσι» — «Μετά τελωνών και αμαρτωλών» — «Έλεον και ου θυσίαν» — Ο Άσωτος υιός — Διατί αθετεί το Σάββατον; — Οι στάχυς των σπορίμων — Η διαγωγή του Δαυίδ — «Ει έξεστιν αγαθοποιείν εν Σαββάτω». — Αι άνιπτοι χείρες — «Ου τα εισερχόμενα αλλά τα εξερχόμενα»
30. Αι ομιλίαι εις Καπερναούμ
Το πλήθος ζητεί σημείον — Απάντησις του Ιησού — Ο άρτος της ζωής — Υλοφροσύνη των πολλών — Θλιβερά ερώτησις των μαθητών
29. Ο χορτασμός των πεντακισχιλίων και ο περίπατος επί της θαλάσσης
Το πεινών πλήθος — Το θαύμα των πέντε άρτων — Ο Ιησούς εις το όρος — Οι μαθηταί εν τη τρικυμία — «Εγώ ειμι» — Τόλμη του Πέτρου και αποτυχία — Φύσις του θαύματος
28. Η αποτομή του Βαπτιστού
Επάνοδος εις Γαλιλαίαν — Ηρώδης ο Αντίπας — Η Ηρωδιάς — Το συμπόσιον — Σαλώμη η ορχηστρίς — Το αίτημά της — Η σφαγή του Προδρόμου — Αι τύψεις του Ηρώδου και το τέλος του
27. Το θαύμα της Βηθεσδά
Η κολυμβήθρα Βηθεσδά — Ίασις του Παραλύτου — Ζηλότυποι ερωτήσεις — Αθέτησις του Σαββάτου — Η αχαριστία του θεραπευθέντος — Οργή των αρχόντων — Απόκρισις του Ιησού — Επικίνδυνα αποτελέσματα
26. Ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα
Αποστολή των Δώδεκα — Αι προς αυτούς οδηγίαι — Εορτή των Ιουδαίων — Η παρουσία του Ιησού
Όστις εμελέτησε μετά προσοχής τα ιερά Ευαγγέλια δυνατόν να παρετήρησεν ευκρινώς εν τω βίω του Χριστού, τας επομένας περιστάσεις.
25. Εις την οικίαν του Ματθαίου (συνέχεια)
Ο Ιάειρος — Η αιμορροούσα — Αι θρηνωδοί — Έγερσις της θυγατρός του Ιαήρου — Οι παρήκοοι τυφλοί
Ο Ιησούς ησχολείτο ακόμη εις την ευμενή διδασκαλίαν, ήτις επήγασεν από το ερώτημα των μαθητών του Ιωάννου, όταν άλλο συμβεβηκός επήλθε, το οποίον ήγαγεν εις τρία αλλεπάλληλα εκ των μεγίστων θαυμάτων του επιγείου βίου Του.
24. Εις την οικίαν του Ματθαίου
Επάνοδος εις Καπερναούμ — Ο παραλυτικός καταβιβαζόμενος διά της στέγης — «Αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» — Η οργή των Φαρισαίων — Περί νηστείας ζήτημα — Ο νέος οίνος και ο παλαιός
23. Μεγάλα θαύματα του Ιησού
Αι παραβολαί — Η παραβολή του σπορέως — Η ανατολική όχθη — Η τρικυμία — «Ποδαπός εστιν ούτος»; — Η χώρα των Γεργεσηνών — Ο γυμνός δαιμονιζόμενος από τους τάφους — «Λεγεών όνομά μοι» — Ο πνιγμός των χοίρων
22. Πως έζη εν Γαλιλαία
Ο Ιησούς και οι οπαδοί του — Η πρόσοψίς Του — Βίος πτωχείας, εργασίας, λύπης και αγίας χαράς
«Το πάθος του Χριστού (λέγει ο Άγ. Αθανάσιος ο Μέγας) ημών απάθεια εστι· και το δάκρυον Αυτού χαρά ημετέρα».
21. Η αμαρτωλός και ο Φαρισαίος
Σίμων ο Φαρισαίος — Η κλαίουσα γυνή — Η παραβολή των οφειλωτών — Άφεσις αμαρτιών — Ήτο αύτη η Μαγδαληνή Μαρία;
«Οσμή μύρων σου υπέρ πάντα τα αρώματα, μύρον εκκενωθέν όνομά σου».
20. Ο Ιησούς εις Ναΐν
Πως ανέστησε τον υιόν της χήρας — Αποστολή παρά Ιωάννου του Βαπτιστού — Απόκρισις του Ιησού — Λαμπρός έπαινος του Ιωάννου — «Ο ελάχιστος εν τη βασιλεία των Ουρανών»
19. Άλλα θαύματα
Ο λεπρός — Η αθέτησις του γράμματος — Διατί η δημοσιότης απηγορεύετο — Η αίτησις του εκατοντάρχου — Η επέμβασις των συγγενών
18. Οι δώδεκα και η επί του όρους διδασκαλία
Νυξ προσευχής — Η εκλογή των Δώδεκα — Ιάκωβος και Ιωάννης — Ο Πέτρος — Αντίθεσις προς τον Μωυσήν — Η επί του Όρους διδαχή — «Ουχ ως οι γραμματείς» — «Ως εξουσίαν έχων» — Ο Χριστός και άλλοι διδάσκαλοι — Τελειότης — Κάλλος και απλότης
17. Διατριβή εν Γαλιλαία
Ο βασιλικός και η πίστις του — Ο Ιησούς ομιλεί εις Καπερναούμ — Το πρώτον Σάββατόν του εκεί — Ο δαιμονιζόμενος — Η πενθερά του Πέτρου — Ομιλία από του πλοίου — Κλήσις του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννου — Ο τελώνης Απόστολος
16. Ουδείς προφήτης εν τη εαυτού πατρίδι
«Οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» — Μία ιουδαϊκή Συναγωγή — Ο λόγος του Ιησού — Η μανία των Ναζαρηνών — Διαφυγή του Ιησού και αναχώρησις από την Ναζαρέτ
15. Η Σαμαρείτις
Επάνοδος του Ιησού εις Γαλιλαίαν — Το φρέαρ του Ιακώβ — Η συνδιάλεξις μετά της γυναικός — Ιερουσαλήμ και Γαριζέν — Αποκάλυψις του Μεσσίου
14. Ο Νικόδημος
Χαρακτήρ του Νικοδήμου — Οι μαθηταί του Ιησού βαπτίζουσι — Τα παράπονα των μαθητών του Ιωάννου — Γενναία και θλιβερά απάντησις
13. Ο Ιησούς το Πάσχα
Εις τα Ιεροσόλυμα — Οι πωλούντες και οι αγοράζοντες εν τω ναώ — Η αγανάκτησις του Ιησού — Διατί δεν ετόλμησαν ν' αντισταθώσι — «Καταλύσατε τον ναόν τούτον» — Η εκ των λόγων εντύπωσις και το βαθύ της εννοίας των
12. Σκηνογραφία της Γαλιλαίας
Η κοιλάς του Ιορδάνου και η Τιβεριάς Θάλασσα — Καλλονή της Γεννησαρέτ — Η τοπογραφία — Η σημερινή ερήμωσις και η αρχαία Πολυανθρωπία — Η προφητεία του Ησαΐου — Η διδασκαλία του Χριστού — Τοποθεσία της Καπερναούμ
11. Το πρώτον θαύμα
Ο Γάμος εν Κανά — «Οίνον ουκ έχουσιν» — Η απάντησις προς την Παρθένον — Το θαύμα — Χαρακτήρες τούτου και άλλων θαυμάτων
10. Οι πρώτοι μαθηταί
Το Ευαγγέλιον του Ιωάννου — «Ο αμνός του Θεού» — Ο Ανδρέας και ο Ιωάννης — Σίμων — Προσωπική επιρροή του Ιησού — Φίλιππος — Ναθαναήλ — «Υπό την συκήν»
Και αφού ενίκησε τον πειρασμόν και εξήλθε σώος και αμόλυντος εκ της μεγάλης εκείνης δοκιμασίας, ο Σωτήρ εγκατέλιπε την έρημον και επανέκαμψεν εις τας όχθας του Ιορδάνου.
09. Ο Πειρασμός
«Μετά των θηρίων» — Τεσσαράκοντα ημέραι — Η στιγμή της εξαντλήσεως — Ο πρώτος πειρασμός — Η πονηρία του — «Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος» — Αι προτάσεις του πειρασμού — Το πτερύγιον του Ναού — Ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ — Η νίκη
08. Το βάπτισμα του Ιωάννου
Χαρακτηριστικά της εποχής — Βαθύτατον σκότος προ της αυγής — Ασκητισμός — Ιωάννης ο Βαπτιστής — Ο χαρακτήρ του — Η διδασκαλία του — Οι ακροαταί του — Σκηνή εκ της διδασκαλίας του — Το κήρυγμά του — Ο Ιωάννης προ του Ιησού — Διατί εβαπτίσθη ο Χριστός — Αναγνώρησις του Μεσσίου
07. Η Οικογενειακή ζωή εν Ναζαρέτ
Ο «τέκτων» — Η αξιοπρέπεια της πενίας — Η αξιοπρέπεια της εργασίας — Ο κοινός κλήρος — Η σύνεσις καλλιτέρα της γνώσεως — Πρωτοτυπία — Η γλώσσα την οποίαν ωμίλει ο Ιησούς — Τα βιβλία του Θεού — Ο Ιησούς κατ' οίκον — Έργον και παράδειγμα των ετών εκείνων — «Οι αδελφοί του Κυρίου»
06. Ο Ιησούς εν τω Ιερώ
Ό Ιησούς εις ηλικίαν δώδεκα ετών — Ταξείδιον από Ναζαρέτ εις Ιερουσαλήμ — Σκηναί καθ' οδόν — Ο Ιησούς χάνει την συνοδείαν — Η αναζήτησις — Ο Ραββί εν τω Ναώ — «Ακούοντα αυτών και επερωτώντα αυτούς» — «Τι ότι εζητείτε με;» — Υποταγή
05. Η παιδική ηλικία του Ιησού
Γεωγραφία της Παλαιστίνης — Γαλιλαία — Ναζαρέτ — Η φιλαλήθεια των Ευαγγελίων εν αντιθέσει προς τας Αποκρύφους Παραδόσεις — Η ζωή των χωρικών της Γαλιλαίας — Φαντασία και πράγματα — «Ότι Ναζωραίος κληθήσεται»
03. Η επίσκεψις των Μάγων
Η σημασία των Επιφανείων — Ηρώδης ο Μέγας — Οι «Μάγοι» — Παραδόσεις — Αφορμαί του ταξειδίου των — Γενική προσδοκία του κόσμου — Ο αστήρ εν τη Ανατολή — Αστρονομικαί εικασίαι του Κεπλέρου κλπ. — Δώρα των Μάγων
02. Η εισαγωγή εις το ιερόν
Τέσσαρα περιστατικά της νηπιακής ηλικίας του Ιησού —
Η τάξις των γεγονότων — Η Περιτομή.— Το όνομα Ιησούς — Η εισαγωγή εις το ιερόν — Ο Συμεών — Η Άννα
01. Η Γέννησις
Οι αγραυλούντες ποιμένες — Ένα Χάνι ανατολικόν — Το σπήλαιον της Βηθλεέμ — Η απογραφή — Ο Ιωσήφ και η Μαρία — «Ουχ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι» — Η φάτνη και το παλάτιον — Η γέννησις — Προσκύνησις των ποιμένων — Φαντασία και πραγματικότης — Αντίθεσις των Ευαγγελίων προς τα Απόκρυφα
Ο Βίος του Χριστού
O ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΥΠO ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΥ Γ. ΦΑΡΡΑΡ
ΠΡΩΗΝ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΕΝ ΚΑΝΤΑΒΡΙΓΙΑ.
ΑΡΧΙΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ Γ. ΚΑΝΤΕΡΒΟΥΡΙΑΣ
«Ασάλευτος ἡ πίστης μενέτο»
ΜΕΤΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΩΝ
Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας - Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας
Πρόλογος
Τὸ δῶρο τῆς πίστεως εἶναι ἀνεκτίμητο. Ἀλίμονο σ’ ὅποιον τὸ στερήθηκε. Ἡ ἀνεστιότητα καὶ ἡ ὀρφάνια θὰ ἐπηρεάζουν ἀδιάκοπα τὶς ἐκδηλώσεις του, θὰ τραυματίζουν βαθιὰ τὸν ψυχικό του κόσμο, θὰ τὸν ἀπογυμνώνουν σταδιακὰ ἀπὸ καθετὶ τὸ ἀνώτερο καὶ θὰ τὸν κατεβάζουν στὸ ἐπίπεδo τοῦ ἐξελιγμένου κτήνους, ἐκεῖ ἀκριβῶς ποὺ τοποθετοῦν τὸν ἄνθρωπο μὲ τὴ μυωπία τους οἱ ὑλιστές, γιὰ νὰ πετύχουν ἔτσι τὴν αὐτοδικαίωσή τους.
Εἰς τὴν ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ ἀνάστασιν
Κύριε, εὐλόγησον.
Ὁ τῆς δικαιοσύνης τριήμερος Ἥλιος ἀνέτειλε σήμερον, καὶ πᾶσαν τὴν κτίσιν ἐφώτισεν·
ὁ τριήμερος καὶ προαιώνιος Χριστὸς ὁ βότρυς ἐβλάστησε, καὶ τὴν οἰκουμένην εὐφροσύνης ἐπλήρωσε.
Τὸν ἀνέσπερον ὄρθρον ἴδωμεν, πρὸ ὄρθρου ἐγείρωμεν σήμερον, καὶ φωτὸς χαρᾶς ἐπληρώθημεν.
Πύλαι ᾅδου ὑπὸ Χριστοῦ ἠνοίχθησαν, καὶ νεκροὶ ὡς ἐξ ὕπνου ἀνέστησαν.
Ἀνέστη Χριστὸς ἡ τῶν πεσόντων ἀνάστασις, καὶ τὸν Ἀδὰμ συνήγειρεν·
ἀνέστη Χριστὸς ἡ πάντων ἀνάστασις, καὶ τὴν Εὔαν τῆς κατάρας ἀπήλλαξεν·
ἀνέστη Χριστὸς ἡ ἀνάστασις, καὶ τὸν πρὶν ἄκοσμον, καὶ τὰ κοσμήσας ἐφαίδρυνεν·
ἐξηγέρθη ὡς ὁ ὑπνῶν Κύριος, καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ πάντας πατάξας κατῄσχυνεν.
Ἀνέστη, καὶ χαρὰν πάσῃ τῇ κτίσει ἐδωρήσατο·
ἀνέστη, καὶ τὸ τοῦ ᾅδου δεσμωτήριον ἐκενώθη·
ἀνέστη, καὶ τὴν φθορὰν τῆς φύσεως εἰς ἀφθαρσίαν μετήγαγεν·
ἀνέστη Χριστὸς, καὶ τὸν Ἀδὰμ εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀξίωμα τῆς ἀθανασίας κατέστησεν.
Ἥτις ἐν Χριστῷ καινὴ κτίσις τῇ ἀναστάσει ἀνακαινίζηται·
ἥτις ἐν Χριστῷ καινὸς κόσμος, κοσμηθῶμεν οἱ ἄκοσμοι·
ἥτις ἐν Χριστῷ Ἐκκλησία, καινὸς οὐρανὸς σήμερον·
οὐρανὸς τοῦ ὁρωμένου οὐρανοῦ ὡραιότερος.
Οὐ γὰρ ἥλιον περίκειται καθημερινὸν δύνοντα,
Ἥλιον δ' ὃν ἐπὶ σταυροῦ αἰδεσθεὶς ἔδυσεν ὁ δοῦλος οὗτος ἥλιος,
Ἥλιον, περὶ οὗ φησιν ὁ προφήτης,
Ἀνατελεῖ τοῖς φοβουμένοις τὸν Ἰησοῦν Ἥλιος δικαιοσύνης,
Ἥλιον, ὃν ἡ Ἐκκλησία ἀειλαμπῆ περιβέβληται, δι' ὅν φησιν ἡ Γραφή·
Ἥλιος ἐξῆλθεν εἰς γῆν, καὶ Λωτὸν, εἰς τύπον τοῦ νόμου, εἰσῆλθεν εἰς Σιγὼρ,
ὅπερ σμικρότης ἑρμηνεύεται.
Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας
Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας
Πῶς ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός;
Στὸ βασικὸ αὐτὸ ἐρώτημα ἂς μὴν προσπαθήσουμε ν’ ἀπαντήσουμε μὲ τὸ ἐπιχείρημα τῆς δημιουργίας τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, γιατί ὁ ἄπιστος δὲν θὰ τὸ παραδεχθεῖ.
Ἄν τοῦ ποῦμε ὅτι ἀνέστησε νεκρούς, θεράπευσε τυφλούς, ἔδιωξε δαιμόνια, οὔτε τότε θὰ συμφωνήσει.
Ἄν τοῦ ποῦμε ὅτι ὑποσχέθηκε ἀνάσταση νεκρῶν, βασιλεία οὐρανῶν καὶ ἀνέκφραστα ἀγαθά, τότε ὄχι μόνο δὲν θὰ συμφωνήσει, ἀλλὰ καὶ θὰ γελάσει.
Πῶς λοιπὸν θὰ τὸν ὁδηγήσουμε στὴν πίστη, καὶ μάλιστα ὅταν δὲν εἶναι πνευματικὰ καλλιεργημένος;
Ἀσφαλῶς μὲ τὸ νὰ στηριχθοῦμε σὲ ἀλήθειες, ποὺ καὶ ἐμεῖς καὶ αὐτὸς παραδεχόμαστε χωρὶς καμιὰ ἀντίρρηση καὶ ἀμφιβολία.
08. Κεφάλαιο Ζ΄ - Οι προφητείες
α. Μοναδικό πρόσωπο με προϊστορία
1. Ο Ιησούς είναι ένα μοναδικό στην ιστορία πρόσωπο.
Όλοι οι άνθρωποι αρχίζουν να υπάρχουν με την γέννησή τους. Και παύουν να ζουν και να ενεργούν με τον βιολογικό τους θάνατο.
Αντίθετα ο Ιησούς μαρτυρείται ότι ζη αιωνίως.
Ζη, πριν γεννηθή. Ζη∙ και ενεργεί. Και ο κόσμος τον περιμένει. Και μετά το βιολογικό Του θάνατο εξακολουθεί να ζη.
Πριν ο Χριστός γεννηθή, ένας λαός μιλάει γι’ Αυτόν. Και Τον περιμένει. «Η προσδοκία της ελεύσεως του Ιησού υπήρχε πάντοτε στον κόσμο» (L’ attente et la venue de Jésus était toujours sur la terre), λέγει ο Πασκάλ.