»»» Κρίση
Κρίση
Πως ο άνθρωπος καταντάει υπηρέτης του Αντίχριστου
Όπως λάμπει ο ήλιος στον ουρανό, έτσι λάμπει και ο χριστιανισμός. Όποιος κλείνει τα μάτια του γιατί έτσι το θέλει, να έχη το θάρρος να το λέη, ότι δεν ξέρει τίποτε για τον Χριστό, επειδή έτσι το θέλει! και όχι επειδή δεν υπάρχει τάχα φως. Η αιτία, που οι άνθρωποι απορρίπτουν τον Θεάνθρωπο, είναι μέσα τους. Κατά τον ίδιο τρόπο και η αιτία, που τους κάνει και δέχονται τον αντίχριστο, είναι και αυτή μέσα τους. «Εγώ ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου, είπε ο Κύριος στους Ιουδαίους• μα σεις δεν με δεχθήκατε. Αν κάποιος άλλος έλθη στο δικό του όνομα, αυτόν θα τον δεχθήτε»[54]!
Περὶ σωτηρίας ψυχῆς
Ἀγαπητοὶ,
ὅσοι τὰ τοῦ βίου μάταια καὶ ἀπολλύμενα πράγματα κατελίπετε, ἀγωνίσασθε, ἵνα μὴ πάλιν ἐπ' αὐτὰ τὸν ὑμέτερον νοῦν ἐπιστρέψητε.
Ὁ γὰρ πλοῦτος παρέρχεται, καὶ ἡ δόξα ἀπόλλυται,
καὶ τὸ κάλλος μαραίνεται, καὶ πάντα ἀλλάσσονται,
καὶ ὡς καπνὸς ἀπόλλυνται, καὶ ὡς σκιὰ παράγουσι,
καὶ ὡς ἐνύπνιον ἐξαφανίζονται.
∆ιὰ τοῦτο ἔλεγεν ὁ Σολομών·
Ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης·
καὶ ὁ ∆αυῒδ λέγει· Ἐν εἰκόνι διαπορεύεται ἄνθρωπος.
Πλὴν μάτην ταράσσονται πάντες οἱ τὰ τοῦ παρόντος βίου πράγματα ἀγωνιῶντες·
ὄντως μάτην ταράσσονται, μάτην θορυβοῦνται,
μάτην χειμάζονται, ἐπισυνάγοντες καὶ θησαυρίζοντες τὰ μετ' ὀλίγον καταλειπόμενα·
ἅπερ λαβεῖν μεθ' ἑαυτῶν οὐ δυνάμεθα, ἀλλὰ πάντα καταλιπόντες, γυμνοὶ ὡς ἐγεννήθημεν πορευσόμεθα πρὸς τὸν φοβερὸν δικαστήν.
Εἰς τὸν τυφλὸν, ὃν ὁ Χριστὸς ἐθεράπευσεν, καὶ εἰς τὸν Ζακχαῖον, καὶ περὶ κρίσεως, καὶ ἐλεημοσύνης, ὁμιλία.
Πολλαὶ καὶ διάφοροι τῶν ἁγίων Γραφῶν αἱ διδασκαλίαι, μία δὲ χάρις ἡ πᾶσιν ἐπιλάμπουσα, καὶ μία πηγὴ διδασκαλίας τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας.
Καὶ ὅσα νόμος διαγορεύει, καὶ ὅσα προφῆται διδάσκουσιν, ὅσα ἀπόστολοι κηρύττουσιν, ὅσα τὸ Εὐαγγέλιον τῆς εὐσεβείας ὑπαγορεύει, ἀπὸ μιᾶς ὥσπερ τινὸς εὐθαλοῦς πηγῆς καὶ γονίμου περιέρχεται, τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου·
καὶ οὐκ ἔστιν οὔτε εἰπεῖν τι σεμνὸν, οὔτε νοῆσαι δεξιὸν, οὔτε πρᾶξαι θαυμαστὸν, μὴ τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐπιβεβαιοῦντος τὰ λεγόμενα, καὶ τὰ νοούμενα, καὶ τὰ πραττόμενα.
Κἂν γάρ τις τῇ ἀνθρωπίνῃ σοφίᾳ κομᾷ, καὶ λογισμοῖς ἀνθρωπίνοις ὠχυρωμένην ἔχῃ τὴν ψυχὴν, τὸν λόγον δὲ τοῦ Θεοῦ ἀποσείηται, εἰς οὐδέν ἐστι, καὶ εἰς οὐδὲν λογισθήσεται.
Περὶ ἐλέους και κρίσεως
Πάτερ, εὐλόγησον.
Ὁ μὲν ἐπιλανθανόμενος τοῦ Θεοῦ κόσμος, ἀδελφοὶ,
ἀδικίᾳ τῇ πρὸς τὸν πλησίον,
καὶ ἀπανθρωπίᾳ τῇ πρὸς τοὺς ἀδυνάτους κρατεῖται,
καθάπερ ὁ θεῖος Ἀπόστολος λέγει,
ὅτι καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει,
παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν,
Ἀπὸ ποῦ προέρχεται ἡ σημερινὴ κρίση; - Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Μὲ ρωτᾶς, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ ποὺ προέρχεται ἡ σημερινὴ κρίση, καὶ τί σημαίνει αὐτή.
Ποιὸς εἶμαι ἐγὼ γιὰ νὰ μὲ ρωτᾶς γιὰ ἕνα τόσο μεγάλο μυστικό; «Μίλα, ὅταν ἔχεις κάτι καλύτερο ἀπὸ τὴ σιωπή», λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ὅμως παρόλο ποὺ θεωρῶ, ὅτι ἡ σιωπὴ εἶναι τώρα καλύτερη ἀπὸ κάθε ὁμιλία, καὶ ὅμως λόγω ἀγάπης πρὸς ἐσένα, θὰ σοῦ ἐκθέσω ἐκεῖνα ποὺ σκέπτομαι περὶ αὐτοῦ ποὺ ρώτησες.
Μήνυμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Πάσης Ἑλλάδος, Ἱερωνύμου γιὰ τὰ Χριστούγεννα
Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα μοιάζουν νὰ σκιάζονται ἀπὸ τὴ θλίψη, τὴν ἀνησυχία, τὸν σκεπτικισμὸ καὶ τὴν ἀπογοήτευση τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὸ ποῦ ὁδηγεῖται ἡ πορεία τῆς Πατρίδας μας καὶ τοῦ κόσμου ὁλόκληρου. Οἱ μεγαλύτεροι στὴν ἡλικία ἀγωνιοῦν καὶ οἱ νεώτεροι ἀγανακτοῦν, νιώθοντας τὴν ἀβεβαιότητα νὰ ἀπειλεῖ τὸ μέλλον τους. Ὅταν ἡ φτώχεια ἐπιτείνεται, ὅταν ἀπαξιώνεται ἡ ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, καθὼς αὐτὸ νοεῖται ὡς ἠλεκτρονικὰ ψηφιοποιημένη παραγωγικὴ μονάδα χωρὶς σεβασμὸ στὴ μοναδικότητα τῆς ὕπαρξης καὶ στὴν ἐλευθερία ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Θεός, ὅταν οἱ συνοικίες τῶν πόλεων μετατρέπονται σὲ ἀβίωτα γκέτο ἑτερόκλητων ἀναξιοπαθούντων πληθυσμῶν, τότε ἡ χριστουγεννιάτικη ἀτμόσφαιρα δηλητηριάζεται ἀπὸ τὴν ἀπελπισία ποὺ μᾶς περιβάλλει.
Πρὸς τὸ Λαό - Ἡ Ἐκκλησία ἀπέναντι στὴ σύγχρονη κρίση - Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἑλλάδος
«Ἡ Ἐκκλησία απέναντι στὴ σύγχρονη κρίση»
Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία συνῆλθε στὴν τακτικὴ Συνεδρία τῆς ἀπὸ 5ης – 8ης Ὀκτωβρίου τ.ἔ., αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπευθυνθεῖ στὸ πλήρωμά της, στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ σὲ κάθε καλοπροαίρετο ἄνθρωπο, γιὰ νὰ μιλήσει μὲ τὴ γλώσσα τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ἀγάπης.