Θαύματα

Πλησιάζομε σιγὰ σιγά στήν περίοδο ἐκείνη, πού θά ἀρχίσουν νά γίνωνται πολλά καί καταπληκτικά θαύματα• ἱκανά νά σύρουν στήν ἀπώλεια τούς ταλαίπωρους ἐκείνους, πού θά ἔχουν σαρκικό φρόνημα καί θά γοητευθοῦν καί πλανηθοῦν ἀπό τά θαύματα αὐτά. Ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται. Πώς, καί μέ τί θά τόν ἀντιμετωπίσωμε;

Μερικά ἀπό τά θαύματα τοῦ Κυρίου μας εἶχαν μιά μυστική σημασία. Μά αὐτό δέν σημαίνει πώς τά θαύματα αὐτά δέν εἶχαν κάποιο ἰδιαίτερο σκοπό. Ἀντίθετα μάλιστα. Ὑποδήλωναν μιά εὐεργεσία γενική• γιά όλους• πού ἦταν πιά καιρός νά ἐκχυθῆ σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Ἕνα τέτοιο θαῦμα ἦταν ἡ ξήρανση τῆς ἄκαρπης συκής.

α. ἡ ξήρανση τῆς ἄκαρπης  συκής

Ἡ ἄκαρπη συκιά ἦταν πλούσια σέ φύλλα. Μόνο σέ φύλλα^[31]. Γιά τό δένδρο αὐτό ἡ ἁγία Γραφή, στήν διήγηση γιά τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων πατέρων, μᾶς λέγει πώς ἡ συκιά ἦταν ἕνα ἀπό τά δένδρα τοῦ Παραδείσου^[32]. Ἀπό αὐτό ἐπῆραν ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα φύλλα γιά νά κρύψουν τήν γύμνωσή τους. Πρίν πέσουν στήν ἁμαρτία, οἱ προπάτορές μας δέν εἶχαν καθόλου αἰσθανθῆ πώς ἦσαν γυμνοῖ. Δέν τήν αἰσθάνονταν τότε τήν γυμνότητά τους. Τούς τήν ἔδειξε μετά ἡ ἁμαρτία. Αὐτό μᾶς λέει, πώς πρέπει νά εἶναι σωστή ἡ ἄποψη τῶν ἁγίων πατέρων, πού μᾶς λένε πώς ὁ ἀπαγορευμένος καρπός ἦταν σῦκο. Κατευθυνόμενος πρός τήν Ἱερουσαλήμ ὁ Κύριος, μᾶς λέγει τό Εὐαγγέλιο, ἐπείνασε. Καί ἐπῆγε σέ μιά συκιά. Μά δέν βρῆκε σ' αὐτήν καρπό. Καί δίκαια δέν βρῆκε. Γιατί τόν ζητοῦσε παράκαιρα. Παράκαιρα εἶχε ἀφήσει τόν Ἑαυτό Του ὁ Κύριος καί νά αἰσθανθῆ τήν πείνα^[33]. Τό ἔκαμε, γιά νά δείξη, ὅτι ἡ ἐπιθυμία τῶν προπατόρων νά φᾶνε τόν ἀπαγορευμένο καρπό δέν ἦταν σωστή• ἦταν παράκαιρη. Γι' αὐτό ἐπῆγε στή συκιά παράκαιρα, ἐποχή πού δέν ἦσαν καιρός σύκων. Γι' αὐτό ἐπείνασε παράκαιρα. Ἐπειδή ἦλθε νά ἄρη καί νά διορθώση ὅλες μας τίς κακές ἐπιθυμίες. Καί νά τίς σβήση.

^{Η Κυριακή προσευχή — Ο τυφλός και κωφός δαιμονιζόμενος — Η διαβολή των Γραμματέων — Ο Βεελζεβούλ — Απόκρισις του Ιησού — Νουθεσία εναντίον της αργολογίας — Τίνες οι μακάριοι; — «Διδάσκαλε, θέλομεν σημείον ιδείν» — «Το σημείον Ιωνά του Προφήτου» — Επέμβασις των συγγενών Του}

^{Το πεινών πλήθος — Το θαύμα των πέντε άρτων — Ο Ιησούς εις το όρος — Οι μαθηταί εν τη τρικυμία — «Εγώ ειμι» — Τόλμη του Πέτρου και αποτυχία — Φύσις του θαύματος}

^{Αι παραβολαί — Η παραβολή του σπορέως — Η ανατολική όχθη — Η τρικυμία — «Ποδαπός εστιν ούτος»; — Η χώρα των Γεργεσηνών — Ο γυμνός δαιμονιζόμενος από τους τάφους — «Λεγεών όνομά μοι» — Ο πνιγμός των χοίρων}

^{Ο Γάμος εν Κανά — «Οίνον ουκ έχουσιν» — Η απάντησις προς την Παρθένον — Το θαύμα — Χαρακτήρες τούτου και άλλων θαυμάτων}

Ὅπως εἴπαμε, κάποτε ἔπαυσαν νά γίνωνται θαύματα σέ ὅλα τά μέρη. Ἐνῶ λοιπόν παλαιότερα τό κήρυγμα τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί ἰσαποστόλων, ἡ σπορά τοῦ Λόγου, συνωδευόταν κατά κανόνα μέ θαύματα, τώρα θαύματα ἐγίνοντο μόνο σέ μερικά μέρη καί μόνο ἀπό ἀνθρώπους ἐκλεκτά δοχεῖα τοῦ Πνεύματος.

Ἡ ἁγία Γραφή μας πληροφορεῖ, ὅτι λίγο πρίν ἀπό τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ θά γίνουν «σημεῖα» στόν ἥλιο, στήν σελήνη, στά ἄστρα καί στήν θάλασσα^[94]. Παράλληλα μᾶς λέγει, ὅτι καί ὁ ἀντίχριστος θά κάμη σημεῖα στόν ἥλιο, στήν σελήνη, στά ἄστρα καί στόν ἀέρα^[95]!

Ἡ σύγχρονή μας «χριστιανική» κοινωνία ἔχη μιά παράξενη τάση: Νά ψάχνη γιά θαύματα καί νά κάνη θαύματα! Τήν τάση αὐτή δέν πρέπει νά τήν ἀφήσωμε νά περάση ἀπαρατήρητη. Μέ κανένα τρόπο. Καί γιά πολλούς λόγους. Καί ἰδιαίτερα, γιατί τήν τάση αὐτή, τήν τάση πού ἔχουν πολλοί νά θέλουν νά κάνουν θαύματα καί νά ψάχνουν γιά θαύματα, οἱ ἅγιοι πατέρες μας τήν καταδικάζουν πολύ αὐστηρά.

Ἄν τά σημεῖα καί τά θαύματα ἦσαν ὁπωσδήποτε ἀπαραίτητα, θά παρέμεναν γιά πάντα. Γιά πάντα παραμένει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Τά θαύματα, σάν πύλη, ἁπλῶς μᾶς ὁδηγοῦν σ' αὐτόν. Αὐτός ἐξαπλώθηκε. Αὐτός κυριάρχησε. Αὐτός κατέκτησε τόν κόσμο. Αὐτός ἑρμηνεύθηκε μέ τόσο ὑπέροχο τρόπο ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες.

Τά θαύματα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ ἦσαν οἱ πιό μεγάλες ὑλικῆς φύσης εὐεργεσίες, πού μπορεῖ νά φαντασθῆ ὁ ἄνθρωπος. Ποιά εὐεργεσία μπορεῖ νά θεωρηθῆ πιό μεγάλη ἀπό τήν ἐπαναφορά ἑνός νεκροῦ στή ζωή; Ποιά εὐεργεσία θά νομισθῆ πολυτιμότερη ἀπό τήν θεραπεία ἀνίατης ἀσθένειας, πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά μή ζῆ, ἐνῶ ἀκόμη ζῆ; πού κάνει τή ζωή νά ὁμοιάζη πιό πολύ μέ θάνατο παρά μέ ζωή;

Ἄς ἰδοῦμε ὅμως τώρα τά θαύματα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ. Τό δῶρο δέν δίδεται ἀπό ὑποχρέωση. Δίνεται ἀπό καλή διάθεση καί καλωσύνη. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ὑποχρέωση νά βλέπουν δῶρο καί δωρητή μέ πολλή εὐλάβεια καί εὐγνωμοσύνη. Γιατί ὁ δωρητής εἶναι ὁ Θεός, πού ἔλαβε ἀνθρώπου φύση γιά τήν σωτηρία μας. Καί τό δῶρο Του εἶναι μιά μαρτυρία γι' Αὐτόν.