»»» Θλίψη
Θλίψη
Περί της σωτηρίας μας στους έσχατους καιρούς
... Σου λέγω και τούτο Τέκνον μου, ότι θα έρθει καιρός, οπόταν οι χριστιανοί θα προσθέτουν και θα αφαιρούν και θα μεταβάλουν τας βίβλους των Αγίων Ευαγγελίων και των Αγίων Αποστόλων και των Θεσπέσιων Προφητών και των Ιερών Πατέρων και θα μαλακώνουν τας Αγίας Γραφάς και θα γράφουν τροπάρια και άσματα και λόγους τεχνολογικούς.
Ο Αντίχριστος έρχεται
Πλησιάζομε σιγὰ σιγά στήν περίοδο ἐκείνη, πού θά ἀρχίσουν νά γίνωνται πολλά καί καταπληκτικά θαύματα• ἱκανά νά σύρουν στήν ἀπώλεια τούς ταλαίπωρους ἐκείνους, πού θά ἔχουν σαρκικό φρόνημα καί θά γοητευθοῦν καί πλανηθοῦν ἀπό τά θαύματα αὐτά. Ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται. Πώς, καί μέ τί θά τόν ἀντιμετωπίσωμε;
Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε
Ὁ Κύριος μᾶς ἔχει προαναγγείλει τήν θλίψη, πού θά προηγηθῆ τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Καί ἔδωκε ἐντολή στούς μαθητές Του νά ἔχουν τά μάτια τους ἀνοιχτά. Καί νά προσεύχωνται. Τούς εἶπε: «Βλέπετε. Ἀγρυπνεῖτε. Προσεύχεσθε. Οὐκ οἴδατε γάρ πότε ὁ καιρός ἐστιν»[112]. Ἡ προσευχή χρειάζεται πάντοτε. Καί εἶναι πάντοτε στόν ἄνθρωπο ὠφέλιμη. Γιατί αὐτή τόν κρατεῖ σέ κοινωνία μέ τόν Θεό καί ὑπό τήν σκέπη Του. Αὐτή τόν φυλάει ἀπό τή φιλαυτία καί τήν αὐτοπεποίθηση καί ἀπό τό παραστράτημα τῆς ματαιοδοξίας καί τῆς ὑπερηφάνειας. Καί μήν ξεχνᾶμε, πώς ὅλους αὐτούς τούς λογισμούς, ἐπακόλουθα, κακές συνέπειες τῆς πτώσεως, πού ἐνσπείρουν στό νοῦ μας τά ἐκπεσόντα πνεύματα τῆς πονηρίας.
Σέ περίοδο θλίψης καί κινδύνων, ὁρατῶν καί ἀοράτων, ἡ προσευχή χρειάζεται ἀκόμη πιό πολύ. Γιατί εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς ἀπάρνησης τῆς αὐτοπεποίθησης καί ἔκφραση τῆς ἐλπίδας στό Θεό. Γιατί ἐφέλκει σέ μᾶς τήν θεία βοήθεια. Καί ὁ παντοδύναμος Θεός ἔρχεται συνεργός μας. Καί μέ ἐνέργειές Του θαυμαστές μᾶς βγάζει ἀπό τίς δύσκολες περιστάσεις, πού βρισκόμαστε.
Σαν το χρυσάφι στο καμίνι - Ο Θεοφώτιστος βιοπαλαιστής και σύγχρονος Ιώβ - Αναστάσιος Μ.
ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΣΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΕΝΑΡΕΤΟΥ ΘΕΟΦΩΤΙΣΤΟΥ ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΙΩΒ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Μ., (1929-2004) ΕΚΔΟΣΗΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2005
Σημείωμα εκδότου
Η του Θεού άπειρη φιλανθρωπία ευδόκησε, ώστε να φανέρωση έναν άγνωστο κρυμμένων εκλεκτό δούλον του, που διέθετε ακλόνητη πίστη και αγάπη στον αναμάρτητο Χριστό και υπηρετούσε το θέλημα του Θεανθρώπου με την καρδιά του. Πρόκειται για τον αξιομακάριστο εν Χριστώ αδελφό Αναστάσιο από ένα χωριό της Μακεδονίας μας που μετατέθηκε από την στρατευόμενη Εκκλησία στην θριαμβεύουσα στις 30 Αυγούστου του 2004.
Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ – Σταχυολογήματα
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Τρεῖς εἶναι οἱ ἁγιότερες μορφές τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ Βορρᾶ, ὁ ὅσιος Θεοδόσιος τοῦ Κιέβου, ὁ ὅσιος Σέργιος τοῦ Ραντονέζ καὶ ὁ ὅσιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ.
Ὁ ὅσιος Σεραφείμ, νεότερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἔζησε τὸν 18ο καὶ 19ο αἰώνα. Γεννήθηκε στὶς 19 Ἰουλίου τοῦ 1759 στὴν πόλη Κούρσκ καὶ ἔμεινε ἐκεῖ ὡς τὸ δεκαεννέα του χρόνια. Στὴν ἡλικία αὐτὴ πῆρε τὴ γενναία ἀπόφαση νὰ ἀφοσιωθεῖ ὁλόψυχα στὸ Θεό καὶ ὁδήγησε τὰ βήματά του στὸ Μοναστήρι τοῦ Σάρωφ.
Περί του θανάτου
Δὲν πρέπει νὰ θλιβώμεθα, ἀγαπητοὶ χριστιανοὶ ἀπὸ τὴν ἐκδημία τῶν ἀδελφῶν μας πρὸς τὸν Θεό, ἀφοῦ γνωρίζομε καλὰ ὅτι δὲν ἔχουν χαθῆ, ἀλλ' ὅτι ἁπλῶς προηγοῦνται ἀπὸ ἐμᾶς.
Ξέρομε πράγματι ὅτι δὲν μᾶς ἐγκαταλείπουν παρὰ γιὰ νὰ προπορευθοῦν, ὅπως κάνουν συχνὰ οἱ ταξιδιῶτες καὶ οἱ ναυτικοί.
Μποροῦμε νὰ λυπούμεθα, χωρὶς ὅμως νὰ θρηνοῦμε τὴν ἀπώλειά τους.