Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός | Ορθόδοξοι Πατέρες Our Lord Jesus Christ | Orthodox Fathers

Ἀπάτη καί κατεργαριά


Τά σημεῖα τοῦ ἀντιχρίστου θά γεμίσουν ὅλες του τίς ἐνέργειες ἀπάτη καί κατεργαριά. Καί θά τραβήξουν τούς πιό πολλούς ἀνθρώπους νά τόν ἀκολουθήσουν. Οἱ ἐχθροί τοῦ ἀντιχρίστου θά θεωρηθούν  ταραξίες,  ἐχθροί τῆς κοινωνίας καί τῆς τάξης• θά ὑποστοῦν ἀνοιχτές καί συγκεκαλυμμένες διώξεις• καί θά ὑποβληθοῦν σέ σκληρές τιμωρίες καί ποινές. Τά πονηρά πνεύματα σκορπισμένα στήν οἰκουμένη, θά προκαλοῦν στούς ἀνθρώπους μιά γενικά ἐξαίρετη γνώμη γιά τόν ἀντίχριστο, ἕνα γενικό ἐνθουσιασμό, μιά ἀκαταδάμαστη στροφή σ' αὐτόν[18]

Μέ ἁδρές γραμμές ἡ ἁγία Γραφή μας περιγράφει τό βάρος τοῦ τελευταίου διωγμοῦ καί τήν σκληρότητα τοῦ διώκτη. Τό πιό ἀποφασιστικό καί χαρακτηριστικό σημεῖο εἶναι τό ὄνομα, πού ἡ Γραφή δίνει στόν φρικαλέο ἐκεῖνο ἄνθρωπο. Τόν ὀνομάζει «θηρίο»[19], ὅπως καί ὁ πεσών ἄγγελος εἶχε ὀνομασθῆ «ὄφις» (φίδι)[20]. Οἱ δύο αὐτές ὀνομασίες σκιαγραφοῦν ἀρκετά καλά τόν χαρακτῆρα τῶν ἐχθρῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἕνας ἐνεργεῖ πιό μυστικά, ὁ ἄλλος πιό φανερά. Ὅμως στό «θηρίο» αὐτό (πού μοιάζει μέ ὅλα τά ἄλλα θηρία[21], στό ὅτι συγκεντρώνει στόν ἑαυτό του τίς θηριωδίες ὅλων) «ἔδωκεν ὁ δράκων τήν δύναμιν αὐτοῦ καί τόν θρόνον αὐτοῦ καί ἐξουσίαν μεγάλην»[22]. Ἡ δοκιμασία γιά τούς ἁγίους τοῦ Θεοῦ θά εἶναι φοβερή. Ὁ διώκτης μέ τήν πονηρία, τήν ὑποκρισία καί τά θαύματά του θά προσπαθήση νά τούς πλανήση καί ἀπατήση προκαλῶντας εἰς βάρος τους φοβερά ἐκλεπτυσμένους, καί παμπόνηρα συγκεκαλυμμένους διωγμούς καί φτιαχτά προβλήματα. Ἡ ἀπεριόριστη ἐξουσία τῶν βασανιστῶν θά τούς φέρη σέ τρομερά δύσκολη θέση. Πολύ μικρός ἀριθμός ἀπό αὐτούς θά ἐκτελεσθοῦν ἐνώπιον ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Καί κλῆρος τους θά εἶναι ἡ κοινή περιφρόνηση, τό μῖσος, ἡ κατασυκοφάντηση ἀπό ὅλους, τά πιεστικά εἰς βάρος τους μέτρα, καί ὁ βίαιος θάνατος. Μόνο μέ τήν βοήθεια τῆς θείας χάριτος καί μέ τό  φωτισμό τοῦ Θεοῦ θά κατορθώσουν οἱ ἐκλεκτοί Του νά ὁμολογήσουν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.

Βιβλιογραφία

[18] Εφραίμ του Σύρου, Λόγος 106.
[19] Αποκ. 13, 1.
[20] Γεν. 3, 1, Αποκ. 12, 3.
[21] Αποκ. 13, 2.
[22] Αποκ. 13, 2.



Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ

Κάθε λογισμὸς καὶ κάθε αἴσθηση ὁδηγοῦν σταδιακὰ τὴν ψυχὴ εἴτε πρὸς τὸν παράδεισο εἴτε πρὸς τὴν κόλαση.

Ἄν ὁ λογισμὸς εἶναι ἔλλογος, τότε συνδέει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεὸ Λόγο, μὲ τὸν ὕψιστο Λογισμό, μὲ τὴν Παναξία, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ὁ παράδεισος.

παράδεισος

Ἐάν πάλι εἶναι ἄλογος ὁ λογισμὸς ἤ καὶ παράλογος, τότε συνδέει ἀναπόφευκτα τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Παράλογο, τὸν Ἀνόητο, μὲ τὸν διάβολο, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ἡ κόλαση.

Ὅσα ἰσχύουν γιὰ τὸν λογισμὸ, ἰσχύουν καὶ γιὰ τις αἰσθήσεις. Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ, ἀπὸ τὴν γῆ: καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Η Θεία Λειτουργία

The Arabic Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

The Turkish Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

 

Άγιοι Τόποι

24 Ώρες στους Αγίους Τόπους, Οδοιπορικό σε Μονές 20/04/2019

24 Ώρες στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 25/04/2019

24 Ώρες στα Βήματα του Χριστού 27/04/2019

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ἐγὼ πατὴρ, ἐγὼ ἀδελφὸς, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφὴ, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ καὶ δουλεύσω· ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλὴ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ ἀδελφὴ, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ· καὶ ἀλήτης διὰ σέ· ἐπὶ σταυροῦ διὰ σὲ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ· ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρὶ, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τὸν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον;  περισσότερα »»»

Η Ελλάδα και ο Υμνος της Ελευθερίας

Ελληνική σημαία - Ελλάς - Ελευθερία

Υπεραγία Παρθένος Θεοτόκος Μαρία

Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. (Ψαλ. 32, 10-11)

εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων. (Τιμ.Α 5,8)

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας

Οἱ ἄνθρωποι καταχρηστικά λέγονται λογικοί. Δεν εἶναι λογικοὶ ὅσοι ἔμαθαν ἀπλῶς τὰ λόγια καὶ τὰ βιβλία τῶν ἀρχαίων σοφῶν, ἀλλ' ὅσοι ἔχουν τὴ λογικὴ ψυχὴ καὶ μποροῦν νὰ διακρίνουν ποιὸ εἶναι τὸ καλὸ καἰ ποιὸ τὸ κακό καὶ ἀποφεύγουν τὰ πονηρὰ καὶ βλαβερὰ στὴν ψυχή, τὰ δὲ ἀγαθὰ καὶ ψυχωφελῆ, τὰ ἀποκτοῦν πρόθυμα μὲ τὴ μελέτη καὶ τὰ ἐφαρμόζουν μὲ πολλὴ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό. Αὐτοὶ μόνοι πρέπει νὰ λέγονται ἀληθινὰ λογικοὶ ἄνθρωποι.

St Antony the Great

Ἐφ᾿ ὅσον ἐννοεῖς τὰ περὶ Θεοῦ, νὰ εἶσαι εὐσεβής, χωρὶς φθόνο, ἀγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικὸς κατὰ δύναμιν, κοινωνικός, ἀφιλόνεικος καὶ τὰ ὅμοια. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀπαραβίαστο ἀπόκτημα τῆς ψυχῆς, νὰ ἀρέσει στὸ Θεὸ μὲ τέτοιες πράξεις καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν κρίνει κανέναν καὶ νὰ λέει γιὰ κανέναν, ὅτι ὁ δείνα εἶναι κακὸς καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλὰ καλλίτερο εἶναι νὰ συζητᾶμε τὰ δικά μας κακά, καὶ νὰ ἐρευνᾶμε μέσα μας τὴ δική μας πολιτεία, ἐὰν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. Διότι, τί μᾶς μέλει ἐμᾶς, ἐὰν ὁ ἄλλος εἶναι πονηρός;

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ἡ αἰωνιότητα εἶναι φρικιαστικὴ δίχως Θεάνθρωπο, γιατὶ καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι φοβερὸς δίχως τὸν Θεάνθρωπο. Καθετὶ τὸ ἀνθρώπινο, μονάχα στὸν Θεάνθρωπο ἔχει τὴν τελικὴ καὶ λογικὴ του ἑρμηνεία. Δίχως τὸν θαυμαστὸ Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μεταβάλλονται ἀναπόφευκτα σὲ χάος, σὲ φρίκη, σὲ θάνατο, σὲ κόλαση: ἡ φρόνηση σὲ ἀφροσύνη, ἡ αἴσθηση σὲ ἀπόγνωση, ἡ ἐπιθυμία σὲ αὐτοδιάσπαση μέσα ἀπὸ τὴν αὐτοθέωση ἤ τὴν αὐτοεξουθένωση.