»»» Θαύματα και σημεία - Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) / Κεφάλαιο Β' - Τι λένε οι Άγιοι Πατέρες / Δέν μᾶς χρειάζονται θαύματα
Δέν μᾶς χρειάζονται θαύματα
Κεφάλαιο Β'
Τι λένε οι Άγιοι Πατέρες
Γίνεται λοιπόν φανερό, γιατί οἱ ἅγιοι πατέρες Σισώης, Ποιμήν καί ἄλλοι, ἐνῶ εἶχαν σέ πλούσιο βαθμό τό χάρισμα τῶν ἰαμάτων, ἔκαναν ὅ,τι μποροῦσαν νά τό κρύψουν. Δέν εἶχαν ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό τους. Ἤξεραν, πώς εἶναι εὔκολο στόν ἄνθρωπο νά «τραπῆ», νά «ξεφύγη». Καί γιά αὐτό περιχαράκωναν, τόν ἑαυτό τους μέ τήν ταπείνωση[76].
Στούς ἁγίους Ἀποστόλους ὁ Θεός, μαζί μέ τό χάρισμα τῶν ἰαμάτων πού τούς ἔδωσε γιά νά βοηθηθοῦν στό κήρυγμα τοῦ λόγου Του, τούς ἔδωσε καί θλίψεις καί διωγμούς, γιά νά μήν τούς ἀφήση νά παρασυρθοῦν ἀπό αὐτό καί ἀρχίσουν νά ὑπεραίρωνται.
Ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος λέγει: «Ἡ λογική τοῦ Πνεύματος τίς ἀσθένειες τοῦ σώματος καί τίς θαυματουργικές θεραπεῖες τους τίς βλέπει ἐντελῶς διαφορετικά ἀπό ὅπως τίς βλέπει τό σαρκικό φρόνημα.
Τό φρόνημα τῆς σαρκός θεωρεῖ τίς ἀσθένειες συμφορά, καί τή θεραπεία τους τό πιό μεγάλο θαῦμα, τήν πιό μεγάλη εὐεργεσία. Καί πολύ λίγο νοιάζεται γιά τό ἄν ἡ θεραπεία τοῦ σώματος γίνεται μέ παράλληλη ὠφέλεια τῆς ψυχῆς ἤ μέ βλάβη καί ζημία της»[77].
Ἡ πνευματική λογική βλέπει ὅτι, καί οἱ ἀσθένειες, ἀλλά καί οἱ θεραπεῖες τους, εἶναι δωρεές τῆς ἀγαθότητος καί τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ. Ποιά εἶναι ἡ θεάρεστη καί ψυχικά ὠφέλιμη στάση στίς δυό αὐτές περιπτώσεις, ὁ ἄνθρωπος τό μαθαίνει, ὅταν καταφεύγη στό φῶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς λέει, ὅτι εἶναι ἐπιτρεπτό νά ζητῆ κανείς ἀπό το Θεό τή θεραπεία ἀσθενείας του, μόνο νά τό πάρη ἀπόφαση καί τό κάνη σκοπό του νά χρησιμοποιήση τή ὑγεία του καί τίς δυνάμεις του στήν ὑπηρεσία τοῦ Κυρίου, καί ὄχι στή ματαιότητα καί τήν ἁμαρτία. Γιατί διαφορετικά, ἡ θαυματουργική θεραπεία του θά τοῦ γίνη αἰτία πιό μεγάλης καταδίκης• καί θά τοῦ ἐπιφέρη μεγαλύτερη τιμωρία• καί στήν παροῦσα ζωή• καί στήν αἰώνια. Αὐτό μας τό εἶχε εἰπεῖ ὁ Κύριος. Ὅταν ἐθεράπευσε τόν παραλυτικό, τοῦ εἶπε: «ἴδε ὑγιής γέγονας• μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μή χείρόν τί σοί γένηται»[78].
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀδύνατος. Ἔχει εὔκολη ροπή στήν ἁμαρτία. Καί ἄν ἀκόμη καί ἅγιοι, πού εἶχαν τό θεῖο χάρισμα τῶν ἰαμάτων καί πλούσια τη χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ὑπέμειναν πειρασμούς καί ἔπεσαν σέ ἁμαρτίες, φαντασθῆτε πόσο πιό εὔκολα εἶναι δυνατό νά κάνουν κακή χρήση τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ οἱ σαρκικοί ἄνθρωποι, ἐκεῖνοι πού δέν ἔχουν σχέση μέ τά πνευματικά. Καί πράγματι, πολλοί ἔκαμαν τήν χειρότερη κακή χρήση. Γιατί, ἐνῶ ἔλαβαν θαυματουργικά τή θεραπεία ἀπό ἀρρώστεια, δέν τήν ἐκτίμησαν τή θεία δωρεά καί εὐεργεσία• δέν ἐσκέφθηκαν, πώς εἶχαν χρέος νά δείξουν μέ ἔργα τήν εὐγνωμοσύνη τους• ξανάρχισαν τήν ἁμαρτωλή ζωή τους• καί μετέβαλαν ἔτσι τή δωρεά τοῦ Θεοῦ σέ ζημία τους• ἀποξενώθηκαν ἀπό τό Θεό καί πρόδωσαν τή σωτηρία τους.
Ἀκριβῶς, γι' αὐτό σπάνια γίνονται ἰάσεις σωματικῶν ἀσθενειῶν. Καί ἄς τίς ἔχουν - οἱ ἄνθρωποι μέ σαρκικό φρόνημα - σέ τόσο μεγάλη ὑπόληψη καί ἄς τίς ἐπιθυμοῦν τόσο πολύ! Ζητεῖται κάτι, λέγει ὁ ἀπόστολος, καί δέν σᾶς τό δίνει ὁ Θεός, ἐπειδή δέν τό ζητᾶτε γιά πνευματική ὠφέλεια, ἀλλά γιά νά τό δαπανήσετε σέ μιά ζωή φιλήδονη.
Βιβλιογραφία
[76] Πατερικόν κατ’ αλφάβητον.
[77] Ισαάκ Σύρου, Λόγος 34.
[78] Ιωάν. 5, 14.
ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ καὶ δουλεύσω· ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλὴ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ ἀδελφὴ, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ· καὶ ἀλήτης διὰ σέ· ἐπὶ σταυροῦ διὰ σὲ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ· ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρὶ, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τὸν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον; 
