Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός | Ορθόδοξοι Πατέρες Our Lord Jesus Christ | Orthodox Fathers

Μιά παράξενη τάση


Ἡ σύγχρονή μας «χριστιανική» κοινωνία ἔχη μιά παράξενη τάση: Νά ψάχνη γιά θαύματα καί νά κάνη θαύματα! Τήν τάση αὐτή δέν πρέπει νά τήν ἀφήσωμε νά περάση ἀπαρατήρητη. Μέ κανένα τρόπο. Καί γιά πολλούς λόγους. Καί ἰδιαίτερα, γιατί τήν τάση αὐτή, τήν τάση πού ἔχουν πολλοί νά θέλουν νά κάνουν θαύματα καί νά ψάχνουν γιά θαύματα, οἱ ἅγιοι πατέρες μας τήν καταδικάζουν πολύ αὐστηρά. Καί τήν καταδικάζουν, ἐπειδή κάτω ἀπό τό «εὐσεβές» κάλυμμα τῆς τάσης αὐτῆς κρύβεται ἡ φιλαυτία. Καί εἶναι πολύ φοβερό νά μπορῆ ἡ φιλαυτία νά κρύβεται στήν ψυχή. Γιατί τότε δεσπόζει σ' αὐτήν ἀνενόχλητα. Καί τήν διαλύει.

Ὁ μεγάλος διδάσκαλος τῶν μοναχῶν ἄγιος  Ἰσαάκ ὁ Σῦρος λέγει τά ἑξῆς:

Ὁ Κύριος εἶναι πάντοτε κοντά μας, ἕτοιμος νά βοηθήση τούς ἐκλεκτούς Του. Μά ποτέ καί σέ τίποτε δέν δείχνει φανερά τήν δύναμή Του, ἄν δέν ὑπάρχη σοβαρός λόγος. Καί αὐτό γιά νά μή καταντήσωμε νά παρανοήσωμε τήν βοήθειά Του. Γιατί τότε θά μᾶς βγῆ σέ κακό. Καί ἐνεργεῖ ἔτσι ἀπό τήν φροντίδα Του γιά τούς ἐκλεκτούς Του. Ἐπειδή θέλει νά τούς δείξη, ὅτι οὔτε στιγμή δέν παύει νά φροντίζει γι' αὐτούς, ἔστω κι ἄν δέν γίνεται ἀντιληπτός. Τούς ἀφήνει, λοιπόν, ό τιδήποτε κι ἄν τούς συμβῆ, νά κάμουν ἕνα ἀγῶνα• ὁ καθένας ἀνάλογα μέ τήν δύναμή του• κοπιάζοντας στήν προσευχή. Καί μόνο, νά κάτι εἶναι τόσο πολύ δύσκολο, ὥστε νά τούς καταβάλη, (ὅταν δηλαδή φανοῦν ἀνίκανοι νά τό ἀντιμετωπίσουν μόνοι τους, ὅταν εἶναι ἕτοιμοι νά ἐγκαταλείψουν τόν ἀγῶνα τους, ἐπειδή ἡ φύση τους δέν εἶναι ἄξια γιά τέτοιο ἀγώνισμα), τότε τόν ἀγῶνα τόν τελειώνει Ἐκεῖνος μέ τήν μεγάλη Του δύναμη. Τότε τούς βοηθεῖ. Μέ τόν τρόπο πού Ἐκεῖνος ξέρει. Καί στό μέτρο πού εἶναι ἄξιοι. Τούς ἐνισχύει σέ ὅσο μέτρο ἀπαιτοῦν οἱ περιστάσεις, χωρίς ἐκεῖνοι νά τό καταλαβαίνουν. Καί τούς βοηθεῖ, μέχρι πού νά δυναμώσουν οἱ ἴδιοι, καί νά μποροῦν πιά νά ξεπερνοῦν τίς δοκιμασίες τους μόνοι τους. Τούς βοηθεῖ νά λύσουν τό δύσλυτο γι' αὐτούς πρόβλημα τῶν δοκιμασιῶν τους μέ τήν γνώση, πού τούς χαρίζει. Καί ἡ γνώση αὐτή, καί μόνο πού τήν σκέπτονται, τούς ξυπνάει σέ προσευχή πού τούς ὠφελεῖ κι ἀπό τίς δύο πλευρές. Καί ὅταν ὑπάρχη λόγος, νά φανερωθῆ ἡ ἐργασία τους καί νά ἔλθη ἡ ὑπόθεση αὐτή σέ γνώση πολλῶν, καί τότε, ὁ Θεός ἀναγκάζεται καί τό κάνει. Καί ὁ τρόπος, πού ἀκολουθεῖ, εἶναι σοφώτατος. Καί ἀντέχει καί στήν ἀνάγκη καί στήν φτώχεια. Γιατί δέν ἐνεργεῖ ποτέ ἀνόητα.

Ὅποιος, χωρίς τίποτε νά τόν ἀναγκάζει, προχωρεῖ τολμηρά (ἤ ἐπιθυμῶντας τά θαύματα, παρακαλεῖ τόν Θεό νά γίνουν «δυνάμεις» δια τῶν χειρῶν του), εἶναι φανερό, ὅτι πειράζεται στόν λογισμό του ἀπό τόν διάβολο, πού προσπαθεῖ νά γελοιοποιήση τά πάντα• ὅτι εἶναι ὑπερήφανος καί ὅτι ἐσωτερικά, κατά βάθος, εἶναι ἄρρωστος. Τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ πρέπει νά τήν ζητοῦμε μόνο σέ ὥρα δοκιμασίας. Ὅταν δέν ὑπάρχει λόγος, εἶναι ἐπικίνδυνο σέ μᾶς νά πειράζωμε τόν Θεό. Δέν εἶναι ἀληθινά ἅγιος ἐκεῖνος πού ζητεῖ τήν βοήθεια τοῦ Κυρίου, ἐκεῖ πού δέν ἐξάντλησε ἀκόμη τίς δικές του δυνάμεις. Μή ξεχνᾶμε ὅτι πράγματα, πού τά κάνει μέν ὁ Θεός, ἀλλά ὄχι γιατί Τοῦ ἀρέσουν, τά βρίσκομε στούς πιό πολλούς ἁγίους. Μά ὅποιος αὐτά τά γυρεύει καί τά ἐπιθυμεῖ ὁλόψυχα, μέ ὅλη του τήν καρδιά, χωρίς νά ὑπάρχη κάποιος λόγος, ἀκόμα κι ἄν τόν φυλάη ὁ Θεός, πέφτει μόνος του• γιατί μόνος του ξεφεύγει ἀπό τήν γνώση τῆς ἀληθείας. Γιατί, ἄν ὁ Θεός τόν ἀκούση σέ ἐκεῖνο, πού ἀπό ἐγωκεντρικό φρόνημα ζητάει, ὁ πονηρός βρίσκει σ' αὐτόν τόπο καί τόν κάνει σιγά σιγά νά πέση σέ πολύ μεγάλα κακά. Οἱ ἀληθινά ἅγιοι ἄνθρωποι, ὄχι μόνο δέν τά ἐπιθυμοῦν αὐτά, ἀλλά καί ὅταν τούς τά δίδη ἀπό μόνος Του ὁ Θεός, στενοχωριοῦνται καί δυσαρεστοῦνται. Καί δέν τά θέλουν αὐτά τά χαρίσματα. Ὄχι μόνο γιατί εἶναι δυνατό νά γίνουν γνωστά στούς ἀνθρώπους. Δέν τά θέλουν• ἔστω κι ἄν πρόκειται νά μείνουν χωρίς καμμιά δημοσιότητα. Δέν τά θέλουν αὐτά καθ' ἑαυτά*.

Ἕνας ἀπό τούς ἁγίους πατέρας, ἀπό τήν πολύ του καθαρότητα, ἔλαβε (πρίν ἀκόμη φθάση σέ τελειότητα), τό χάρισμα νά προγνωρίζη, ποιός ἐπήγαινε νά τόν ἐπισκεφθῆ. Καί τί νομίζετε ἔκαμε; Παρακάλεσε τόν Θεόν, καί ἔβαλε καί ἄλλους νά Τόν παρακαλέσουν, νά τοῦ πάρη πίσω το χάρισμα.

Συμπέρασμα:
Ὅσοι ἐπῆραν χαρίσματα, ὁ Θεός τούς τά ἔδωσε• ἤ ἐπειδή εἶχαν πολλή ἁπλότητα, ἤ ἐπειδή τό ἀπαιτοῦσε κάποιος ἰδιαίτερος λόγος. Χωρίς αὐτές τίς προϋποθέσεις, νά τό ξέρετε ὅτι ἐκείνους πού φαίνονται πώς ἔχουν χαρίσματα, δέν τούς κινεῖ τό θεῖο νεῦμα• πάντως ὅμως δέν πρέπει καί νά φαντασθοῦμε ὅτι τό «χάρισμά» τους εἶναι ἐντελῶς τυχαῖο.

[Σημείωση:
*Στίς παραγράφους, πού ἀκολουθοῦν, ὁ Ἐπίσκοπος Ἰγνάτιος μέ ρήσεις πατέρων καί παραδείγματα ἁγίων ἀναπτύσσει τήν θεόσοφη αὐτή παρατήρηση τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ του Σύρου.
Οἱ πραγματικά ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ἕνα σκέπτονται συνεχῶς μέσα τους: ὅτι δέν εἶναι ἄξιοι νά εἶναι δοῦλοι καί ὄργανα τοῦ Θεοῦ. Μόνο ἀπό αὐτό τό φρόνημα, μποροῦμε νά καταλάβωμε, ἄν κάποιος εἶναι πραγματικά ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ[68].

Βιβλιογραφία

[68] Ισαάκ του Σύρου, Λόγος ΛΣΤ’ σελ. 157-158.



Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ

Κάθε λογισμὸς καὶ κάθε αἴσθηση ὁδηγοῦν σταδιακὰ τὴν ψυχὴ εἴτε πρὸς τὸν παράδεισο εἴτε πρὸς τὴν κόλαση.

Ἄν ὁ λογισμὸς εἶναι ἔλλογος, τότε συνδέει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεὸ Λόγο, μὲ τὸν ὕψιστο Λογισμό, μὲ τὴν Παναξία, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ὁ παράδεισος.

παράδεισος

Ἐάν πάλι εἶναι ἄλογος ὁ λογισμὸς ἤ καὶ παράλογος, τότε συνδέει ἀναπόφευκτα τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Παράλογο, τὸν Ἀνόητο, μὲ τὸν διάβολο, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ἡ κόλαση.

Ὅσα ἰσχύουν γιὰ τὸν λογισμὸ, ἰσχύουν καὶ γιὰ τις αἰσθήσεις. Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ, ἀπὸ τὴν γῆ: καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Η Θεία Λειτουργία

The Arabic Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

The Turkish Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

 

Άγιοι Τόποι

24 Ώρες στους Αγίους Τόπους, Οδοιπορικό σε Μονές 20/04/2019

24 Ώρες στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 25/04/2019

24 Ώρες στα Βήματα του Χριστού 27/04/2019

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ἐγὼ πατὴρ, ἐγὼ ἀδελφὸς, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφὴ, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ καὶ δουλεύσω· ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλὴ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ ἀδελφὴ, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ· καὶ ἀλήτης διὰ σέ· ἐπὶ σταυροῦ διὰ σὲ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ· ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρὶ, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τὸν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον;  περισσότερα »»»

Η Ελλάδα και ο Υμνος της Ελευθερίας

Ελληνική σημαία - Ελλάς - Ελευθερία

You are missing some Flash content that should appear here! Perhaps your browser cannot display it, or maybe it did not initialize correctly.

Υπεραγία Παρθένος Θεοτόκος Μαρία

Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. (Ψαλ. 32, 10-11)

εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων. (Τιμ.Α 5,8)

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας

Οἱ ἄνθρωποι καταχρηστικά λέγονται λογικοί. Δεν εἶναι λογικοὶ ὅσοι ἔμαθαν ἀπλῶς τὰ λόγια καὶ τὰ βιβλία τῶν ἀρχαίων σοφῶν, ἀλλ' ὅσοι ἔχουν τὴ λογικὴ ψυχὴ καὶ μποροῦν νὰ διακρίνουν ποιὸ εἶναι τὸ καλὸ καἰ ποιὸ τὸ κακό καὶ ἀποφεύγουν τὰ πονηρὰ καὶ βλαβερὰ στὴν ψυχή, τὰ δὲ ἀγαθὰ καὶ ψυχωφελῆ, τὰ ἀποκτοῦν πρόθυμα μὲ τὴ μελέτη καὶ τὰ ἐφαρμόζουν μὲ πολλὴ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό. Αὐτοὶ μόνοι πρέπει νὰ λέγονται ἀληθινὰ λογικοὶ ἄνθρωποι.

St Antony the Great

Ἐφ᾿ ὅσον ἐννοεῖς τὰ περὶ Θεοῦ, νὰ εἶσαι εὐσεβής, χωρὶς φθόνο, ἀγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικὸς κατὰ δύναμιν, κοινωνικός, ἀφιλόνεικος καὶ τὰ ὅμοια. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀπαραβίαστο ἀπόκτημα τῆς ψυχῆς, νὰ ἀρέσει στὸ Θεὸ μὲ τέτοιες πράξεις καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν κρίνει κανέναν καὶ νὰ λέει γιὰ κανέναν, ὅτι ὁ δείνα εἶναι κακὸς καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλὰ καλλίτερο εἶναι νὰ συζητᾶμε τὰ δικά μας κακά, καὶ νὰ ἐρευνᾶμε μέσα μας τὴ δική μας πολιτεία, ἐὰν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. Διότι, τί μᾶς μέλει ἐμᾶς, ἐὰν ὁ ἄλλος εἶναι πονηρός;

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ἡ αἰωνιότητα εἶναι φρικιαστικὴ δίχως Θεάνθρωπο, γιατὶ καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι φοβερὸς δίχως τὸν Θεάνθρωπο. Καθετὶ τὸ ἀνθρώπινο, μονάχα στὸν Θεάνθρωπο ἔχει τὴν τελικὴ καὶ λογικὴ του ἑρμηνεία. Δίχως τὸν θαυμαστὸ Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μεταβάλλονται ἀναπόφευκτα σὲ χάος, σὲ φρίκη, σὲ θάνατο, σὲ κόλαση: ἡ φρόνηση σὲ ἀφροσύνη, ἡ αἴσθηση σὲ ἀπόγνωση, ἡ ἐπιθυμία σὲ αὐτοδιάσπαση μέσα ἀπὸ τὴν αὐτοθέωση ἤ τὴν αὐτοεξουθένωση.