»»» Θαύματα και σημεία - Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) / Κεφάλαιο Α' - Τι λέει η Ἀγια Γραφή / Σημεῖα τῆς αἰώνιας σωτηρίας
Σημεῖα τῆς αἰώνιας σωτηρίας
Κεφάλαιο Α'
Τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή
- Σημεῖον ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ
- Ἔργα διαβόλου καί ἔργα Θεοῦ
- Νά πλανήση, εἶ δυνατόν, καί ἐκλεκτούς
- Ἀπάτη καί κατεργαριά
- Τό λάθος τῶν Φαρισαίων
- Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ
- Μυστική σημασία
- Ἀφετηρία πίστης
- Γιατί ὁ κόσμος δέν πιστεύει;
- Πώς ὁ ἄνθρωπος καταντάει ὑπηρέτης τοῦ Ἀντίχριστου
- Ἡ ἀποστασία προστάδιο τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου
- Σημεῖα τῆς αἰώνιας σωτηρίας
- Τά θαύματα ἄλλοτε καί σήμερα
- Δέν μᾶς χρειάζονται πιά
- Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ
Τά θαύματα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ ἦσαν οἱ πιό μεγάλες ὑλικῆς φύσης εὐεργεσίες, πού μπορεῖ νά φαντασθῆ ὁ ἄνθρωπος. Ποιά εὐεργεσία μπορεῖ νά θεωρηθῆ πιό μεγάλη ἀπό τήν ἐπαναφορά ἑνός νεκροῦ στή ζωή; Ποιά εὐεργεσία θά νομισθῆ πολυτιμότερη ἀπό τήν θεραπεία ἀνίατης ἀσθένειας, πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά μή ζῆ, ἐνῶ ἀκόμη ζῆ; πού κάνει τή ζωή νά ὁμοιάζη πιό πολύ μέ θάνατο παρά μέ ζωή;
Καί ὅμως• τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ, ὅσο κι ἄν ἦταν γεμᾶτα εὐεργεσίες, ἁγιωσύνη, καί πνευματικό νόημα, δέν ἦσαν παρά σημεῖα• σημεῖα τῆς αἰώνιας σωτηρίας, πού δίνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἀναστηθέντες ἀπό τόν Χριστό, ἀργότερα πέθαναν πάλι. Τούς δόθηκε μόνο μιά μικρή παράταση ζωῆς. Δέν τούς δόθηκε ζωή γιά πάντα. Ἐκεῖνοι πού θεραπεύθηκαν ἀπό τόν Κύριο, ἀρρώστησαν πάλι• καί πέθαναν. Ἡ ὑγεία τους δόθηκε γιά ἕνα μικρό χρονικό διάστημα• ὄχι γιά πάντα. Οἱ προσωρινές ὑλικές εὐεργεσίες ἐξεχύθηκαν στόν κόσμο γιά νά εἶναι σημεῖο τῶν αἰωνίων, τῶν πνευματικῶν εὐεργεσιῶν. Οἱ ὁρατές δωρεές δόθηκαν στούς ἀνθρώπους, τούς ὑποδουλωμένους στίς ἐντυπώσεις τῶν αἰσθήσεων, γιά νά τούς κάνουν νά πιστέψουν ὅτι ὑπάρχουν καί δωρεές ἀόρατες• καί νά τίς ἀναζητήσουν. Τά σημεῖα ἔβγαλαν τούς ἀνθρώπους ἀπό τόν γκρεμό τῆς ἄγνοιας, τῆς ὑποδούλωσης στίς ἐντυπώσεις τῶν αἰσθήσεων, καί τούς ὡδήγησαν στήν πίστη. Τήν γνώση τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τήν δίνει ἡ πίστη. Αὐτή βάζει στίς καρδιές τόν πόθο νά τά ἀναζητοῦν.
Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι διέδωσαν τήν πίστη σέ ὅλη τήν οἰκουμένη, μόνο χάρις στά θαυμαστά σημεῖα πού ἔκαναν. Γιατί ἦταν μιά πολύ σαφής ἀπόδειξη. Γιά ὅλους. Καί γιά τά μορφωμένα ἔθνη. Καί γιά τά ἔθνη τά βυθισμένα στήν ἄγνοια καί τήν βαρβαρότητα. Μά ὅταν πιά ἡ πίστη φυτεύθηκε σέ ὅλη τήν οἰκουμένη, τότε ρίζωσε ὁ λόγος. Καί τότε σταμάτησαν τά θαύματα. Γιατί εἶχαν κάμει πιά τήν δουλειά τους. Δέν σταμάτησαν ἐντελῶς. Ἔπαψαν νά γίνωνται σέ γενική κλίμακα, παντοῦ. Τώρα θαύματα κάνουν οἱ ἐκλεκτοί δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἅγιοι. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει, ὅτι στήν ἐποχή του εἶχαν πιά παύσει τά θαύματα, παρ' ὅτι ὑπῆρχαν τότε σέ διάφορα μέρη πολλοί, ἰδίως μοναχοί, «σημειοφόροι»[57] (θαυματουργοί).
Μά μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου οἱ «σημειοφόροι» ὅλο καί ἐλιγόστευαν. Γιά τούς ἔσχατους καιρούς μάλιστα, οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς προειδοποιοῦν, ὅτι τότε δέν θά ὑπάρχουν καθόλου σημειοφόροι[58].
Βιβλιογραφία
[57] Εις την Β’ Κορινθ. 3, 12 (P.G.)
[58] Νήφωνος Κων/λεως, απάντησις δ’.