»»» Θαύματα και σημεία - Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) / Κεφάλαιο Α' - Τι λέει η Ἀγια Γραφή / Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ
Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ
Κεφάλαιο Α'
Τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή
- Σημεῖον ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ
- Ἔργα διαβόλου καί ἔργα Θεοῦ
- Νά πλανήση, εἶ δυνατόν, καί ἐκλεκτούς
- Ἀπάτη καί κατεργαριά
- Τό λάθος τῶν Φαρισαίων
- Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ
- Μυστική σημασία
- Ἀφετηρία πίστης
- Γιατί ὁ κόσμος δέν πιστεύει;
- Πώς ὁ ἄνθρωπος καταντάει ὑπηρέτης τοῦ Ἀντίχριστου
- Ἡ ἀποστασία προστάδιο τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου
- Σημεῖα τῆς αἰώνιας σωτηρίας
- Τά θαύματα ἄλλοτε καί σήμερα
- Δέν μᾶς χρειάζονται πιά
- Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ
Ἄς ἰδοῦμε ὅμως τώρα τά θαύματα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ. Τό δῶρο δέν δίδεται ἀπό ὑποχρέωση. Δίνεται ἀπό καλή διάθεση καί καλωσύνη. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ὑποχρέωση νά βλέπουν δῶρο καί δωρητή μέ πολλή εὐλάβεια καί εὐγνωμοσύνη. Γιατί ὁ δωρητής εἶναι ὁ Θεός, πού ἔλαβε ἀνθρώπου φύση γιά τήν σωτηρία μας. Καί τό δῶρο Του εἶναι μιά μαρτυρία γι' Αὐτόν. Καί γι' αὐτό ἔχει ἀδιαφιλονίκητη ἀξία.
Ὅμως, ὅπως ἡ οἰκείωση τῆς σωτηρίας ἐπαφίεται στήν ἐλεύθερη διάθεση τῶν ἀνθρώπων, ἔτσι καί τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ ἔχει ἀφεθῆ ὁ ἄνθρωπος ἐλεύθερος νά βλέπη, ὅπως θέλει: εἴτε νά στοχάζεται γύρω ἀπό αὐτά, κατά πόσο ἀξίζουν καί ἔχουν ἀξιοπιστία, εἴτε νά βγάζη ἀπό αὐτά τό συμπέρασμα γι' Αὐτόν πού τά ἔκαμε, πώς τό νά Τόν ὀνομάζη καί νά Τόν δέχεται σάν Λυτρωτή του, εἶναι ἁπλῶς τό φυσικό ἐπακόλουθο μιᾶς ἐλεύθερης καί σταθερῆς πεποίθησης, καί ὄχι ἑνός ἀσυγκράτητου καί πιεστικοῦ ἐπιπόλαιου ἐνθουσιασμοῦ.
α. Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ εἶχαν ἀπόλυτη διαφάνεια. Γι' αὐτό, μποροῦμε νά ἐπαναλάβωμε αὐτό πού εἶπε ὁ Κύριος στόν Θωμᾶ: «Φέρε τόν δάκτυλόν σου ὧδε. Καί ἴδε τάς χεῖρας μου. Καί φέρε τήν χεῖρα σου καί βάλε εἰς τήν πλευράν μου. Καί μή γίνου ἄπιστος, ἀλλά πιστός»[29]. Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ ἦσαν αἰσθητά καί ψηλαφητά. Ἦσαν φανερά σέ ὅλους. Ἀκόμη καί στούς ἁπλοῦς ἀνθρώπους. Τίποτε σ' αὐτά δέν εἶναι αἰνιγματικό. Ὁ κάθε ἕνας μποροῦσε εὔκολα νά τά ἐξετάση. Δέν ἔμεναν περιθώρια γιά ἀμφιβολίες καί γιά ἀπορίες, ἄν κάποιο ἦταν πραγματικό θαῦμα ἤ ἁπλῶς ἐντύπωση θαύματος. Νεκροί ἀνασταίνονταν. Ἀσθένειες ἀνίατες μέ τά ἀνθρώπινα μέσα ἐθεραπεύοντο. Λεπροί ἐκαθαρίζοντο. Τυφλοί ἀνέβλεπαν. Μουγγοί ἄρχιζαν νά μιλοῦν. Τροφές ἐπληθύνονταν, σέ μιά στιγμή, γιά ὅσους ἔπρεπε νά φᾶνε. Τά κύματα τῆς θάλασσας καί οἱ ἄνεμοι ἡσύχαζαν μέ μιά λέξη, καί ἐγλύτωναν ἀπό τόν θάνατο, ὅσοι ἐκινδύνευαν ἀπό τήν τρικυμία. Τά δίχτυα τῶν ψαράδων, πού εἶχαν μάταια ὧρες κοπιάσει, ἐγέμιζαν ξαφνικά μέ ψάρια, πού ὑπάκουαν στήν μυστική ἐντολή τοῦ Κυρίου τους.
β. Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ εἶχαν πολλούς μάρτυρες. Ἀπό αὐτούς οἱ πιό πολλοί ἦταν οἱ ἐχθροί τοῦ Κυρίου: οἱ ἀδιάφοροι, καί ἐκεῖνοι πού γύρευαν σ' Αὐτόν κάτι τό ἐπίγειο καί σωματικό. Τά θαύματα αὐτά ἦταν ἀναντίρρητα. Οἱ χειρότεροι ἐχθροί τοῦ Κυρίου δέν τά ἀπέρριπταν. Προσπαθοῦσαν νά μειώσουν τή σημασία τους• μέ μιά βλάσφημη καί ἀνευλαβή ἐρμηνεία• καί μέ κάθε μέσο πού ἐπινοοῦσαν[30].
γ. Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ δέν εἶχαν στόχο τή φασαρία καί τήν πρόκληση ἐντύπωσης. Δέν ἐγίνοντο γιά ἐφφέ. Κανένα δέν ἔγινε γιά τά μάτια τοῦ κόσμου. Ὅλα ἐγίνοντο σκεπασμένα κάτω ἀπό τήν θεία ταπείνωση. Καί ἀποτελοῦν μιά ἁλυσίδα εὐεργεσιῶν πρός τόν πάσχοντα ἄνθρωπο. Καί ταυτόχρονα ἐξέφραζαν μέ τόν πιό τέλειο τρόπο τήν ἐξουσία τοῦ Κτίστου ἐπάνω στήν ὑλική κτίση καί τόν κτιστό πνευματικό κόσμο. Ἐξέφραζαν καί ἔδειχναν, ὅτι ὁ Θεός εἶχε λάβει σάρκα καί εἶχε φανερωθῆ στούς ἀνθρώπους σάν ἄνθρωπος.
Βιβλιογραφία