Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός | Ορθόδοξοι Πατέρες Our Lord Jesus Christ | Orthodox Fathers

Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ


Ἄς ἰδοῦμε ὅμως τώρα τά θαύματα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ. Τό δῶρο δέν δίδεται ἀπό ὑποχρέωση. Δίνεται ἀπό καλή διάθεση καί καλωσύνη. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ὑποχρέωση νά βλέπουν δῶρο καί δωρητή μέ πολλή εὐλάβεια καί εὐγνωμοσύνη. Γιατί ὁ δωρητής εἶναι ὁ Θεός, πού ἔλαβε ἀνθρώπου φύση γιά τήν σωτηρία μας. Καί τό δῶρο Του εἶναι μιά μαρτυρία γι' Αὐτόν. Καί γι' αὐτό ἔχει ἀδιαφιλονίκητη ἀξία.

Ὅμως, ὅπως ἡ οἰκείωση τῆς σωτηρίας ἐπαφίεται στήν ἐλεύθερη διάθεση τῶν ἀνθρώπων, ἔτσι καί τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ ἔχει ἀφεθῆ ὁ ἄνθρωπος ἐλεύθερος νά βλέπη, ὅπως θέλει: εἴτε νά στοχάζεται γύρω ἀπό αὐτά, κατά πόσο ἀξίζουν καί ἔχουν ἀξιοπιστία, εἴτε νά βγάζη ἀπό αὐτά τό συμπέρασμα γι' Αὐτόν πού τά ἔκαμε, πώς τό νά Τόν ὀνομάζη καί νά Τόν δέχεται σάν Λυτρωτή του, εἶναι ἁπλῶς τό φυσικό ἐπακόλουθο μιᾶς ἐλεύθερης καί σταθερῆς πεποίθησης, καί ὄχι ἑνός ἀσυγκράτητου καί πιεστικοῦ ἐπιπόλαιου ἐνθουσιασμοῦ. 

α. Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ εἶχαν ἀπόλυτη διαφάνεια. Γι' αὐτό, μποροῦμε νά ἐπαναλάβωμε αὐτό πού εἶπε ὁ Κύριος στόν Θωμᾶ: «Φέρε τόν δάκτυλόν σου ὧδε. Καί ἴδε τάς χεῖρας μου. Καί φέρε τήν χεῖρα σου καί βάλε εἰς τήν πλευράν μου. Καί μή γίνου ἄπιστος, ἀλλά πιστός»[29]. Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ ἦσαν αἰσθητά καί ψηλαφητά. Ἦσαν φανερά σέ ὅλους. Ἀκόμη καί στούς ἁπλοῦς ἀνθρώπους. Τίποτε σ' αὐτά δέν εἶναι αἰνιγματικό. Ὁ κάθε ἕνας μποροῦσε εὔκολα νά τά ἐξετάση. Δέν ἔμεναν περιθώρια γιά ἀμφιβολίες καί γιά ἀπορίες, ἄν κάποιο ἦταν πραγματικό θαῦμα ἤ ἁπλῶς ἐντύπωση θαύματος. Νεκροί ἀνασταίνονταν. Ἀσθένειες ἀνίατες μέ τά ἀνθρώπινα μέσα ἐθεραπεύοντο. Λεπροί ἐκαθαρίζοντο. Τυφλοί ἀνέβλεπαν. Μουγγοί ἄρχιζαν νά μιλοῦν. Τροφές ἐπληθύνονταν, σέ μιά στιγμή, γιά ὅσους ἔπρεπε νά φᾶνε. Τά κύματα τῆς θάλασσας καί οἱ ἄνεμοι ἡσύχαζαν μέ μιά λέξη, καί ἐγλύτωναν ἀπό τόν θάνατο, ὅσοι ἐκινδύνευαν ἀπό τήν τρικυμία. Τά δίχτυα τῶν ψαράδων, πού εἶχαν μάταια ὧρες κοπιάσει, ἐγέμιζαν ξαφνικά μέ ψάρια, πού ὑπάκουαν στήν μυστική ἐντολή τοῦ Κυρίου τους.

β. Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ εἶχαν πολλούς μάρτυρες. Ἀπό αὐτούς οἱ πιό πολλοί ἦταν οἱ ἐχθροί τοῦ Κυρίου: οἱ ἀδιάφοροι, καί ἐκεῖνοι πού γύρευαν σ' Αὐτόν κάτι τό ἐπίγειο καί σωματικό. Τά θαύματα αὐτά ἦταν ἀναντίρρητα. Οἱ χειρότεροι ἐχθροί τοῦ Κυρίου δέν τά ἀπέρριπταν. Προσπαθοῦσαν νά μειώσουν τή σημασία τους• μέ μιά βλάσφημη καί ἀνευλαβή ἐρμηνεία• καί μέ κάθε μέσο πού ἐπινοοῦσαν[30].

γ. Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ δέν εἶχαν στόχο τή φασαρία καί τήν πρόκληση ἐντύπωσης. Δέν ἐγίνοντο γιά ἐφφέ. Κανένα δέν ἔγινε γιά τά μάτια τοῦ κόσμου. Ὅλα ἐγίνοντο σκεπασμένα κάτω ἀπό τήν θεία ταπείνωση. Καί ἀποτελοῦν μιά ἁλυσίδα εὐεργεσιῶν πρός τόν πάσχοντα ἄνθρωπο. Καί ταυτόχρονα ἐξέφραζαν μέ τόν πιό τέλειο τρόπο τήν ἐξουσία τοῦ Κτίστου ἐπάνω στήν ὑλική κτίση καί τόν κτιστό πνευματικό κόσμο. Ἐξέφραζαν καί ἔδειχναν, ὅτι ὁ Θεός εἶχε λάβει σάρκα καί εἶχε φανερωθῆ στούς ἀνθρώπους σάν ἄνθρωπος.

Βιβλιογραφία

[29] Ιωάν. 20, 27.
[30] Ματθ. 12, 24 – Ιωάν. 9, 24.



Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ

Κάθε λογισμὸς καὶ κάθε αἴσθηση ὁδηγοῦν σταδιακὰ τὴν ψυχὴ εἴτε πρὸς τὸν παράδεισο εἴτε πρὸς τὴν κόλαση.

Ἄν ὁ λογισμὸς εἶναι ἔλλογος, τότε συνδέει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεὸ Λόγο, μὲ τὸν ὕψιστο Λογισμό, μὲ τὴν Παναξία, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ὁ παράδεισος.

παράδεισος

Ἐάν πάλι εἶναι ἄλογος ὁ λογισμὸς ἤ καὶ παράλογος, τότε συνδέει ἀναπόφευκτα τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Παράλογο, τὸν Ἀνόητο, μὲ τὸν διάβολο, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ἡ κόλαση.

Ὅσα ἰσχύουν γιὰ τὸν λογισμὸ, ἰσχύουν καὶ γιὰ τις αἰσθήσεις. Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ, ἀπὸ τὴν γῆ: καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Η Θεία Λειτουργία

The Arabic Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

The Turkish Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

 

Άγιοι Τόποι

24 Ώρες στους Αγίους Τόπους, Οδοιπορικό σε Μονές 20/04/2019

24 Ώρες στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 25/04/2019

24 Ώρες στα Βήματα του Χριστού 27/04/2019

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ἐγὼ πατὴρ, ἐγὼ ἀδελφὸς, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφὴ, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ καὶ δουλεύσω· ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλὴ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ ἀδελφὴ, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ· καὶ ἀλήτης διὰ σέ· ἐπὶ σταυροῦ διὰ σὲ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ· ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρὶ, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τὸν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον;  περισσότερα »»»

Η Ελλάδα και ο Υμνος της Ελευθερίας

Ελληνική σημαία - Ελλάς - Ελευθερία

You are missing some Flash content that should appear here! Perhaps your browser cannot display it, or maybe it did not initialize correctly.

Υπεραγία Παρθένος Θεοτόκος Μαρία

Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. (Ψαλ. 32, 10-11)

εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων. (Τιμ.Α 5,8)

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας

Οἱ ἄνθρωποι καταχρηστικά λέγονται λογικοί. Δεν εἶναι λογικοὶ ὅσοι ἔμαθαν ἀπλῶς τὰ λόγια καὶ τὰ βιβλία τῶν ἀρχαίων σοφῶν, ἀλλ' ὅσοι ἔχουν τὴ λογικὴ ψυχὴ καὶ μποροῦν νὰ διακρίνουν ποιὸ εἶναι τὸ καλὸ καἰ ποιὸ τὸ κακό καὶ ἀποφεύγουν τὰ πονηρὰ καὶ βλαβερὰ στὴν ψυχή, τὰ δὲ ἀγαθὰ καὶ ψυχωφελῆ, τὰ ἀποκτοῦν πρόθυμα μὲ τὴ μελέτη καὶ τὰ ἐφαρμόζουν μὲ πολλὴ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό. Αὐτοὶ μόνοι πρέπει νὰ λέγονται ἀληθινὰ λογικοὶ ἄνθρωποι.

St Antony the Great

Ἐφ᾿ ὅσον ἐννοεῖς τὰ περὶ Θεοῦ, νὰ εἶσαι εὐσεβής, χωρὶς φθόνο, ἀγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικὸς κατὰ δύναμιν, κοινωνικός, ἀφιλόνεικος καὶ τὰ ὅμοια. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀπαραβίαστο ἀπόκτημα τῆς ψυχῆς, νὰ ἀρέσει στὸ Θεὸ μὲ τέτοιες πράξεις καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν κρίνει κανέναν καὶ νὰ λέει γιὰ κανέναν, ὅτι ὁ δείνα εἶναι κακὸς καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλὰ καλλίτερο εἶναι νὰ συζητᾶμε τὰ δικά μας κακά, καὶ νὰ ἐρευνᾶμε μέσα μας τὴ δική μας πολιτεία, ἐὰν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. Διότι, τί μᾶς μέλει ἐμᾶς, ἐὰν ὁ ἄλλος εἶναι πονηρός;

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ἡ αἰωνιότητα εἶναι φρικιαστικὴ δίχως Θεάνθρωπο, γιατὶ καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι φοβερὸς δίχως τὸν Θεάνθρωπο. Καθετὶ τὸ ἀνθρώπινο, μονάχα στὸν Θεάνθρωπο ἔχει τὴν τελικὴ καὶ λογικὴ του ἑρμηνεία. Δίχως τὸν θαυμαστὸ Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μεταβάλλονται ἀναπόφευκτα σὲ χάος, σὲ φρίκη, σὲ θάνατο, σὲ κόλαση: ἡ φρόνηση σὲ ἀφροσύνη, ἡ αἴσθηση σὲ ἀπόγνωση, ἡ ἐπιθυμία σὲ αὐτοδιάσπαση μέσα ἀπὸ τὴν αὐτοθέωση ἤ τὴν αὐτοεξουθένωση.