»»» Θαύματα και σημεία - Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) / Κεφάλαιο Α' - Τι λέει η Ἀγια Γραφή / Τά θαύματα ἄλλοτε καί σήμερα
Τά θαύματα ἄλλοτε καί σήμερα
Κεφάλαιο Α'
Τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή
- Σημεῖον ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ
- Ἔργα διαβόλου καί ἔργα Θεοῦ
- Νά πλανήση, εἶ δυνατόν, καί ἐκλεκτούς
- Ἀπάτη καί κατεργαριά
- Τό λάθος τῶν Φαρισαίων
- Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ
- Μυστική σημασία
- Ἀφετηρία πίστης
- Γιατί ὁ κόσμος δέν πιστεύει;
- Πώς ὁ ἄνθρωπος καταντάει ὑπηρέτης τοῦ Ἀντίχριστου
- Ἡ ἀποστασία προστάδιο τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου
- Σημεῖα τῆς αἰώνιας σωτηρίας
- Τά θαύματα ἄλλοτε καί σήμερα
- Δέν μᾶς χρειάζονται πιά
- Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ
Τί λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:
«Γιατί λένε μερικοί, δέν γίνονται σήμερα θαύματα; (τήν ἀπάντηση μου νά τήν ἀκούσετε μέ πολλή προσοχή. Γιατί τό ἐρώτημα αὐτό τό ἀκούω ἀπό πολλούς. Καί τακτικά. Ἀδιάκοπα. Πάντοτε).
Γιατί τότε, ὅσοι ἐλάμβαναν τό βάπτισμα, ἄρχιζαν καί μιλοῦσαν ξένες γλῶσσες, καί τώρα αὐτό δέν γίνεται πιά;
Γιατί σήμερα ὁ Θεός πῆρε τήν χάρη τῶν θαυμάτων; Τό κάνει, ὄχι γιά νά μᾶς ἀτιμάση, ἀλλά γιά νά μᾶς δώση πιό πολλή τιμή.
Πῶς; Σᾶς τό ἐξηγῶ.
Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἦσαν πιό σκοτισμένοι ἀπό μᾶς, ἀφοῦ μόλις εἶχαν ξεφύγει ἀπό τήν εἰδωλολατρεία. Τό μυαλό τους ἦταν χοντρό• δέν ἔκοβε. Ἦσαν βουτηγμένοι καί κολλημένοι στήν ὕλη. Δέν μποροῦσαν νά φαντασθοῦν, ὅτι ὑπῆρχαν καί ἀγαθά μή ὑλικά, πνευματικά. Καί φυσικά δέν ἤξεραν τίποτε γιά τη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιατί ὅλα αὐτά τά δεχόμαστε μόνον, ὅταν ἔχωμε πίστη. Γιά αὐτό ἦταν ἀνάγκη νά γίνωνται θαύματα.
Ἀπό τά δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μερικά εἶναι ἀόρατα• καί τά δεχόμαστε μόνο μέ πίστη. Ἄλλα ὅμως ἑνώνονται μέ ὕλη• καί γίνονται σημεῖα, πού πέφτουν στήν ἀντίληψη τῶν αἰσθήσεών μας. Αὐτά ξυπνοῦν στούς ἄπιστους τήν πίστη. Π.χ. ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας εἶναι πνευματικό, ἀόρατο. Μέ τά σωματικά μάτια μας δέν βλέπομε νά καθαρίζωνται οἱ ἁμαρτίες μας. Καθαρίζεται ἡ ψυχή. Μά ἡ ψυχή εἶναι καί αὐτή ἀόρατη μέ τά μάτια τά σωματικά. Ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι δῶρο πνευματικό. Δέν μποροῦμε νά τό ἰδοῦμε μέ τά μάτια τοῦ σώματος. Καί γιά αὐτό δέν τό δέχονται, δέν τό πιστεύουν, ὅσοι ἔχουν φρόνημα σαρκικό, ὑλιστικό. Ἀντίθετα τό χάρισμα τῆς γλωσσολαλιάς, τό χάρισμα νά μιλοῦν ξένες γλῶσσες, ἄγνωστες, παρ' ὅτι εἶναι μιά ἐνέργεια καί δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ἕνα σημεῖο πού γίνεται ἀντιληπτό μέ τίς αἰσθήσεις μας• καί μποροῦν εὔκολα νά τό παρατηρήσουν καί οἱ ἄπιστοι. Γιατί γίνεται τότε φανερό, πώς ἡ ἀόρατη ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος πού λαμβάνει χώρα μέσα στήν ψυχή, ἐξωτερικεύεται• καί ἐπισημαίνεται ἀδιάψευστα ἀπό τήν ἄγνωστη καί παράξενη γλῶσσα πού ἀκοῦμε. Καί ἀκριβῶς γιά αὐτό ὁ Παῦλος λέγει: «Ἑκάστῳ δέ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρός τό συμφέρον», δηλ. γιά ὠφέλεια πνευματική[59].
Αὐτό ὅμως σημαίνει, πώς ἐμένα δέν μοῦ χρειάζονται τά θαύματα. Γιατί; Γιατί ἔχω μάθει νά πιστεύω στή χάρη τοῦ Θεοῦ καί χωρίς νά βλέπω θαύματα! Ἀνάγκη ἀπό ἀποδείξεις ἔχει ὁ ἄπιστος. Ἐγώ, ὁ πιστός, δέν ἔχω καθόλου ἀνάγκη τίς ἀποδείξεις καί τά θαύματα. Γιατί, παρ' ὅτι δέν μιλάω ξένες γλῶσσες, τό ξέρω ὅτι ἔχω καθαρισθῆ ἀπό τήν ἁμαρτία. Οἱ παλαιότεροι ὅμως, δέν μποροῦσαν νά τό πιστέψουν αὐτό, χωρίς νά ἰδοῦν θαύματα. Καί γιά αὐτό, τά θαύματα τά ἔδινε ὁ Θεός γιά πιστοποίηση τῆς ἀλήθειας τῆς πίστης, πού τούς ἐκήρυτταν. Ἔτσι λοιπόν, κατά κανόνα, τά θαύματα ἐγίνοντο πρός χάριν, ὄχι τῶν πιστῶν, ἀλλά χάριν τῶν ἀπίστων. Γιά νά μπορέσουν νά ἑνωθοῦν μέ τούς πιστούς. Τό λέγει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος• τά θαύματα εἶναι σημεῖα «οὐ τοῖς πιστεύουσι, ἀλλά τοῖς ἀπίστοις»[60].
Βιβλιογραφία
[59] Α’ Κορινθ. 12, 7.
[60] Α’ Κορ. 14, 22, Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία Α’ εις την Πεντηκοστήν.