Πρόλογος

Θαύματα καί σημεῖα - Ἅγιος Ἰγνάτιος (Ἀλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ)

Τό βιβλίο αὐτό ἐκδόθηκε γιά πρώτη φορά τό 1987. Ἀπό τότε ἐκυκλοφόρησε σέ 4 ἐκδόσεις (= 20.000 ἀντίτυπα).

Μᾶς μιλάει γιά τήν τάση πού ἔχουν μερικοί εὐσεβεῖς, νά ἀναζητοῦν μέ λαχτάρα «θαύματα καί σημεῖα», «θαυματουργούς», «σημειοφόρους», «χαρισματούχους».

Μᾶς λέγει, ὅτι δέν πρέπει νά λιγωνόμαστε γιά «θαύματα καί σημεῖα». Γιατί μέ «θαύματα καί σημεῖα», καί μάλιστα μεγάλα καί καταπληκτικά, θά προσπαθήσει νά μᾶς πλανήσει ὁ ἀντίχριστος, τότε πού θά ἔλθει.

Πρέβεζα, 11 Ἰουνίου 2000 

† Ὁ Ν.Μ.  

Ὁ Συγγραφέας

Ὁ ἐπίσκοπος Ἰγνάτιος (κατά κόσμον Δημήτριος Ἀλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) καταγόταν ἀπό ἐπιφανῆ οἰκογένεια. Γεννήθηκε τό 1807 στό Ποκρόφσκ, τῆς νομαρχίας Βολογδά. Ἦταν καρπός προσευχῆς. Γιατί οἱ γονεῖς του ἦταν μέχρι τότε ἄτεκνοι.

Ἀπό παιδί ἔδειχνε πολλή προθυμία στήν προσευχή καί στήν μελέτη τῶν ἱερῶν βιβλίων. Μετά τό ἅγιο Εὐαγγέλιο, τό πιό ἀγαπημένο του βιβλίο ἦταν οἱ βίοι τῶν ἁγίων.

Σέ ἡλικία 16 ἐτῶν ἐτελείωσε τό γυμνάσιο. Ὁ πατέρας του τόν ἀνέγραψε στήν πολεμική Τεχνική Σχολή Πετρούπολης.

Στό ταξίδι, ὁ Δημήτριος ἐκμυστηρεύθηκε στόν πατέρα του, ὅτι θέλει νά γίνει μοναχός. Ὁ πατέρας του δέν ἔδωκε πολλή σημασία στά λόγια του. Ἔτσι ὁ Δημήτριος ἔμεινε στήν σχολή τῶν Εὐελπίδων. Στίς σπουδές του εἶχε τέτοια ἐπιτυχία, πού προκάλεσε τό ἐνδιαφέρον τοῦ μεγάλου Τσάρου Νικολάου Α' (1825- 1855), πού τοῦ ἐχορήγησε αὐτοκρατορική ὑποτροφία.

Στήν περίοδο τῶν σπουδῶν του ζοῦσε σάν νά ἦταν μοναχός. Κοινωνοῦσε πολύ τακτικά. Ἐπήγαινε πολύ συχνά νά συμβουλεύεται τούς ἅγιους Γέροντες τῆς Μονῆς τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκι. Ἡ ἀπόφασή του νά γίνη μοναχός ἐτάραξε τούς γονεῖς του, τήν σχολή Πολέμου καί τόν Τσάρο. Ἀλλά ὁ Δημήτριος δέν ἐπτοήθη. Σ' αὐτό τόν βοήθησε πολύ ἡ γνωριμία του μέ τόν μεγάλο στάρετς Λεωνίδα τῆς Ὄπτινα, πού ἦταν ὁ «γέροντάς» του, ὁ πνευματικός του πατέρας. Ἔτσι σέ ἡλικία 20 ἐτῶν, ἔγινε δόκιμος στήν Μονή Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Σβέρσκι. Γέροντα εἶχε τόν στάρετς Λεωνίδα.

Μετά ἀπό λίγο ἀρρώστησε ἡ μητέρα του. Ὁ πατέρας του ἐκμεταλλεύθηκε τήν «εὐκαιρία», γιά νά ἀποτραβήξη τόν υἱό του ἀπό τό μοναστήρι. Ὁ Δημήτριος ὑπάκουσε. Ἐπῆγε καί ἔμεινε στό σπίτι τους στό Βολογδᾶ πολύ καιρό. Χωρίς ποτέ νά ἀλλάξη γνώμη. Καί ἐπειδή ἡ μητέρα του ἀργοῦσε νά πεθάνει ἔγινε μοναχός στό Βολογδᾶ. Ἐκάρη τήν 28 Ἰουνίου 1831 καί ἔλαβε τό ὄνομα Ἰγνάτιος. Πολύ γρήγορα ἐχειροτονήθη ἱερομόναχος.

Τό 1833 ὁ τσάρος τόν διώρισε ἡγούμενο τῆς Μονῆς τοῦ ἁγίου Σεργίου στήν Πετρούπολη. Καί τό 1834 βλέποντας τήν ἁγιότητα καί ζωτικότητά του τόν κατέστησε ἔξαρχο τῶν μοναστηριῶν τῆς περιοχῆς τῆς Πετρουπόλεως. Γιά νά ἀνταποκριθῆ στά καθήκοντά του αὐτά, ἄρχισε νά συντάσση τά περίφημα βιβλία του «Ἀσκητικές ἐμπειρίες». Τό 1847 ἔγραψε τίς περισσότερες ἐπιστολές του. Τό 1856 ἐπῆγε στήν Ὄπτινα καί ἀσκήθηκε στήν «ἡσυχία». Τό 1857 ἐκλήθη στήν Πετρούπολη καί ἐχειροτονήθη ἐπίσκοπος Σταυρουπόλεως, Καυκάσου καί Εὐξείνου Πόντου. Ἐκεῖ ἔστρεψε τήν προσοχή του στούς νέους. Καί ἔγραψε τό βιβλίο «Προσφορά στόν Σύγχρονο Μοναχισμό». Τό 1861 παρητήθη λόγῳ ἀσθενείας καί ἀπεσύρθη στήν ἱερά Μονή ἁγίου Νικολάου στό Μπαμπάεβο, ὅπου καί ἐκοιμήθη ὁσίως τήν 30 Ἀπριλίου 1867.

Τά ἔργα του ἐξεδόθησαν σέ ἕξι τόμους:

• Α', Β' καί Γ' Ἀσκητικές Ἐμπειρίες•
• Δ' Ἀσκητικοί Λόγοι καί Επἱστολές•
• Ε' Προσφορά στόν Σύγχρονο Μοναχισμό• καί
• Στ' Πατερικόν.

Ἡ τεράστια καί σπάνια ἀξία τῶν ἔργων του ἔγκειται στό ὅτι προσφέρει ὅλη τήν οὐσία καί ὅλο τό βάθος τῆς πατερικῆς διδασκαλίας γιά τήν πνευματική ζωή μέ γλῶσσα σύγχρονη καί λογοτεχνική χάρη.

Θεωρεῖται ἕνας ἀπό τούς ἁγιωτέρους ἀνθρώπους τῆς Ρωσσίας. Ὁ μεγάλος στάρετς τῆς Ὄπτινα Βαρσανούφιος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι: κατά τήν κηδεία του ἐνάρετοι ἄνδρες εἶδαν ἀγγέλους νά δορυφοροῦν τήν ψυχή του, ἀνερχομένη πρός τόν θρόνο τοῦ Κυρίου• καί τούς ἄκουσαν νά ψάλλουν: «Χαῖρε, ἅγιε ἱεράρχα τοῦ Χριστοῦ, πάτερ Ἰγνάτιε».

Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ Ἐπισκόπου Ἰγνατίου.

Σημείωση: Ὁ ἐπίσκοπος Ἰγνάτιος ἀνεκηρύχθη τό 1990 ἀπό τήν Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Ἅγιος.