Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός | Ορθόδοξοι Πατέρες Our Lord Jesus Christ | Orthodox Fathers

»»»    Νουθεσίαι πνευματικαὶ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Νουθεσίαι πνευματικαὶ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου


Καιρός σε λοιπὸν ἀνανῆψαι καὶ πάντα ἀποσείσασθαι.
Μνήσθητι ὅτι σήμερον ἢ αὔριον ἰδεῖν ἔχεις τοὺς οὐρανοὺς,
καὶ τοὺς ἀγγέλους θεάσασθαι,
καὶ παραστῆναι τῷ φοβερῷ βήματι,
καὶ ἐλθεῖν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ κριτηρίῳ αὐτοῦ,
ἐν τῷ τῆς σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀληθείας δικαστηρίῳ,
καὶ λόγον δοῦναι παντὸς τοῦ βίου σου.

Εἰ θέλεις ἰδεῖν τὸν ἅγιον,
ἁγίασον σεαυτόν·
εἰ θέλεις ἰδεῖν τὸν ἅγιον καὶ ἀμίαντον,
ἅγνισον σεαυτὸν πρότερον.

Ἀφ' οὗ τις ἔλθῃ εἰς τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ, ὅλον ἑαυτὸν ἀνέθηκε τῷ Θεῷ,
καὶ οὐκέτι ἔχει ἑαυτοῦ ἐξουσίαν·
τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ κατέγραψεν ἑαυτόν.

Ἀρνησάσθω οὖν ἑαυτὸν καὶ τὰ θελήματα ἑαυτοῦ, καὶ ἀκολουθησάτω τῷ Θεῷ.
Πόσην ἤγειρε θάλασσαν ἐν τῷ βίῳ ἡ πολιτεία τῆς σαρκὸς ταύτης;
ὅσα κύματα εἰργάσατο;
ὅσας ταραχάς;
ὅσους ἀνέμους;
ὅσα ναυάγια;
ὅσας ἀνομίας καὶ ἁμαρτίας;
ὅσας συμφορὰς καὶ τραγῳδίας;
ὅσα κακὰ ἐν πάσαις ταῖς πόλεσιν;
ὅσα κατ' οἴκους;
ὅσα κατ' ἀγοράν;
τίς ἡ δύναμις αὐτῆς;
ἢ τίς ἡ ἰσχὺς αὐτῆς;
ὅλα φόβου μεστὰ ἔχει.
Ἡ γέννησις αὐτῆς φόβος,
ὁ θάνατος φόβος,
ἡ ζωὴ αὐτῆς φόβος,
τὰ μετὰ θάνατον ἄῤῥητα καὶ ἀδιήγητα.

Ῥοπὴ ζυγοῦ ἐστιν ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν·
ἐκεῖ ῥέπει ζυγός.
Κροῦσον, σπούδασον, ἵνα ἀνοιγῇ σοι ταχέως·
μνήσθητι ὅτι μετ' οὐ πολὺ πάντα καταλιμπάνεις τὰ ὁρώμενα,
τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν,
τοὺς ἀνθρώπους,
τὰ πράγματα·
μνήσθητι ὅτι οὐδὲν εἶ,
οὐ σώματι,
οὐ ψυχῇ.

Μικρὰ φροντὶς ἐτάραξέ σε,
μικρὰ ἀγωνία κατέπληξέ σε,
μικρὰ θλῖψις κατέβαλέ σε,
μικρὸς πόνος ἐθορύβησέ σε,
λόγος ψιλὸς κατεκτύπησέ σε.
Καὶ διὰ τί μὴ μισήσῃς τὸν βίον τοῦτον;

Ἐγὼ δέ σοι λέγω,
ὅτι μετοικῆσαι ὀφείλεις,
καὶ ἄνω ἐν ταῖς πύλαις τοῦ οὐρανοῦ πῆξαι σεαυτῷ σκηνὴν,
καὶ ἐκεῖ καταμόνας διᾶξαι,
καὶ δέεσθαι τοῦ Θεοῦ μέχρι θανάτου,
ἵνα εὐμενῶς προσδέξηταί σε,
καὶ ἀνοίξῃ σοι ἐν καιρῷ ταχέως.
Κάτω ἐπὶ γῆς τὸ σῶμα κλινάτω γόνυ τῷ Θεῷ·
καὶ ἄνω ἡ ψυχὴ παρακαλείτω διαπαντὸς,
ἐπὶ πρόσωπον ἑαυτὴν ῥίπτουσα·
φιλονεικήσωσι,
τίς πλέον καμεῖ ἐν τῇ δεήσει.
Κατὰ σὲ οὖν ὁ κόσμος ἀπέθανε,
κατὰ σὲ ἦλθεν ἡ κρίσις ἡ μέλλουσα·
ὅσον δύνασαι ταύτην ἄπωσαι,
κἀκείνης μνημόνευε.

 

Βέλτιον τὰ κακὰ τῆς μελλούσης,
ἢ τὰ ἀγαθὰ τῆς παρούσης λογίζεσθαι·
ἐκεῖνά σοι φόβον Θεοῦ προξενεῖ,
ταῦτα δὲ καὶ τὸν ὄντα συλᾷ.

Ἐν τοῖς πνευματικοῖς πράγμασιν ὀρφανοί ἐσμεν ἅπαντες·
οὐδένα ἔχομεν, εἰ μὴ τὸν Θεὸν, βοηθὸν,
καὶ τὴν σπουδὴν ἑαυτῶν.
Οὐκοῦν πάντων διαπτύσαντες, φροντίσωμεν ἑαυτῶν.

Μνήσθητι σεαυτοῦ καὶ τῶν κακῶν τῶν περιεχόντων σε·

μνήσθητι τῶν ἁμαρτιῶν σου λοιπὸν, καὶ τῆς κρίσεώς σου·

μνήσθητι, ὅτι ἄνθρωπος εἶ θνητὸς καὶ ἀσθενὴς καὶ ταλαίπωρος, ῥυπαρὸς καὶ ἀκάθαρτος·

μνήσθητι, ὅτι ἄνθρωπος εἶ ἐν βίῳ θλιβερῷ διάγων καὶ κινδύνων μεστῷ,
πολλοὺς ἀποκτείναντι καὶ καλοὺς καὶ κακοὺς,
σοφοὺς καὶ ἀσόφους,
πλουσίους καὶ πένητας.

Ἄγε,
φέρε, ἵνα φάγῃς καὶ πίῃς,
καὶ ἑνὸς ψωμοῦ οὐκ ἔχεις τὸ ἀσφαλές.

Μνήσθητι,
ὅτι ἄνθρωπος εἶ,
ὀστέα τεταπεινωμένα ἀπὸ κεφαλῆς ἕως ποδῶν,
μὴ δυνάμενος μιᾶς ἡμέρας ὑπενεγκεῖν κόπον,
ἢ μιᾶς νυκτὸς ἀγρυπνίαν·

μνήσθητι πόσα προσέκρουσας τῷ Θεῷ ἐν ἔργοις καὶ λόγοις καὶ ἐνθυμήμασι·

μνήσθητι, ὅτι λέοντι καὶ δράκοντι παλαίεις ἡμέρας καὶ νυκτός·
λόγισαι πόσαι εἰσὶν ἐν ᾅδου ψυχαὶ,
ὅτι κατεφρόνησαν τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ,
μικρᾶς ἀνέσεως παρακαλοῦσαι τυχεῖν,
καὶ μὴ τυγχάνουσαι,
ἀλλ' εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς θρηνοῦσαι τὰς πορνείας ἑαυτῶν καὶ τὰς ῥᾳθυμίας καὶ τὰς τρυφὰς,
τὰς πονηρίας αὐτῶν καὶ τὰς λογομαχίας.

Μνήσθητι, ὅτι οὐκ εἰς μακράν σε δεῖ ἀποθανεῖν καὶ κριθῆναι,
καὶ τοῦτο μὴ παύσῃ καταλέγων τῇ ἑαυτοῦ ψυχῇ.

Γράψον τὸ μικρὸν τοῦτο λογάριον ἐν τῇ καρδίᾳ σου·
δῆσον αὐτὸ περὶ τῷ σῷ τραχήλῳ.
Κρεῖττόν ἐστι διαδήματος βασιλικοῦ·
τοῦτο εἰς κόλασιν ἄγει,
ἐκεῖνο ζωὴν αἰώνιον προξενεῖ.

Ταῦτα μελέτα·
ἐν τούτοις ἴσθι διαπαντός.
Ἐὰν ἐν τούτοις ᾖς,
ἐν τοῖς ἐναντίοις οὐχ εὑρίσκῃ ποτέ·
εἰ δὲ ἐν τούτοις οὐ κατανύσσῃ,
ἐν τίνι ἁλισθήσεται ἡ καρδία σου;
Ὅτι κἂν ἐγγὺς ᾖ ἡμέρα Κυρίου, φοβηθῶμεν καὶ ἡσυχάσωμεν.
Ὁ θέλων ἄμωμος εἶναι ἐν ἔργοις καὶ λόγοις καὶ ἐνθυμήμασι,
τί ἄλλο πράττειν ὀφείλει,
εἰ μὴ διαπαντὸς ἡσυχάζειν καὶ εὔχεσθαι καὶ σιωπᾷν καὶ καταφρονεῖν ἁπάντων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς;

Ὁ γὰρ τοῦτο θέλων κατορθῶσαι,
θεὸν ἑαυτὸν ποιεῖ ἐπὶ τῆς γῆς,
κατὰ τὸν εἰπόντα,
Γίνεσθε μιμηταὶ τοῦ Θεοῦ.

Ἴδε ἐτεκνοποιήθημεν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ·
τί δικαιότερον,
ἢ υἱὸν μιμήσασθαι πατέρα;
Εἰ τέκνον γνήσιον εἶ,
ἀκολούθησον προστάγμασι πατρικοῖς,
καὶ μάλιστα δικαίοις οὖσι καὶ ὠφελίμοις.

Ὁ ἔχων πρὸς δαίμονας μάχην,
τί ὀφείλει ποιεῖν,
ἢ ἀδιαλείπτως προσεύχεσθαι;
ὁ καθ' ἡμέραν κινδυνεύων ψυχῇ καὶ σώματι,
τί ἄλλο πράττειν ὀφείλει,
ἢ ἀγωνιᾷν καὶ δέεσθαι τοῦ Θεοῦ;

Ἀλλὰ λέγεις,
τὰ πάθη τυραννοῦσί με,
καὶ ὁ φόβος τύραννός ἐστι.
Τύραννος τυράννῳ ἀντιπίπτει.
Σείει μόνον τὴν γῆν,
καὶ ἅπαντες τρέμουσι.
Τίς οὐ φοβεῖται τὸν ποταμὸν τοῦ πυρός;
Μία ἡμέρα τοῦ σκότους ὑπὲρ ὅλα τὰ ἐν βίῳ κακά·
καταφρόνει οὖν τῶν ἐνταῦθα ὡς ἀπαραμυθήτων.

Ὕβρισέ τις, ἢ ἐτύπτησεν;
ἔλπισον ἐπὶ Κύριον,
ὅτι πολύν σοι παρέξει τῆς ὑπομονῆς τὸν μισθόν.

Ἀπὸ τῆς ἐλπίδος ἡ πίστις,
ἀπὸ τούτων ἡ ἀγάπη·
ὅτι μικροῦ λόγου καὶ μικρᾶς ὑπομονῆς ὁ ∆εσπότης παράδεισόν σοι χαρίζεται,
ὡς ἀθλητήν σε στέφει διὰ πόμα ψυχρόν·
ἡ γὰρ πίστις σου πολλοῦ ἀξία ἐστί.

Τὴν ἀρετὴν ποίησον σεαυτῷ νύμφην,
καὶ ἐγκράτειαν καὶ σωφροσύνην,
παῖδάς σου ζῶντας καὶ προάγοντας εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

Ἀνισταμένη τῷ πρωῒ ἡ ψυχή σου ὀρθριζέτω πρὸς τὸν Κύριον,
καὶ ἑσπέρας ἀναχωροῦσα,
ἀναπαυέσθω ἐπὶ κλίνης πνευματικῆς,
ἐπὶ λογισμοῖς εὐσεβέσιν,
ἐπὶ ἐλπίδι τοῦ Θεοῦ,
ἐπὶ ἀπαθείᾳ καὶ καθαρωσύνῃ·
διότι τὰ προστάγματα τοῦ Θεοῦ φῶς εἰσι καὶ ζωὴ καὶ ἀνάπαυσις,
εὐλογία καὶ δικαιοσύνη·
τὰ δὲ ἐντάλματα τοῦ Σατανᾶ σκότος καὶ θάνατος,
κόλασις καὶ ἁμαρτία καὶ κατάρα.
Ἐν σοί ἐστιν ἢ τούτοις ἢ ἐκείνοις ἀκολουθῆσαι.
Ἐὰν ταῖς τοῦ Κυρίου ἐντολαῖς ἀκολουθήσῃς,
ὅλα σοι τὰ καλὰ πάντα,
τὸ φῶς, ἡ ζωὴ,
ἡ ἀνάπαυσις,
ἡ εὐλογία,
τῆς δικαιοσύνης ὁ στέφανος·
ἐὰν δὲ ταῖς τοῦ Σατανᾶ πεισθῇς,
τὰ ἐναντία τούτων ἀπαντᾷ σοι.

Τίς οὖν ἄφρων αἱρεῖται αἰσχύνην καὶ ὄνειδος μετὰ κολάσεων αἰωνίων,
ἀντὶ δόξης καὶ ἐπαίνων καὶ ἀθανάτου τρυφῆς;

Ἀνάστα, σπεῦσον, δράμε, ἐπείχθητι·
ὁ γάμος ηὐτρέπισται,
οἱ ταῦροι τεθυμένοι εἰσὶ,
τὰ σιτιστὰ ἕτοιμά σε περιμένουσιν,
οἱ ἀριστηταὶ, καθὼς γέγραπται,
Ἐμὲ ὑπομενοῦσι δίκαιοι,
ἕως οὗ ἀνταποδῷς μοι.

Σπούδασον,
ἵνα καταλάβῃς.
Ἰδοὺ ἡ χαρὰ,
ἰδοὺ ἡ ἀνάπαυσις,
ἰδοὺ τὸ φῶς,
ἰδοὺ ἡ ζωὴ,
ἰδοὺ ἡ δόξα, ἰδοὺ ἡ τρυφὴ,
ἰδοὺ τὰ ἀληθῆ καὶ αἰώνια,
ἰδοὺ τὰ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ,
ἰδοὺ πάντα ὡς θέλεις,
μᾶλλον δὲ καὶ ὑπὲρ ὃ θέλεις.

Γνῶθι μόνον ὅτι ἐθαυμάστωσε τοὺς ὁσίους αὐτοῦ ὁ Θεὸς,
ἐδόξασε τοὺς ἁγίους αὐτοῦ,
ἐκαύχησε τοὺς φοβουμένους αὐτὸν, ὕψωσε τοὺς ἀγαπῶντας αὐτόν.

Μὴ φθονήσωμεν ἑαυτοῖς τοσούτων ἀγαθῶν προκειμένων,
τοιαύτης ἐλπίδος.
Ἄλλοι μικροῦ κέρδους χάριν ἀθλοῦσι,
πολεμοῦσι, θαλαττεύουσι,
κινδυνεύουσιν·
ἡμεῖς καινοὺς οὐρανοὺς,
καὶ καινὴν γῆν μέλλοντες κληρονομεῖν,
τί ἀθυμοῦμεν.
τί διστάζομεν,
τί φθειρόμεθα ἐν τῇ ὕλῃ ταύτῃ;
Ὅλα τὰ πράγματα παθοποιὰ,
παροξυντικὰ καὶ τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ πράττομεν·
ἡ τρυφὴ ἡμῶν εἰρήνην οὐκ ἔχει·
ὁ ὕπνος,
τὸ βάδισμα,
ὅλα σκανδαλώδη.
Τίς ὡς ἠθέλησεν ἔζησε;
τί τοῦ βίου τούτου οὐκ ἔστιν ἐπαχθές;

Αὕτη ἡ σὰρξ ἡμῶν οὐ σπένδεται ἡμῖν·
ὑγιαίνουσα πολεμεῖ,
ἀῤῥωστοῦσα θλίβει.

Τίς ἄλυπος ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ βίου τούτου;
τίς οὐκ ἐγεύσατο τῶν ἁλμυρῶν ὑδάτων τῆς πικρᾶς ταύτης θαλάσσης,
τῶν ἐπαλλήλων κυμάτων;
τίς οὐκ ἐστέναξεν ἐπ' αὐτοῖς;
πόσους μεγάλους ἐπτέρνισεν ἡ παροῦσα ζωὴ,
καὶ τρέχοντας καλῶς ἐπαγίδευσε;

Καὶ οὐδὲν θαυμαστόν·
δαίμονες γάρ εἰσιν οἱ ἐνεργοῦντες,
διάβολος ὁ ἐνεδρεύων.

Ταῦτα οὖν εἰδότες μετανοήσωμεν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ,
μὴ αἱ ἡδοναὶ ἡμῶν στραφῶσιν εἰς θρήνους καὶ δάκρυα·
βοηθήσωμεν ἑαυτοῖς,
ἀποσπάσωμεν τὴν ψυχὴν ἑαυτῶν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου,
ἔτι δὲ καὶ τῆς ἰδίας σαρκός·
εὕροιτο ἑαυτῇ κελλίον εἰς τὰ πέρατα τῆς γῆς,
ὅπως ἂν βοήσῃ καὶ αὐτὴ πρὸς τὸν Κύριον·
ἐλέησόν με τὴν μόνην·
ἰδοὺ πάντα ἀφῆκα,
καὶ ἠκολούθησά σοι·
ἰδοὺ πάντα ἤρνημαι διὰ τὸν σὸν φόβον.

Ἡ κατάνυξις ἡμῶν ἕως τῶν νεφελῶν φθασάτω,
οἱ στεναγμοὶ ἡμῶν τοῖς οὐρανοῖς ἐγγισάτωσαν,
αἱ προσευχαὶ ἡμῶν καὶ αἱ ἐλεημοσύναι ἐλθέτωσαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Λειτουργήσωμεν αὐτῷ μετὰ πάσης ἀληθείας,
μετὰ εὐλαβείας καὶ δέους·
πάντα ποιήσωμεν,
ἵνα ἐκεῖ μὴ μεταγνῶμεν·
πάντα ὑπομείνωμεν,
ἵνα καὶ τῶν ἀγαθῶν ἀπολαύσωμεν τοῦ Θεοῦ,
ἵνα τὴν μείζονα παῤῥησίαν κτησώμεθα,
ἵνα τιμιωτέρων ἀξιωθῶμεν δωρεῶν,
ἵνα μηδενὸς τῶν ἁγίων ὀφθῶμεν δεύτεροι.

Μέγας πειρασμὸς ὁ βίος ἡμῶν,
καὶ οὐδεὶς οἶδε·
μέγας χειμὼν,
καὶ οὐδεὶς κατανοεῖ.

∆ῶμεν τόπον τῇ ἐνεργείᾳ τῶν παθῶν,
καὶ τῇ ἐν ἡμῖν οἰκούσῃ ἁμαρτίᾳ κατὰ τὸν Ἀπόστολον·
δῶμεν τόπον τοῖς παροργισμοῖς τῶν ἀνθρώπων.
δῶμεν τόπον τῇ σαρκὶ ταύτῃ καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτῆς,
δῶμεν τόπον τῷ κόσμῳ τούτῳ καὶ ταῖς δυσχερείαις αὐτοῦ,
δῶμεν τόπον ὅλοις τοῖς πειρασμοῖς,
ὅλαις ταῖς θλίψεσι·
κρυβῶμεν ἀπ' αὐτῶν·
διωκόμεθα γὰρ ἀπ' αὐτῶν,
καὶ ζητούμεθα πάντες εἰς τὸ ἀποκτανθῆναι ὑπὸ δαιμόνων,
ὑπὸ πραγμάτων,
ὑπὸ ἀνθρώπων ἐρεθιζομένων ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ.
Ἑαυτοῖς μόνοις προσέχωμεν καὶ τῷ Θεῷ,
ἑαυτῶν ἐκδόντες τὸ σῶμα τοῦτο τοῖς θέλουσι τύπτειν·
πολλῶν γὰρ πληγῶν καθέστηκεν ἄξιον.

Ἄνω τὴν καρδίαν τείνωμεν ἑαυτῶν,
ἐκχέοντες ὅλην ἑαυτῶν τὴν ψυχὴν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ,
ἵνα σωθῶμεν καὶ ἐλεηθῶμεν καὶ ζήσωμεν,
σκιρτῶντες καὶ τρυφῶντες καὶ χαίροντες, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, © 2006. Επιτρέπεται η ελεύθερη χρήση του υλικού με αναφορά στην πηγή προέλευσής του.

 

Your rating: None Average: 5 (5 votes)


Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ

Κάθε λογισμὸς καὶ κάθε αἴσθηση ὁδηγοῦν σταδιακὰ τὴν ψυχὴ εἴτε πρὸς τὸν παράδεισο εἴτε πρὸς τὴν κόλαση.

Ἄν ὁ λογισμὸς εἶναι ἔλλογος, τότε συνδέει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεὸ Λόγο, μὲ τὸν ὕψιστο Λογισμό, μὲ τὴν Παναξία, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ὁ παράδεισος.

παράδεισος

Ἐάν πάλι εἶναι ἄλογος ὁ λογισμὸς ἤ καὶ παράλογος, τότε συνδέει ἀναπόφευκτα τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Παράλογο, τὸν Ἀνόητο, μὲ τὸν διάβολο, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ἡ κόλαση.

Ὅσα ἰσχύουν γιὰ τὸν λογισμὸ, ἰσχύουν καὶ γιὰ τις αἰσθήσεις. Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ, ἀπὸ τὴν γῆ: καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Η Θεία Λειτουργία

The Arabic Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

The Turkish Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

 

Άγιοι Τόποι

24 Ώρες στους Αγίους Τόπους, Οδοιπορικό σε Μονές 20/04/2019

24 Ώρες στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 25/04/2019

24 Ώρες στα Βήματα του Χριστού 27/04/2019

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ἐγὼ πατὴρ, ἐγὼ ἀδελφὸς, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφὴ, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ καὶ δουλεύσω· ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλὴ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ ἀδελφὴ, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ· καὶ ἀλήτης διὰ σέ· ἐπὶ σταυροῦ διὰ σὲ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ· ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρὶ, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τὸν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον;  περισσότερα »»»

Η Ελλάδα και ο Υμνος της Ελευθερίας

Ελληνική σημαία - Ελλάς - Ελευθερία

You are missing some Flash content that should appear here! Perhaps your browser cannot display it, or maybe it did not initialize correctly.

Υπεραγία Παρθένος Θεοτόκος Μαρία

Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. (Ψαλ. 32, 10-11)

εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων. (Τιμ.Α 5,8)

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας

Οἱ ἄνθρωποι καταχρηστικά λέγονται λογικοί. Δεν εἶναι λογικοὶ ὅσοι ἔμαθαν ἀπλῶς τὰ λόγια καὶ τὰ βιβλία τῶν ἀρχαίων σοφῶν, ἀλλ' ὅσοι ἔχουν τὴ λογικὴ ψυχὴ καὶ μποροῦν νὰ διακρίνουν ποιὸ εἶναι τὸ καλὸ καἰ ποιὸ τὸ κακό καὶ ἀποφεύγουν τὰ πονηρὰ καὶ βλαβερὰ στὴν ψυχή, τὰ δὲ ἀγαθὰ καὶ ψυχωφελῆ, τὰ ἀποκτοῦν πρόθυμα μὲ τὴ μελέτη καὶ τὰ ἐφαρμόζουν μὲ πολλὴ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό. Αὐτοὶ μόνοι πρέπει νὰ λέγονται ἀληθινὰ λογικοὶ ἄνθρωποι.

St Antony the Great

Ἐφ᾿ ὅσον ἐννοεῖς τὰ περὶ Θεοῦ, νὰ εἶσαι εὐσεβής, χωρὶς φθόνο, ἀγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικὸς κατὰ δύναμιν, κοινωνικός, ἀφιλόνεικος καὶ τὰ ὅμοια. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀπαραβίαστο ἀπόκτημα τῆς ψυχῆς, νὰ ἀρέσει στὸ Θεὸ μὲ τέτοιες πράξεις καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν κρίνει κανέναν καὶ νὰ λέει γιὰ κανέναν, ὅτι ὁ δείνα εἶναι κακὸς καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλὰ καλλίτερο εἶναι νὰ συζητᾶμε τὰ δικά μας κακά, καὶ νὰ ἐρευνᾶμε μέσα μας τὴ δική μας πολιτεία, ἐὰν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. Διότι, τί μᾶς μέλει ἐμᾶς, ἐὰν ὁ ἄλλος εἶναι πονηρός;

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ἡ αἰωνιότητα εἶναι φρικιαστικὴ δίχως Θεάνθρωπο, γιατὶ καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι φοβερὸς δίχως τὸν Θεάνθρωπο. Καθετὶ τὸ ἀνθρώπινο, μονάχα στὸν Θεάνθρωπο ἔχει τὴν τελικὴ καὶ λογικὴ του ἑρμηνεία. Δίχως τὸν θαυμαστὸ Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μεταβάλλονται ἀναπόφευκτα σὲ χάος, σὲ φρίκη, σὲ θάνατο, σὲ κόλαση: ἡ φρόνηση σὲ ἀφροσύνη, ἡ αἴσθηση σὲ ἀπόγνωση, ἡ ἐπιθυμία σὲ αὐτοδιάσπαση μέσα ἀπὸ τὴν αὐτοθέωση ἤ τὴν αὐτοεξουθένωση.

περισσότερα