»»» Τά πονηρά πνεύματα - Ἀββᾶ Κασσιανοῦ
Τά πονηρά πνεύματα - Ἀββᾶ Κασσιανοῦ
Πρόλογος
Τί εἶναι ὁ διάβολος καί τά πονηρά πνεύματα; Ὑπάρχουν στήν πραγματικότητα ἤ μήπως εἶναι δημιουργήματα τῆς φαντασίας τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς ἀνάγκης του νά δικαιολογήσει τήν ὕπαρξη καί τήν ἐνέργεια τοῦ κακοῦ στή ζωή του; Εἶναι ἀληθινές ὀντότητες, εἶναι πρόσωπα ἤ προσωποποίηση τοῦ κακοῦ;
Δυστυχῶς, ἀρκετοί ἀδελφοί μας χριστιανοί, ἀπό ἄγνοια ἤ ἐπιπολαιότητα, ἀμφιβάλλουν γιά τήν ὕπαρξη τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Ἡ Ἁγία Γραφή, ὅμως, μᾶς μιλάει ξεκάθαρα ὄχι μόνο γιά τήν ὕπαρξή τους, ἀλλά καί γιά τά πονηρά τους ἔργα· ὄχι μόνο γιά τήν ἔκπτωσή τους ἀπό τήν ἀγγελική τάξη, ἀλλά καί γιά τόν φθόνο καί τό μίσος πού τρέφουν ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ διάβολος, μέ τήν πανουργία του, ὄχι μόνο ἔβγαλε τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν παράδεισο, ἀλλά στή συνέχεια ἔκανε καί κάνει τά πάντα γιά νά τόν κρατᾶ μακριά ἀπό τόν Θεό.
Ἔτσι, στόν μεταπτωτικό κόσμο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου τά πονηρά πνεύματα ἐπινοοῦν ἀπίστευτα τεχνάσματα γιά νά παρασύρουν κάθε ἀνθρώπινη ψυχή στήν ἁμαρτία, νά τήν ὑποδουλώσουν στά πάθη, νά τῆς στερήσουν τή θεία βοήθεια. Στό ἔργο τους αὐτό χρησιμοποιοῦν ὡς δολώματα τήν ἡδονή, τόν πλοῦτο καί τή δόξα. Στόχος τους εἶναι νά σκοτίσουν τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, νά κυριαρχήσουν στούς λογισμούς του, νά ἐλέγξουν τίς ἐπιθυμίες του.
Ὁ ἄνθρωπος, ὡστόσο, δέν ἔμεινε ἀβοήθητος. Ὁ Χριστός, λέει ἡ Γραφή, ἦρθε στόν κόσμο «γιά νά καταστρέψει τά ἔργα τοῦ διαβόλου» (Α´ Ἰω. 3:8). Ἔτσι, ὅλοι ὅσοι Τον ἀκολούθησαν κι ἔγιναν μαθητές Του, πολέμησαν μέ τους ἀόρατους ἐχθρούς, τούς νίκησαν, μέ τή δύναμη τῆς θείας χάριτος, καί στεφανώθηκαν ἀπό τόν Θεό.
Ἐξέχουσα θέση ἀνάμεσά τους κατέχουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, πού κατέγραψαν τίς ἐμπειρίες τους ἀπό τόν ἀόρατο αὐτό πόλεμο καί μᾶς παρέδωσαν πολύτιμες συμβουλές γιά τό πῶς νά ἀντιμετωπίζουμε τίς ἐπιθέσεις τῶν πονηρῶν πνευμάτων, πῶς νά ἀποφεύγουμε τίς παγίδες τους καί πῶς νά θεραπευόμαστε ἀπό τά τραύματα πού μᾶς προξενοῦν.
Ἕνας ἀπό τούς πατέρες αὐτούς εἶναι καί ὁ ἀββάς Κασσιανός, πού σάν ἄστρο φωτεινό ἔλαμψε στό νοητό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας στά τέλη τοῦ 4ου καί στίς ἀρχές τοῦ 5ου αἰ. Μέ τίς σοφές διδαχές του, ἀπόσταγμα τῆς πνευματικῆς σοφίας τῶν ἀσκητῶν τῆς Ἀλεξανδρινῆς ἐρήμου, φωτίζει μέχρι σήμερα τίς φιλόθεες ψυχές.
Στά στενά ὅρια τοῦ τεύχους αὐτοῦ θά προσπαθήσουμε νά ἐκθέσουμε περιληπτικά τή διδασκαλία του γιά τά πονηρά πνεύματα, πού περιλαμβάνεται στό ἔργο του «Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς Ἐρήμου» (ἔκδ. τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Καρέα).
Ὁ ἀββάς Κασσιανός, μέσα ἀπό τίς «Συνομιλίες» του, μᾶς λύνει πολλές ἀπορίες πού ἔχουν σχέση μέ τήν ὕπαρξη καί τή δραστηριότητα τῶν πονηρῶν πνευμάτων: Πότε δημιουργήθηκαν, ποιά εἶναι ἡ φύση τους καί πόση ἡ δύναμή τους, γιατί μισοῦν τούς ἀνθρώπους καί πῶς τούς πολεμοῦν, τί εἶναι οἱ δαιμονισμένοι κ.ἄ.
Εἶναι πολύ σημαντικό νά γνωρίζουμε ποιοί εἶναι οἱ ἐχθροί μας, ποιά ἡ τακτική καί ποιά τά ὅπλα τους. Γιατί, ὅταν κανείς γνωρίζει τή δύναμη καί τίς συνήθειες τῶν ἐχθρῶν του, τούς ἀντιμετωπίζει πιό ἀποτελεσματικά.
Στόν ἀγώνα μας αὐτόν ἄς παρακαλοῦμε ἀκατάπαυστα τόν Κύριο νά μᾶς ἐνισχύει μέ τή χάρη Του, ὥστε, «νηφάλιοι καί ἄγρυπνοι» (Α´ Πέτρ. 5:8), νά ἀντιστεκόμαστε σθεναρά «στίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου» (Ἐφ. 6:11).
(ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ)
ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ καὶ δουλεύσω· ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλὴ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ ἀδελφὴ, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ· καὶ ἀλήτης διὰ σέ· ἐπὶ σταυροῦ διὰ σὲ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ· ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρὶ, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τὸν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον; 
