»»» Προφήτης Μωϋσής ο Θεόπτης
Προφήτης Μωϋσής ο Θεόπτης
Μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου καὶ Θεόπτου Μωϋσέως.
» Οὐκ ἐκ πέτρας νῦν, οὐδ᾽ ὀπισθίων μέρος,
» Μωσῆ θεωρεῖς· ἀλλ ὅλον Θεὸν βλέπεις.
Οὗτος ἐγεννήθη μὲν εἰς τὴν Αἴγυπτον ( ~1569 π.Χ ), καὶ διὰ τὸν φόβον τοῦ Φαραὼ ἐῤῥίφθη εἰς τὸν βάλτον τοῦ ποταμοῦ Νείλου, περικλεισμένος μέσα εἰς μίαν θήβην, ἦτοι κιβώτιον πλεγμένον ἀπὸ παπύρι, καὶ ἔξωθεν ἀλειμμένον μὲ ἄσφαλτον, ἥτις ἦτον ὁμοία μὲ πίσσαν (1)· ἤρθη δὲ ἐκ τοῦ ποταμοῦ ἀπὸ τὴν θυγατέρα τοῦ Βασιλέως Φαραὼ Θέρμουθιν ὀνομαζομένην (2) καὶ ἀνατρέφεται ὡς υἱὸς αὐτῆς, φιλοτίμως καὶ Βασιλικῶς, καὶ μανθάνει ὅλην τὴν σοφίαν τῶν Αἰγυπτίων· ὅταν δὲ ἔγινε τεσσαρακοντούτης, ἐθανάτωσεν ἕνα ἄνθρωπον Αἰγύπτιον, ὅς τις ἐμάχετο καὶ ἕδερεν ἕνα Ἑβραῖον· διὰ τὸν φόνον λοιπὸν τοῦτον φοβηθεὶς, ἔφυγε καὶ ὑπῆγεν εἰς τὴν γῆν Μαδιάμ· καὶ ἐκεῖ ἔλαβε γυναῖκα Σεπφώραν τὴν θυγατέρα ποῦ Ἰοθόρ.
Ἐσχόλαζε δὲ καὶ προσηύχετο πάντοτε εἰς τὸν Θεὸν, καὶ διὰ τῆς μελέτης καὶ προσευχῆς ἐκαθάριζε τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν του· ὅθεν εἶδε τὸν Θεὸν εἰς τὸ Ὄρος τοῦ Σινᾶ, καθὼς ἧτο δυνατὸν νὰ ἰδῇ ἄνθρωπος τὸν Θεόν· καὶ γίνεται μὲ τοὺς ἰδίους του ὀφθαλμοὺς θεατὴς τοῦ ἐν τῇ Βάτῳ θαύματος· ἥτις καιομένη μὲν, μὴ κατακαιομένη δὲ, ἤτοι μὴ χωνευομένη, προεικόνιζε τὴν ἐν τῇ Παρθένῳ πραγματικὴν καὶ οὐσιώδη κατοίκησιν τῆς θεότητος· τελειώσας δὲ ἄλλους τεσσαράκοντα χρόνους ἐν τῇ γῇ Μαδιὰμ, κατέβη εἰς τὴν Αἴγυπτον κατὰ προσταγὴν Θεοῦ, ὀγδοήκοντα ἐτῶν γέρων, διὰ νὰ ἐλευθερώση τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ τὰς χεῖρας τῶν Αἰγυπτίων.
Ἐπειδὴ δὲ ὁ Φαραὼ δὲν ἐπείθετο νὰ ἐλευθερώση τὸν Ἰσραήλ, διὰ τοῦτο τιμωρεῖ ὁ Μωϋσῆς τὴν Αἴγυπτον μὲ τὰς δέκα πληγάς· ὅθεν μὲ τὴν βοήθειαν καὶ θέλησιν τοῦ Θεοῦ, παραλαβὼν τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, ὁμοῦ μὲ ἀργύριον καὶ χρυσίον πολὺ, διεπέρασεν αὐτὸν παραδόξως διὰ μέσου τῆς ἐρυθρᾶς Θαλάσσης· καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐπαίδευσεν αὐτὸν ἄλλα τεσσαράκοντα ἔτη μὲ τὸν γραπτὸν Νόμον, καὶ μὲ διάφορα σημεῖα καὶ θαύματα· ἐπειδὴ δὲ καὶ αὐτὸς ὡς ἄνθρωπος παρώξυνε τὸν Θεὸν, διότι ἐλάλησε καὶ εἶπε μὲ δισταγμόν· « Ἀκούσατέ μου, ὦ ἀπειθεῖς, μὴ ἐκ τῆς πέτρας ταύτης ἐξάξομεν ὑμῖν ὕδωρ; » (Ἀριθ. κ'. 10.) ἀνταποκρινόμενος δηλαδὴ πρὸς τὸν λαὸν, ὁποῦ τὸν ἠνάγκαζε· διὰ τοῦτο, λέγω, δὲν ἐμβῆκεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας· ἀλλ᾽ ἀναβὰς εἰς τὸ Ὄρος Ναβαῦ, ἐκεῖ ἀπέθανεν, ἑκατὸν καὶ εἴκοσι ἐτῶν· ἐπρόλαβε δέ τὴν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ ἔτη χίλια τετρακόσια ὀγδοήκοντα πέντε (3).
Παραπομπές
(1) Τὴν Θήβην ὠνόμασεν ὁ ἄδηλος Ἑρμηνευτὴς Κιβωτὸν παπύρου θήκης, ἢ ὑδρίαν, ἢ πλατυσμὸν, ἥν τινες καλοῦσι στήτην. Ὁ δὲ Ἰώσηπος Πλέγμα αὐτὴν ὀνομάζει.
(2) Άλλοι δὲ εἶπον, ὅτι αὕτη ὠνομάζετο Μέρις, ἢ Μίῤῥινα (ἐν τῷ ά. τόμῳ τῆς Ἁδολεσχίας).
(3) Σημείωσαι, ὅτι κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἐφέρθη ἡ Θαυματουργὸς Ῥάβδος τοῦ Προφήτου τούτου Μωϋσέως εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν· καὶ ἐξῆλθεν ὁ Βασιλεὺς πεζὸς καὶ προῦπάντησεν αὐτήν· κτίσας δὲ Ναὸν τῆς Θεοτόκου, ἔβαλε τὴν ῥάβδον εἰς αὐτόν· ἔπειτα μετέφερεν αὐτὴν εἰς τὸ Παλάτιον, ὡς λέγει Γεώργιος ὁ Κωδινός.
Πηγή : Συναξαριστής