Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός | Ορθόδοξοι Πατέρες Our Lord Jesus Christ | Orthodox Fathers

»»»    Προφήτης Μωϋσής ο Θεόπτης

Προφήτης Μωϋσής ο Θεόπτης



Μωυσής ο Θεόπτης Προφήτης

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου καὶ Θεόπτου Μωϋσέως.

» Οὐκ ἐκ πέτρας νῦν, οὐδ᾽ ὀπισθίων μέρος,
» Μωσῆ θεωρεῖς· ἀλλ ὅλον Θεὸν βλέπεις.

Οὗτος ἐγεννήθη μὲν εἰς τὴν Αἴγυπτον ( ~1569 π.Χ ), καὶ διὰ τὸν φόβον τοῦ Φαραὼ ἐῤῥίφθη εἰς τὸν βάλτον τοῦ ποταμοῦ Νείλου, περικλεισμένος μέσα εἰς μίαν θήβην, ἦτοι κιβώτιον πλεγμένον ἀπὸ παπύρι, καὶ ἔξωθεν ἀλειμμένον μὲ ἄσφαλτον, ἥτις ἦτον ὁμοία μὲ πίσσαν (1)· ἤρθη δὲ ἐκ τοῦ ποταμοῦ ἀπὸ τὴν θυγατέρα τοῦ Βασιλέως Φαραὼ Θέρμουθιν ὀνομαζομένην (2) καὶ ἀνατρέφεται ὡς υἱὸς αὐτῆς, φιλοτίμως καὶ Βασιλικῶς, καὶ μανθάνει ὅλην τὴν σοφίαν τῶν Αἰγυπτίων· ὅταν δὲ ἔγινε τεσσαρακοντούτης, ἐθανάτωσεν ἕνα ἄνθρωπον Αἰγύπτιον, ὅς τις ἐμάχετο καὶ ἕδερεν ἕνα Ἑβραῖον· διὰ τὸν φόνον λοιπὸν τοῦτον φοβηθεὶς, ἔφυγε καὶ ὑπῆγεν εἰς τὴν γῆν Μαδιάμ· καὶ ἐκεῖ ἔλαβε γυναῖκα Σεπφώραν τὴν θυγατέρα ποῦ Ἰοθόρ.

Ἐσχόλαζε δὲ καὶ προσηύχετο πάντοτε εἰς τὸν Θεὸν, καὶ διὰ τῆς μελέτης καὶ προσευχῆς ἐκαθάριζε τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν του· ὅθεν εἶδε τὸν Θεὸν εἰς τὸ Ὄρος τοῦ Σινᾶ, καθὼς ἧτο δυνατὸν νὰ ἰδῇ ἄνθρωπος τὸν Θεόν· καὶ γίνεται μὲ τοὺς ἰδίους του ὀφθαλμοὺς θεατὴς τοῦ ἐν τῇ Βάτῳ θαύματος· ἥτις καιομένη μὲν, μὴ κατακαιομένη δὲ, ἤτοι μὴ χωνευομένη, προεικόνιζε τὴν ἐν τῇ Παρθένῳ πραγματικὴν καὶ οὐσιώδη κατοίκησιν τῆς θεότητος· τελειώσας δὲ ἄλλους τεσσαράκοντα χρόνους ἐν τῇ γῇ Μαδιὰμ, κατέβη εἰς τὴν Αἴγυπτον κατὰ προσταγὴν Θεοῦ, ὀγδοήκοντα ἐτῶν γέρων, διὰ νὰ ἐλευθερώση τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ τὰς χεῖρας τῶν Αἰγυπτίων.

Ἐπειδὴ δὲ ὁ Φαραὼ δὲν ἐπείθετο νὰ ἐλευθερώση τὸν Ἰσραήλ, διὰ τοῦτο τιμωρεῖ ὁ Μωϋσῆς τὴν Αἴγυπτον μὲ τὰς δέκα πληγάς· ὅθεν μὲ τὴν βοήθειαν καὶ θέλησιν τοῦ Θεοῦ, παραλαβὼν τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, ὁμοῦ μὲ ἀργύριον καὶ χρυσίον πολὺ, διεπέρασεν αὐτὸν παραδόξως διὰ μέσου τῆς ἐρυθρᾶς Θαλάσσης· καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐπαίδευσεν αὐτὸν ἄλλα τεσσαράκοντα ἔτη μὲ τὸν γραπτὸν Νόμον, καὶ μὲ διάφορα σημεῖα καὶ θαύματα· ἐπειδὴ δὲ καὶ αὐτὸς ὡς ἄνθρωπος παρώξυνε τὸν Θεὸν, διότι ἐλάλησε καὶ εἶπε μὲ δισταγμόν· « Ἀκούσατέ μου, ὦ ἀπειθεῖς, μὴ ἐκ τῆς πέτρας ταύτης ἐξάξομεν ὑμῖν ὕδωρ; » (Ἀριθ. κ'. 10.) ἀνταποκρινόμενος δηλαδὴ πρὸς τὸν λαὸν, ὁποῦ τὸν ἠνάγκαζε· διὰ τοῦτο, λέγω, δὲν ἐμβῆκεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας· ἀλλ᾽ ἀναβὰς εἰς τὸ Ὄρος Ναβαῦ, ἐκεῖ ἀπέθανεν, ἑκατὸν καὶ εἴκοσι ἐτῶν· ἐπρόλαβε δέ τὴν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ ἔτη χίλια τετρακόσια ὀγδοήκοντα πέντε (3).

Παραπομπές

(1) Τὴν Θήβην ὠνόμασεν ὁ ἄδηλος Ἑρμηνευτὴς Κιβωτὸν παπύρου θήκης, ἢ ὑδρίαν, ἢ πλατυσμὸν, ἥν τινες καλοῦσι στήτην. Ὁ δὲ Ἰώσηπος Πλέγμα αὐτὴν ὀνομάζει.

(2) Άλλοι δὲ εἶπον, ὅτι αὕτη ὠνομάζετο Μέρις, ἢ Μίῤῥινα (ἐν τῷ ά. τόμῳ τῆς Ἁδολεσχίας).

(3) Σημείωσαι, ὅτι κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἐφέρθη ἡ Θαυματουργὸς Ῥάβδος τοῦ Προφήτου τούτου Μωϋσέως εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν· καὶ ἐξῆλθεν ὁ Βασιλεὺς πεζὸς καὶ προῦπάντησεν αὐτήν· κτίσας δὲ Ναὸν τῆς Θεοτόκου, ἔβαλε τὴν ῥάβδον εἰς αὐτόν· ἔπειτα μετέφερεν αὐτὴν εἰς τὸ Παλάτιον, ὡς λέγει Γεώργιος ὁ Κωδινός.


Πηγή : Συναξαριστής



Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ

Κάθε λογισμὸς καὶ κάθε αἴσθηση ὁδηγοῦν σταδιακὰ τὴν ψυχὴ εἴτε πρὸς τὸν παράδεισο εἴτε πρὸς τὴν κόλαση.

Ἄν ὁ λογισμὸς εἶναι ἔλλογος, τότε συνδέει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεὸ Λόγο, μὲ τὸν ὕψιστο Λογισμό, μὲ τὴν Παναξία, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ὁ παράδεισος.

παράδεισος

Ἐάν πάλι εἶναι ἄλογος ὁ λογισμὸς ἤ καὶ παράλογος, τότε συνδέει ἀναπόφευκτα τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Παράλογο, τὸν Ἀνόητο, μὲ τὸν διάβολο, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ἡ κόλαση.

Ὅσα ἰσχύουν γιὰ τὸν λογισμὸ, ἰσχύουν καὶ γιὰ τις αἰσθήσεις. Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ, ἀπὸ τὴν γῆ: καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Η Θεία Λειτουργία

The Arabic Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

The Turkish Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

 

Άγιοι Τόποι

24 Ώρες στους Αγίους Τόπους, Οδοιπορικό σε Μονές 20/04/2019

24 Ώρες στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 25/04/2019

24 Ώρες στα Βήματα του Χριστού 27/04/2019

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ἐγὼ πατὴρ, ἐγὼ ἀδελφὸς, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφὴ, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ καὶ δουλεύσω· ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλὴ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ ἀδελφὴ, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ· καὶ ἀλήτης διὰ σέ· ἐπὶ σταυροῦ διὰ σὲ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ· ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρὶ, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τὸν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον;  περισσότερα »»»

Η Ελλάδα και ο Υμνος της Ελευθερίας

Ελληνική σημαία - Ελλάς - Ελευθερία

Υπεραγία Παρθένος Θεοτόκος Μαρία

Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. (Ψαλ. 32, 10-11)

εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων. (Τιμ.Α 5,8)

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας

Οἱ ἄνθρωποι καταχρηστικά λέγονται λογικοί. Δεν εἶναι λογικοὶ ὅσοι ἔμαθαν ἀπλῶς τὰ λόγια καὶ τὰ βιβλία τῶν ἀρχαίων σοφῶν, ἀλλ' ὅσοι ἔχουν τὴ λογικὴ ψυχὴ καὶ μποροῦν νὰ διακρίνουν ποιὸ εἶναι τὸ καλὸ καἰ ποιὸ τὸ κακό καὶ ἀποφεύγουν τὰ πονηρὰ καὶ βλαβερὰ στὴν ψυχή, τὰ δὲ ἀγαθὰ καὶ ψυχωφελῆ, τὰ ἀποκτοῦν πρόθυμα μὲ τὴ μελέτη καὶ τὰ ἐφαρμόζουν μὲ πολλὴ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό. Αὐτοὶ μόνοι πρέπει νὰ λέγονται ἀληθινὰ λογικοὶ ἄνθρωποι.

St Antony the Great

Ἐφ᾿ ὅσον ἐννοεῖς τὰ περὶ Θεοῦ, νὰ εἶσαι εὐσεβής, χωρὶς φθόνο, ἀγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικὸς κατὰ δύναμιν, κοινωνικός, ἀφιλόνεικος καὶ τὰ ὅμοια. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀπαραβίαστο ἀπόκτημα τῆς ψυχῆς, νὰ ἀρέσει στὸ Θεὸ μὲ τέτοιες πράξεις καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν κρίνει κανέναν καὶ νὰ λέει γιὰ κανέναν, ὅτι ὁ δείνα εἶναι κακὸς καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλὰ καλλίτερο εἶναι νὰ συζητᾶμε τὰ δικά μας κακά, καὶ νὰ ἐρευνᾶμε μέσα μας τὴ δική μας πολιτεία, ἐὰν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. Διότι, τί μᾶς μέλει ἐμᾶς, ἐὰν ὁ ἄλλος εἶναι πονηρός;

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ἡ αἰωνιότητα εἶναι φρικιαστικὴ δίχως Θεάνθρωπο, γιατὶ καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι φοβερὸς δίχως τὸν Θεάνθρωπο. Καθετὶ τὸ ἀνθρώπινο, μονάχα στὸν Θεάνθρωπο ἔχει τὴν τελικὴ καὶ λογικὴ του ἑρμηνεία. Δίχως τὸν θαυμαστὸ Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μεταβάλλονται ἀναπόφευκτα σὲ χάος, σὲ φρίκη, σὲ θάνατο, σὲ κόλαση: ἡ φρόνηση σὲ ἀφροσύνη, ἡ αἴσθηση σὲ ἀπόγνωση, ἡ ἐπιθυμία σὲ αὐτοδιάσπαση μέσα ἀπὸ τὴν αὐτοθέωση ἤ τὴν αὐτοεξουθένωση.

περισσότερα