Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός | Ορθόδοξοι Πατέρες Our Lord Jesus Christ | Orthodox Fathers

»»»    Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας - Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας - Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου


Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας

Πρόλογος

Τὸ δῶρο τῆς πίστεως εἶναι ἀνεκτίμητο. Ἀλίμονο σ’ ὅποιον τὸ στερήθηκε. Ἡ ἀνεστιότητα καὶ ἡ ὀρφάνια θὰ ἐπηρεάζουν ἀδιάκοπα τὶς ἐκδηλώσεις του, θὰ τραυματίζουν βαθιὰ τὸν ψυχικό του κόσμο, θὰ τὸν ἀπογυμνώνουν σταδιακὰ ἀπὸ καθετὶ τὸ ἀνώτερο καὶ θὰ τὸν κατεβάζουν στὸ ἐπίπεδo τοῦ ἐξελιγμένου κτήνους, ἐκεῖ ἀκριβῶς ποὺ τοποθετοῦν τὸν ἄνθρωπο μὲ τὴ μυωπία τους οἱ ὑλιστές, γιὰ νὰ πετύχουν ἔτσι τὴν αὐτοδικαίωσή τους.

Ἡ ζωὴ τοῦ πιστοῦ εἶναι πλημμυρισμένη μὲ φῶς. Μία πανίσχυρη δύναμη τὸν γεμίζει αἰσιοδοξία, εἰρήνη, ἐλπίδα, χαρά, βοηθώντας τον νὰ νικάει τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, ν’ ἀντιμετωπίζει ἡρωικὰ κι αὐτὸν ἀκόμα τὸ θάνατο.

Βασικὴ αἰτία τῆς ἀπιστίας εἶναι ἡ ζωὴ τῆς τρυφῆς καὶ τῆς ἁμαρτίας. Γιὰ τὴν τρυφὴ εἶναι γραμμένο στὴν Παλαιὰ Διαθήκη: «Ἔφαγε ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς καὶ χόρτασε, καὶ κλώτσησε τὸ Θεὸ ὁ ἀγαπημένος. Πάχυνε, χόντρυνε, ἔγινε θρεφτάρι, καὶ ἐγκατέλειψε τὸ Θεό, τὸν πλάστη Του, καὶ ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸ Θεό, τὸν σωτήρα Του» (Δευτ. 32:15). Ὅσο γιὰ τὴν ἁμαρτία, ὅλοι οἱ λαοὶ σ’ ὅλες τὶς ἐποχὲς κατανόησαν, ὅτι ὑψώνει τεῖχος ἀδιαπέραστο ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸ Θεό.

Εἶναι ἐντελῶς ἀσυμβίβαστη ἡ σκοτεινὴ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας μὲ τὸ φῶς μιᾶς ζωντανῆς πίστεως στὸν παντεπόπτη Θεό, ποὺ «ἐτάζει καρδίας καὶ νεφρούς». Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τόσο δύσκολο τὸ πνευματικὸ ξαναζωντάνεμα μιᾶς πωρωμένης ψυχῆς. Καὶ γι' αὐτὸ δὲν ἀρκοῦν οἱ «ἀποδεικτικοί» λόγοι τῆς ἀπολογητικῆς, ἀλλὰ χρειάζονται ὁπωσδήποτε ἡ θερμὴ προσευχὴ καὶ ἡ ἁγία ζωὴ τῶν χριστιανῶν, ὥστε μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ ἐπηρεάσουν ὄχι τόσο τὸ νοῦ ὅσο τὴν καρδιὰ τῶν ἀπίστων. Τὰ λόγια δὲν ἀρκοῦν στὸ ἔργο τῆς ἱεραποστολῆς. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε: «Γιὰ χάρη τους ἐγὼ ἁγιάζω τὸν ἑαυτό μου, ὥστε καὶ αὐτοὶ νὰ εἶναι ἁγιασμένοι, μὲ τὴ βοήθεια τῆς ἀλήθειας» (Ἰω. 17:19).

Ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου «Πρός τε Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνας ἀπόδειξις ὅτι ἐστὶ Θεὸς ὁ Χριστός» εἶναι συναρπαστικός. Ὁ θεοφώτιστος νοῦς τοῦ μεγάλου ἱεράρχη, μὲ τὴ γνωστὴ διαλεκτική του ἱκανότητα, πλέκει μίαν ἁλυσίδα πειστικῶν ἐπιχειρημάτων, τὰ ὁποία στηρίζει στὴ θαυμαστὴ ἐξάπλωση τῆς πίστεως, παρὰ τοὺς σκληροὺς διωγμοὺς ποὺ δέχθηκε ἀπὸ τὰ πρῶτα της βήματα. Ἔτσι, κεντρικὸς ἄξονας τοῦ λόγου εἶναι ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας καὶ κατακλείδα του ἡ αἰσιοδοξία γιὰ τὸ μέλλον της, ποὺ ἐπαληθεύει σὲ κάθε ἐποχὴ τὴν προφητεία τοῦ Κυρίου: «Καὶ δὲν θὰ τὴν κατανικήσουν οἱ δυνάμεις τοῦ ἅδη» (Ματθ. 16:18).


«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.



Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ

Κάθε λογισμὸς καὶ κάθε αἴσθηση ὁδηγοῦν σταδιακὰ τὴν ψυχὴ εἴτε πρὸς τὸν παράδεισο εἴτε πρὸς τὴν κόλαση.

Ἄν ὁ λογισμὸς εἶναι ἔλλογος, τότε συνδέει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεὸ Λόγο, μὲ τὸν ὕψιστο Λογισμό, μὲ τὴν Παναξία, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ὁ παράδεισος.

παράδεισος

Ἐάν πάλι εἶναι ἄλογος ὁ λογισμὸς ἤ καὶ παράλογος, τότε συνδέει ἀναπόφευκτα τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Παράλογο, τὸν Ἀνόητο, μὲ τὸν διάβολο, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἤδη ἡ κόλαση.

Ὅσα ἰσχύουν γιὰ τὸν λογισμὸ, ἰσχύουν καὶ γιὰ τις αἰσθήσεις. Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ, ἀπὸ τὴν γῆ: καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Ο Ζυγός της Δικαιοσύνης

Η Θεία Λειτουργία

The Arabic Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

The Turkish Divine Liturgy of St. John Chrysostomos

 

Άγιοι Τόποι

24 Ώρες στους Αγίους Τόπους, Οδοιπορικό σε Μονές 20/04/2019

24 Ώρες στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 25/04/2019

24 Ώρες στα Βήματα του Χριστού 27/04/2019

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ἐγὼ πατὴρ, ἐγὼ ἀδελφὸς, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφὴ, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ καὶ δουλεύσω· ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλὴ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ ἀδελφὴ, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ· καὶ ἀλήτης διὰ σέ· ἐπὶ σταυροῦ διὰ σὲ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ· ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρὶ, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ, καὶ ἀδελφὸς, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τὸν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον;  περισσότερα »»»

Η Ελλάδα και ο Υμνος της Ελευθερίας

Ελληνική σημαία - Ελλάς - Ελευθερία

You are missing some Flash content that should appear here! Perhaps your browser cannot display it, or maybe it did not initialize correctly.

Υπεραγία Παρθένος Θεοτόκος Μαρία

Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. (Ψαλ. 32, 10-11)

εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων. (Τιμ.Α 5,8)

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας

Οἱ ἄνθρωποι καταχρηστικά λέγονται λογικοί. Δεν εἶναι λογικοὶ ὅσοι ἔμαθαν ἀπλῶς τὰ λόγια καὶ τὰ βιβλία τῶν ἀρχαίων σοφῶν, ἀλλ' ὅσοι ἔχουν τὴ λογικὴ ψυχὴ καὶ μποροῦν νὰ διακρίνουν ποιὸ εἶναι τὸ καλὸ καἰ ποιὸ τὸ κακό καὶ ἀποφεύγουν τὰ πονηρὰ καὶ βλαβερὰ στὴν ψυχή, τὰ δὲ ἀγαθὰ καὶ ψυχωφελῆ, τὰ ἀποκτοῦν πρόθυμα μὲ τὴ μελέτη καὶ τὰ ἐφαρμόζουν μὲ πολλὴ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό. Αὐτοὶ μόνοι πρέπει νὰ λέγονται ἀληθινὰ λογικοὶ ἄνθρωποι.

St Antony the Great

Ἐφ᾿ ὅσον ἐννοεῖς τὰ περὶ Θεοῦ, νὰ εἶσαι εὐσεβής, χωρὶς φθόνο, ἀγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικὸς κατὰ δύναμιν, κοινωνικός, ἀφιλόνεικος καὶ τὰ ὅμοια. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀπαραβίαστο ἀπόκτημα τῆς ψυχῆς, νὰ ἀρέσει στὸ Θεὸ μὲ τέτοιες πράξεις καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν κρίνει κανέναν καὶ νὰ λέει γιὰ κανέναν, ὅτι ὁ δείνα εἶναι κακὸς καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλὰ καλλίτερο εἶναι νὰ συζητᾶμε τὰ δικά μας κακά, καὶ νὰ ἐρευνᾶμε μέσα μας τὴ δική μας πολιτεία, ἐὰν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. Διότι, τί μᾶς μέλει ἐμᾶς, ἐὰν ὁ ἄλλος εἶναι πονηρός;

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ἡ αἰωνιότητα εἶναι φρικιαστικὴ δίχως Θεάνθρωπο, γιατὶ καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι φοβερὸς δίχως τὸν Θεάνθρωπο. Καθετὶ τὸ ἀνθρώπινο, μονάχα στὸν Θεάνθρωπο ἔχει τὴν τελικὴ καὶ λογικὴ του ἑρμηνεία. Δίχως τὸν θαυμαστὸ Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μεταβάλλονται ἀναπόφευκτα σὲ χάος, σὲ φρίκη, σὲ θάνατο, σὲ κόλαση: ἡ φρόνηση σὲ ἀφροσύνη, ἡ αἴσθηση σὲ ἀπόγνωση, ἡ ἐπιθυμία σὲ αὐτοδιάσπαση μέσα ἀπὸ τὴν αὐτοθέωση ἤ τὴν αὐτοεξουθένωση.